ดอร์ตัลคนข้ามภพ ฝ่าขุมนรกเมืองสีเทา
กายใหม่ของเขา
ลีวอนกระพริบตาปริบ ๆ ด้วยความตะลึง ใบหน้ายามนี้ประหนึ่งคนขาดเขลา สมองมันช็อกชั่วคราวก่อนจะยกมืออีกข้างลูบขมับขวา
ความเจ็บปวดตอบสนองต่อนิ้วของเขา
หลังลูบคลำแผล มันได้สัมผัสกับบาดแผลอันเรียบเนียนซึ่งคัดแย้งกับอาการเจ็บแปล๊บในหัว ปรากฏโลหิตเปอะไปทั่วขมับขวาและเส้นผมดำขลับของเขาก็เปียกชื้นเพราะน้ำเลือด
ลีวอนลองแหย่นิ้วชี้สัมผัส
นิ้วของเขาขยับเข้าใกล้รูบนหัว
นิ้วของลีวอนรู้สึกถึงรูบนหัวที่เปียกเลือด รูบนหัวเล็กมากจนน่าชวนคิดถึงปลายปากกาขนนก คาดเดาในแง่ร้ายหัวของเขามีรูน่าจะเป็นเพราะมัน
?
'เราแทงหัวตัวเองด้วยปากกาขนนกด้ามนี้หรือเปล่า..'
หัวใจของเขาเต้นตึกตักอย่างหวาดกลัว
ตัวมันคิดถึงเจ้าของร่างคนเก่า
ความวิกลจริตรูปแบบใดทำให้เจ้าของร่างคนก่อนใช้ปากกาแทงสมองตัวเอง
เขาเห็นอะไร เขาพบเจออะไร เขาสัมผัสถึงสิ่งใดก่อนจะนำปลายปากกาแทงทะลุหัว?
คำถามแสนสยดสยองผุดขึ้นทีละนิด ราวกับหนังสืบสวนสอบสวนสยองขวัญที่เคยดูตอนเด็ก ความหวาดเสียวของบาดแผลทำให้มันต้องควบคุมสติที่เริ่มฟุ้งซ่าน
เงยหน้ามองสำรวจรอบตัว ทอดสายตากวาดไปโดยรอบ
เสียงหัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้นอีกครั้ง
ขณะนี้เขาเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังยืนท่ามกลางกองเลือดที่มีผนังห้องเก่า ๆ ล้อมรอบ
มีเตียงนอนขนาดเล็กอยู่ด้านหลัง ตู้เสื้อผ้าเก่าที่มีร่องรอยการใช้งานอย่างยาวนานด้านซ้าย ด้านหน้าของเขาคือหน้าต่างที่มีผ้าม่านบดบังแสงจากข้างนอกและด้านล่างมีโต๊ะไม้กับเก้าอี้ตัวหนึ่ง
เอียงลงมาจากหน้าต่างเล็กน้อย บริเวณนั้นจะมีท่อลำเลียงแก๊สสีน้ำตาลอมเงิน มันทำหน้าที่เป็นตะเกียงให้ความสว่างภายในห้อง
?
'ห้องนอนของเจ้าของร่างคนก่อนสินะ...น่าเสียใจ เขาเพิ่งตายไปล่ะตัวเราดันมาแทนที'
?
'แบบนี้จะเกิดอะไรขึ้นต่อล่ะ'
ขณะนั้นเอง ความทรงจำบางฉากได้วิ่งพล่านขึ้นอย่างเฉียบพลันจนลีวอนผงะ
?
'ตัวเราดอร์ตัล-ทีฟ อายุ 22 ปี นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยลิมบิตเฟอร์นอล'
ลีวอนพยายามประกอบความทรงจำที่ขาดห้วงออกจากกันขึ้นมาใหม่
?
'มีน้องสาวตัวน้อยและพี่ชายอีกหนึ่งคน เรามีเพียงพวกเขาที่เป็นครอบครัวของเรา พ่อที่เป็นทหารและแม่ของเราตายลงไปแล้วจากสงครามเมื่อนานแล้ว'
?
'ชีวิตของเขาไม่ต่างจากเราเลย...รันทดเสียจริง'
ด้วยฐานะความเป็นอยู่ของร่างใหม่ ลีวอนต้องอาศัยบ้านเช่าที่มีขนาดคับแคบ ชั้นแรกมีสองห้องนอนหนึ่งห้องน้ำและพื้นที่ใช้สอยอีกเล็กน้อยสำหรับห้องครัวและโต๊ะกินข้าวกลางบ้าน
และเพราะว่าเขาเรียนจบสูงสุดกว่าทุกคนในบ้าน
ทุกอย่างจึงถูกทุ่มสุดตัวให้กับเขา
ลีวอนเปิดประตูห้อง เดินลงไปชั้นล่าง
Comments