เบลลินคืนลิขิตชีวิตใหม่

หวนคืนสู่วันเก่า

คืนนี้ก็คงเป็นเหมือนเดิมเรฮาส...

ข้านะรักเเละเคารพท่านเสมอ... ต่อให้ข้าจะสูญสิ้นทุกอย่างแต่เเล้วสิ่งที่ข้าได้รับกลับกลายเป็นความเดียวดาย ที่ผ่านมาท่านหลอกรวงข้าเสมอเลยสินะ...

ข้าในตอนนี้ทำได้เพียงนึกถึงอดีต...ช่างน่าขันข้ายอมสิ้นเนื้อประดาตัวทรยศครอบครัวของตนเพื่อนหนีตามคนชั่วเช่นท่าน... นี้คงเป็นผลกรรมของข้าสินะ...บางทีเราสองคน...อาจสิ้นสุดวาสนาเพียงเท่านี้

ร่างกายข้าเริ่มหนาวสันลมหายใจเเผ่วเบาใช้เวลาช่วงสุดท้ายของชีวิตไปกันการสวดภวนา... ชาติหน้าข้าจะกลับัวเป็นคนดีจะละทิ้งชายโฉดเช่นท่าน... ข้าจะดูเเลรักษาความรักจากท่านพ่อท่านเเม่ข้าผิดที่ทอดทิ้งพวกท่านไป... ครั้งหน้าหนไหนข้าเป็นลูกพวกท่านอีกครั้ง ข้า.

"..ข้าขอ...สาบานจะรักเเละดูเเล..พวกท่าน...เฉกเช่น"

ที่ข้า...ผู้นี้รักเขา

ลูกเนรคุณผู้นี้บัดนี้ได้รับกรรมอย่างสาสม จากนี้ถ้าพบเจอข้าจะทำทุกวิธีปกป้องพวกท่าน!...

ข้าคงจะไม่รอด เเล้วคืนนี้...หากมีโอกาสอีกครั้งข้าจะละทิ้งท่านที่หลอกใช้ข้า ทำลายตกูลริมเวลเรียของข้า!

เกล็ดหิมะร่วงหล่นทับถมร่างไร้วินญาขาวซีดน้ำหยดสุดท้ายหลั่งริน...

...หนาว...อืม.

ข้าพยายามลืมตาขึ้นภายใต้อากาศหนาวเหน็บอย่างยากลำบาก..

"นี่มันอะไรกัน...ข้าน่าจะตายไปเเล้วนิ...."

เสียงเเหบเเห้งเบาของร่างนี้ดังขึ้นมา...

นี้!..ไม่ใช่เสียงข้า.. ที่เเห่งนี้คือที่ไหนกัน จบความคิดข้าตัดสินใจค่อยๆลืมตามองดูรอบทิศ...ที่นี่ช่างคุ้นเคย..

ห้องที่ดูเรียบๆเเต่งดงาม...บานหน้าต่างลายดอกเบลลิน...ที่นี้คือ!

ข้ารีบก้มลงมองดูมือของตัวเองที่เคยสละเพื่อชีวิตเรฮาส...นี้คือมนิ้วของข้าอ่า..ตอนนี้คือข้าช่วงวัยเด็กจริงๆสินะ...องค์เทพี...ในเมื่อข้ามีโอกาสกลับมาเเก้ไขอะไรต่างๆอีกครั้งข้าขอสาบาณจะไม่ทำให้ครอบครัวที่รักข้าต้องเสียใจ!

"คุณหนูเบลลินี!..ว้ายอันตรายนะคะอย่าอยู่ใกล้ขอบหน้าต่างอย่างนั้นน้า!"

นั้นคือ...เเมรี่อ่า...ในที่สุด. น้ำตาข้าเริ่มไหลอย่างควบคุมตนไม่ได้นี้คือ...พี่เลี้ยงที่คอยปกป้องข้าจนตัวตาย..ข้าคิดถึงเหลือเกินฮึกๆ...ฮือ

"คุณหนูเป็นอะไรไปคะ...ไม่ร้องนะคะ..."

เเม้เเต่เวลานี้น้ำเสียงท่านก็ยงนุ่มนวนอบอุ่น...

"โอ๋ๆนะคะคุณหนู...ไม่ร้องนะใครทำคุณหนูของข้ากัน!"

"ป๊ามาเเล้วลูกรักก~ อะจ๊าก!ใครทำร้ายลูกป๊า!"

มือใหญ่เเข็งเเกร่งที่กระโจนมาพริกตัวข้านั้นก็ยัง...เป็นฝ่ามือที่ข้านึกถึงจริงๆ...

"..ท่านพ่อ..เเมรี่..ข้าคิดถึงจริงๆฮึกๆ...ฮืออๆ...ข้าจาเป็นเด็กที่ดีจากนี้จาไม่เชื่อใครง่ายๆเเล้วว...ฮึกๆ"

"ใครมันหลอกลวงลูกข้ากัน!!"

ในวันนั้นทุกคนถูกเรียกตัวมาที่คฤหาสน์เพื่อสอบสวนจนวุ่นวายไปหมดความเหนื่อยล้าถาถมเข้ามาพร้อมกับการที่ตัวข้านั้นนอนนิ่งอยู่หน้าหน้าต่างที่เปิดกว่างนานไข้หวัดจึงถมตัว.... สัณญาต่อจากนี้ข้าจะรักษาบรรยากาศครึกครื้นนี้ไว้ให้นานๆเเละคงอยู่ตลอดไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

วิธีหนีท่าน

