ยัยเด็กขี้เมา

หลังจากอันดาได้ปรับทุกข์เรื่องพ่อของเธอให้มินนี่ฟังที่คอนโดเสร็จ เธอก็ปลีกตัวออกมาเพราะใกล้ถึงเวลามินนี่ต้องไปซ้อมเต้นเตรียมเดบิวต์ในคลาสเรียนแล้ว

ระหว่างทางอันดาขับรถมาเรื่อยๆสองมือบังคับพ่วงมาลัยรถสปอร์ตคันหรู พรางในใจก็เอาแต่เหม่อลอยคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเหมือนกับคนไร้สติ

สายตาทอดมองออกไปนอกกระจกรถเห็นผับแห่งหนึ่งซึ่งกำลังเปิดให้บริการอยู่

...ผับไอโซน...

เพราะไม่รู้จะไปไหนดีหญิงสาวเลยหักพ่วงมาลัยรถเลี้ยวเข้าไปจอดที่หน้าร้านผับดังนั้นทันที

“ไหนๆ ก็ไม่มีที่จะไปแล้ว ดื่มจนถึงเช้าเลยล่ะกัน” ว่าออกมาก่อนจะก้าวขาลงจากรถเดินตรงเข้าไปในร้านทันที

“มากี่ท่านครับ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถาม ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“มาคนเดียวค่ะ”

“อ่อ งั้นเชิญเข้ามาด้านในเลยครับ”

เธอพยักหน้า แล้วเดินตามหลังพนักงานเข้าไปยัง เคาร์เตอร์บาร์ พอมาถึงก็วางกระเป๋าลงบนเก้าอี้ตามด้วยการถอดเสื้อคุมออกเหลือแค่เสื้อเกาะอกตัวจิ๋ว

“ค็อกเทลแก้วหนึ่งค่ะ” อันดาหันไปสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานที่ยืนอยู่ตรงเคาร์เตอร์บาร์

“รอสักครู่นะครับ”

บรรยากาศภายในผับตอนนี้เริ่มมีผู้คนทยอยกันเข้ามา ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆบริเวณร้านที่เต็มไปด้วยนักดื่ม นักเที่ยวกันทั้งนั้น

นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่เข้ามาในสถานที่แบบนี้ ตอนอยู่เมืองนอกก็ไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวไหน วันๆแทบจะใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนหรือไม่ก็บ้านพักเท่านั้น มันเลยทำให้เธอประหม่านิดหน่อยเพราะไม่รู้จะวางตัวยังไงดี

“ค็อกเทลที่สั่งได้แล้วครับ” ชายหนุ่มวางแก้วค็อกเทลไว้ตรงหน้าของเธอ

“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยคำขอบคุณ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแก้วค็อกเทลขึ้นมาจิ๊บเล็กน้อย เพื่อชิมดูว่ารสชาติมันเป็นยังไง จากนั้นก็นั่งเสพบรรยากาศภายในร้านฟังเพลงชิวๆ แก้เครียด

...22:45นาที...

“อ้าวมินนี่ ซ้อมเต้นเสร็จแล้วเหรอ” ชาวีที่เดินเข้าในห้องซ้อมเอ่ยถามน้องไป

“ซ้อมเสร็จแล้วค่ะ” มินนี่หันไปตอบ ก่อนจะหันกลับมาเก็บของยัดใส่กระเป๋าอย่างรีบๆ

“แล้วนี่จะกลับคอนโดเลยหรือเปล่า”

“เปล่าหรอกค่ะ มินนี่ว่าจะไปผับ”

“ไปผับ?” ชาวีขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ ที่เห็นน้องสาวของไอ้มาร์คเพื่อนรักบอกแบบนี้ เพราะนี่มันไม่ใช่วัยที่จะเข้าผับเลย

“แล้วนี่ไอ้มาร์คมันรู้หรือเปล่าว่าเราไปเที่ยวในสถานที่แบบนั้น” เสียงทุ้มเอ่ยถาม

“มินนี่ไม่ได้จะไปเที่ยวค่ะ”

“เอ้า...แล้วถ้าไม่ได้ไปเที่ยวแล้วเราจะไปผับทำไม!”

หญิงสาวหันไปมองหน้าก่อนจะตอบ ให้ตรงหน้าได้สบายใจ ว่าเธอไม่ได้จะไปเที่ยวในที่แบบนั้น

“มินนี่จะไปรับเพื่อนค่ะ ป่านนี้คงเมาเละแล้ว” เธอตอบ

ชายหนุ่มเลิ่กคิ้วขึ้นอย่างสงสัยเพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าน้องสาวเพื่อน มีเพื่อนกับเขาด้วยเพราะวันๆ เอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องซ้อมบวกกับไอ้มาร์คบอกว่ามินนี่ไม่ชอบสุงสิงกับใคร แล้วเพื่อนที่ว่าคือใครกันล่ะ?

นึกขึ้นได้ว่าเมื่อสองปีก่อนมินนี่เคยเทรนมากับอันดา

“เพื่อนเราชื่ออะไร” เขารีบถามทันทีที่นึกขึ้นมาได้

“อันดาค่ะ”

“อันดาที่เทรนกับเราเมื่อสองปีก่อน ใช่ป่ะ”

“ค่ะ” มินนี่ทำหน้างงๆ ก่อนจะถามต่อ “พี่วีมีอะไรหรือเปล่าคะ?”

“เปล่าครับ ไม่มีอะไร”

“โอเคค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วมินนี่ขอตัวก่อนนะคะ” พอเก็บของเสร็จ มินนี่ก็ขอตัวและกำลังจะเดินออกไปแต่ยังไม่ทันได้เปิดประตู ชาวีก็ตะโกนขึ้นมาตามหลัง

“เดี๋ยวอย่าพึ่งไป”

หญิงสาวหันควับกลับมา พรางทำหน้าสงสัย “พี่วีมีอะไรอีกคะ?”

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เขาว่า จากนั้นก็เดินนำหน้าออกไปก่อนทิ้งให้มินนี่ยืนงง

อะไรของพี่เขาวะ ร้อยวันพันปีไม่เคยจะไปส่ง ได้แต่บ่นพึมพำออกมา ก่อนจะวิ่งตามพี่วีไปยังลาดจอดรถใต้ตึก

...ผับไอโซน...

“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” มินนี่ยกมือไหว้พร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณ ก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัยออก แต่พอจะก้าวขาลงจากรถชาวีที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

“เดี๋ยวสิ!

“....คะ?”

“เรานั่งรอพี่อยู่นี่แหละ เดี๋ยวพี่ลงไปตามเอง” ไม่รอให้น้องได้พูดอะไรชาวีก็ลงจากรถเดินตรงเข้าไปในผับอย่างเร่งรีบ

อะไรของพี่เขาวะ เริ่มงงแล้วเนี่ยย...

สองเท้ารีบเดินเข้ามาข้างในผับดัง พรางสายตาก็กวาดมองหาใครบางคนอย่างหงุดหงิด เรดาร์สายตาของชาวีไม่เคยพลาดเขามองแปปเดียวก็เจออันดากำลังชนแก้วกับหนุ่มหล่ออยู่ สองมือกำหมัดแน่น รีบเดินปรี่ตรงเข้าไปหาทันที

“ขอโทษที่มาขัดจังหวะครับ” ชาวีเอ่ยปากทันทีที่เดินเข้าไปถึงโต๊ะ

ชายหนุ่มปริศนาหันมามองหน้าชาวีอย่างงงๆ เพราะก่อนจะชนแก้วกัน หญิงสาวบอกว่าเธอมาคนเดียว แล้วที่โผล่หัวมายืนทำหน้าขรึมอยู่นี่คือ?

“คนนี้ใครเหรอครับ?” ชายหนุ่มหันหน้าไปถามอันดาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนิดหน่อย

ส่วนเธอที่กำลังเมาได้ที่รีบหันไปมองหน้าชาวีด้วยสายตาหยาดเยิ้ม และหันมาตอบชายหนุ่มคนนั้น

“ม่ายยรู้เหมือนกันค่ะ อันดาาาม่ายยรู้จัก”

น้ำเสียงที่ลากยาวเพราะเมา บวกกับคำตอบที่น้องบอกไม่รู้จักตัวเอง ทำให้เขาโมโหขึ้นมาทันที กล้าที่จะตอบแบบนั้นออกไปได้ยังไงกัน

ชาวีรีบเอื้อมไปหยิบเสื้อสูทที่มันถูกวางบนเคาร์เตอร์มาคุมให้น้องทันที ก่อนจะเอ่ยปากชวนน้องกลับบ้าน

“กลับได้แล้ว” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาพรางเอื้อมมือพยุงตัวน้องให้ลุกขึ้นยืน

“ม่ายอาวว อันดาม่ายกลับ” หญิงสาวโวยวายออกมา ทั้งที่ตัวก็เอนเอียงไปซุกอกแน่นๆ ของพี่ เธอเมาเกินกว่าจะยืนอยู่นิ่งๆ ได้

พอหนุ่มปริศนาเห็นแบบนั้น เขาก็รีบคว้ามือไปดึงแขนอีกข้างของอันดาเอาไว้ ก่อนจะหันไปต่อว่าชาวีที่กำลังยืนทำหน้าบึ้งตึงใส่อยู่

“นี่คุณเป็นใครอ่ะ? ก็น้องเขาบอกอยู่ไม่รู้จักคุณยังจะกล้าพาน้องเขากลับไปอีกเหรอวะ?”

ชาวีแสยะยิ้มก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย “อยากรู้เหรอว่าผมเป็นใคร เดี๋ยวตอบให้ก็ได้ ความจริงผมเป็นพ่อของเธอน่ะ”

“พ่อ?” ชายหนุ่มทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ จนชาวีต้องบอกต่อด้วยอีกหนึ่งประโยค

“พ่อคุณทูลหัวไง รู้จักป่ะ” ชาวีตอบออกมา พรางทำหน้ายียวนใส่อย่างผู้ชนะจนชายหนุ่มอีกคนรู้สึกเสียหน้าทนไม่ไหวรีบเดินหนีกลับเข้าไปในกลุ่มของตัวเองทันที

“อันดา” ชาวีก้มลงไปเรียกชื่อน้องเบาๆ

พอเห็นว่าน้องหลับคาอกของตัวเองอย่างแน่นิ่ง ชาวีก็รีบล้วงกระเป๋าตังของตัวเองจ่ายค่าค็อกเทลให้น้องไป ก่อนจะตัดสินใจแบกร่างหญิงสาวที่เมาไม่ได้สติพาดบนบ่าไหล่กว้าง หยิบกระเป๋าน้องได้ก็รีบเดินออกจากร้านไปทันที

พอเดินมาถึงรถหรู มินนี่ก็รีบลงมาเปิดประตูรถให้อย่างรู้งาน

“โหหห ทำไมสภาพเป็นงี้อ่ะ” มินนี่หันไปถามชาวีที่กำลังจัดแจงท่านอนให้น้องอยู่เบาะหลังรถ

“ตื่นมาก็ถามกันเอาเองละกัน” เขาได้แต่ตอบออกไปอย่างเอือมระอา

โชคดีนะที่มาทันเวลา ถ้าไม่อย่างนั้นคงได้โดนไอ้บ้านั่นลากไปไหนต่อไหนแล้ว จะประชดพ่อหรืออะไรก็แล้วแต่ควรนั่งดื่มอยู่บ้านป่ะวะ แล้วดูแต่งตัวเข้าสิ จะโชว์อะไรหนักหนาก็ไม่รู้ ยัยเด็กบ้าหนิ ได้แต่บ่นให้น้องอยู่ในใจ

รถหรูเคลื่อนตัวออกอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียง15นาทีรถยนต์คันหรูก็มาจอดที่ใต้คอนโดของมินนี่ ตอนแรกว่าจะไปส่งที่บ้านของเธอนั่นแหละ แต่เพราะชาวีเห็นว่าเธอยังทะเลาะกับพ่ออยู่ เขาเองกลัวว่าอันดาจะโดนดุเรื่องที่เธอกินเหล้าเมา ก็เลยตัดสินใจพามานอนที่คอนโดของมินนี่แทน

“พี่วีอุ้มขึ้นไปที่ห้องมินนี่เลยค่ะ เดี๋ยวมินนี่เปิดประตูให้” มินนี่เอ่ยขึ้น ก่อนจะลงไปเปิดประตูรถให้ชายหนุ่มได้อุ้มร่างเพื่อนสาวเข้าไปในคอนโด ส่วนเธอเองก็รีบเดินตามหลังเขาไปอย่างติดๆ

“ทางนี้ค่ะ”

ชาวีอุ้มน้องเข้าไปในห้อง ก่อนจะค่อยๆ วางเธอให้นอนราบไปกับเตียงอย่างอ่อนโยน

อาฝากน้องด้วยนะชาวี

พอนึกถึงคำพูดของคุณอา ทำให้ชาวีถึงกลับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พรางสายตาจับจ้องมองดูคนที่เมาไม่ได้สติอย่างเหนื่อยใจ

“นี่ก็ดึกมากแล้ว มินนี่ว่าพี่วีรีบกลับบ้านก่อนเถอะค่ะ ส่วนทางนี้มินนี่จะดูแลเอง”

“อื้มม งั้นพี่กลับก่อนนะ” เพราะมีเรื่องต้องเคลียร์กับคุณพ่อต่อชายหนุ่มเลยขอตัวออกมา ปล่อยให้มินนี่ดูแลยัยเด็กขี้เมาเพียงลำพัง

“ขับรถดีๆ นะคะ” ชาวีพยักหน้าให้น้องก่อนจะเดินออกจากห้องไป

พอขับรถมาถึงบ้านชายหนุ่มเร่งฝีเท้าเดินสืบตรงไปทางห้องนอนของคุณพ่อทันที เพราะว่าเขามีเรื่องที่ต้องคุยกับพ่อซึ่งมันเป็นเรื่องที่สำคัญมากจริงๆ เลยทำให้ชาวีรอที่จะคุยกับคุณพ่อในตอนเช้าไม่ได้

ขืนไม่คุยให้รู้เรื่องในตอนนี้ เขานี่แหละจะเป็นบ้าก่อน

...ก๊อก  ก๊อก ก๊อก...

ชาวียืนเคาะประตูห้องของคุณพ่ออย่างร้อนรนใจ ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก เขาในตอนนี้มีสีหน้าที่เคร่งเครียดมาก จนพ่อต้องเป็นฝ่ายเอ่ยถามลูกชายสุดที่รักก่อน

“ดึกป่านนี้มีเรื่องอะไร”

“ผมมีเรื่องจะถามพ่อครับ” เขาว่าออกไป

“เรื่องอะไรล่ะ”

“เรื่องหมั้น......” ไม่ทันได้พูดจบ พ่อก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างปลงๆ

“พ่อบอกแล้วไงว่าถ้าแกไม่อยากหมั้นพ่อก็จะไม่บังคับอะไรแกอีก แกจะคบกับหนูแอนนาพ่อก็ไม่ว่าอะไร ส่วนเรื่องไอ้นพพ่อจะไปคุยกับมัน ให้มันยกเลิกสัญญาการหมั้น โอเคไหม?”

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับพ่อ!”

“แล้วแกต้องการอะไรล่ะ”

“ผมอยากรู้ว่าคนที่พ่อหมายหมั้นให้ผมเธอชื่ออันดาใช่ไหมครับ”

“นี่แกรู้จักน้องได้ยังไง?” พ่อเอ่ยถามอย่างสงสัย

คนถูกถามรีบตอบอย่างทันควัน “วันนี้น้องไปที่บริษัท ผมเลยรู้ว่าน้องอันดาคือลูกสาวของอานพดล” เขาเล่าให้พ่อฟัง

“อันดากลับมาแล้วเหรอ? แบบนี้น้องก็รู้แล้วน่ะสิว่าไอ้นพกับเลขาของมันแต่งงานกัน”

“รู้ แล้วเขาก็ทะเลาะกันเรียบร้อยแล้วครับ” ชาวีบอก

“เฮ้ออ พ่อละสงสารหนูอันดามาก ไอ้นพมันกล้าดียังไงเอาเลขามาทำเมีย”

ชาวีได้แต่ยืนนิ่ง เพราะไม่รู้จะพูดยังไงกับเรื่องครอบครัวของพวกเขา

“ว่าแต่แกมีเรื่องจะคุยกับพ่อแค่นี้ใช่ไหม?” คนเป็นพ่อเอ่ยถามลูกไป

ในใจชาวีมีเรื่องมากมายอยากจะคุย แต่ทว่าเขาก็เลือกที่จะเงียบ

“ครับ”

“อืม..ถ้างั้นแกก็รีบไปพักผ่อนได้แล้วส่วนเรื่องที่แกไม่อยากหมั้นกับหนูอันดา พ่อจะหาทางคุยกับไอ้นพให้เอง”

พ่อว่าจบก็ปิดประตูใส่ทันที ทิ้งให้ลูกชายยืนทำหน้าคิ้วขมวดอยู่แบบนั้น

ชาวีในตอนนี้เขาแทบไม่อยากเชื่อว่าคู่หมั้นที่เขาพยายามปฎิเสธมาตลอดคือเด็กคนนั้น   แต่ถึงรู้ไปเขาจะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อความจริงเขามีแฟนแล้ว แล้วแฟนคลับเองก็เชียร์ให้เขากับแอนนารักกันจนไปถึงขั้นแต่งงานอีก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***