ครอบครัวข้าล้วนแต่เป็นสามัญชนss2
ตอนที่ 2
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
//สะลืมสะลือ//
หยางโม่(แม่นานเอก)
ตื่นแล้วหรือ
เฟิ่งฮวาเหลียน(พ่อนายเอก)
เมียจ๋า~
เฟิ่งฮวาเหลียน(พ่อนายเอก)
ลูกน้อยให้เรียกไปกินข้าว
เฟิ่งฮวาเหลียน(พ่อนายเอก)
//หันไปทางคนที่นอนบนเตียง//
เฟิ่งฮวาเหลียน(พ่อนายเอก)
ฟื้นแล้วหรือ
เฟิ่งฮวาเหลียน(พ่อนายเอก)
เดี๋ยวข้าจะไปเรียกลูกมาให้
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
(ที่นี่ที่ไหนกัน)
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
มาแล้วๆ!
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
คนไข้มาฟื้นแล้วหรอ
หยางโม่(แม่นานเอก)
ฟื้นแล้วจ้า
หยางโม่(แม่นานเอก)
งั้นแม่กับพ่อไปก่อนนะ
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
ไม่กินข้าวหรือขอรับ
เฟิ่งฮวาเหลียน(พ่อนายเอก)
งั้นพ่อกับแม่ไปแล้วนะ
เฟิ่งฮวาเหลียน(พ่อนายเอก)
//หายไปในพริบตา//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
//หันไปทางคนที่อยู่บนเตียง//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
เจ้ารู้สึกเจ็บตรงไหนรึเปล่า
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
//ส่ายหน้า//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
เจ้าพูดไม่ไหวเลยสินะ
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
งั้นข้าจะขอตรวจอาการเจ้าก่อนละกัน
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
//พยักหน้า//
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
(ตามน้ำไปก่อนละกัน)
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
//ตรวจอาการ//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
อาการเจ้ายังไม่ดีขึ้นเลย
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
คงจะต้องพักไปเป็นเดือนเลย
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
ขะ...//เสียงแหบ//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
เจ้าอย่าพึ่งรีบดูเลย
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
รออาการดีขึ้นก่อนเถอะ
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
งั้นเจ้ารออยู่ตรงนี้ก่อนเดี๋ยวข้าจะไปต้มยามาให้
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
//พยักหน้า//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
เจ้าลุกไหวมั้ย
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
//ส่ายหน้า//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
ถ้าข้าจะแต่ตัวเจ้าเจ้าคงจะไม่ว่าอะไรใช่มั้ย
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
//ส่ายหน้า//
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
(ดูล่าแล้วจะเป็นหมอจริงๆสินะ)
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
งั้นก็//เดินไปพยุงคนป่วยให้นั่งลง//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
เดี๋ยวข้าจะต่อยๆป้อนยาให้เจ้านะ
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
//พยักหน้า//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
//ค่อยๆป้อนยาให้//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
//พยุงตัวอีกฝ่ายลงนอน//
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
เจ้าพักไปก่อนนะ
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
ข้าจะไปหาสมุนไพรมาใหม่
เฟิ่งหยาง(นายเอก)
//เดินออกจากห้อง//
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
//ลุกขึ้นนั่ง//
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
//ตรวจสอบร่างกาย//
เย่หมิงฮวง(พระเอก)
ไม่มียาพิษ
Comments