คุณหนูสุดบื้อจะออกรบละนะ!!
ไร้ค่า
เสียงฝีเท้าอันเร่งรีบดังขึ้น
ตามมาด้วยเสียงเรียกของสาวน้อย
เสียงฝีเท้าหนากระทบกันกับพื้นหินปูนจนเกิดเสียง
ชายร่างหนาตรงหน้าหยุดนิ่งตามเสียงเรียก
ก่อนที่น้ำเสียงเย็นชาจะถูกเปล่งออกมา
•Shu•
ท่านพ่อจะไม่อยู่กับลูกจริงๆหรอคะ?
•Shu•
ละ..ลูกก็ไม่ได้อยากรบกวนท่านพ่อหรอกเเต่ว่า!!/ลน
•Shu•
หยุดทั้งทีเเล้วอยู่กันพร้อมหน้าไม่ดีกว่าหรอคะ!?
•Sun•
ลูกก็รู้ว่ามันเป็นงาน
•Shu•
อย่างน้อยก็ทานข้าวด้วยกันเถอะค่ะ..
•Sun•
ลูกอย่าทำให้เวลานั้นเสียประโยชน์เลย
•Shu•
เวลาที่อยู่กับลูกคือเปล่าประโยชน์หรอคะ!?
•Shu•
ท่านพ่อไม่เคยใส่ใจความรู้สึกลูกเลย!
•Shu•
เกลียดท่านพ่อที่สุด!!!
บทสนทนาที่เกี่ยวกับการทะเลาะของพ่อลูก
×××น้องนั่งกอดเข่าพิงเสาอยู่นะคะ×××
•Aya•
คุณหนูควรจะควบคุมอามรมณ์มากกว่านี้นะคะ
•Aya•
ทั้งๆที่ชั้นสอนไปขนาดนั้นเเต่กลับ..
•Shu•
รู้เเล้วน่าๆอีกอย่างไม่ได้ร้องไห้ซะหน่อย
•Aya•
นายท่านต้องใช้ความอดทนกับคุณหนูขนาดไหน
•Aya•
คุณหนูควรรู้ตัวได้เเล้วนะคะ
•Aya•
ชั้นก็เริ่มทนไม่ไหวเหมือนกัน
•Shu•
ชั้นไปทำอะไรให้เธอ!?
•Shu•
ทำไมต้องทำเหมือนเกลียดขนาดนั้นด้วย
•Aya•
ชั้นไม่อยากย้ำอีกรอบหรอกนะคะ
•Aya•
เเต่คุณหนูก็ยังไม่รู้ตัวสักที
•Aya•
ทั้งๆที่เกิดมาเป็นลูกของนายท่านเเต่กลับไร้ค่า
•Aya•
ชั้นทำใจสอนคนเเบบคุณต่อไม่ไหวจริงๆ
•Aya•
เรื่องที่จะพูดมีเเค่นี้ค่ะ/เดินจากไป
•Shu•
หมะ..หมายความว่ายังไง!?
•Aya•
นายท่านยุ่งเกินกว่าจะมา
•Aya•
เข้าใจด้วยค่ะ/วางอาหาร
พร้อมกับชายร่างหนายืนเคียงคู่กับเด็กสาวอีกคนคน
•Shu•
เด็กคนนั้นคือใครคะ?/ชี้
•Sun•
อาญ่าชั้นให้เธอสอนมารยาทลูกสาวชั้นทไไมถึงเป็นเเบบนี้!
•Aya•
ต้องขออภัยค่ะนายท่าน!
•Aya•
ชั้นพยามยามอย่างสุดชีวิตเเล้วค่ะ!/ก้มหัว
•Aya•
ฮึก..ชั้นพยายามเต็มที่เเล้วค่ะ!
•Sun•
นี่คือเเมซเธอเป็นครอบครัวเราตั้งเเต่วันนี้
•Aya•
ทางนี้เช่นกันค่ะ/ก้มหัว
•Shu•
มันคืออะไรคะท่านพ่อ/ทุบโต๊ะ
•Shu•
ลูกมันไร้ค่าถึงขั้นนี้เลยสินะ!
•Sun•
ถ้ารู้ตัวก็ทำตัวให้มีประโยชน์ซะสิ!
•Max•
ป๊าพอเถอะค่ะ/ดึงเสื้อ
การทะเลาะวิวาทจบลงอีกครั้งด้วยสาวน้อยวิ่งถอยออกมา
•Shu•
ชั้นมันไร้ค่าขนาดนั้นเลยหรอ?
Comments