คุณหนูสุดบื้อจะออกรบละนะ!!
สมเพช
จากการวิ่งในตอนเเรกค่อยๆลดความเร็วลงเปลี่ยนเป็นเดิน
ก่อนที่สาวน้อยจะค่อยๆเปิดประตูห้องนอนตัวเอง
หลังจากเข้ามาในที่ๆเรียกว่าเซฟโซนจองเธอก็ไม่วายทิ่งตัวลงไปกับเตียงทันที
•Shu•
ก็ดีใจอยู่หรอกที่ท่านพ่อมาทานข้าวเเต่
•Shu•
ทั้งๆที่ผ่านมาคอยสอนชั้นโดยไม่พูดอะไร
•Shu•
สมเพชตัวเองชะมัดคุณอาญ่าคงทนไม่ไหวเเล้วจริงๆ
•Sun•
พ่อจะให้ลูกไปดูเเลคฤหาสน์ของพ่อ
•Sun•
เเละให้เเมซอยู่ที่นี่
•Shu•
ทำไมธอถึงได้อยู่ละ!?
•Shu•
ในขณะที่ลูกต้องออกไป!
•Shu•
ลูกก็อยากอยู่กับท่านพ่อ..
น้ำตาของสาวน้อยเริ่มเอ่อล้นออกมา
เธอรู้ตัวดีว่าเธอไร้ค่าเเต่เธอไม่คิดว่าถึงขนาดที่คนที่มาใหม่สำคัญกว่า
•Sun•
เพื่อความปลอดภัยของลูก
•Sun•
ลูกก็เเค่ไปดูเเลคฤหาสน์หลังที่2ของพ่อเอง
•Sun•
พ่อจะพยายามไปเยี่ยมให้ไ--
•Shu•
ที่ๆพ่อเอาไว้ซุกหัวนอน!
•Shu•
ท่านพ่อยังมีปัญญามาเจอหน้าลูกได้เเค่เดือนละครั้ง
•Shu•
ทั้งๆที่สัญญากันว่าจะต้องเจอกันทุกวัน!
•Aya•
คุณหนูกรุณาสงบสติอารมณ์ด้วย
•Aya•
เพราะนายท่านงานยุ่งเลยไม่มีเวลา
•Aya•
เเถมคุณหนูก็ช่วยอะไรไม่ได้ด้วย
•Max•
ทำตามที่ปะป๋าบอกดีกว่าค่ะ
•Sun•
เพื่อความปลอดภัยของลูกเองนะ!
•Shu•
อย่าว่าเเต่คฤหาสน์เลยท่านพ่อคงจะทิ้งลูกไว้ที่นั้นสินะคะ!!
•Shu•
ลูกอ่านทุกอย่างออกตั้งเเต่เเรก
•Shu•
เรื่องที่ท่านพ่ออาญ่ามาสอดเเนมเฝ้าระวังลูก
•Shu•
ท่านพ่อไม่เชื่อใจลูกอยู่เเล้วก็ไม่เเปลกใจเท่าไหร่!
•Sun•
เพราะเธอช่วยพ่อไว้พ่อเลยเก็บเธอมาเลี้ยง
•Shu•
งั้นทำไมต้องมีเธอด้วย!
•Shu•
ปล่อยให้ท่านพ่อโคม่าเเละกลับมาหาลูกให้ลูดกูเเลไม่ได้หรอ!?
•Shu•
ไม่ว่ายังไงลูกก็จะอยู่ที่นี!!
•Max•
ส่งเธอไปที่อื่นก็ได้ค่ะ
•Aya•
ยังไงก็ไม่มีใครพบเธออยู่เเล้ว
•Sun•
พ่อก็ไม่อยากทำเเบบนี้หรอกนะ
•Sun•
เเต่เพื่อความผลอดภัยของลูก
•Sun•
เเละพ่อจะทำโทษลูกในเวลาเดียวกัน
•Shu•
ท่านพ่อจะส่งลูกไปจริงๆหรอคะ!?
•Sun•
ลูกไปเตรียมตัวเก็บของเถอะ
เธอรีบวิ่งขึ้นห้องของเโออีกครั้ง
ก่อนที่จะทรุดตัวลงทันทีเมื่อถึงห้อง
•Shu•
ฮึก..อึก..ฮือ~/ร้องไห้
•Shu•
เผลอร้องจนหลับหรอเนี่ย
•Shu•
ชั้นนี่มันน่าสมเพชจริงๆ
เธอจมพวังค์ในห้วงเเห่งความคิด
พลันมีความคิดบางอย่างลอยเข้ามา
Comments