เกิดใหม่แล้วขอใช้ชีวิตแบบนี้ตลอดเลยนะ(ชินบิหอพักอลเวง)
ฝากดูแลกาอึนด้วยนะ
ผี
ที่นี้ก็ไม่มีใครมีหยุดฉันได้อีก!!
ผี
ฉันจะฆ่/าพวกๆทุกคนที่มานังแกกาอึนให้หมดเลย
คู ฮารี
ช่วยเข้าใจหน่อยเถอะค่ะ!
คู ฮารี
สิ่งที่คุณเรียกว่าช่วยกาอึนมันกลับให้เธอต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวไม่ใช่เหรอค่ะ
ผี
กาอึนมีฉันอยู่ทั้งคน เธอไม่มีวันโดดเดี่ยวหรอก
ลี กาอึน
หนูรู้ว่าพี่แค่อยากจะปกป้องหนูตามสัญญา
ลี กาอึน
แต่ว่า.. พี่ค่ะ.. ทำร้ายคนอื่นแบบนี้มันไม่ถูกนะคะ
ลี กาอึน
ถึงพวกเขาจะชอบแกล้งหนู แต่ว่าหนูเข้มแข็งกว่าพวกเขามาก
ลี กาอึน
หนูไม่อยากให้พี่ต้องมาแค้นใครอีกแล้วนะ//พูดโน้มน้าว
ลี กาอึน
ได้โปรด..หยุดเถอะค่ะ หนูจะปลดปล่อยพี่ แต่พี่ต้องปลดปล่อยหนูด้วยเหมือนกัน.. //ร้องไห้
ผี
อึ...สิ่งที่พวกมันทำ..พี่ไม่ให้อภัยเด็ดขาด!!!//เริ่มโมโหด้วยแรงแค้น
ผี
ฉันจะเป็นคนปกป้องน้องสาวของฉันเอง!!!! อ้าาา!!! //ใช้ผมบดบังกาอึน
ลี กาอึน
อะ..อ้าา!!//โดนผมกักขัง
ผี
เป็นเพราะแก!..//มองฮารี
ผี
เพราะแกคนเดียว เป็นเพราะแก กาอึนของฉันถึงได้อยากจะจากฉันไป!!//เพิ่มแรงรัดมากขึ้น
คู ฮารี
ชะ..ช่วยฟังกันหน่อยซี้
ชินบิ
แย่ละสิ เจ้านี้มันคลั่งไปแล้ว แบบนี้พูดให้ตายยังไงก็ไม่ยอมฟังหรอก
ชินบิ
มันจะต้องมีวิธีซี้//เหงื่อตก
โคชิ โยรัน
ฮะ..ฮารี//รีบพยุงตัวขึ้น
คู ฮารี
โยรัน อย่าเข้ามานะ!!
โคชิ โยรัน
ไม่ได้ ฉันทิ้งเธอไม่ได้
ผี
แกนี่...ตา/ยอยากตา/ยเย็นซะจริง!!
โคชิ โยรัน
(หากเราไม่ทำอะไรเลยมันก็...ก็อาจจะ..ทำให้ทุกคนอยู่ในอันตรายมากกว่าเดิม)//มองผี
โคชิ โยรัน
ได้เวลา...เอาจริงแล้ว//ตาเปลี่ยนสี
โคชิ โยรัน
วิถีดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งแสง...วิถีที่1 ดาบศักดิ์สิทธ์แห่งทวยเทพ
เมื่อสิ้นเสียงของโยรัน เด็กสาวที่ถือดาบสีทองอร่ามแสบตา ได้แกว่งดาบ ทำให้เกิดรอยฟันสีทองขนาดใหญ่ ได้พุ่งตรงไปที่พวกผมของผีตนนั้นจนขาด แถมยังสร้างบาดแผลขนาดใหญ่ให้กับผีตนนั้นอีกด้วย
ผี
แก..แกกล้าดียังไง มาทำให้ข้าบาดเจ็บแบบนี้!!
โคชิ โยรัน
ฉันไม่ตัดหัว ก็บุญแล้ว//มองหมงผีจนจะทะลุเข้าไปในเส้นเลือด
ชินบิ
ฮารี..โกสต์สติกเกอร์!!
ชินบิ
เมื่อเธอช่วยให้วิญญาณไปสู่สุคติมันก็จะทิ้งโกสต์สติ๊กเกอร์เอาไว้
ชินบิ
ถ้าใส่โกสต์สติกเกอร์ในโกสต์บอลละก็ เธอก็จะสามารถอัญเชิญวิญญาณออกมาช่วยได้
คู ฮารี
อะ..อึ..อึบ//พยายามเอาออกมาจากผม
คู ฮารี
ช่วยฉันหน่อยนะ ฉันต้องการพลังของพวกเธอ ขออัญเชิญ//ใช้โกสต์บอลอัญเชิญ
วิญญาณที่อัญเชิญ:วิญญาณจมน้ำฝาแฝดวารี//พุ่งไปที่ผีตนที่อยู่ข้างหน้า
ผี
อะ..อึ..อ่าาา!//โดนน้ำซัด
หมู่มวลน่ำมากมายได้ซัดทำลายผมของผีตนนั้นจนหมดไป ก่อนที่จะกลับเข้าไปในค่ายกลอัญเชิญ
โคชิ โยรัน
ฮารี//รีบวิ่งไปดู
โคชิ โยรัน
ไม่เป็นไรแล้วนะ มันจบแล้ว
โคชิ โยรัน
//เอาตัวบังทั้งสอง
ลี กาอึน
อะ..//นั่งลงต่อหน้าผี
ลี กาอึน
หนูขอโทษ..ฮึ หนูขอโทษ//ร้องไห้
ลี กาอึน
ทั้งหมดเป็นเพราะหนูเอง ฮึก..//ร้องไห้
พี่สาวของกาอึน(ร่างวิญญาณ)
กาอึน
ลี กาอึน
อะ..ฮะ..พี่ค่ะ//รีบกอดอีกครั้ง
พี่สาวของกาอึน(ร่างวิญญาณ)
อะ..ไม่นึกเลยว่าน้องจะโตขึ้นขนาดนี้
พี่สาวของกาอึน(ร่างวิญญาณ)
แถมดูเหมือนว่า จะได้เพื่อนที่ดีอีกด้วยน่า//มองพวกฮารี
พี่สาวของกาอึน(ร่างวิญญาณ)
เท่านี้พี่ก็เบาใจได้แล้วล่ะ//กอดกาอึน
พี่สาวของกาอึน(ร่างวิญญาณ)
คราวนี้พี่ก็ไปสู่สุคติได้แล้ว
ลี กาอึน
อย่าไปเลย หนูอยากให้พี่อยู่กันหนูนะ พี่ไม่ต้องไปใส่ใจที่หนูพูดก่อนหน้านี้ก็ได้ หนูแค่กลัว//หลับตาปี๋
พี่สาวของกาอึน(ร่างวิญญาณ)
น้องพูดถูกแล้วล่ะ น้องเข้มแข็งขึ้นมากแล้ว แล้วก็สามารถรับมือกับทุกเรื่องที่เข้ามาได้
พี่สาวของกาอึน(ร่างวิญญาณ)
//ลุกขึ้น
พี่สาวของกาอึน(ร่างวิญญาณ)
หวังว่าพวกเธอจะเป็นเพื่อนที่ดีนะ ช่วยดูแลกาอึนแทนฉันทีได้ไหม
คู ฮารี
ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงเลยค่ะ
พี่สาวของกาอึน(ร่างวิญญาณ)
ขอบใจมากนะ//โบกมือ+ลอยออกไป
ลี กาอึน
พี่ค่ะ//รีบลุกขึ้น
คู ฮารี
ฮา..อะ.//ได้รับโกสต์สติ๊กเกอร์
ปีศาจไขมุกดำ แค้นฝังเส้นผม
ชินบิ
ฮื่อออ..ฉันเองก็เหงสอยากมีพี่สาวบางเหมือนกัน//ร้องไห้น้ำตาคลอเบ้า
ฮยุนวู
อะ..แฮ่ก...//ถอนหายใจเร็ว
ฮยุนวู
เอะ..ห๊า!! ว้าวโทเกบีนี่น่า
ชินบิ
เอ้ย!!..นี่นายห้ามบอกใครเรื่องของฉันเด็ดขาดเลยนะ เข้าใจไหม
คู ฮารี
อึ้ย! กาอึนรีบๆไปเถอะ//จุงมือกาอึน+วิ่งออกไป
โคชิ โยรัน
อะ...ชินบิรีบหายตัวละ //วิ่งตามฮารีออกไป
ชินบิ
นี่!! หมายความว่ายังนะ อย่าทิ้งฉันไว้แบบนี้ซี้
ฮยุนวู
ฮะ..รอเดี๋ยวสิพวกเธอ//วิ่งตามโยรันไป
ชินบิ
ฮึ้ย!..ห๊า..//มองพวกเด็กๆ
เด็ก(ช)
1:อะ..โอ้ย//เริ่มฟื้น
เด็ก(ช)
3:นี่เราเผลอหลับในห้องเรียนกันออ
ชินบิ
เฮ้อ ถึงคราวฉันต้องเผ่นละ หายตัวลุ//หายตัวทันที
คู ฮารี
อะ..เหอะๆๆ //หัวเราะ
โคชิ โยรัน
ฮารี กาอึนวิ่งกันนะ ระวังล้มนะ//วิ่งตาม
ฮยุนวู
ฮารี โยรัน นอฉันด้วยซี้//วิ่งตาม
ฮยุนวู
ฉันมีเรื่องจะถามเธอตั้งหลายอย่างเลยน้าา
ชินบิ
โอ้ย ให้ตายนายอีกแล้วเหรอ
ฮยุนวู
ฮิๆ ว่าไง ได้คุยกับนายสักที
ฮยุนวู
ฉันเนี่ยแฟนพันธุ์แท้เลยน่า
ชินบิ
นี่ฉันโดนมนุษย์คนอื่นเห็นเหรอเนี่ย//เกาแก้ม
ชินบิ
ง่ำๆ//กินตังแมโทเกบี
ชินบิ
บรรยากาศลึกลับของฉันหายวับไปซะแล้ว
ฮยุนวู
ฮิๆ//คว้าตัวแมจากมือชินบิ+กินเข้า
โคชิ โยรัน
(โอ้~ ช แล้วไง)//มองฮยุนวู
ชินบิ
ทำอะไรของนายเนี่ยเจ้าบ้า
ฮยุนวู
แฮะๆ โทษที แต่ว่าฉันก็อยากเห็นวิญญาณบ้างนี่น่า
ชินบิ
ขอโทษแล้วมันหายไหมเล่า!!
ชินบิ
ไม่ใช้ว่าทุกคนจะกินขนมตังแมโทเกบีได้สักหน่อย
ฮยุนวู
แหม ทีพวกฮารีนังกินได้เลยนิ มันก็คงไม่แย่เท่าไรหรอกมั่ง
โคชิ โยรัน
ฉันเปล่ากินสักหน่อย//หนัหน้าหนี
ฮยุนวู
ไม่ใช่หรอกมั่ง ถ้าเํอไมาได้กิน แล้วเธอมองเห็นผีได้ไง
โคชิ โยรัน
ฉัน...ไม่บอกหรอก มันเป็นสุดยอดความลับๆ เลยละ
คู ฮารี
อืม ก็ตามที่โยรันพูดนั้นแหละ
คู ฮารี
แต่ขอบอกไว้เลยนะว่า มันแย่มากสึดๆเลยละ
คู ฮารี
บนนี้ๆ//โบกมือไปมา
ลี กาอึน
//มองขึ้นไปด้านบน
คู ฮารี
เนี่ยยนะ บ้านฉันเอง พวกเราเป็นเพื่นบ้านกันแล้วน่า//ยิ้ม
คู ฮารี
มั่วรออะไรอยู่เล่าเข้ามาเลย
Comments
คงฉวยคร่ะ😔💅
กรี๊ดดดลูกแม๊-//โดนตบ
2023-10-29
0
ToT❈
รับลมรึพรี่ ขึ้นไปซะสูงเชียว
2023-10-28
4
ไปตายซะ ไอ้พระเอกโง่
เหยอหยิ่งสะจริง
2023-10-21
1