LOSHILL City .Chapter I.

เช้าวันที่6ของหน้าร้อนช่วงสุดท้าย

เอมิเรีย

เฟียร์ ตื่นได้แล้วนะ~

เฟียร์

อื้มม..ขอนอนต่อ อีก5นาที~~!

แม่เดินมาที่ฉันและนอนทับฉันอีกที

เอมิเรีย

นี่แหนะ! บอกให้ตื่นได้แล้ว~

เฟียร์

โอ้ยย แม่~ นี่มันพึ่ง จะ6โมงเช้าเองนะ

ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย

เอมิเรีย

รีบไปก็ยิ่งดี จะได้มีเวลา จัดข้าวของ

ตามตัวแม่มีรอยช้ำที่บางส่วน

ฉันลุกขึ้นมามองแม่

เอมิเรีย

แม่แค่ซุ่มซ่ามน่ะจ่ะ แก่ แล้วก็แบบนี้แหละ เดินชนนุ่นนี่ไปหมด ฮ่าๆ

เฟียร์

...เพราะเขาใช่มั้ย?

เอมิเรีย

....

แม่ฉันเงียบไปพักใหญ่..

แจ็ค

เอมิเรีย..

ทั้งฉันและแม่หันไปมองตามเสียง

แจ็ค

...ไปได้แล้ว พวกลูกเองก็รีบเตรียมตัว กินข้าวเช้า จะได้ออกเดินทาง

ชายคนนี้ คือพ่อเลี้ยงฉันเอง

ทั้งหัวรุนแรง แถมเอาแต่ใจเป็นเด็กเลย

เอมิเรีย

งั้นแม่ไปก่อนนะ ฝากลูกปลุกพี่เขาด้วย

ฉันได้แต่มองแม่เดินออกไปจากห้อง

เฟียร์

...ไม่มีใครจ้างให้แม่ต้องทนกับคนแบบนั้นซักหน่อยนะ..

เฟียร์

เห้อ..

พอพูดจบ ฉันก็เดินไปปลุกพี่ชายของฉัน

เฟียร์

ไทเลอร์..

เฟียร์

ตื่นได้แล้วนะพี่

เงียบสนิท

ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลย

เฟียร์

ไทเลอร์!

ฉันพูดให้ดังขึ้น

ไทเลอร์

มีอะไร?

เฟียร์

!!!??!

ฉันสะดุ้งโหยงและหันไปด้านหลัง

เฟียร์

พี่จะฆ่าฉันรึไงเนี้ย!?

เฟียร์

หัวใจแทบวาย!

เขามองฉันนิ่งๆและพูด

ไทเลอร์

พี่จะฆ่าเธอทำไม?

ไทเลอร์

พี่ตื่นนานแล้ว

ไทเลอร์

จัดข้าวของเสร็จแล้วด้วย

ไทเลอร์

เธอไปเตรียมของตัวเองเถอะ

เฟียร์

...ก็ได้

ฉันเดินไปอาบน้ำและจัดข้าวของพร้อมกับเปิดข่าวดูยามเช้า

เนื้อหาข่าวคือ

มีคนฆ่าฆาตกรต่อเนื่องและทิ้งร่างไว้ที่ถนน

จากตอนแรกที่ตำรวจต้องตามจับฆาตกรต่อเนื่องนั้น ตอนนี้กลายเป็นตามจับคนฆ่าฆาตกร

เฟียร์

...ตั้งแต่เข้าช่วงหน้าร้อนมาก็มีแต่ข่าวแบบนี้

เฟียร์

จนตำรวจต้องใช้มาตรการเคอร์ฟิว

เฟียร์

ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ...

ทันใดนั้นก็มีเสียงมาเรียกฉันจากด้านหลัง

ไทเลอร์

เฟียร์

ไทเลอร์

ลงไปกินข้าวได้แล้วนะ

ฉันหันไปมองและพยักหน้าตอบรับ

หลังจากนั้นเราทุกคนก็กินอาหารเช้า

และเริ่มขนของขึ้นรถแค่บางส่วน ส่วนของชิ้นใหญ่จะมีบริษัทขนส่งตามมาในวันหลัง

ระหว่างที่อยู่ในรถ..

ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันหันไปมองที่ไทเลอร์

แต่สิ่งที่ฉันเห็นก็คือ..

มีรอยคราบเลือดติดที่แขนเสื้อของเขา

ถึงจะเป็นรอยที่จางแล้ว แต่มันก็คงขึ้นเป็นคราบ

เฟียร์

......

ไทเลอร์

เฟียร์..

ฉันเหงื่อตก..

ไทเลอร์

เฟียร์!

เฟียร์

!!ห้ะ??

ฉันหลุดออกจากภวังค์

ไทเลอร์

เป็นอะไรรึป่าว?

ฉันมองที่แขนเสื้อเขาอีกรอบ

...

ไม่มีแล้ว

เฟียร์

ป่าว..แค่...ยังเพลียๆอยู่น่ะ

ไทเลอร์

...อ่าห้ะ..

เราเดินทางกันมาประมาณ8ชั่วโมงได้

ในตัวเมืองมีความเงียบสงบ

แต่ก็ดูแปลกในเวลาเดียวกัน

เหมือนถูกจ้องมองอยู่ตลอดเวลา

ที่นี่คือเมืองเล็กๆที่ชื่อว่า ลอสฮิลล์

พ่อฉันเลือกย้ายมานี่เพราะเขาเกษียณอายุราชการจากการเป็นทหาร

เขาเลยอยากอยู่ที่สงบๆ

แจ็ค

เมืองเล็กน่ารักดีเนาะ

เอมิเรีย

ค่ะที่รัก..

ใช่ เขาเป็นพ่อเลี้ยงของฉันและไทเลอร์

ค่ะ/ครับ

ฉันและไทเลอร์พูดออกมาพร้อมกัน

เพียงไม่นาน เราก็มาถึงบ้านหลังใหม่

แจ็ค

นี่ไงบ้านของเรา!

แจ็ค

สวยใช่มั้ยละ

เอมิเรีย

อย่างที่คุณพูดเลยค่ะ

ฉันมองไปรอบๆบ้าน

เฟียร์

ก็โอเคละนะ

แจ็ค

อืมก็ดี

แจ็ค

งั้นเร็วๆ

แจ็ค

รีบขนของลงจากรถ

แจ็ค

และจัดข้าวของ

ฉันมองมาที่บ้านหลังใหม่..

เฟียร์

ยินดีที่ได้รู้จัก..บ้านใหม่

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ