LOSHILL City
.Chapter I.
เช้าวันที่6ของหน้าร้อนช่วงสุดท้าย
เอมิเรีย
เฟียร์ ตื่นได้แล้วนะ~
เฟียร์
อื้มม..ขอนอนต่อ อีก5นาที~~!
แม่เดินมาที่ฉันและนอนทับฉันอีกที
เอมิเรีย
นี่แหนะ! บอกให้ตื่นได้แล้ว~
เฟียร์
โอ้ยย แม่~ นี่มันพึ่ง จะ6โมงเช้าเองนะ
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย
เอมิเรีย
รีบไปก็ยิ่งดี จะได้มีเวลา จัดข้าวของ
ตามตัวแม่มีรอยช้ำที่บางส่วน
เอมิเรีย
แม่แค่ซุ่มซ่ามน่ะจ่ะ แก่ แล้วก็แบบนี้แหละ เดินชนนุ่นนี่ไปหมด ฮ่าๆ
เฟียร์
...เพราะเขาใช่มั้ย?
ทั้งฉันและแม่หันไปมองตามเสียง
แจ็ค
...ไปได้แล้ว พวกลูกเองก็รีบเตรียมตัว กินข้าวเช้า จะได้ออกเดินทาง
ชายคนนี้ คือพ่อเลี้ยงฉันเอง
ทั้งหัวรุนแรง แถมเอาแต่ใจเป็นเด็กเลย
เอมิเรีย
งั้นแม่ไปก่อนนะ ฝากลูกปลุกพี่เขาด้วย
ฉันได้แต่มองแม่เดินออกไปจากห้อง
เฟียร์
...ไม่มีใครจ้างให้แม่ต้องทนกับคนแบบนั้นซักหน่อยนะ..
พอพูดจบ ฉันก็เดินไปปลุกพี่ชายของฉัน
ฉันสะดุ้งโหยงและหันไปด้านหลัง
เฟียร์
พี่จะฆ่าฉันรึไงเนี้ย!?
ไทเลอร์
จัดข้าวของเสร็จแล้วด้วย
ไทเลอร์
เธอไปเตรียมของตัวเองเถอะ
ฉันเดินไปอาบน้ำและจัดข้าวของพร้อมกับเปิดข่าวดูยามเช้า
มีคนฆ่าฆาตกรต่อเนื่องและทิ้งร่างไว้ที่ถนน
จากตอนแรกที่ตำรวจต้องตามจับฆาตกรต่อเนื่องนั้น ตอนนี้กลายเป็นตามจับคนฆ่าฆาตกร
เฟียร์
...ตั้งแต่เข้าช่วงหน้าร้อนมาก็มีแต่ข่าวแบบนี้
เฟียร์
จนตำรวจต้องใช้มาตรการเคอร์ฟิว
เฟียร์
ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ...
ทันใดนั้นก็มีเสียงมาเรียกฉันจากด้านหลัง
ไทเลอร์
ลงไปกินข้าวได้แล้วนะ
ฉันหันไปมองและพยักหน้าตอบรับ
หลังจากนั้นเราทุกคนก็กินอาหารเช้า
และเริ่มขนของขึ้นรถแค่บางส่วน ส่วนของชิ้นใหญ่จะมีบริษัทขนส่งตามมาในวันหลัง
ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันหันไปมองที่ไทเลอร์
มีรอยคราบเลือดติดที่แขนเสื้อของเขา
ถึงจะเป็นรอยที่จางแล้ว แต่มันก็คงขึ้นเป็นคราบ
ฉันมองที่แขนเสื้อเขาอีกรอบ
เฟียร์
ป่าว..แค่...ยังเพลียๆอยู่น่ะ
เราเดินทางกันมาประมาณ8ชั่วโมงได้
แต่ก็ดูแปลกในเวลาเดียวกัน
เหมือนถูกจ้องมองอยู่ตลอดเวลา
ที่นี่คือเมืองเล็กๆที่ชื่อว่า ลอสฮิลล์
พ่อฉันเลือกย้ายมานี่เพราะเขาเกษียณอายุราชการจากการเป็นทหาร
แจ็ค
เมืองเล็กน่ารักดีเนาะ
ใช่ เขาเป็นพ่อเลี้ยงของฉันและไทเลอร์
ฉันและไทเลอร์พูดออกมาพร้อมกัน
เพียงไม่นาน เราก็มาถึงบ้านหลังใหม่
เอมิเรีย
อย่างที่คุณพูดเลยค่ะ
ฉันมองมาที่บ้านหลังใหม่..
เฟียร์
ยินดีที่ได้รู้จัก..บ้านใหม่
.Cℎapter II.
หลังจากที่จัดของในบ้านเรียบร้อยแล้ว
เอมิเรีย
แม่ว่ามันคงเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะ
เอมิเรีย
พ่อเขาก็ชอบบ้านที่นี่
เฟียร์
คิดว่าแม่ไม่ควรแต่งกับเขา
เอมิเรีย
...เขาเป็นพ่อของหนูนะเฟียร์
เฟียร์
ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์รถชนในวันนั้น วันนี้แม่ก็ไม่ต้องอยู่แบบนี้หรอก
เอมิเรีย
....ถ้าแม่รู้ว่าเขาเป็นแบบนี้
เอมิเรีย
แม่ก็ไม่แต่งเหมือนกันนั้นแหละ
เอมิเรีย
ลูกคงหิวแล้วก็เหนื่อยจากการเดินทางทั้งวันนี้แล้ว
เอมิเรีย
เดี๋ยวแม่จะหาอะไรให้กินนะ
แม่พูดพร้อมกับลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน
เฟียร์
..เห้อ หนูจะไม่ยอมให้เขาทำกับแม่แบบนั้นอีกแล้ว..
แม่ยิ้มให้ฉันแล้วเดินออกไปทำอะไรให้ฉันกิน
ฉันเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง
และนั่งเขียนไดอารี่ในแล็ปท็อป
ฉันก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องฉันอยู่
ฉันมองออกไปทางหน้าต่างที่ตรงหน้าฉัน
หน้าต่างห้องฉันจะมีสองด้าน
และด้านที่หันไปทางป่าของเมือง
เสียงเหมือนมีอะไรมากระแทกหน้าต่างอีกด้านดังขึ้น
ฉันเลยหันกลับมาที่หน้าต่างอีกรอบ
อาจเป็นเพราะเครียดมากไประหว่างเรื่องของการเริ่มต้นใหม่ และเรื่องแม่
ฉันเลยตัดสินใจเดินออกไปสูดอากาศด้านนอก
เฟียร์
อากาศที่นี่ก็บริสุทธิ์
และนั่งอ่านนิยายเรื่องโปรด
เฟียร์
ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว
ฉันกำลังมีความสุขอยู่กับการอยู่อย่างสงบ
เพราะจู่ๆก็มีลูกบอลลอยมาโดยที่หัวของฉัน
เจมส์
ขอโทษที เธอเป็นอะไรมั้ย?
เฟียร์
เล่นอะไรของนายเนี่ย
เจมส์
ฉันขอโทษที่มันไปกระแทกหัวเธอ
เฟียร์
เจ็บสิ! ถามอะไรแปลกๆ
เจมส์
งั้น..จะให้ทำไงเธอถึงจะหายโกรธ
เจมส์
นี่ ยังโกรธอยู่อีกหรอ?
เฟียร์
เรื่องอะไรทำไมฉันต้องบอกนาย
เขาชี้ไปที่ต้นไม้หลังบ้านของเพื่อนบ้านฉัน
ในตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไร เลยเออ ออ ไปตามน้ำ
เสียงของพี่ชายฉันที่ดูเหมือนกำลังหงุดหงิดเรียกฉัน
ไทเลอร์
กลับเข้าบ้านได้แล้ว
ไทเลอร์
รู้มั้ยแม่เขาเป็นห่วงมากแค่ไหน
เฟียร์
ฉันพึ่งออกมาได้แค่30นาทีเองนะ
ไทเลอร์
แต่นี่มั้ย6โมงกว่าแล้วนะเฟียร์..
แน่นอนว่าฉันจำได้ ฉันออกมาจากบ้านตอนบ่าย
และฉันออกมาไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ..
ไทเลอร์
กลับบ้านเดี๋ยวนี้เฟียร์..
ไทเลอร์พูดเสียงแข็งใส่ฉัน
ฉันมองหาเขาคนนั้นอยู่พักนึง
ไทเลอร์
มัวทำอะไรอยู่เฟียร์ รีบกลับได้แล้ว
เจมส์
ชื่อเฟียร์นี่เอง ^ ^
ฉันได้ยินเสียง แต่ฉันหาตัวเขาไม่เจอ..
เฟียร์
...อะไรกันละเนี้ย..
.Chapter III.
ไทเลอร์
เธอนั่งคุยกับใครอยู่
เฟียร์
...ก็ เพื่อนบ้านน่ะ
ไทเลอร์
พี่สาบานได้เลยนะเฟียร์
ไทเลอร์
พี่เห็นเฟียร์นั่งพูดคนเดียว
เฟียร์
จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง
เฟียร์
ฉันไม่ได้เป็นบ้านะพี่
เฟียร์
ที่จะมานั่งพูดคนเดียว
ไทเลอร์
งั้นเฟียร์คุยอยู่กับใคร
เฟียร์
...อย่ามาพูดเรื่องแบบนี้นะ
เฟียร์
พี่ก็รู้ว่าฉันกลัวผี
ไทเลอร์
.../มองไปทางหน้าต่าง/
เฟียร์
(ผญ.คนนั้นอีกแล้วหรอ..)
ไทเลอร์
คืนนี้ปิดหน้าต่างแล้วล็อคด้วยละเฟียร์
ไทเลอร์
ทางที่ดีน่าจะพกอาวุธติดตัวไว้ด้วย
ไทเลอร์
พี่ว่าที่นี่ไม่ปลอดภัย
เฟียร์
...ใช่..ฉันเห็นด้วย
ฉันและพี่ช่วยกันปิดหน้าต่างในห้องนอน
ถึงบอกไปแล้วเขาจะไม่เชื่อก็เถอะ แต่บอกไว้ก่อนก็ไม่เสียหายจริงไหม
หลังจากฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินมาแต่งตัวที่ห้อง
ใช่ นั้นคือยายที่อยู่บ้านข้างๆของฉัน
ถึงฉันจะไม่เคยบอก แต่ยายแกดูน่าขนลุก
ฉันเห็นแบบนั้นจึงรีบแต่งตัวและเตรียมเข้านอน
เอมิเรีย
...ลูกหาอะไรอยู่หรอ?
เฟียร์
มีอะไรรึป่าวคะถึงเข้ามาหา
เอมิเรีย
แม่แค่เป็นห่วงลูก
เอมิเรีย
ไทเลอร์เขาเล่าให้แม่ฟัง
เอมิเรีย
ว่าที่นี่มันมีอะไรแปลกๆ
เอมิเรีย
ลูกน่าจะคิดมากกันไปเอง
เอมิเรีย
แม่อยู่นี่เสมอนะลูก
เฟียร์
ล็อกหน้าต่างด้วยนะแม่
เสียงซ่าของฝนดังไปรอบบริเวณ
? ? ?
ไงจ๊ะ หลานสาวสุดสวย~
? ? ?
/เอาหัวโขกกับหน้าต่าง/
? ? ?
ขอยายเข้าไปหาหลานใกล้ๆหน่อยสิจ๊ะ!!/เอาหัวโขกแรงขึ้น/
? ? ?
เปิดให้ยายเร็ว~! /กระแทก/
? ? ?
กูบอกให้มึงเปิด!!!!!!
? ? ?
เปิดให้กูเดี๋ยวนี้!!!!!!
ไทเลอร์
/วิ่งเข้ามาในห้อง/
เฟียร์
ไม่มีอะไร ฉันแค่ฝันร้าย
ไทเลอร์
..พี่นึกว่าโดนทำร้ายซะอีก
เฟียร์
/มองออกไปนอกหน้าต่าง/
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
