LOSHILL City .Cℎapter II.

หลังจากที่จัดของในบ้านเรียบร้อยแล้ว

ฉันก็ไปหาแม่ที่ห้องนอน

เฟียร์

แม่..

เอมิเรีย

ว่าไงลูกรัก

เฟียร์

แม่คิดว่าไง

เฟียร์

กับบ้านหลังใหม่

เอมิเรีย

แม่ว่ามันคงเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะ

เอมิเรีย

พ่อเขาก็ชอบบ้านที่นี่

เอมิเรีย

อากาศเย็นสบาย

เอมิเรีย

แถมเงียบสงบ

เฟียร์

....

เอมิเรีย

ลูกละคิดว่าไง

เฟียร์

คิดว่าแม่ไม่ควรแต่งกับเขา

เอมิเรีย

...เขาเป็นพ่อของหนูนะเฟียร์

เฟียร์

หนูมีพ่อคนเดียว..

เอมิเรีย

....

เฟียร์

ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์รถชนในวันนั้น วันนี้แม่ก็ไม่ต้องอยู่แบบนี้หรอก

เอมิเรีย

....ถ้าแม่รู้ว่าเขาเป็นแบบนี้

เอมิเรีย

แม่ก็ไม่แต่งเหมือนกันนั้นแหละ

เฟียร์

....

เราทั้งสองเงียบไปพักนึง

เอมิเรีย

ลูกคงหิวแล้วก็เหนื่อยจากการเดินทางทั้งวันนี้แล้ว

เอมิเรีย

เดี๋ยวแม่จะหาอะไรให้กินนะ

แม่พูดพร้อมกับลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน

เฟียร์

..เห้อ หนูจะไม่ยอมให้เขาทำกับแม่แบบนั้นอีกแล้ว..

แม่ยิ้มให้ฉันแล้วเดินออกไปทำอะไรให้ฉันกิน

ฉันเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง

และนั่งเขียนไดอารี่ในแล็ปท็อป

ระหว่างที่นั่งพิมพ์อยู่

ฉันก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องฉันอยู่

เฟียร์

.....

ฉันมองออกไปทางหน้าต่างที่ตรงหน้าฉัน

เฟียร์

ใครละนั้น

ฉันคิดในใจ

หน้าต่างห้องฉันจะมีสองด้าน

ด้านที่หันไปในเมือง

และด้านที่หันไปทางป่าของเมือง

ทันใดนั้น..

ปึ้ง!!

เสียงเหมือนมีอะไรมากระแทกหน้าต่างอีกด้านดังขึ้น

ทำให้ฉันต้องหันไปดู

...

ว่างเปล่า

ฉันเลยหันกลับมาที่หน้าต่างอีกรอบ

เธอคนนั้นหายไปแล้ว

เฟียร์

....อะไรกันละเนี้ย

อาจเป็นเพราะเครียดมากไประหว่างเรื่องของการเริ่มต้นใหม่ และเรื่องแม่

ฉันเลยตัดสินใจเดินออกไปสูดอากาศด้านนอก

เฟียร์

อย่างน้อย

เฟียร์

อากาศที่นี่ก็บริสุทธิ์

ฉันปูผ้าปิกนิกแถวนั้น

และนั่งอ่านนิยายเรื่องโปรด

เฟียร์

อ่าาา~~

เฟียร์

ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว

ฉันกำลังมีความสุขอยู่กับการอยู่อย่างสงบ

แต่มันก็ไม่นาน

เพราะจู่ๆก็มีลูกบอลลอยมาโดยที่หัวของฉัน

เฟียร์

โอ้ย!!

เจมส์

ขอโทษที เธอเป็นอะไรมั้ย?

ฉันหันไปมองเขา

เฟียร์

เล่นอะไรของนายเนี่ย

เจมส์

ก็..บอลไง

เจมส์

ฉันขอโทษที่มันไปกระแทกหัวเธอ

เจมส์

เจ็บรึป่าว

เฟียร์

เจ็บสิ! ถามอะไรแปลกๆ

ฉันพูดพลางลูบหัวตัวเอง

เจมส์

งั้น..จะให้ทำไงเธอถึงจะหายโกรธ

เฟียร์

ไม่ต้องหรอก..

เขานั่งลงข้างๆฉันและถาม

เจมส์

เธอชื่ออะไรหรอ

เฟียร์

....

เจมส์

นี่ ยังโกรธอยู่อีกหรอ?

เฟียร์

เรื่องอะไรทำไมฉันต้องบอกนาย

เจมส์

งั้น..เอางี้นะ

เจมส์

ฉันชื่อเจมส์

เจมส์

อายุ19

เจมส์

อยู่บ้านหลังนั้น

เขาชี้ไปที่ต้นไม้หลังบ้านของเพื่อนบ้านฉัน

เฟียร์

บ้านหลังนั้นหรอ

เขาหลุดขำออกมา

เจมส์

ใช่ที่ไหนเล่า55

เจมส์

ต้นไม้ต่างหาก

ในตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไร เลยเออ ออ ไปตามน้ำ

เฟียร์

...อ่า..เอาเถอะ

ไทเลอร์

เฟียร์..

เสียงของพี่ชายฉันที่ดูเหมือนกำลังหงุดหงิดเรียกฉัน

ไทเลอร์

กลับเข้าบ้านได้แล้ว

ไทเลอร์

รู้มั้ยแม่เขาเป็นห่วงมากแค่ไหน

เฟียร์

ฉันพึ่งออกมาได้แค่30นาทีเองนะ

ไทเลอร์

แต่นี่มั้ย6โมงกว่าแล้วนะเฟียร์..

เฟียร์

....ห้ะ

แน่นอนว่าฉันจำได้ ฉันออกมาจากบ้านตอนบ่าย

และฉันออกมาไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ..

ไทเลอร์

กลับบ้านเดี๋ยวนี้เฟียร์..

ไทเลอร์พูดเสียงแข็งใส่ฉัน

เฟียร์

โอเค

เฟียร์

งั้นฉันไปก่อนนะ...

เขาหายไปแล้ว..

ฉันมองหาเขาคนนั้นอยู่พักนึง

เฟียร์

....

ไทเลอร์

มัวทำอะไรอยู่เฟียร์ รีบกลับได้แล้ว

เจมส์

ชื่อเฟียร์นี่เอง ^ ^

เจมส์

ไว้เจอกันใหม่นะ ^ ^

ฉันได้ยินเสียง แต่ฉันหาตัวเขาไม่เจอ..

เฟียร์

...อะไรกันละเนี้ย..

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ