คุณอยู่ในห้องที่ว่างเปล่านอนอยู่บนเตียง คุณได้เห็นภาพที่ไม่อยากจะเห็น ความรู้สึกของคุณมันดิ่งลงลึกมากขึ้น คุณพยายามจะไม่คิดถึงเขาแต่ทำยังไงความคิดนั้นก็ไม่หายไปซักที
คุณ: ฉันต้องอยู่ที่นี้อีกนานแค่ไหนกัน
(ถอนหายใจและยกโทรศัพท์ขึ้นเปิดดูภาพที่เคยถ่ายคูกับผู้พัน ยิ่งเลื่อนผ่านยิ่งทำให้คุณดิ่งกับความรู้สึก คุณไม่สามารถลบมันได้ แต่คุณทำแบบนี้ได้ ถ้าหากตัวเองไม่อยู่ที่นี้กลับไปที่โลก หายไปจากผู้พัน คุณอาจจะมีความสุขมากว่านี้
…….ณ.ห้องทำงานของนายผล………
คุณเดินเข้าไปหาท่านนายผลแต่ท่านติดธุระกับหน่วยของผู้พัน คุณได้แต่ยืนอยุ่เฉยให้ท่านพูดเสร็จ ทุกคนในหน่วยหันมามองคุณ ท่านนายผลเลยหันมาถามคุณ
นายผล:มีอะไรหรือเปล่า(ชื่อคุณ)คุณทำให้ทุกคนไม่ฟังฉัน
(คุณมองไปที่ทุกและยื่นซองกระดาษให้ท่านนายผลก่อนจะเดินออกไปจากห้อง)
ทุกคนมองหน้ากันไปมานายพลเเกะซองสีขาวออก ท่านรีบอ่านกระดาษที่อยู่ตรงหน้า มันคือใบยื่นลาออก
นายพลรีบยกหูโทรไปที่โทรศัพท์คุณ
คุณ:คะท่าน
นายพล:ฉันให้เธอไปไม่ได้ เราจะขาดหัวกระทิแบบเธอไม่ได้ เธอเป็นคนเดียวที่เข้าใจทุกอย่างที่นี้ (ชื่อคุณ)ฉันให้เธอลาออกไม่ได้!!!!
คุณ:คุณมีด็อกเตอร์คารินาอยู่นิเธอเก่งทุกเรื่องเลย คุณลองคุยกับเธอดู
ผู้พันที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบเดินมาดูกระดาษใบลาออกของคุณ ทุกคนในหน่วยเริ่มซุบซิบกัน ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณต้องลาออก ผู้พันมองหน้าของท่านนายพลเพราะนายพลเป็นคนเดียวที่รู้ว่าคุณกับผู้พันเคยเป็นอะไรกัน
นายพล:เรามาคุยกันสาวน้อย ฉันจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ มาที่ห้องทำงานฉันภายในห้านาที
คุณ:ค่ะท่าน
(กดวางหู)
คุณต้องเดินกลับไปที่ห้องที่ออกมาตั้งแต่ตอนแรก ทุกคนในห้องเริ่มทยอยกันออกมาจากของนายพล ทุกคนมองมาที่คุณพยายามจะถามคุณ แต่คุณไม่ได้ตอบโต้อะไร และเดินต่อไป
นายพล:นั่งลงสิ
(คุณมองไปรอบๆห้องเพื่อจะหาเก้าอี้มานั่ง คุณเห็นเก้าอี้ตัวหนึ่งที่อยู่มุมห้องคุณเดินเอาเก้าอี้มานั่งแต่หางตาคุณก็เห็นเงาคนนั่งอยู่อีกมุมของห้อง ร้างนั้นลุกขึ้นและเดินมาหาคุณจากมุมมืด นั้นคือผู้พัน คุณมองไปที่นายพลก่อนจะส่ายหัวแรงและเดินออกจากห้องด้วยความโกธร แต่นายพลก็เดินมขวางคุณไว้
นายพล:ฉันจะให้เธอสองคนคุยกันให้มันจบๆ ฉันไม่ยอมเสียคนไดคนหนึ่งไปกับเรื่องไม่เข้าท่า
คุณทำหน้าไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่อยู่ต้องหน้า พยายามพลักท่านนายพลออก
คุณ:ฉันคุยไปแล้วเมื่อสามเดือนก่อน และฉันไม่มีอะไรต้องคุยกับเขา มันไม่จำเป็น!!! ปล่อยฉันท่านนายพล
(คุณพยายามจะออกจากห้องไปแต่ผู้พันก็ ดึงตัวคุณไปนั่งที่เก้าอี้ คุณลุกขึ้นจากเก้าอี้และจะวิ่งออกไปแต่ผู้พันก็จับตัวคุณอุ้มตัวคุณลอยจากพื้น
ผู้พัน:ผมขอคุยกับเธอตามลำพัง หน่อยครับท่าน
นายพลพยักหน้าและเดินออกจาห้องไป คุณทุบไปที่แขนของผู้พันแรงๆแต่เขาก็เหมือนจะไม่มีทีท่าจะเจ็บ เขาปล่อยคุณลงจากความสูงสองเมตร ….ตุ๊บ…..
เสียงตัวคุณกระทบลงพื้น ผู้พันจับแขนของคุณใส่กุญแจมือ
คุณ:ทำบ้าอะไรของแกว่ะ ไมลส์!!!!
(ผู้พันได้ยินคุณพูดไม่ดีเลยปิดปากคุณด้วยผ้า)
ผู้พัน:ดูสิเธอจะเก่งได้เท่าไหร่กัน
(จับใบหน้าของคุณและกลับไปลากเก้าอี้มานั่งต่อหน้าคุณ)
ผู้พัน:นายพลบอกฉันพูดกับเธอดีๆ แต่ฉันไม่ทำตามหรอกนะ
(คุณมองเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า)
ผู้พัน:เธอน่าจะเห็นแล้วเมื่อวานนี้ ฉันกับคารินา ในห้องทำงาน
(ผู้พันหยับเอาซิการ์ขึ้นมาสูบและพ่นควันใส่คุณ คุณเอียงหัวออกจากควัน และจ้องไปที่เขาไม่ละสายตา)
ผู้พัน:ใช่ๆเธอคงจะสงสัยสินะ ว่าคารินาเข้าไปทำอะไร เราจัดหนักกันทั้งวันทั้งคืน สิ่งที่เธอทำให้ฉันไม่ได้ คือทำให้ฉันมีความสุข
(คุณส่ายหัวและพยายามจะไม่มองหน้าเขา สักพักคุณได้ยินเสียงร้องเท้าสันสูงเดินมาจากหลังผู้พัน คุณมองไปที่คารินา เธอโน้มตัวลงไปจูบกับผู้พันและมองมาที่คุณนั่งอยู่ที่พื้น ผู้พันเริ่มซุกไซร้ซอกคอของเธอ เธอเริ่มครางออกมาเสียงดัง คุณก้มน้ำก้มตาพยายามไม่ดูแต่คารินาก็ลงมาตบใบหน้าของคุณ และบอกให้คุณดูมัน น้ำตาของคุณเริ่มไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง ผู้พันถอดเสื้อผ้าของคารินาออกและยัดท่อนร้อนเขาไปในตัวของคารินา เธอตัวเกร็งและเริ่มขยับร่างกายเร็วขึ้น เสียงครางทั้ง เขาและเธอดังขึ้นเรื่อยๆมันยิ่งทำให้คุณเสียใจมากขึ้น ผู้พันจับเอวคารินากระแทกเร็วขึ้นแรงยิ่งกว่าตอนที่เขามีsexกับคุณ คารินาดิ้นไปด้วยความเสียวป่นความเจ็บปวดแต่เธอกล้บชอบมัน
คารินา:อย่าหยุด…..ที่รักเร็วขึ้นอีกๆ…อาาาาาา
คุณส่ายหัวพยายามที่จะไม่มองแต่เสียงก็ยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
ผู้พัน:ฉันจะเสร็จแล้ว…..อืม.อืม……
ผู้พันกระแทกแรงกว่าเดิม เสียงครางทั้งคู่ดังขึ้นพร้อมกันและเสร็จในที่สุด ผู้ดึงท่อนร้อนออกจากตัวคาริน่า น้ำขุ่นๆไหลออกมาจากช่องลับของเธอ ผู้พันรีบใส่เสื้อและเดินออกไป คาริน่ามองมาที่คุณด้วยสายตาแห่งความชนะก่อนจะเดินไปออกไปที่ห้อง ปล่อยให้คุณนั่งอยู่กับผ้าปิดปากและกุญแจข้อมือ คุณพยายามแกะออกแต่ไม่ได้ คุณรู้สึกเหนื่อยก่อนที่จะหลับไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 8
Comments