ฝืนชะตา บัญชาสวรรค์ ตอน 1

ในค่ำคืนอันมืดมิด

เกิดปรากฏการณ์ดาวตกสองสาย มุ้งไปคนละทิศทาง

แคว้นต้าอวี่

ดวงนึงไปยันแคว้นต้าอวี่ ตกใส่ครรภ์องค์ฮองเฮาในวันมีพระประสูติ เกิดแสงสว่างเรืองรองปลกคลุมท้องกลมๆของนาง ทำเอาหมอหลวงที่กำลังทำคลอดอยู่ถึงกลับผงะหงายหลังล้มตึงกับพื้นแทบเป็นลม มือชี้มายันท้องกลมๆขององค์ฮองเฮาไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง

หมอหลวง

เด็ก! เด็ก! เด็ก! //มองอย่างตกใจ

หมอหลวงที่กำลังทำคลอดอยู่ยังไม่ทันได้แตะต้องครรภ์ด้วยซ้ำ เด็กทารกเพศชายก็ใหลออกจากครรภ์มารดามาเสียแล้ว ไม่ต้องให้หมอทำคลอดเลยสักนิด

ฮองเฮา สวีหรัน

หมอหลวง! ลูกข้าเป็นอะไรหรือ?

นางมองสีหน้าหมอหลวงอย่างหวาดหวั่นในใจ ลูกนองนางคงไม่เป็นอะไรหรอกนะ เมื่อกี้ยังเจ็บท้องคลอดอยู่ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ทำไมนางไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดละ

อวี่ฟงอวิน

อุแว้~

ฮองเฮา สวีหรัน

ลูกแม่! //ยิ้มละไม

นางดีใจที่ลูกคลอดออกมาได้สำเร็จ แต่หมอหลวงนางนั้นกลับเป็นลมไปแล้ว

เสียงเด็กร้องจ้าดังกึกก้อง องค์ฮ่องเต้ที่รออยู่ด้านนอกอย่างกระวีกระวาดก็ยิ้มร่าทันทีที่ได้ยินเสียงเด็กร้อง

ฮ่องเต้ อวี่ไฉเสวียน

ลูกข้า! ใยหมอหลวงไม่ออกมาสักทีเล่า //ดีใจ

แอ๊ดด~ (เสียงเปิดประตู)

นางกำนัล

ทูลฝ่าบาท ประสูติพระโอรสเพคะ //อุ้มทารกน้องออกมาให้ดู

ฮ่องเต้ อวี่ไฉเสวียน

พลังลมปราณแข็งแกร่งยิ่ง! //จับเส้นชีพจรทดสอบปราณให้ลูกชาย

ฮ่องเต้ อวี่ไฉเสวียน

ดี! ดีเหลือเกิน! ฮองเฮาเป็นอย่างไรบ้าง

นางกำนัล

ฮองเฮาปลอดภัยดีเพคะ

ฮ่องเต้ อวี่ไฉเสวียน

หมอหลวงเล่า ใยเป็นเจ้าอุ้มองค์ชายออกมา ไม่ดูแลฮองเฮารึ

นางกำนัล

เออคือ~

นางกำนัลถึงกลับไปไม่เป็น เมื่อฝ่าบาทถามถึงหมอหลวง ที่จริงนางเองก็ยังตกตะลึงไม่หาย เห็นองค์ชายน้อยใหลออกมาแบบสบายๆ ไม่ทรมานผู้เป็นมารดาเลยสักนิด พอนางตั้งสติได้ ก็เห็นหมอหลวงสลบเหมือดไปแล้ว

วันต่อมา

รอได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นตอนพระโอรสมีพระประสูติ องค์ฮ่องเต้ถึงกับอยู่ไม่สุข เชิญท่านโหราจารย์มาทำนายดวงชะตายกใหญ่

ฮ่องเต้ อวี่ไฉเสวียน

เป็นเช่นไรท่านโหนหลวง

โหราจารย์

ทูลฝ่าบาท ดวงชะตาดียิ่งพะยะค่ะ

โหราจารย์

พระโอรสเป็นเซียนสวรรค์กลับชาติมาเกิดโดยแท้ ภายภาคหน้าจะเป็นใหญ่เหนือใต้หล้าแน่นอนพะยะค่ะ //ลอบปาดเหงื่อเบาๆ

โหราจารย์

(บุญศักดิ์ใหญ่เหนือใต้หล้า แต่วาสนาไร้บุตรไร้คู่ครอง พูดไม่ได้! ไม่ได้เด็ดขาด!) //คิดในใจอย่างหวาดหวั่น

ฮ่องเต้ อวี่ไฉเสวียน

ดี!! ดีมาก… ตกรางวัล //ดีใจสุดๆ

โหราจารย์

ขอบพระทัยพะยะค่ะ

…

ณ แคว้นเหลียง

จวนเสนาบดีฝ่ายซ้าย

ดาวอีกดวง ตกลงสู่ครรภ์ของฮูหยินเอก ของเสนาบดีฝ่ายซ้ายแคว้นเหลียง นางเจ็บปวดทรมานอยู่ค่อนคืน ตกเลือดลอบที่สอบแล้ว แต่เด็กก็ยังไม่ออกมา

ฮูหยินเอกหลิวหลิน

โอ้วเจ็บ~ ข้าไม่ไหวแล้ว~ //อ่อนแรงมาก

หมอตำแย

เบ่งอีก ออกแรงอีกเจ้าค่ะนายหญิง!! //พยายามทำคลอดอยู่

ฮูหยินเอกหลิวหลิน

ไม่~ ไม่ไหวแล้ว ~ //สลบไสล

ในเวลานั้นเอง จู่ๆก็ปรากฏแสงสว่างวูบหนึ่ง ทำเอาหมอตำแยผงะตกใจกลัว รีบถอยหลังทันที ไม่กล้าทำคลอดต่อแล้ว นางตกใจมากจริงๆ เพราะตอนนี้ฮูหยินก็หมดลมหายใจไปแล้วเช่นกัน

และในขณะนั้นเอง เด็กทารกในครรภ์ ก็ใหลออกมาตอนที่แสงสว่างวูบนั้นปรากฏ

มู่ฉินซี

อุแว้~

เสียงเด็กร้องจ้า หมอตำแยค่อยๆชะโงกหน้าเข้าไปดู ก็เห็นเป็นเด็กทารกน้อยคนนึงนี่นา ทั้งยังน่ารักน่าเอ็นดูยิ่ง

นางค่อยๆยื่นมือไปจับเส้นชีพจรให้ฮูหยิน จึงพบว่าฮูหยินจากไปแล้ว นางจึงหันกลับมาอุ้มเด็กทารกน้อย แล้วเดินออกจากห้องไปหาเสนาบดีที่กำลังรออยู่นอกห้องได้ดู

แอ๊ดด~ (เสียงเปิดประตู)

หมอตำแย

//เปิดประตูออกมา

มู่ตงฟาง

ฮูหยินเป็นอย่างไรบ้าง //ถามอย่างรีบร้อน

อนุเจียง

ใจเย็นก่อนสิเจ้าคะท่านพี่ ฮูหยินต้องไม่เป็นอะไรแน่นอนเจ้าค่ะ

หมอตำแย

เออคือ~ //กระอักกระอ่วน

มู่ตงฟาง

ว่าอย่างไร!

หมอตำแย

ฮูหยิน~ นางสิ้นแล้วเจ้าค่ะ //ตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ

มู่ตงฟาง

ว่าไงนะ!! //ตกใจมาก รีบวิ่งเข้าไปดูในห้องทันที

อนุเจียง

ท่านพี่เจ้าคะ รอน้อยด้วยเจ้าค่ะ //ลอบยินดีอยู่ในใจ

ในเวลานี้ ไม่มีใครมีความสุขเท่านางอีกแล้ว นางนั่งนับวันนับคืน รอวันที่ฮูหยินหลิวหลินจะคลอด แล้วลอบวางยาขับเลือดก่อนกำหนดคลอด หวังอยากให้ตายทั้งแม่ทั้งลูก จากนั้นก็ไม่มีใครสงสัยแล้วว่ามีใครเล่นตุกติก เพราะคิดว่านางคงคลอดยาก แล้วตายทั้งกลมไปเท่านั้นเอง

แต่ไม่คิดเลยว่าเด็กจะรอดออกมาได้ แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อฮูหยินตายไปแล้ว เหลือเด็กน้อยไว้คนเดียว จะเลี้ยงให้โตได้รึเปร่าก็ยังไม่แน่นักหรอก

อนุเจียง

หึ //สายตาของนาง มีความร้ายกาจแวบผ่านไปวูบนึง ก่อนจะกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

อนุเจียง

มานี่มา ให้ข้าอุ้มหน่อย น่าชังเชียว //อุ้มเด็กน้อยขึ้นมาในอ้อมกอด มองอย่างรักใคร่เอ็นดู

อนุเจียง

จ่ายศิราทิพย์ให้ท่านหมอเสีย //หันไปสั่งข้ารับใช้

สาวใช้

เจ้าค่ะ //ยื่นศิราทิพย์ให้หมอหนึ่งถุง

…

ในห้อง

อนุเจียง

ท่านพี่เจ้าคะ อย่าเสียใจไปเลยเจ้าค่ะ ฮูหยินไปดีแล้ว ยังเหลือคุณชายน้อยไว้ให้อีกนะเจ้าคะ //เดินเข้ามาใกล้ แล้วส่งเด็กให้ดู

มู่ตงฟาง

//สายตามองไปที่เด็กน้อย ก่อนจะค่อยๆรับมาอุ้มไว้

ในห้องเงียบสงัด มู่ตงฟางเสียใจกับการจากไปของภรรยามาก แต่สักพักเขาก็ขมวดคิ้ว หันมามองเด็กน้อยในอ้อมกอดของตนอีกครั้ง แล้วจับเส้นชีพจรของเด็กทารกน้อย

อนุเจียง

มีอะไรหรือเจ้าคะ

มู่ตงฟาง

ไม่มี!

อนุเจียง

ไม่มีอะไรหรือเจ้าคะท่านพี่

มู่ตงฟาง

พลังปราณ! เด็กคนนี้ฝึกปราณไม่ได้ เป็นแค่เด็กธรรมดาชัดๆ //ออกอาการหงุดหงิด

อนุเจียง

(ห๊ะ!! ฝึกปราณไม่ได้หรือ นี่มันขยะชัดๆ ไม่คิดเลยว่าสวรรค์จะเข้าข้างข้าเช่นนี้) //ในใจยินดีมาก แต่ต้องตีหน้าเศร้าไว้เพื่อให้สามีเห็น

มู่ตงฟาง

เด็กคนนี่เจ้าเอาไปเลี้ยงเสีย!!

มู่ตงฟางรีบยื่นเด็กให้อนุเจียงทันที ในใจไม่สบอารมณ์นัก เด็กคนนี้เกิดมาก็ทำให้ผู้เป็นมารดาต้องตาย ซ้ำร้ายยังฝึกพลังปราณไม่ได้อีก น่าโมโหนัก นี่มันตัวกาลกิณีชัดๆ มู่ตงฟางยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ถ้าไม่ใช่เพราะเด็กคนนี้ เขาก็คงไม่ต้องเสียภรรยาไปหรอก!!

มู่ตงฟาง

เจ้าเอาตัวกาลกิณีไปเสีย อย่ามาให้ข้าเห็นหน้ามันอีก!!

มู่ตงฟางตะวาดลั่น ยิ่งมองก็ยิ่งไม่ชอบหน้า ส่งจิตคลุกครามใส่เด็กน้อยจนแทบหายใจไม่ออก

มู่ฉินซี

อุแว้~!!

เด็กน้อยรับรู้ถึงอันตราย จึงแผดเสียงร้องดังลั่น ทำเอามู่ตงฟางรำคาญหนักยิ่งกว่าเดิม

มู่ตงฟาง

ไสหัวไป!!!

อนุเจียง

เจ้าค่ะๆ //รีบจากไปพร้อมกับเด็กน้อยทันที

นางกระยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ มองเด็กน้อยในอ้อมกอด หึหึ!! เจ้าเด็กขยะนี่อยู่ในอุ้มมือของนาง นางจะเลี้ยงให้โตได้รึเปร่าก็ขึ้นอยู่กับนางแล้ว แต่ถึงจะโตได้ เจ้าเด็กนี่ก็ไม่มีสิทธิ์เป็นผู้สืบทอดตระกูลได้อีกแล้ว ตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลนี้ ตกเป็นของลูกชายนางแน่นอนแล้ว สวรรค์เมตตาข้าผู้นี้เสียจริง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ