001

แสงสีแดงอมส้มของยามสนทยา สะท้อนอยู่ในดวงตาสีน้ำเงินที่ว่างเปล่า ซิลเวอร์ คือชื่อของเธอ แวมไพร์สาวคนเดียวในห้อง 2/A อย่างที่รู้เธอในตอนนี้กำลังตามหาดอกไม้ของเธออยู่เหมือนกัน

ดวงตาว่างเปล่าสีน้ำเงินเหมือนท้องมหาสมุทรหลับตาลงก่อนที่จะลืมตาขึ้นอีกครั้ง ในห้อง A แห่งนี้มีเพียงตัวเธอคนเดียว เธอค่อยๆบรรจงเก็บของบนโต็ะและใต้โต็ะอย่างเงียบๆ แล้วเดินออกไปจากห้อง

กลับไปที่ๆเธอไม่อยากกลับเลยสักนิด บ้านของเธอในตอนนี้นั้นมันก็ไม่ต่างจากนรกดีๆนั้นเอง... แม่ของเธอเป็นคนธรรมดา ครอบครัวเธอไม่มีพ่อและยังเป็นลูกคนเดียว แม่ก็ดูเหมือนจะเป็นโรคประสาทคุ้มดีคุ้มร้าย และยังชอบมาถามเธออีกว่าตัวตนของเธออะไร?

ใช่แล้ว...ตัวตนของแม่ในตอนที่ฉันมองเธอก็ไม่ต่างจากลิ่ม แม่คือลิ่มของฉัน แต่ทว่า...ฉันก็ต้องกัดปากพูดออกไป

"แม่คือดอกไม้ของเธอใช่ใหม???ซิลเวอร์" เสียงอ่อนหวานเอื้อนเอ่ยออกมา มันไม่ต่างกับเสียงที่กำลังล้างสมองของเธอเลย

"ใช่ค่ะ...แม่คือดอกไม้ของหนูค่ะ" เสียงเรียบนิ่ง เอ่ยออกมาขณะที่เธอยิ้มขึ้นเเต่ดวงตาของเธอกลับว่างเปล่าราวกับผิวน้ำที่สงบนิ่งไม่อาจรู้ได้ "แม่ค่ะหนูจะขึ้นไปอ่านหนังสือนะค่ะ อย่ามากวนล่ะ"

เธอไม่รอให้แม่อนุญาตเธอก็วิ่งขึ้นชั้นสองไปแล้ว...

คำพูดที่ว่าจะอ่านหนังสือนั้นเธอก็โกหกเหมือนกัน เธอเดินตรงไปที่เตียงใหญ่แล้วล้มลงตัวนอนลง ดวงตาสีน้ำเงินที่เหมือนท้องมหาสมุทรถูกปิดไปแล้ว...

ในห้องสี่เหลี่ยมแห่งนี้นั้นถึงจะเป็นห้องเธอ แต่มันกลับไม่ใช่สถานที่ที่ปลอดภัยเลยสักนิด

เธอหลับไปจนถึง 1 ทุ่ม ในตอนนี้แม่ก็คงหลับไปแล้ว เธอได้แต่จ้องมองเพดานสีขุ่น เธอรู้สึกอึดอัดใจอย่างไรก็ไม่รู้ ไอ้ความรู้สึกนี้คืออะไรกันเธอไม่เข้าใจเลยสักนิด เธอไม่อยากตื่นมาอีกเลย อยากจะ...อยู่ในความฝันสีดำนั้นตลอดไป...

05:03 เวลาในตอนนี้ก็ไม่ถือว่ามืดมาก เธอตื่นมาจัดแจงธุรระของเธอ แล้วเดินไปโรงเรียนระยะทางที่เธอเดินเริ่มมีคนสวนทางกับเธอมากขึ้นเพราะผู้คนเริ่มไปทำงานกันแล้ว ทุกวันของเธอนั้นเป็นวันที่ว่างเปล่าเสมือนหัวใจของเธอ มัน...ว่างเปล่าเหลือเกินเหมือนขวดโหลแก้วเปล่าๆ ฉันเกียจมัน...

silver mera (เอารูปมาสตัวเองมาลงล่ะกัน555)

(ชื่อจริงๆเนี่ยไม่ใช่ ซิลเวอร์ มีร่า หรอกนะ แต่ชื่อว่า ซิลเวอร์ ดู เฟ่โน่ silver do fryno)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

000

บทต่อไป

002

