I Wish เมื่อฉันขอพรให้เจอรัก
5 : I Wish : เรียนรู้กันและกัน
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น เนื้อเรื่อง สถานที่ ชื่อตัวละคร ล้วนเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ ^^
ปลายฝน
จะ... จับแขนฉันได้เหรอ!!
ธันวา
ฉันว่าพรที่เธอขอเมื่อกี้...
ธันวา
มันเกิดขึ้นจริงแล้วแหละ
ฉันได้ยินเสียงผู้คนที่กำลังเดินผ่านไปมาพูดถึงเขาไม่หยุด
ฉันจับมือธันวาก่อนจะพาเขาวิ่งผ่านผู้คนมากมายไปที่ห้องของฉันทันที
ฉันเอ่ยถามเขาทันทีเมื่อเข้ามาในห้อง ก่อนจะปล่อยมือเขาให้เป็นอิสระ
แต่เขาดันเอามือมาจับแขนฉันแลัวดึงตัวฉันให้เข้าไปใกล้เขา
กลายเป็นว่าตอนนี้หน้าฉันซบอยู่ตรงแผ่นอกกว้างที่ดูแข็งแกร่งของเขาเสียอย่างนั้น
ฉันถามเสียงหลงแล้วเผลอก้าวถอยออกมาด้วยความตกใจ
แต่ทว่ามืออีกข้างของเขาที่ยังคงว่างอยู่ก็มาคว้าเอวของฉันไว้ ทำให้ฉันกลับเข้าไปซบหน้าลงที่แผ่นอกเขาเหมือนเดิม
ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขารดที่ต้นคอของฉัน ทำเอาร่างกายฉันร้อนวูบวาบ
ธันวา
ฉันได้กลิ่นหอม ๆ หวาน ๆ มาจากตัวเธอ โดยเฉพาะตรงต้นคอของเธอ
ฉันใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมดผละเขาออกไปในที่สุด
ปลายฝน
มันเป็นกลิ่นน้ำหอมน่ะ
ธันวา
แล้วทำไมกลิ่นถึงไปอยู่ตรงคอของเธอ
เขาเลิกคิ้วเบิกตากว้างและเอานิ้วชี้เข้าหาตัวเอง
ธันวา
นี่แปลว่าฉันได้กลิ่นจริง ๆ สินะ
เขาขมวดคิ้วเข้าหากันทำหน้างุนงงแถมยังมองฉันด้วยสายตาออดอ้อนอีก
ปลายฝน
นะ... นายดมตรงนี้ก็ได้
ฉันพูดพลางหงายมือไปตรงหน้าเขา
เขาจับมือฉันไว้ก่อนจะชี้ที่ข้อมือด้านในของฉัน
ฉันไม่ได้ตอบได้แต่พยักหน้ารับเบา ๆ
ธันวา
เฮ้ย! กลิ่นเหมือนกับตรงคอเธอเลย
ปลายฝน
นายอย่าบรรยายได้ไหม
ฉันเขินจนอยากจะหนีไปให้ไกลสุดขอบโลกแล้ว
ธันวา
อยากรู้ว่าเธอรสชาติเป็นยังไง
ฉันรีบดึงมือกลับทันที เกือบไปแล้วววว
ฉันเขินจนทำอะไรไม่ถูก ก็เลยตัดสินใจเดินหนีเข้าไปในห้องนอน ทิ้งให้เขายืนงงอยู่อย่างนั้น
ตาบ้า! พูดอะไรออกมาแต่ละประโยคทำเอาใจฉันเต้นแรงจนเลือดในร่างกายสูบฉีดไม่ทันแล้วมั้ง
ไหนจะการกระทำก่อนหน้านี้ของเขาอีก ฮืออออ
ถึงแม้เขาจะดูตื่นเต้นกับสิ่งที่เขาไม่เคยได้มีและไม่เคยได้สัมผัสเหมือนมนุษย์ก็เถอะ
ฉันรีบวิ่งออกไปดูธันวาที่ห้องนั่งเล่น
ก็เห็นเขาลงไปนั่งเล่นอยู่บนพื้น อีกทั้งยังหันหน้าเผชิญกับกำแพงด้วยต่างหาก
ปลายฝน
อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้...
ฉันเดินไปพยุงเขาให้ลุกขึ้น
ธันวา
ฉันขอลองเดินทะลุเธอได้ไหม
ปลายฝน
นี่ฉันยังจับตัวนายอยู่เลย แล้วนายจะทะลุตัวฉันได้ยังไงเล่า!
ธันวา
มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันเนี่ยยยย
ปลายฝน
เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำแข็งแปปหนึ่ง
ฉันพาเขามานั่งที่โซฟาก่อน แล้วค่อยเดินไปหยิบน้ำแข็งในตู้เย็นมาใส่ผ้าขนหนูเล็ก ๆ ก่อนจะหมุนปลายผ้าเพื่อให้น้ำแข็งอัดแน่อยู่ด้านใน
ธันวา
เธอจะทำอะไร! จะเอามาตีหัวฉันเหรอ?
ปลายฝน
ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นนะ อยากแก้แค้นจะแย่
ปลายฝน
อย่าถอยหนีสิ เขยิบมาที่เดิม
เขามองฉันอย่างลังเล แต่สุดท้ายก็ยอมเขยิบเข้ามาตามที่บอก
ฉันอมยิ้มกับความว่านอนสอนง่ายของเขา อย่างกับมีเด็กน้อยให้คอยดูแลอย่างไรอย่างนั้น
ฉันประคบน้ำแข็งลงไปบริเวรหน้าผากของเขาที่ปูดบวมออกมา
แต่ก็ทำได้แค่ครู่เดียวเท่านั้น จู่ ๆ หัวที่โนอยู่ของเขาก็หายไปภายในพริบตา
ปลายฝน
เอ๊ะ! หัวนายหายโนแล้วอะ
เป็นจังหวะเดียวกันที่ฉันละสายตามามองหน้าเขา ซึ่งก็พบว่าเขาได้มองมาที่ฉันอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว
เหมือนเดจาวูเลย นี่ฉันกับเขา... เราสบตากันอีกแล้วสินะ
จู่ ๆ เขาก็เอามือทั้งสองข้างมาจับที่ใบหน้าฉัน มิหนำซ้ำยังดันหน้าฉันให้แก้มทั้งสองข้างชิดเข้ามาหากันอีก
ตอนนี้หน้าฉันคงไม่แตกต่างอะไรกับนกน้อยปากแหลมแน่ ๆ
ฉันอายตัวเองจนต้องหลบสายตามองไปทางอื่น
ฟังจากน้ำเสียงเหมือนเขากำลังตื่นเต้นดีใจอย่างไรอย่างนั้น ดูไม่น่าไว้วางใจสุด ๆ
ธันวา
ฉันเห็นหน้าฉันในตาเธอด้วยอะ
ปลายฝน
อ่อย อั่น ไอ้ แอ่ว (ปล่อยฉันได้แล้ว)
ฉันแกะมือของเขาออกจากหน้าของตัวเอง
ธันวา
ฉันเพิ่งเคยเห็นหน้าตัวเองครั้งแรก
ปลายฝน
ตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ
ธันวา
ก็ฉันล่องหนนี่น่า มีแต่เธอที่เห็นฉัน
จริงด้วยสิ ก่อนหน้านี้มีแค่ฉันเห็นที่เห็นเขา ฉันก็เลยกลายเป็นคนบ้าในสายตาคนอื่นแบบนี้ไง
ธันวา
จากที่ดูเงาฉันในตาเธอ ฉันก็หล่อเหมือนกันนะ
ธันวาเดินเข้าห้องน้ำไปมองรอบ ๆ ห้อง แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะส่องกระจกมองใบหน้าอันหล่อเหลาของตัวเอง
ธันวา
หล่อกว่าที่คิดนะเนี่ย
ธันวา
ว้าวว อันนี้ฝักบัวนี่น่า ฉันเพิ่งจะได้จับครั้งแรกเลย
มือหนึ่งก็หยิบฝักบัวอาบน้ำลงมาดู ส่วนอีกมือหนึ่งก็ไปเลื่อนก๊อกที่เปิดฝักบัว
โชคร้ายของเขา ดันหันฝักบัวฝั่งที่น้ำไหลออกมาเอามาจ่อที่หน้าพอดี ฮ่า ๆ ๆ
ปลายฝน
สมน้ำหน้า~ อยากซนเอง
ปลายฝน
เรื่องอะไร... ทำไมฉันต้องปิดให้นายด้วย ฮ่า ๆ ๆ
ธันวา
ฉัน... หายใจ... ไม่... ออก แค่ก ๆ
ปลายฝน
นายก็หันฝักบัวไปทางอื่นสิ
จู่ ๆ ธันวาก็หันฝักบัวออกมาตรงทางเข้าห้องน้ำ ทำให้น้ำไหลเลยออกมาข้างนอก
ฉันทนไม่ไหว วิ่งพุงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อไปปิดก๊อกน้ำ
สุดท้ายฉันก็เลยตัวเปียกไปด้วย
ธันวา
เธอนี่น่า~ เชื่อคนง่าย ชอบช่วยเหลือคนไปเรื่อย
เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ ฉัน ส่วนฉันก็ได้แต่ถอยหลังไปเรื่อย ๆ จนถอยไปชนกับอ่างล้างหน้าสี่เหลี่ยมที่อยู่ก่อนจะถึงประตู
พอจะกลับหลังหนีไปก็ไม่ทันแล้ว เพราะธันวาเดินมาถึงตัวฉันแล้ว
เขาเอาแขนสองข้างไปวางที่อ่างล้างหน้า โดยที่มีฉันคั่นอยู่ตรงกลาง ทำให้ฉันหมดหวังที่จะหนี
ฉันพยายามเอนหลังหนี แต่เขาก็เอาแต่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
ธันวา
เธอคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องพวกนี้เหรอ
ธันวา
ฉันอยู่มา 200 กว่าปีแล้วนะ
ปลายฝน
นะ... นายหลอกฉันเหรอ!
ธันวา
ก็แค่เรื่องปิดฝักบัว
ธันวา
แต่เรื่องอื่นฉันไม่ได้หลอกนะ
ธันวา
โดยเฉพาะความหล่อของฉัน
เขากระตุกยิ้มที่มุมปาก นัยน์ตาฉายแววเจ้าเล่ห์จ้องมองมาในตาฉันแทบไม่กระพริบ ยอมรับเลยว่าใจฉันเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะมาก ๆ เลยตอนนี้
แล้วไหนจะผมดำสนิทของเขาที่เปียกน้ำ ไหนจะน้ำที่เกาะอยู่บนใบหน้าเขาที่ค่อย ๆ ไหลลงทีละเม็ดสองเม็ดอีก
ถ้าฉันหัวใจวายตายไปก็ไม่ต้องหาเหตุผลอื่นไกลเลย
ปลายฝน
น่าจะเสียงท้องนายร้องมากกว่า ฮ่า ๆ
ปลายฝน
ถ้าอยากรู้ก็ถอยออกไปก่อนสิ แล้วฉันจะบอก
ในเวลาแบบนี้เขาคงต้องยอมฉันแล้วล่ะ เพราะไม่งั้นเขาได้หิวตายแน่ ๆ หึ!
...........................
happylie (ผู้เขียน)
ไม่เคยจะเบาาาาา
happylie (ผู้เขียน)
หวังว่าจะสนุกกันน๊าาา
Comments