I Wish เมื่อฉันขอพรให้เจอรัก
4 : I Wish : ขอให้ทุกคนเห็นนาย
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น เนื้อเรื่อง สถานที่ ชื่อตัวละคร ล้วนเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ ^^
สุดท้ายก็เป็นฉันที่หนีขึ้นมาบนห้องก่อนจนได้
ฉันก็บ้าเสียจริงที่ไปทะเลาะกับอีตาเทพบ้านั่น
หวังว่าจะไม่มีใครเห็นฉันตีอากาศอยู่หน้าหอหรอกนะ
ฉันเดินดูรอบห้องแต่ก็ไม่พบอะไรที่ผิดปกติอย่างอีตาเทพนั่น
ปลายฝน
งั้นฉันรีบนอนดีกว่า พรุ่งนี้ทำงานด้วยสิ
ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะรีบเดินไปหยิบเสื้อและอาบน้ำเตรียมตัวพร้อมที่จะนอน
ปลายฝน
แล้วนายนั่นไปนอนที่ไหนกันนะ
ปลายฝน
ไม่เอา... ไม่สนใจแล้ว
ฉันที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็เดินออกจากห้องน้ำจะเข้าห้องไปแต่งหน้า
เขาพูดพร้อมกับโบกมือทักทายฉัน
มาแล้วสินะ โชคดีที่ฉันเอาเสื้อผ้าเข้าไปใส่ในห้องน้ำด้วย
นี่เป็นสาเหตุที่ฉันเอาแต่เรียกเขาว่า 'นาย' ยังไงล่ะ
ปลายฝน
สำหรับฉันมันจำยากแล้วกัน
ปลายฝน
นายไม่มีชื่ออื่นอีกแล้วเหรอ ที่ไม่ใช่ตัวเลขพวกนี้
12385
ฉันก็มีอยู่ชื่อเดียวนะ
12385
ปกติมนุษย์มีกันกี่ชื่อล่ะ
ปลายฝน
ช่างเถอะ เอาเป็นว่าฉันตั้งชื่อให้นายใหม่แล้วกัน
ฉันเดินไปหยิบปากกากับกระดาษบนโต๊ะในห้องนอนก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ เขาที่โซฟา
ปลายฝน
นายชื่ออะไรนะ 12...
ฉันเขียนชื่อเขาลงไปตรงกลางกระดาษ หลังจากนั้นก็หันไปมองใบหน้าของเขาพร้อมกับพยายามนึกชื่อที่พอจะเข้ากับเขา
12385
ธะ... เธอจ้องหน้าฉันทำไม
ปลายฝน
จริง ๆ นายก็หล่อเหมือนกันนะ
ปลายฝน
เป็นเทพไม่พอ ยังหูตึงอีกเหรอ
ฉันบ่นพึมพำเบา ๆ ก่อนจะหันมาก้มเขียนบ้างอย่างลงบนกระดาษ
ปลายฝน
ต่อไปนี้ฉันจะเรียกนายว่าธันวานะ
ปลายฝน
ก็เดือนนี้เดือนธันวาคมไง
ปลายฝน
นายเป็นเทพที่ให้พรเป็นของขวัญช่วงวันคริสต์มาสซึ่งคือวันที่ 25 ธันวาคม
ปลายฝน
อีกอย่างเดือนธันวาคมก็คือเลข 12 เหมือนเลขสองตัวแรกของชื่อนายไงล่ะ
ปลายฝน
แล้วก็เหมือนเลขที่อยู่บนคอของนายด้วย
ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่คอข้างขวาของเขา ทว่านิ้วฉันดันทะลุคอของเขาไป
12385
เธอเข้าใจความหมายของมันเหรอ
ปลายฝน
ก็ชื่อนายที่เขียนเป็นตัวเลขกลับด้านไง
ปลายฝน
แล้วตกลงชอบชื่อที่ฉันตั้งให้ไหม
นัยน์ตาสีดำเป็นประกายของเขากำลังจ้องมองใบหน้าของฉันอย่างไม่ละสายตา ทำเอาหน้าฉันร้อนวูบวาบแถมยังรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องอีก
จนฉันต้องก้มหน้าก้มตาเพื่อหลบสายตาเขา
ปลายฝน
งั้นเดี๋ยวฉันไปทำงานก่อนนะ บาย
ฉันลุกขึ้นวิ่งไปเอากระเป๋าในห้องนอนก่อนจะวิ่งออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
คุณไอริน
อ้าวปลายฝน ทำไมวันนี้มาเร็วจัง ร้านยังไม่ถึงเวลาเปิดเลย
ปลายฝน
วันนี้ปลายรู้สึกขยันผิดปกติ ฮ่า ๆ
ปลายฝน
เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ
ฉันเข้าไปเก็บของและเปลี่ยนชุดเป็นยูนิฟอร์มของร้าน
ชุดผู้หญิงจะเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูอ่อนตัดกับกระโปรงทรงเอสีน้ำตาลและชุดเอี้ยมตัวยาวสีน้ำตาล แต่ถ้าเป็นของผู้ชายก็จะเป็นสีน้ำเงินคู่กับสีดำแทน
ฉันหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางออกมาวางในล็อกเกอร์ เมื่อกี้รีบออกมาจนลืมแต่งหน้าเลย ขออีก 5 นาทีนะคะพี่ไอริน
ปลายฝน
เอ๊ะ! ลูกค้าเข้าแล้วเหรอ
ฉันที่กำลังแต่งหน้าอยู่รีบละเลงทุกอย่างลงบนใบหน้าสุดสวยของฉันในทันที
ก่อนจะรีบเดินออกไปต้อนรับลูกค้า แต่ฉันยังไม่ได้ยินเสียงกระดิ่งที่ประตูดังเลยนะ
"อยากรู้จัง กลิ่นขนมกับกาแฟจะหอมขนาดไหน"
ฉันเบิกตากว้างทันทีที่เห็นแผ่นหลังของใครบางคนที่กำลังยืนพิงเคาน์เตอร์กาแฟอยู่
ฉันเดินไปที่ด้านหน้าเคาน์เตอร์ก่อนจะยืนมองเขาอย่างอาฆาตแค้น
คุณไอริน
หน้าเคาน์เตอร์มีอะไรหรือเปล่าปลายฝน
ปลายฝน
อ่อ... แค่ฝุ่นค่ะพี่ เดี๋ยวปลายจัดการเอง~
ฉันเดินไปหยิบผ้าแล้วเดินไปตรงที่ธันวายืนพิงอยู่
คุณไอริน
พี่เตรียมตรงเคาน์เตอร์พร้อมแล้วนะ
คุณไอริน
ปลายรอเข้าประจำที่ตอนเปิดร้านแล้วกันนะ
ฉันตอบพี่ไอรินก่อนจะเช็ดตรงหน้าเคาน์เตอร์
แต่สายตาก็ยังหันไปมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างไม่วางตา
ฉันกัดฟันบอกเขาเบา ๆ ก่อนจะเดินออกไปนอกร้าน
ส่วนเขาก็ทะลุกระจกตามออกมา
ธันวา
เธอใส่ชุดนี้แล้วน่ารักดีนะ
เขาไล่สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
มุกเปลี่ยนเรื่องใช้กับฉันไม่ได้ผลหรอก
ปลายฝน
มาที่นี่ทำไม! จะมากวนอะไรฉันอีก!!
ยี่หวา
ฉะ ฉันเปล่ากวนเธอนะ ฉันเพิ่งมาถึงร้านเอง
ในขณะเดียวกัน พี่ยี่หวาที่เดินมาถึงหน้าร้านพอดี
ปลายฝน
ปลายไม่ได้หมายถึงพี่ยี่หวานะ
ปลายฝน
คือจะอธิบายยังไงดี...
ถึงพี่ยี่หวาจะยังดูงงหน่อย ๆ แต่ก็พยักหน้ารับคำขอโทษจากฉัน
ยี่หวา
งั้นพี่เข้าร้านก่อนนะ
ธันวา
ฉันลงไปนอนขำกลิ้งกับพื้นได้ไหม ฮ่า ๆ ๆ
พี่ยี่หวาก็หยุดชะงักกลางอากาศ มือหนึ่งก็เปิดประตูร้าน ส่วนขาก็กำลังจะก้าวเข้าร้าน
ฉันเอามือกุมหัวตัวเอง จะทำยังไงดีเนี่ย อีตาเทพบ้านั่นก็เอาแต่หัวเราะเยาะฉัน ส่วนพี่ยี่หวาก็เข้าใจฉันผิด
ยี่หวา
พี่ยังไม่เข้าก็ได้~
ปลายฝน
ปลายแหย่พี่ยี่หวาเล่นน่ะ เราเข้าร้านกันเถอะ
ฉันดันหลังพี่ยี่หวาให้เข้าไปในร้าน ก่อนจะเดินออกมาไล่นายธันวาให้ไปที่อื่น
คุณไอริน
ปลายฝนคุยกับใครน่ะ
ยี่หวา
ยี่ก็ไม่รู้เหมือนกันพี่
ยี่หวา
เหมือนปลายจะคุยกับยี่ แต่ก็ไม่ใช่
คุณไอริน
สงสัยคงเพลียตั้งแต่วันนั้นแน่ ๆ
คุณไอริน
ไม่น่าให้ทำงานคนเดียวเลย
ยี่หวา
วันที่ทุกคนหยุดกันหมดใช่ไหมพี่
คุณไอริน
งั้นวันนี้ให้ปลายฝนทำครึ่งวันก็แล้วกันนะ
ฉันยืนมองธันวาที่กำลังนั่งมองออกไปนอกร้าน จริง ๆ มุมนี้เขาก็ดูมีเสน่ห์เหมือนกันนะ ดูผ่อนคลายดีจัง
ปลายฝน
สวัสดีค่ะ ไอรินคาเฟ่ยินดีต้อนรับค่ะ
ลูกค้าที่เพิ่งเข้าร้านมาเดินตรงไปที่โต๊ะที่ธันวานั่งอยู่ ก่อนที่เขาจะนั่งลงไปทับร่างของธันวา
ธันวาตกใจรีบลุกขึ้นยืนโวยวายทันที
ธันวา
นั่งลงมาได้ไง ไม่เห็นเหรอว่าฉันนั่งอยู่น่ะ เหอะ!
ฉันเผลอหลุดหัวเราะเบา ๆ ก็เพราะเขาไม่เห็นนายนั่นแหละ ถึงได้นั่งลงไปอย่างไม่ลังเลน่ะ ฮ่า ๆ ๆ
อยู่ดี ๆ เขาก็หายตัวแล้วก็มาโผล่ตรงหน้าเคาน์เตอร์ที่ฉันยืนประจำอยู่
จะเรียกว่าโชคดีได้ไหมนะ ที่ฉันเหมือนจะเริ่มชินกับการที่เขาโผล่มาจ๊ะเอ๋ตรงหน้าแบบนี้
ยี่หวา
ปลายฝนเตรียมตัวกลับบ้านได้แล้ว
ยี่หวา
พี่ไอรินบอกน่ะ วันนี้ปลายดูเหนื่อย ๆ นะ
สตางค์
หนูว่าพี่ปลายฝนก็ปกติดีนะเจ้
ปลายฝน
ปลายไม่เหนื่อยเลยค่ะ สบายมาก
พร้อมกับเบ่งกล้ามตีต้นแขนตัวเองโชว์
ธันวา
กล้ามก็ไม่มี ยังจะโชว์อีก
ฉันส่งสายตาอาฆาตให้นายธันวาทันที
สตางค์
พี่ปลายฝนน่าจะเหนื่อยจริง พี่ทำสายตาแบบนี้อีกแล้วอะ
ธันวา
ไปเถอะ ฉันมีอะไรจะให้เธอช่วยเลือกด้วย
ยี่หวา
ไม่ต้องแต่เลย เข้าไปเปลี่ยนชุดเก็บของ~
พี่ยี่หวาดันหลังฉันให้เข้าไปหลังร้าน สุดท้ายฉันก็ต้องหยุดสินะ
เพราะนายธันวาแท้ ๆ ทำให้ทุกคนมองฉันแปลกไป ㅠㅠ
หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จ ฉันก็ออกมาลาทุกคน
นายธันวาดูดีใจมากที่ฉันได้หยุดครึ่งวัน สายตาของเขาแลดูเจ้าเล่ห์ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
สตางค์
กลับห้องดี ๆ นะพี่ปลายฝน
ยี่หวา
นอนพักผ่อนเยอะ ๆ นะ
ฉันโบกมือบ้ายบายก่อนจะเดินออกจากร้าน โดยที่ธันวาก็เดินตามหลังมาติด ๆ
ธันวา
ฉันละเหงามาก ๆ เลยเวลาไม่ได้คุยกับเธอ
ธันวา
แล้วก็เสียใจที่เธอไม่ยอมตอบฉันด้วย
ธันวา
เอาแต่ถลึงตามองฉันตาเขียวน่ากลัวอย่างกับผี
ธันวา
เฮ้! อย่าเมินกันได้ไหม
พูดพร้อมกับเอามือมาโบกไปมาตรงหน้าฉัน
ปลายฝน
อย่าเอามือบังสิ ฉันมองไม่เห็น
ฉันเอามือปัดมือเขาอย่างลืมตัว กลายเป็นว่าฉันปัดลมตรงหน้าแทน
ธันวา
คุยกับฉันได้แล้วเหรอ
เขาหันหน้ามาหาฉันแล้วก็เดินถอยหลังแทน เขาเดินทะลุร่างคนไปเรื่อย ๆ ไม่ได้สนใจเลยว่าฉันจะหัวใจวายตายหรือเปล่า
ธันวา
ก็ฉันอยากเห็นหน้าเธอ
ธันวา
เวลาคุยกันไม่มองหน้ากันมันเสียมารยาทนะรู้ไหม
ปลายฝน
รู้สึกนายก็เคยทำแบบนั้นกับฉันนะ
ธันวา
นั่นมันผ่านไปแล้ว ไม่นับ
แต่ก็ยอมหันกลับไปเดินดี ๆ ปกติ
ธันวา
ว่าแต่เธอมีพรที่จะขอหรือยัง อีก 2 ข้อที่เหลือ
ทำไมวันนี้คนออกมาเดินเยอะกันจัง
ธันวา
แล้วพรอีก 2 ข้อ เมื่อไหร่จะขอสักทีล่ะ
ธันวา
ไม่อย่างนั้นฉันก็จะกวนเธอไปอย่างนี้แหละ
ธันวา
ขอมาก่อนข้อหนึ่งก็ได้ แล้วฉันจะเลิกทวง
ปลายฝน
ฉันขอให้ทุกคนมองเห็นนาย
ปลายฝน
ฉันจะได้ไม่ต้องดูเหมือนคนบ้าสักที
ธันวา
จะขออะไรก็ขอที่มันเป็นไปได้หน่อยสิ ฮ่า ๆ ๆ
ธันวา
ยังไงก็เป็นไปไม่ได้แน่ ๆ
จู่ ๆ ธันวาก็เดินชนกับลุงคนหนึ่งอย่างจัง
"เอ้า! ยังไม่รีบขอโทษกันอีก"
"เด็กหนุ่มสมัยนี้ใช้ไม่ได้จริง ๆ"
ปลายฝน
ขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะลุง
ลุงไม่ได้ตอบอะไรแล้วก็เดินจากไปในที่สุด
ส่วนธันวาก็ยืนนิ่งตัวแข็งทื่อเหมือนเขายังคงช็อกกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา
เขายื่นมือมาจับที่แขนของฉัน
ปลายฝน
จะ... จับแขนฉันได้เหรอ!!
ธันวา
ฉันว่าพรที่เธอขอเมื่อกี้...
ธันวา
มันเกิดขึ้นจริงแล้วแหละ
"อุ๊ย! พี่ผู้ชายคนนั้นหล่อจังเลย"
"แล้วสองคนนี้มายืนคุยอะไรกันตรงนี้ ขวางทางจริง ๆ"
"นั่นดาราหรือเปล่า หล่อมากเลยอะแก"
"แต่งตัวสีดำทั้งตัวแล้วเท่บาดใจมากเลยอะแก"
"ชาตินี้ไม่ขออะไรเลย แค่ได้พี่เขามาเป็นแฟน ฉันก็ดีใจแล้ว"
"ไม่มีทาง เพราะพี่เขาเป็นเนื้อคู่ฉันต่างหาก"
"เสียใจด้วยนะ แฟนพี่เขาพาวิ่งไปนู้นแล้ว"
happylie (ผู้เขียน)
หูยยยยยยย > <
happylie (ผู้เขียน)
💖💖💖💖💖💖💖
happylie (ผู้เขียน)
หวังว่าผู้อ่านจะมีความสุขน๊าาาาา
Comments