คุณแม่ไร้ลูก 1. แสงไฟสลั่ว

ท่ามกลางแสงไฟสลั่วๆ ข้างถนนที่เต็มไปด้วยเสียงของรถวิ่งผ่านไปมาพร้อมกับเสียงแตรรถแสงไฟจากรถที่ส่องผ่านไปเพียวชั่วยามแสงไฟเล็กส่องมายังร่างเล็กของชายหนุ่มโอเมก้าตัวเล็กร่างกายผอมขาวแต่หากมองใกล้ๆจักรู้ว่าเป็นโอเมก้าชายร่างอวบอิ่ม คนหนึ่งที่กำลังขดตัวนอนไปกับพื้นถนนด้วยความหนาวสั่นของอากาศในยามราตรี

ซินเทียร์ (นายเอก)

อึก..! //สั่น

ชื่อ : ซินเทียร์ อายุ 26 ปี ส่วนสูง : 164 นํ้าหนัก 45 เพศ : ชาย / โอเมก้า ดวงตาสีเหลืองฟ้าอยู่ภายในดวงตาเป็นอัมพัน เส้นผมปุยขาวดั่งปุยฝ่ายกลางหิมะ สีผิวขาวเนียนดั่งไข่มุกจรัดเจิดจ่าในยามดวงจันทร์ส่องงดงามดั่งอุทัย ไฝ่ใต้ปากอันทรงเสน่ห์ ปากอวบอิ่มอันน่าจุมพิต จมูกโด่งดั่งคันสรธนู

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

ซินเทียร์!

ซินเทียร์ (นายเอก)

//เงยหน้ามอง

ชื่อ : นัทนาเรีย อายุ : 35 ส่วนสูง : 166 นํ้าหนัก 49 เพศ หญิง / เบต้า เป็นญาติห่างๆ ของซินเทียร์ มีสถานะเป็นพี่น้องกับซินเทียร์

ซินเทียร์ (นายเอก)

พ..พี่นาเรีย?!

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

//ช่วงพยุงลุกขึ้น

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้

ซินเทียร์ (นายเอก)

ฮึก! เขา…

ซินเทียร์ (นายเอก)

เขาเอาลูกผมไปแล้ว

ซินเทียร์ (นายเอก)

ฮืออออ!!

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

โอ๋ๆ นะ //กอด

ซินเทียร์ (นายเอก)

ฮึกๆ

หลังจากเหตุการณ์นี้นัทนาเรียก็พาซินเทียร์ไปอยู่ด้วย ซินเทียร์ถูกสามีทิ้งไปหาผู้หญิงคนอื่นพร้อมกับพาลูกของเขาไปด้วยซินเทียร์ใจแทบขาดที่โดนแยกลูกโดนพรากลูก ผ่านไปได้หลายเดือนซินเทียร์ยังไม่คงลืมเรื่องที่เกิดแต่ก็คงพอทำใจได้ จนวันนี้ซินเทยร์กำลังจะเข้ามาทำงานเป็นพี่เลี้ยงในคฤหาสน์ของ แจ็คฟีน…มหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในย่ามนี้

ซินเทียร์ (นายเอก)

….//ขยับกระเป๋าสพาย

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

มาแล้วหรอ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

ตามมาสิ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

เดี๋ยวพาไปแนะนำห้องของคุณหนู

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

จะบอกว่าคุณหนูดื้อมากนะเพราะว่าคุณหนูขี้หงุดหงิดเพราะไม่ได้กินนมจากแม่โดยตรง

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

แถมนมผงที่ชงไม่ถูกปาก

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

กฎของการเลี้ยงคุณหนูคือ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

1. ตื่นก่อนคุณหนู30นาที

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

2. ห้ามให้นมจากเต้านมผงเท่านั้น

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

3. เปลี่ยนผ้าอ้อมต้องไม่ทาแป้งเยอะเพราะคุณหนูไม่ชอบ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

4. เล่นด้วยตลอดเวลาหรืออุ้มเยอะๆ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

แค่นี้แหละ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

ไม่มีอะไรเยอะ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

แล้วก็นะ นายท่านจะแวะมาเยี่ยมคุณหนูบ่อยๆเธอก็จะได้เจอนายท่านบ่อยหน่อยนะ

ซินเทียร์ (นายเอก)

ครับ

ซินเทียร์ (นายเอก)

ขอบคุณที่ช่วยนะครับ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

จะ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

ส่วนนี้ห้องนอนเธอนะ

ซินเทียร์ (นายเอก)

ครับ

ซินเทียร์ (นายเอก)

ขอบคุณอีกรอบนะครับ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

ญาติๆ กันก็ช่วยกันแหละเรื่องดี

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

ชั้นไปก่อนนะ

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

คุณหนูชื่อ เจย์บี นะ

ซินเทียร์ (นายเอก)

ครับ//ยิ้มอ่อนๆให้

นัทนาเรีย(ญาตินอ.)

//เดินออกไป

ซินเทียร์ (นายเอก)

//เปิดประตูเข้าห้องเจย์บี

ซินเทียร์ (นายเอก)

เฮ้~สวัสดีครับ~ //ซินเทียร์มองเจย์ด้วยสายตาเอ็นดู

เจย์บี (ลูกพอ.)

แอ้~!

เจย์บี (ลูกพอ.)

//มองซินเทียร์

ภาพตรงหน้าเป็นเด็กชายอายุราว6-7เดือนหรือ10เดือนนะ ตัวขาวผ่องสีผมนํ้าตาลอมดำสีดวงตาสีนํ้าตาลเหลืองอัมพัน หน้าตาน่ารักหน้าชัง

เจย์บี (ลูกพอ.)

แอ้ๆ แว้ๆ~

ซินเทียร์มองแล้วนึกถึงลูกของเขาก็นํ้าตาคลอด่อนจะสบัดความเศร้าแล้วอุ้มเจย์บีขึ้นมาอุ้มเล่นให้ชินมือ

ซินเทียร์ (นายเอก)

หื้มมๆ~ //ฮัมเพลง

ซินเทียร์อุ้มอยู่นานสองนานเจย์บีก็หลับไปตอนนี้ผ่านไปเป็นเวลาทุ่มหนึ่งแล้ว

ซินเทียร์วางเจย์บีลงที่นอนก่อนจะกลับห้องไปอาบนํ้าเปลี่ยนเป็นชุดกระโปร่งใส่นอนกระโปรงยาวสายเดียวที่บางมากแต่สำหรับเขาต้องใส่เพราะร่างกายตอนนี้เป็นคุณแม่ที่ไม่มีลูกนํ้านมเลยไหลออกมาเองไม่หยุด

ซินเทียร์ (นายเอก)

//เดินกลับมาที่ห้องดจย์บี

เจย์บี (ลูกพอ.)

อุแว้ๆแงๆ!!

ซินเทียร์ (นายเอก)

อ่ะ หิวนมแล้วหรอครับ

ซินเทียร์ (นายเอก)

//อุ้มก่อนจะป้อนขวดนม

เจย์บี (ลูกพอ.)

อุแว้ๆ!!

เจย์บี (ลูกพอ.)

แหวะๆ

เจย์บี (ลูกพอ.)

แอะๆ

ซินเทียร์ (นายเอก)

อ่ะ! ทำไมไม่ทานล่ะครับตัวเล็กเดี๋ยวปวดท้องเอา

ซินเทียร์ (นายเอก)

ไม่ถูกปากสินะ

ซินเทียร์อุ้มอยู่แบบนั้นก่อนจะตัดสินใจวางขวดนมแล้วป้อนนมจากเต้าให้เจย์บีกิน เจย์บีที่ดูดอย่างหิวโหยและเอร็ดอร่อยกับนํ้านมที่ซินเทียร์มอบให้ก็ส่งสายตาหยอกล้อเล่นกับซินเทียร์

แอ๊ดดดด~

เสียงเปิดประตูค่อยๆดังขึ้นซินเทียร์ที่หันไปมองพบกับชายหนุ่มร่างหนาเดินเข้ามาพร้อมกับจ้องมองมาที่เขา

ซินเทียร์ (นายเอก)

คือ…

ซินเทียร์ (นายเอก)

คุณหนูไม่ยอมทานนมจากขวดที่ชงให้ผมเลยให้ทานนมจากเต้าครับ

แจ็คฟีน (พระเอก)

ไม่ได้ว่าอะไร

แจ็คฟีน (พระเอก)

//ยืนมองอยู่อย่างนั้น

แจ็คฟีนที่รู้ว่าคนตรงหน้าคือพี่เลี้ยงคนใหม่ก็แอบแปลกใจที่เจย์บียอมกินนมจากเต้าของอฝ.เพราะพี่เลี้ยงคนอื่นที่ผ่านมาก็ไม่กินนมจากเต้าเลย แจ็คฟีนมองตั้งแต่หัวจรดเท้าซินเทียร์

ร่างกายอวบอิ่มดั่งคำเล่าลือที่โอเมก้าจะสวยในตอนที่เป็นแม่มันจรองอย่างนี้สินะ ร่างกายที่ชวนหลงใหลของซินเทียร์ทำให้เขาไม่สามารถหยุดเหลียวมองได้เลย สะโพกภายใต้ชุดกระโปรงที่ผายออกให้ได้เห็นชัดเองเอวคอดบางที่มองผ่านชุดกระโปรงก็สามารถเป็นแขนขาวเนียนที่น่าขยํ้าให้เป็นรอยซอกคอขาวที่น่าสูดดม สายของชุดกระโปรงที่หยุดลงจากไหล่ของซินเทียร์ที่หลงลงจนมาถึงข้อพับแขนก็เผยให้เห็นทุกอย่างที่สวยงามไปหมด

ดั่งรูปปั้นไม่มีผิดสวยงามอยากเก็บไว้ในห้อง

หน้าอกอวบที่เผยให้เห็นร่องของหน้าอก แสงจันทร์ทราที่ส่องมากระทบกับสีผิวของซินเทียร์เปร่งปรั่งอะไรเล่นนี้

น่าหลงใหลอะไรเช่นนี้

อยากจะครอบครองยิ่งนัก

เปาะ!

เสียงของปากเล็กๆที่ออกจากหัวนมอมชมพูตอนนี้โดนดูดกินนํ้าจนแดงกํ่าและเด่งดึ๋ง

เจย์บี (ลูกพอ.)

แอ้ๆ คิๆ

เจย์บี (ลูกพอ.)

//ยิ้มร่า

ซินเทียร์ (นายเอก)

//จัดระเบียบชุด

ซินเทียร์ (นายเอก)

//อุ้มพร้อมขยํ้าเล็กน้อย

เจย์บี (ลูกพอ.)

//เรอออกมา

ซินเทียร์อุ้มอยู่แบบนั้นก่อนเจย์บีจะค่อยๆหลับไป

ซินเทียร์ (นายเอก)

//วางเจย์บีลงที่เตียง

แจ็คฟีน (พระเอก)

เธอเพิ่งมาทำงานสินะ

ซินเทียร์ (นายเอก)

ค..ครับ

แจ็คฟีน (พระเอก)

ชั้นชื่อแจ็คฟีน

แจ็คฟีน (พระเอก)

เรียกแค่แจ็คก็พอไม่ต้องมีคุณหรอก

ซินเทียร์ (นายเอก)

เอ่อ..ผมซินเทียร์ครับ

ซินเทียร์ (นายเอก)

ผมคงเรียกห่วนไม่ได้หรอกครับ

ซินเทียร์ (นายเอก)

มันไม่ชินน่ะครับ

แจ็คฟีน (พระเอก)

ก็เรียกบ่อยๆตะได้ชิน

ซินเทียร์ (นายเอก)

…

ซินเทียร์ (นายเอก)

ครับ

ซินเทียร์ (นายเอก)

ผมขอตัวไปเข้านอนก่อนนะครับ

ซินเทียร์ (นายเอก)

ฝันดีนะครับคุณแจ็ค

แจ็คฟีน (พระเอก)

เช่นกันนะซินเทียร์

ซินเทียร์ (นายเอก)

//ขนลุก

ซินเทียร์ (นายเอก)

ค…ครับ

ซินเทียร์ (นายเอก)

/เดินกลับห้อง

แจ็คฟีน (พระเอก)

//มองตามแผ่นหลังขาว

แจ็คฟีน (พระเอก)

หึ เป็นสมบัติชิ้นงามขนาดนี้ชายไหนที่กล้าทิ้ง

ตัดดด

จบ

แอดเอง

ดีจ้าาา

แอดเอง

เรื่องนี้คือเป็นไงอ่ะ

แอดเอง

จริงๆเรื่องนี้ควรจะไปเป็นนอยายบรรยายมากกว่าเนาะ

แอดเอง

แต่ไหนๆก็ทำแแบบนิยายแชทแล้วอ้าาา

แอดเอง

ขอคนล่ะ1ความคิดเห็นน้าาา

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ