ข้าเกลียดเจ้าเหลือเกิน ข้ายังรอพวกเจ้า

ข้ายังรอพวกเจ้า

ณ เรือนกลางป่า

จื่อฉิง(มารดา)

ฝนตกอีกแล้วหรือ//มองสายฝน

จื่อซู(น้องสาม)

ท่านแม่หนาวหรือขอรับ//วิ่งไปหยิบผ้าห่ม

จื่อฉิง(มารดา)

อาซูเจ้ามิต้องวิ่งหรอก

จื่อซู(น้องสาม)

ฮ่าามิทันแล้วขอรั–//ล้มหน้าทิ่ม

จื่อฉิง(มารดา)

อาซู!//รีบวิ่งเข้าไปดู

จื่อซู(น้องสาม)

ฮ่าๆๆท่านแม่ข้ามิเป็นไร//รีบพยุงตัวลุกขึ้น

จื่อฉิง(มารดา)

งั้นหรือ//ลูบหัวอาซู

จื่อซู(น้องสาม)

ใช่ขอรับ~!//โดนลูกหัว

จื่อฉิง(มารดา)

เช่นนั้นก็ดีแล้ว//มองออกไปข้างนอก

จื่อฉิง(มารดา)

ช่างน่าเศร้าเสียจริง(เมื่อไหร่พวกเจ้าจักกลับมาหาแม่)//ฝืนยิ้ม

จื่อซู(น้องสาม)

ท่านแม่เป็นอันใดไปหรือขอรับ//มึนงง

จื่อฉิง(มารดา)

มิมีอีนใดข้าเพียงอยากกินอันใดที่อร่อย

จื่อซู(น้องสาม)

งั้นรึขอรับไว้ข้าจักทำขนมให้ท่านแม่เอาไหมขอรับ//ยิ้มกว้าง

จื่อฉิง(มารดา)

อื้อ//เดินกลับเข้าห้อง

จื่อซู(น้องสาม)

//เช็ดโต๊ะต่อ

หากอาชิวอาซวนอาซานกลับมาก็คงดีสิ

ข้าเป็นห่วงพวกเจ้าเหลือเกิน

จื่อฉิง(มารดา)

เห้อ

จื่อฉิง(มารดา)

หลายปีมานี้พวกเจ้ามิเคยมาหาแม่เลย

จื่อฉิง(มารดา)

มีแต่อาซูที่มา

จื่อซู(น้องสาม)

//แอบมองท่านแม่

จื่อฉิง(มารดา)

ข้าอยากจักเห็นหน้าพวกเจ้ายิ่ง

จื่อฉิง(มารดา)

คงโตกันหมดเสียแล้ว

จื่อซู(น้องสาม)

//เดินไปทำขนมให้ท่านแม่

จื่อซู(น้องสาม)

ข้าก็คิดถึงพวกท่านเช่นกันหนาพี่ใหญ่พี่รองอาซาน

จื่อซู(น้องสาม)

ทำขนมให้ท่านแม่ต่อดีกว่า

จื่อซู(น้องสาม)

//นั่งทำขนมต่อ





โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ