ข้าเกลียดเจ้าเหลือเกิน เจ้ามารตํ่าต้อย

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

ข้าว่าเราออกไปหาท่านจอมมารกันเถอะ

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

อื้มไปกัน

ซิ่วหาน(มือขวา)

ได้

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//หายตัว

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

//หายตัวตาม

ซิ่วหาน(มือขวา)

//เดินไปหาท่านจอมมาร

เจ้าพวกชั้นตํ่าออกไปแล้ว

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

อาซวน

จื่อซวน(น้องสอง)

ขอรับ

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เจ้าพวกชั้นตํ่าออกไปกันแล้ว

จื่อซวน(น้องสอง)

อาซูๆ//สกิดอาซูให้ตื่น

จื่อซู(น้องสาม)

อือ//ค่อยลืมตาขึ้น

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

//พยายามดิ้น

จื่อซวน(น้องสอง)

พี่ใหญ่ต่อให้ท่านดิ้นไปมันก็มิหลุด

จื่อซู(น้องสาม)

เจ้ามารบ้าเอายาอันใดให้ข้ากินกัน

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

อาซูเจ้ามิเป็นอันใดก็ดีแล้ว

จื่อซวน(น้องสอง)

เจ้าพวกนั่นเห็นพวกเราเป็นสิ่งของหรือไงกัน

จื่อซาน(น้องเล็ก)

//โผล่ออกมาหา

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

อาซาน!

จื่อซาน(น้องเล็ก)

พี่ใหญ่ขอรับ//รีบวิ่งไปแก้มัดให้

จื่อซวน(น้องสอง)

อาซาน!เจ้ามาได้เช่นไร

จื่อซู(น้องสาม)

น้องเล็ก!

จื่อซาน(น้องเล็ก)

พี่ใหญ่พี่รองและพี่สามพวกท่านมิต้องห่วง

จื่อซาน(น้องเล็ก)

ข้าเพิ่งกลับมาเรือนและมิเห็นพวกท่านเลยออกมาตาม

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

แล้วท่านแม่เล่า?!

จื่อซาน(น้องเล็ก)

ท่านแม่..ศพโดนเหยียบยํ่าจนมิเหลือชิ้นดี

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

.....ท่านแม่ข้าจักต้องแก้แค้นให้ท่าน!!

จื่อซาน(น้องเล็ก)

พี่ใหญ่ท่านใจเย็นก่อน

จื่อซวน(น้องสอง)

อาซานหลายปีมานี้เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง

จื่อซาน(น้องเล็ก)

ข้าสบายดีขอรับ

จื่อซวน(น้องสอง)

เช่นนั้นก็ดี

จื่อซู(น้องสาม)

พวกเราจักออกไปได้เช่นไรกันทางออกก็มิมี

จื่อซาน(น้องเล็ก)

พวกท่านมิต้องห่วง

จื่อซาน(น้องเล็ก)

มารพวกนั้นมิทำอันใดพวกท่าน

ตึกตึกตึก...มีเสียงฝีเท้าหนึ่งใกล้เข้ามา

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

//หยุดเดิน

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

อาซานเรากลับกันเถอะ...

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

พวกเจ้าเป็นผู้ใด!?

จื่อซาน(น้องเล็ก)

ซ..ซิ่วหลุน

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

เจ้าพวกนี้เป็นผู้ใด//เดินเข้าไปใกล้

จื่อซาน(น้องเล็ก)

โปรดฟังข้าก่อน..

จื่อซาน(น้องเล็ก)

นี้คือพี่ใหญ่พี่รองพี่สามของข้า

จื่อซาน(น้องเล็ก)

จื่อซูพี่สาม จื่อชิวพี่ใหญ่ จื่อซวนพี่รอง

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

....สวัสดีท่านพี่

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

ใครให้เจ้าเรียกพวกข้าว่าท่านพี่

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

แล้วเจ้ามายุ่งอันใดกับอาซาน

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

ข้าอยากจักเป็นน้องเขยพวกท่าน

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

//อึ้ง

จื่อซวน(น้องสอง)

//อ้าปากค้าง

จื่อซู(น้องสาม)

//ปิดหูมิรับรู้

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เจ้าบ้าแล้วหรือ

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เซียนและมารมิอาจอยู่ร่วมกันได้

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

มิอาจอยู่ร่วมกันได้เช่นไร

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

อาซานแม้เป็นเซียนยังอยู่ร่วมกับข้าได้

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

อาซาน!

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

จริงหรือ?

จื่อซาน(น้องเล็ก)

ข..ขอรับ...

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

อาซาน!เจ้าทำเยื่ยงนี้ได้เช่นไร

จื่อซวน(น้องสอง)

พี่ใหญ่โปรดระงับโทสะด้วย

จื่อซู(น้องสาม)

//หงอยหลับ

จื่อซาน(น้องเล็ก)

พี่สามท่านเป็นอันใด

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

นั่นมันยาของข้ามิใช่หรือเขากินเข้าไปได้เยี่ยงไร?

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เจ้ามิไปถามพวกเจ้าเล่า

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

อยู่ๆก็เอามาให้อาซูกิน

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

ซิ่วเทียนเจ้าอีกแล้วสินะ

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

อาซานเจ้ามิกลับกับพวกข้าหรือ

จื่อซาน(น้องเล็ก)

ข้าอยู่กับซิ่วหลุนข้ามิเป็นไร

จื่อซวน(น้องสอง)

......

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

...

จื่อซู(น้องสาม)

...

หึ...หึ..คุยอันใดกันครึกครื้นเสียจริง

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//เดินเข้ามา

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

หนุ่มน้อยเจ้ายังมิตื่นอีกหรือ

ซิ่วหาน(มือขวา)

//มองทุกอย่างด้วยสายตาเย็นชา

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

มากันแล้วรึ

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

ซิ่วเทียนข้าบอกว่าอันใด!

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

ห้ามนํายาของข้ามาให้ผู้อื่นกิน

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

ก็เพียงแค่นิดหน่อยมิเห็นเป็นไร

ตึก...ตึก

เสียงฝีเท้าบางเบาได้เดินออกไป

จื่อซาน(น้องเล็ก)

ท่านพี่ให้พวกท่านไปตามทางก็จักเจอทางออก

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

ขอบคุณเจ้ามากอาซาน

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

อาซวนอาซูไปกันเถอะ

จื่อซวน(น้องสอง)

//เดินนําหน้าพี่ใหญ่

จื่อซู(น้องสาม)

//ค่อยๆเดินตามพี่รอง

จื่อซาน(น้องเล็ก)

//เดินกลับเข้าไปหาซิ่วหลุน

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

อาซาน//รีบเข้าไปหา

ซิ่วหลุน(มารแดนเหนือ)

เจ้าไปไหนมารีบ

จื่อซาน(น้องเล็ก)

ข้าไปนําทางพี่ใหญ่มา

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//มองไปทางเสา

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

หายไปแล้ว

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

มิต้องกังวลไป

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

คงไปกันได้มิไกลเป็นแน่

ซิ่วหาน(มือขวา)

//เดินไปหาพวกเซียนเงียบๆ

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//หายตัว

พี่ใหญ่ๆพวกเราเจอทางออกแล้ว

พวกเจ้ามาทำอันใดกัน!!!

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

!!!

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

//วิ่งหนี

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//คว้าข้อมือไว้

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

//สะบัดมือ

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//บีบข้อมือ

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

//กัดฟัน

จื่อซวน(น้องสอง)

//กระโดดเข้าไปถีบ

ซิ่วหาน(มือขวา)

//ฉุดไว้

จื่อซวน(น้องสอง)

อ๊ากกก!!เจ้าบ้า!//ทุบแขน

ซิ่วหาน(มือขวา)

//หยิบขนมมายัดปากอฝ.ไว้

ซิ่วหาน(มือขวา)

ไปกับข้า//ลากไปที่เรือน

ในเรือนของซิ่วหาน

ซิ่วหาน(มือขวา)

มาอยู่ที่นี้จักปลอดภัย

ซิ่วหาน(มือขวา)

หากเจ้าไม่รังเกลียดให้ข้าดื่มสุราชมจันทร์กับเจ้าในยามคํ่าคืนได้หรือไม่

จื่อซวน(น้องสอง)

//เงียบ

จื่อซวน(น้องสอง)

//นอนลงพื้น

ซิ่วหาน(มือขวา)

เจ้าทำอันใดของเจ้ากัน

ซิ่วหาน(มือขวา)

ขึ้นมานอนบนเตียงกับข้า

จื่อซวน(น้องสอง)

มิเอา

ซิ่วหาน(มือขวา)

ได้

ซิ่วหาน(มือขวา)

//อุ้มอฝ.ขึ้นเตียงแล้วจับกด

จื่อซวน(น้องสอง)

เจ้าบ้า!

จื่อซวน(น้องสอง)

//ทุบอฝ.

ซิ่วหาน(มือขวา)

หือเจ้าจักเอาเช่นไร

จื่อซวน(น้องสอง)

ข..ข้า//หน้าแดงก่ำ

ซิ่วหาน(มือขวา)

//ขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆ

จื่อซวน(น้องสอง)

//หันหน้าหนี

ซิ่วหาน(มือขวา)

ฮ้าๆๆ//ลูบหัวอฝ.

ซิ่วหาน(มือขวา)

//ลุกขึ้นไปหยิบขนมมาให้

จื่อซวน(น้องสอง)

//ยกมือขึ้นมาปิดหน้าตนไว้

หนุ่มน้อย~

จื่อซู(น้องสาม)

มิต้องมาเรียกข้าเลย!

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

โกรธข้าหรือ~

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

//อุ้มมานั่งตัก

จื่อซู(น้องสาม)

°-°

จื่อซู(น้องสาม)

ชิ!

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

โถ่ๆข้าทำเจ้าโกรธเสียแล้วหรือเนี่ย

จื่อซู(น้องสาม)

//เบะปาก

ซิ่วเทียน(มือซ้าย)

งดงามยิ่ง~//ดึงเข้ามากอด

จื่อซู(น้องสาม)

อ๊ะ!//ตามแรงดึงไป

เจ้ามารชั่วตํ่าต้อย

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

ข้าตํ่าต้อยแล้วทำไม

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

ใยต้องทำร้ายข้าด้วย!

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

ข้าอยากทำอันใดก็เรื่องของข้า

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เหอะ

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เจ้ามันชั่วสิ้นดี

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

โง่เขลา

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

หากเจ้ายังมิหยุดข้าจักจับเจ้าจูบเสีย

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

.....

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

//ถีบอฝ.

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//จับเท้าอฝ.ไว้

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//ดึงขาอฝ.ให้ล้ม

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เอ๊ะ!?//ล้มหน้าทิ่ม

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//เอาเท้าเขี่ยอฝ.

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

//ลุกขึ้น

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เจ้ามารตํ่าต้อย!

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

หุบปากเสีย

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เจ้ามันบ้าแถมนิสัยเสียเจ้ามันชั่วมิมีใครเทียบเอาแต่ทำร้ายกายข้าช่างดีเหลือเกิน

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//ฟังเงียบๆ

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

เจ้ามันเป็นแค่สุนัขที่โง่เขลา

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//ดึงอฝ.มาจูบ

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

....//ดิ้น

ซิ่วอี้(มารแดนใต้)

//จ้องตาอฝ.

จื่อชิว(พี่ใหญ่)

//ผลักอฝ.ออก

เจ้าปากมากยิ่ง

ก็เรื่องของข้าหนักหัวเจ้าหรือไง

มิได้หนัก

มิได้หนักเช่นนั้นก็เรื่องของข้า

โอ้~มันคือดีย์~

เป็นยังไงกันบ้างงงอยากให้แก้คำตรงไหนไหมเอ่ยยเม้นบอกเลยน้าา

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ