Diabolik Lovers When Going Back In Time (เมื่อย้อนเวลากลับมา)
When going back in time(3)
🐦แอดมิน🐦
(รูปนี้เป็นรูปของยุยรุนเด็กทารกน่ะ)
ยุย(ทารก)
แง๊!! //ร้องดังหนักขึ้นไปอีก
ริชเตอร์(อาพี่น้องทั้ง6)
อึก!
ริชเตอร์(อาพี่น้องทั้ง6)
หนวกหู!! แกหยุดร้องได้แล้ว!!
ยุย(ทารก)
(โห ทำหน้าแบบนั้นแสดงว่าแกไม่ชอบสินะ งั้นก็สร้างเรื่องก็จบล่ะ)😏
ยุย(ทารก)
แง๊ แง๊ แง๊!!!!//ร้องเสียงดัง
ริชเตอร์(อาพี่น้องทั้ง6)
บอกให้เงียบไง!!//ชึ้นเสียง
ยุย(ทารก)
(ใครหยุดก็โง่ล่ะ!)//😏
ยุย(ทารก)
แง๊ แง๊ แง๊!!!!!!
ริชเตอร์(อาพี่น้องทั้ง6)
เฮ้ แกนะ ช่วยให้เด็กสงบปากหน่อย!
ริชเตอร์ทำหน้าไม่พอใจและสั่งให้เซย์จิทำให้เด็กหยุดร้อง
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ครับ
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
โอโอ๋ๆๆ
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
อย่าร้องนะ อย่าร้องนะ
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
หยุดเถอะน่าลูกน้อย~ หยุดเถอะน่า~
เซย์จิกล่อมยุยที่ร้องไห้(ปลอม)โยเย
ยุย(ทารก)
(แฮ่กแฮ่กแฮ่กแฮ่ก)//หอบ
ยุย(ทารก)
(ร้องไม่ไหวแล้ว)
ริชเตอร์(อาพี่น้องทั้ง6)
หึ หยุดสักที! ร้องจนแสบแก้วหูไปหมด
ริชเตอร์(อาพี่น้องทั้ง6)
ไอ้เด็กบ้า
ริชเตอร์ที่ทำหน้าเหนื่อยหนายกับเสียงร้องกว่าจะหยุดร้องของยุย
ยุย(ทารก)
(เด็กบ้างั้นเหรอ? แต่ก็ทำให้แก้วหูแกแสบยังทวาทได้แล้วกัน)
แต่ยุยทำหน้าล้อเย้ยในใจ ต่อล้อกับริชเตอร์
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ถ้างั้นผมขอตัวนำเจ้าตัวน้อยนี่เข้าห้องละกันนะครับ
ริชเตอร์(อาพี่น้องทั้ง6)
ไปซะ พาไอ้เด็กเหลือขอนี่ ออกไปเกะกะลูกตา
ยุย(ทารก)
(พูดแบบนี้เดี๋ยวปัด! กรีดร้องให้แก้วหูแกแตกให้ตายคาที่เลยนี่)
ริชเตอร์(อาพี่น้องทั้ง6)
หึ!//มั่นหน้ารังเกียจ
ริชเตอร์(อาพี่น้องทั้ง6)
{น่ารังเกียจจริงๆ}
ยุย(ทารก)
(จะกรีดร้องให้แกตายตรงนี้แหละ)
ยุยทำท่าจะชาร์พลังจะเปล่งเสียงร้องออกมา
แต่เสียงของยุยกลับไม่ร้องออกมาตามเสียงคิด
ยุย(ทารก)
(เฮ้อ ร้องไม่ไหวแล้ว!)
ยุย(ทารก)
(รู้งี้น่าจะออมแรงร้องก็ดีหรอก)
ทำหน้าเจ็บใจออกมาราวกับว่า อยากจะร้องตะโกนเสียงดัง
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก//เดิน+อุ้ม
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
ทำไมหนูถึงได้ร้องเสียงดังให้ ท่านริชเตอ-- คุณอา เขาแบบนั้นคะ?
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
เขาหูดีเป็นพิเศษ ถ้าเกิดหนูร้องแบบนั้นเขาตายเลยนะค่ะ
เซย์จิติเตียนยุยที่ร้องไห้ดสียงดังแสบแก้วรูหู
ยุย(ทารก)
(นี่คิดว่าพูดได้รึไง ดิฉันเป็นทารก ถ้าพูดได้จะตอบว่าสาระเลวไง อยากให้มันหายๆไปซะ)
ทางยุยก็ตอบโจ้ทำหน้าบึ้งตึงใส่
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
จริงสิ หนูยังพูดไม่ได้ยังไม่ฟังไม่ออก พูดไปก็ไม่รู้เรื่องนี่เนอะ//😊
เซย์จิพูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่บริสุทธิ ไม่มีเจตนาในทางไม่ดีกับยุย
ยุย(ทารก)
(ก็รู้นี่ แล้วทำไมถึงนึกได้ล่ะ)
ยุย(ทารก)
(นี่สรุปเป็นคนหรือว่าอะไรเนี่ย สัตว์ที่มีเขาๆขึ้นงอกบนหัว ตัวสีดำ มีหน้าที่แค่ไถนา)//😒
เซย์จิวางตัวน้อยๆบนเตียงของเขาอย่างเบามือ
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
นอนอยู่ที่นี้ก่อนนะ.. เจ้าตัวน้อย
เซย์จิ(พ่อเลี้ยงนางเอก)
เดี๋ยวคนนี้จะไปทำธุระแป๊ปเดียว
ยุย(ทารก)
(ไปเถอะ แกไปไหนก็ไปเลยไปเหม็นขี้หน้า)
ยุย(ทารก)
(ไอ้คนขายลูกกิน)
แต่เด็กทารกน้อยอย่างยุยก็ไล่เขาออกไปอย่างไร้เยื่อใย
แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ตัว เดินจากไปพร้อมรอยยิ้ม
ยุยกระเดาะลิ้นร้องชิใส่เมื่อ เซย์จิพ่อเลี้ยงจากไป
ยุย(ทารก)
(มาทำหน้ายิ้มอยู่ได้)
ยุยเห็นหน้านั้นก็อดมั่นไส้พ่อเลี้ยงตนไม่ได้
ยุย(ทารก)
(ถ้าจำไม่ผิด..ห้องนี้เป็นห้องของไอ้คนขายลูกกิน โคโมริ เซย์จิ)
ยุยกวาดสายตามองไปรอบห้องที่ถูกจัดไปด้วยโทนมืดมิดไร้แสง
ยุย(ทารก)
(เมื่อก่อนเราเคยมาที่ห้องนี้บ่อยๆ เพราะชื่นชอบ แจ่ทุกครั้งที่มาโดนดุ บอกว่าเป็นผู้หญิงเข้าห้องผู้ชายไม่ได้)
ยุย(ทารก)
(เพราะว่าเป็นผู้หญิงจะชอบสีโทนมืดๆแบบนี้ไม่ได้)
ยุย(ทารก)
(ต้องชอบสีโทนสวยสดใสน่ารักๆสิ..)
ยุย(ทารก)
(แต่ตอนนั้นไม่คิดอะไร หน้าหงอยๆกลับไปทุกครั้ง)
ยุย(ทารก)
(พอมาคิดตอนนี้แล้ว ก็ขึ้นอยากรบกับมันจริงๆ)
ยุย(ทารก)
(แต่ละคำที่มันพ่นออกมา มันไม่สมเหตุสมผลเลยสัดนิดเดียว)
ยุย(ทารก)
(เพราะว่าทีพอผู้ชายมันกลับบอกว่าทุกสีชอบได้ทั้งนั้นแหละ)
ยุย(ทารก)
(ช่างเถอะ วันนี้ร้องมาเยอะแล้ว ชักเริ่มง่วงแล้ว..)
ตาเด็กน้อยๆเริ่มปริมๆหลับตาลง
จากนั้นก็หลับไปท่ามกลางความเหนื่อยล้าจากาาร้องเสียงดันในวันนี้
🐦แอดมิน🐦
จบเรียบร้อยกับมาอัปต่อแล้ว
🐦แอดมิน🐦
อย่าลืม กดหัวใจ กดชอบ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวแอดมินทำนิยายเรื่องนี้นานๆ
Comments