วันโลกาวินาศ

โลกอันสวยงาม ธรรมชาติ ป่าไม้ ภูเขา ลำธาร ทะเล หมู่เกาะ สัตว์ป่า สัตว์น้ำ สัตว์ทะเล แม้กระทั่งมนุษย์ทุกสิ่งล้วนถือกำเนิดขึ้นมาบนโลก "แต่เหตุใดมนุษย์ที่โง่เขลาจึงทำลายสิ่งที่โลกประธานให้กันล่ะ"

เหล่าทวยเทพต่างตั้งคำถามพวกเขาไม่เข้าใจเหตุใดโลกจึงปราณีต่อมนุษย์มาอย่างยาวนาน โลกตอบว่า"เพราะมนุษย์เปรียบเหมือนลูกของเรา"คำตอบแสนอ่อนโยนของโลกทำให้ทวยเทพสงบลง แต่ในเวลานั้นมีเทพบางคนถือตนไปหลงรักมนุษย์แม้จะเป็นเรื่องผิดก็ไม่ได้รับการคัดค้าน แม้กระทั่งปีศาจชั่วช้ายังปักหลักสร้างรากฐานสมสู่กับมนุษย์

เพราะโลกนั้นใจดีแม้ความผิดจะกนักหนาเพียงใดโลกก็ให้อภัยเสมอเด็กที่เกิดเป็นลูกครึ่งมนุษย์มีพลังวิเศษและส่งต่อกันจากรุ่นสู่รุ่น เด็กเหล่านั้นมักถูกรังเกียจเสมอบางคนหน้าตางดงามจนถูกมองว่าเป็นแม่มดบ้างต้องหลบซ้อนเพราะความสามารถของตนรุนแรงเกินไป

วันเวลาลากผ่านล่วงเลยไปยาวนานโลกเข้าสู่ยุคทองของอุตสาหกรรม มนุษย์เริ่มไม่หยุดแค่เพียงการตัดไม้เพียงไม่กี่ต้นเพื่อเป็นเชื้อเพลิง พวกนั้นเริ่มเจาะน้ำมันสร้างโรงงานอุตสาหกรรมปล่อยควันพิษจนถึงยุคปัจจุบัน ทั้งขยะในทะเลทั้งมลพิษในอากาศทั้งน้ำที่เป็นพิษทั้งการตัดไม้ที่มากขึ้นทั้งไฟจากการเผาป่าสิ่งเหล่านั้นทำให้โลกไม่อาจนิ่งนอนใจ เขาส่ง"ภัยพิบัติ"ธรรมชาติมาให้บทเรียนแก่มนุษย์นับครั้งไม่ถ้วนแต่มนุษย์นั้นไร้สำนึกจนกระทั่งโลกหมดความอดทน

"โลกใจร้ายชะมัด ทำไมต้องให้อากาศร้อนแบบนี้ด้วย"ในขณะที่มนุษย์จากทั่วทุกมุมโลกกำลังต่อว่าต่อขานโลกที่เขาอยู่นั้นเอง เสียงกึกก้องดังขึ้นในโสตประสาทของผู้คนมากมาย

"มนุษย์โง่เขลา เหตุใดเจ้าจึงโทษเพียงแต่ข้า"

เสียงทุ้งต่ำไพเราะกังวารน่าฟังดังขึ้นขณะที่ผู้คนบางส่วนเริ่มล้มฟุ่บลงกับพื้นเพราะทนต่อคลื่นเสียงไม่ไหว

"เจ้าผู้โง่เขลาข้ามอบโอกาสให้เจ้ามาอย่างยาวนานแต่พวกเจ้ากลับมองว่าข้านั้นใจร้ายหรือ ที่ข้าทำเช่นนี้เพราะพวกเจ้าเองก็มิได้ใจดีกับข้าเช่นกัน ขอให้พวกเจ้าสนุกกับการมีชีวิตรอดในวันโลกาวินาศนี้"

สิ้นเสียงนั้นมนุษย์นับล้านคนล้มลงไปกองบนพื้นพวกเขาเสียชีวิตเพราะระบบประสาททำงานผิดปกติกระทันหัน ผู้คนบางส่วนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทันใดนั้นการแจ้งเตือนและข่าวเกี่ยวกับภัยภิบัติที่เกิดขึ้นกระทันหันทั่วทุกมุมโลกยิ่งสร้างความหวาดกลัวมากขึ้น

เหตุการณ์เช่นนั้นดำเนินยาวนานถึง1สัปดาห์ มนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตที่ยังเหลือรอดนั้นมีเพียงน้อยนิดไม่ถึง1ใน100ของ%ประชากรเดิม คนเหล่านั้ยใช้ชีวิตอย่างยากลำบากและเลื่อนลอยไร้จุดหมายแต่ยังมีผู้ที่ยืนยัดขึ้นมาได้และปรับตัวกับสิ่งที่โหดร้ายในตอนนี้เอง

[ มุมมองตัวเอก ]

ผ่านไป1อาทิตย์หลังวันโลกาวินาศ ผม อลิซ ทีนอยด์ ชื่อของผมอาจจะดูเหมือนผู้หญิงแต่จริงๆผมเป็นผู้ชายชื่อของผมอิงมาจากชื่อของมนุษย์ผู้หญิงคนแรกของโลกในคัมภีร์ไบเบิล เข้าเรื่องดีกว่าหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นในวันนั้นโลกเข้าสู่ความโกลาหลไปหมดทั้งภัยทางธรรมชาติแล้วยังมีเรื่องของอาชญากรรมอีก

ตอนนี้มนุษย์มากกว่าครึ่งไม่สิต้องเรียกว่าสิ่งมีชีวิตมากกว่าครึ่งกลายเป็นแค่ซากศพไปแล้วก็ว่าได้เวลาผ่านไป1อาทิตย์แล้วเหตุการณ์ตอนนี้ก็เริ่มสงบลงแล้ว

อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่มีใครมาฆ่ากันตายไม่มีเหตุการณ์ภัยพิบัติอะไรอีก ผมเดินอยู่บนถนนสายหลักที่ตอนนี้เงียบกริบเป็นป่าช้าเพราะแถบนี้ไม่มีใครรอดชีวิตเลย ส่วนผมกำลังจะไปไหนน่ะเหรอผมจะไปเมืองข้างๆไปที่บ้านของครอบครัวนอลล์เชลล์ผมมั่นใจมากว่าพวกนั้นรอดแน่นอน

.

.

.

.

.

.

.

ก็จบไปแล้ว1ตอนะคะเป็นตอนเปิดเฉยๆเลยอาจจะสั้นนิดนึงแต่ตั้ง2800+ก็ไม่น่าสั้นมากหรอก ฝากติดตามด้วยนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***