ครอบครัวนอลล์เชลล์(?)

นอลล์เชลล์ ชื่อของตระกูลอันยิ่งใหญ่พวกเขาแต่ละคนนั้นแข็งแกร่ง แม้พวกเขาจะเป็นตระกูลเดียวกันแต่พวกเขาไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แม้พวกเขาจะปรองดองกันเสมอมาก็ตามตระกูลนี้มีคนเก่งมากมายและหนึ่งในนั้นคือ แกรมม่า นอลล์เชลล์ เขาเป็นนักลงทุนชื่อดังที่เป็นแค่ที่รู้จักในวงการเท่านั้นก็นะ หมอนี่น่ะเข้าถึงยาก

ตระกูลนี้มีพี่น้องรวมกัน7คน

พี่ชายคนโต แกรมม่า นอลล์เชลล์ ชายผู้เป็น

เหมือนฟันเฟืองสำคัญของโลกแห่งธุรกิจไม่ว่าจะนักธุรกิจน้อยใหญ่แค่ไหนก็รู้จักเขาและตัวเขายังมีสิ่งที่เรียกว่าพลังพิเศษ ครั้งนึงเขาเคยเล่าให้ผมฟังว่าผู้ก่อตั้งตระกูลรุ่นแรกนั้นเป็นทูตสวรรค์

ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อหรอกนะแต่พอเห็นภาพที่วาดจากศิลปินชื่อดังของยุคนั้นซ้ำภาพหน้าตาของเขานั้น...งดงามเหนือคำบรรยายของคำว่ามนุษย์ไปมาก

และยังมีเหตุการณ์มากมายที่พิสูจน์ได้ว่าเขานั้นเป็นของจริงแกรมม่าเป็นชายร่างสูงโปร่งชอบอยู่ในชุดสูทสีดำใส่ผมสีชมพู ตาสีแดงเลือดมีปานรูปหัวใจอยู่บนแก้มข้างซ้ายใต้ขอบตาลงมามันทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากเลยล่ะนะ

[ เมืองพาราไดซ์ ]

.

เวลา 14:57 นาที

"พี่แกรมม่าผมรู้สึกเหมือนจะมีคนมาเยี่ยมเราเลยล่ะครับพี่รู้สึกเหมือนกันมั้ย"

"อ่า...พี่ก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน"

เสียงสนทนาของคนที่เหมือนจะเป็นพี่น้องกันดังขึ้นภายในบ้านหลังใหญ่ ชายหนุ่มร่างสูงกำลังนั่งจิบชาสนทนากับเด็กสาวร่างเล็ก

เขาทั้งคู่มองออกไปนอกหน้าต่างเขาทั้งคู่รู้ว่าใครจะเป็นคนมาภายนอกหน้าต่างมีสิ่งมีชีวิตหน้าตาประหลาด ราวกับว่าเจ้าพวกนั่นไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่เคยมีอยู่

พวกเขาสองคนเรียกสิ่งมีชีวิตนั้นว่ามอนสเตอร์มันเคยเป็นสัตว์ธรรมดามาก่อนแต่เหมือนว่าหลังวันล้างบางสิ่งมีชีวิตมา2-3วันพวกมันจะเริ่มวิวัฒนาการ

แต่ตอนนี้ผ่านมา7วันแล้วทุกอย่างเริ่มสงบลงแล้วในบ้านนอลล์เชลล์เหลือเพียงแกรมม่า นอลล์เชลล์และน้องสาวคนเล็กอย่าง ทิสต์ม่า นอลล์เชลล์

ครอบครัวนอลล์เชลล์แต่ละคนนั้นแยกกันอยู่โดยที่พี่คนโตและน้องคนเล็กจะอยู่ที่บ้านใหญ่ ส่วนคนที่เหลือจะแยกย้ายกันอยู่อย่างไม่มีหลักแหล่งแน่ชัด

เช่นนั้นครอบครัวนอลล์เชลล์หรือตระกูลนอลล์เชลล์จึงเป็นที่รู้จักกันไปในหลายทิศทาง

"แกรมม่า!!"

เสียงทุ้มกังวานดังอยู่ด้านนอกบ้านหลังใหญ่กลุ่มคนกำลังต่อสู้กับมอนสเตอร์อย่างดุเดือด

เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทิศไม่อาจแยกได้ว่าเป็นเลือดของฝ่ายไหนตอนนี้สองพี่น้องมองไปที่หน้าประตูบ้านของเขาอย่างคาดหวัง เพราะพวกเขาต่อสู้ไม่ค่อยเก่งจึงไม่ออกไป

"ทิสต์ม่า น้องจะลงไปช่วยพวกเขาก็ได้นะ"

"พี่แกรมม่า พี่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบกลิ่นของมอนสเตอร์พวกนั้น แต่ถ้าพี่บอกแบบนั้นผมก็จะลงไปช่วยก็ได้"

ผู้เป็นน้องชายบ่นอุบอิบก่อนกระโดดลงไปทางหน้าต่างและเข้าไปช่วยคนกลุ่มนั้นในการต่อสู้

เพียงไม่นานมอนสเตอร์เหล่านั้นก็กลายเป็นเพียงเศษเนื้อเป็นชิ้นๆ น้องชายของเขาเดินนำกลุ่มคนเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่ของครอบครัวเขา

[ ภายในบ้าน ]

ห้องทำงานของแกรมม่า

"เจ้าพวกนั้นคืออะไรกันแกรมม่า!!"

"ใจเย็นน่า...อลิซครอบครัวผมไม่ได้เป็นคนสร้างขึ้นมาหรอกนะ"

ชายหนุ่มพยายามอธิบายและบอกให้อีกฝ่ายใจเย็นลง ปกติแล้วเพื่อนชายคนนี้ของเขาเป็นคนใจเย็นแต่เมื่อเรื่องเกี่ยวถึงความเป็นความตายของคนอื่นด้วยแล้ว เขาก็จะเป็นเดือดเป็นร้อนขึ้นมาทันที

"แล้วมันหมายความว่ายังไงล่ะ พวกมันเป็นตัวอะไร"

"ผมก็ไม่รู้ แต่ผมเรียกมันว่ามอนสเตอร์"

"มอนสเตอร์?"อลิซถามอีกครั้งด้วยความสงสัยในเมื่อนี่คือโลกไม่ใช่เกม แล้วเหตุใดจึงมีสิ่งที่เรียกว่ามอนสเตอร์โผล่มาใน1อาทิตย์หลังวันล้างบางสิ่งมีชีวิตล่ะ

"ใช่แล้วครับผมเรียกมันว่ามอนสเตอร์ ถึงแบบนั้นผมก็ไม่รู้แน่ชัดหรอกครับว่ามันมาได้ไง"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***