3
ไรท์เตอร์
บรรยายเยอะหน่อยนะ
//การกระทำ
(คิดในใจ)
<อุปกรณ์สื่อสารทุกชนิด>
/ความรู้สึก/
"เน้นคำ"
🌐พูดภาษาที่ไม่ใช่Tแลนด์🌐
[ระบบ/เอไอ/เสียงในหัว]
เด็กหนุ่มถูกฝ่ามือหนาหยาบกว้านของผู้เป็นพ่อตบจนหน้าหัน
ผิวแก้มขาวนวลขึ้นสีแดงจนม่วงช้ำอย่างน่ากลัวและยังมีเลือดซิบออกมา
พ่อเขานั้นไม่ได้ออมแรงเลย
ในห้องโถงนอกจากพวกเขาแล้วบนโซฟามีหญิงสาววัย30กว่าๆหน้าตาสะสวยและเด็กหนุ่มวัย16-18ปีใบหน้าหวาน
เด็กหนุ่มนั้นน้ำตาไหลอยู่ในอ้อมกอดของหญิงสาวพลางมองเขาอย่างหวาดกลัว
เด็กหนุ่มยกมืออันสั่นเทากุมแก้มหันมองพ่อของเขาอย่างตกใจและไม่อยากเชื่อ
เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรกับแก้มที่ช้ำจนเลือดไหลของตัวเอง
เขารู้สึกอึดอัดในอก ความคับข้องใจและความปวดร้าวภายในใจจนหายใจไม่ออก มันเจ็บมาก
เป็นอันชัดเจนแล้วในความลำเอียงของพ่อเขา ที่จริง มันก็ชัดเจนมานานแล้ว
เด็กหนุ่มรู้สึกเจ็บภายในใจเจียนตาย สติของเขาและเส้นความอดทนสุดท้ายที่ได้แต่กักเก็บมานานขาดผึง
สตินึกคิดของเขามันขาดหายไปแล้ว กว่าจะรู้ตัวเขาก็พาร่างอันบอบช้ำทั้งกายและใจของตนออกมาจากบ้านหลังนั้น
บ้านที่ไม่ใช่บ้านสำหรับเขามาตั้งแต่แรก
เขาไม่รู้ว่าเขาขับรถมานานแค่ไหนและกำลังไปที่ไหน
รู้แค่ว่าอยากจะหนีไปให้ไกล
[พอล]
//เหยียบคันเร่งจนมิด
ตอนนี้ถนนนั้นปลอดรถแล้วไม่มีรถคันอื่น
เขากำลังขับขึ้นเนินเขาที่ไหนสักแห่ง
ตอนนั้นที่เขาได้สติขึ้นมา
สองข้างทางนั้นเป็นป่าและรถของเขาก็น้ำมันหมด
และตอนนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่า
ถ้ารถไม่น้ำมันหมดก่อน เขาก็คงตกเหวไปพร้อมกันแล้ว
[พอล]
(ช่างโชคดีเสียจริง)
[พอล]
(แต่ว่า ตอนนี้ฉันรู้สึกอยากโชคร้ายมากกว่า)
ด้านหน้าเป็นทางขึ้นภูเขาและถนนก็ถล่ม ด้านล่างเป็นเหวลึกลงไป10เกือบ15เมตรและมันก็เป็นดินที่เปียกชุ่มเพราะฝน
[พอล]
ระดับความสูงนี่ ไม่มีทางตายในครั้งเดียวแน่ อย่างมากก็ขาหักแขนหักนั่นแหละ //พึมพัม
[พอล]
แถมยังเลอะอีก //พึมพัม
[พอล]
ถ้ากระโดดลงไปสภาพต้องอนาถมากแน่ๆ //เบ้หน้า
[พอล]
//ถอยออกมาจากขอบผา
[พอล]
//เดินไปทรุดนั่งลงข้างๆรถ
[พอล]
//กอดเข่า.ฝังใบหน้าลงกับขา
[พอล]
เมื่อไหร่พี่จะกลับมา...ผมทนไม่ไหวแล้ว ฮือ...
ตั้งแต่เกิด เขาจำได้เลือนลางมากเกี่ยวกับแม่ของเขา
รู้ตัวอีกทีแม่ของเขาก็หายตัวไปไหนไม่รู้
เมื่อตอนที่เขาอายุได้5ขวบ พอที่จะรู้เรื่องบ้างแล้ว
ตอนนั้นพ่อของเขาก็พาผู้หญิงเข้ามาในบ้านพร้อมเด็กผู้ชายอายุน้อยกว่าเขา1ปี
และยังจัดงานแต่งงานใหม่อย่างรวดเร็ว
ดูปฎิกิริยาปู่กับย่าและญาติคนอื่นๆก็เหมือนจะไม่ค่อยชอบเธอกับลูกเท่าไหร่
นั่นรวมถึงคนรับใช้คนเก่าคนแก่ในบ้านด้วย
แต่พ่อเขาไม่ได้สนใจและยังคงดูแลปฎิบัติกับ2แม่ลูกนั่นอย่างดี
ในตอนนั้นพ่อของเขาก็ได้เข้ามารับช่วงต่อของคุณปู่แล้วขึ้นบริหารตระกูลแทน
ลูกน้องส่วนใหญ่ก็ถูกโอนย้ายมาเป็นลูกน้องพ่อของเขาแล้ว
ปู่กับย่าก็ไม่สามารถควบคุมพ่อของเขาได้อีก ต่อให้พ่อของเขาจะทำอะไร
พ่อของเขาไม่สนใจเขากับพี่สาวของเขาเลย
สองแม่ลูกนั่นนานวันเข้าก็เริ่มออกลาย ทั้งดุด่าทุบตีเขานิดๆหน่อยๆ แถมยังเคยขังเขาไว้ในห้องใต้หลังคาด้วย และยังยึดเงินของเขาไปอีก
พี่สาวของเขาเรียนจบชั้นมัธยมปลายก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ
พ่อของเขาต่อให้จะเห็นชัดๆว่าเขาถูกเอารัดเอาเปรียบหรือถูกรังแกยังไงก็ไม่ได้สนใจและมองข้ามมันไป
และ2แม่ลูกนั่นยิ่งได้ใจ รังแกเขาหนักขึ้น
วันนี้ที่โรงเรียน เห็นได้ชัดว่าน้ำฟ้าไปมีเรื่องกับใครบางคนและถูกผลักตกทะเลสาบเทียม
อันที่จริง มันไม่ได้ลึกขนาดนั้นและจุดที่ตกลงไปก็สูงเพียงแค่1.5เมตรเท่านั้น
และเขายังเป็นคนช่วยขึ้นมา
น้ำฟ้าไม่ได้พูดอะไร พวกเขาถูกรับกลับบ้านด้วยรถคันเดียวกัน พวกเขาเปียกโชกกันทั้งคู่
พอถึงบ้าน อยู่ๆน้ำฟ้าก็ถอยห่างจากเขาและมองเขาอย่างหวาดกลัว
พอนึกออกไหมว่าเกิดอะไรต่อจากนั้น?
หึ ความตอแหลของน้องชายต่างแม่ของเขานี่เต็ม10ให้11เลย
เรื่องนี้ผู้คนก็รู้กันทั้งโรงเรียน มันไม่ยากที่จะสืบเลยสักนิดเพียงแค่ไปที่โรงเรียน
แต่พ่อเขาก็เลือกที่จะเมินความเป็นจริง ฟังแค่น้ำฟ้าพูดและยังตบเขาอีก
เด็กหนุ่มวัย18ปีนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ข้างรถ
รถที่พี่สาวของเขาซื้อให้เป็นของขวัญตอนอายุครบ18ปี
เสียงสะอื้นแผ่วเบาดังระยะๆ
เสียงข้อความโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น
เสียงข้อความเข้านี่แปลกมาก
เรียกความสนใจเขาให้ยกขึ้นมาดู
ปาดน้ำตาออกจากดวงตาอย่างลวกๆเพื่อให้มองเห็นได้ชัด
ข้อความ:✴️ยินดีด้วยกับผู้ถูกเลือกหมายเลขที่1,832 หากคุณสนใจเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหญ่โปรดคลิกที่นี่
[พอล]
(เปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหญ่หรอ?)
[พอล]
(ลองดูก็ไม่เสียหายนี่นา...จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกล่ะ) //คลิก
แล้วก็มีข้อความตัวหนังสือภาษาTเด้งขึ้นกลางหน้าจอที่ดับมืด
📱: คุณจะเลือกอะไร เมื่อพ่อที่ลำเอียงและทำผิดต่อคุณมาตลอดขอคืนดีและเกลี้ยกล่อมให้คุณกลับไปอยู่ด้วยกัน
1.ให้อภัย ทุกคนผิดพลาดกันได้ ยังรักเสมอ
2.ลังเล ยังเจ็บอยู่ ทำใจไม่ได้แต่ก็ตัดขาดไม่ได้
3.พอแค่นี้ ละทิ้งทุกอย่าง เดินออกมาและไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก
4.แก้แค้น ทั้งพ่อที่ไม่เคยเห็นหัวทั้งเมียน้อยกับลูก ต้องแก้แค้นเท่านั้น
มัน...จะเหมาะเจาะอะไรขนาดนี้
เขาสูดหายใจลึก กลืนก้อนสะอื้นลงไป ปาดคราบน้ำตาจากใบหน้าออก
ทันใดนั้นเสียงรถที่ค่อยๆดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
จนมาจอดอยู่ใกล้ๆที่ๆเขาอยู่
ชายในชุดสูทสีดำ พร้อมหน้ากากแปลกๆที่ขาวโพลนปิดบังใบหน้า4-5คนลงมาจากรถสีดำสนิท
[พอล]
//พลุดลุกขึ้นอย่างตื่นตระหนก.ทรศ.หลุดมือ
(factor)
อีกนิดเดียวก็ตกผาแล้วนี่
(factor)
โชคดีหรือยังไงนะ?
เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากหน้ากากนั่นฟังเป็นเสียงโทนเดียวกันหมด แยกจากกันไม่ออกเลย
คาดว่าพวกเขาเป็นมืออาชีพพอควร ยังมีการเปลี่ยนเสียงอีกด้วย
ความต่างของจำนวนนี้ชัดเจนเกินไป
อีกทั้งเด็กหนุ่มก็ไม่ได้พกอาวุธเลยสักชิ้น แตกต่างกับอีกฝ่ายที่จัดเต็ม เกรงว่าเป้าหมายที่มาเพื่อฆ่าเขา
เด็กหนุ่มแม้จะดูเหมือนยอมคนและอ่อนแอ แต่เขาไม่ได้โง่
เกรงว่าวันนี้เขาคงไม่รอดแล้ว ยังไงก็ตาม นั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการเมื่อไม่กี่นาทีก่อนและมันก็ยังคงเป็นเช่นนั้น
(factor)
เห็นได้ชัดถึงรูปลักษณ์คุณหนูที่ไม่เคยเจอความลำบาก แต่ไม่ตกใจเลยหรอ?
[พอล]
ไม่เคยเจอความลำบากหรอ?
[พอล]
เห็นแผลที่แก้มนี่มั้ย?
เขารู้สึกหงุดหงิดจริงๆนะที่ใครที่ไหนไม่รู้มาว่าเขาตัดสินเขาทั้งที่ไม่รู้อะไร
บนแก้มของเขา บนผิวสีขาวนั้นรอยช้ำม่วงที่เลือดซิบดูน่ากลัวที่บัดนี้เลือดก็ยังไม่หยุดไหลแม้จะเบามาก
โดยตอกกลับมาแบบนี้อีกฝ่ายเงียบไป
เพราะใส่หน้ากากเขาจึงไม่รู้เลยว่าพวกเขามีสีหน้ายังไง
เงียบไปสักพักอยู่ๆพวกเขาก็ถอนหายใจคล้ายเสียดายหรือปลงกับอะไรสักอย่าง
(factor)
ดูเหมือนคุณหนูคนนี้จะไม่ได้มีชีวิตที่ดี
[พอล]
เออ ฉันสามารถพูดได้เลยว่าคุณหนูอย่างฉันนี่แหละ
[พอล]
ชีวิตบัดซบที่สุดในฐานะคุณหนูแล้ว!
(factor)
ในเมื่อรับงานมาแล้วก็อย่าได้ถือโทษโกรธเคืองกันเลยนะ
(factor)
พวกเราเป็นนักฆ่าและรับงานมาแล้วก็ต้องทำ
ปฎิกิริยาที่สงบนิ่งกว่าที่คิดทำให้พวกเขานึกแปลกใจ
พวกเขาหันมองกันก่อนจะมี1ในนั้นชักปืนออกมาและเดินเข้ามาหาเขาอย่างใจเย็น
เขาเองก็เพียงยืนอยู่นิ่งๆอย่างใจเย็น
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงพูดจากที่ไหนสักแห่งแต่ไม่เห็นตัวทำเอาสะดุ้ง
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิเจ้าหนู]
[พอล]
(ใคร ใครกำลังพูด?)
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ]
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ]
กลุ่มคนตกใจที่อยู่เด็กหนุ่มก็ร้องออกมาและพูดกับตัวเอง
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ..]
(factor)
เป็นบ้าไปแล้วรึไง?
(factor)
ก็นะ คนใกล้ตายนี่นา
(factor)
แต่งานเราก็ต้องทำ
ชายคนที่ถือปืนเดินไปหาเด็กหนุ่มและเข้าประชิดตัว
(factor)
//เอื้อมมือไปดึงข้อมืออีกฝ่าย.กระชากเข้าหาตัว
ขนาดตัวที่ต่างกันทำให้เขาถูกกระชากจนตัวลอยไปชนอกอีกฝ่าย
[พอล]
(อื้อหือ กล้ามแน่นมาก..)
เขารู้สึกจริงๆนะว่าเหมือนชนกำแพงเลย
ชายคนนั้นก้มมองเด็กหนุ่มที่กลายมาเป็นซบ.อกเขาแล้วนิ่ง
(factor)
ทำตัวน่ารักแบบนี้
(factor)
พี่ชายใจดีให้เลือกเลยระหว่างหัวกับหัวใจ
[พอล]
(ไอ้เสียงนี่อีกแล้ว!)
รอยยิ้มของเขามันดูหล่อร้ายมาก แต่น่าเสียดายที่มันถูกบดบังด้วยหน้ากากขาวๆนั่น
ชายคนนั้นประคองเขาไว้ในอ้อมแขนด้วยมือขวา และมือซ้ายยกปืนมาจ่อที่ตำแหน่งหัวใจของเขา
ท่านี้ชวนเข้าใจผิดมาก แต่ว่า นี่หมายความว่าเขากำลังจะตายจริงๆ
แม้ว่ากำลังจะตาย แต่ไอ้เสียงทุ้มต่ำในหัวนั่นก็ตามหลอกหลอนเขาไม่เลิก
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ]
[พอล]
(จะตายอยู่แล้ว ยังต้องเลือกอะไรอีก?!)
[พอล]
//ค่อยๆหลับตาอย่างยอมรับชะตากรรม
เพื่อนที่มาด้วยกันก็พูดขึ้นลอยๆ
(factor)
เฮ้อ น่าสงสารเหมือนกันนะ
(factor)
พ่อไม่รักแล้วยังถูกแม่ตัวเองสั่งฆ่าอีก
หัวของเขาราวกับหมุนเครั้ง ทัศนวิสัยดับมืดไปทันที
แต่สตินึกคิดของเขายังอยู่
ก่อนที่จะตายเพียงไม่กี่เสี้ยววินั้น
เสียงทุ้มต่ำที่สามารถทำให้คนหลงมัวเมาไปกับมันนั่นดังขึ้นอีกครั้ง
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ ตอบแบบสอบถามมาแล้วฉันจะช่วยเธอเอง]
[พอล]
(เอามา! เอาตัวเลือกมาเลย! แล้วฉันจะเลือกให้)
ท่ามกลางทัศนวิสัยที่มืดมิด ตัวหนังสือก็โผล่เข้ามาในมุมสายตาเขา และเสียงโมโนโทนไร้อารมณ์ของผู้ชายก็พูดออกมาด้วย มันต่างกับเสียงก่อนหน้านี้ที่ทุ้มต่ำของผู้ชายที่มีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่
[...]
[คุณจะเลือกอะไร เมื่อพ่อที่ลำเอียงและทำผิดต่อคุณมาตลอดขอคืนดีและเกลี้ยกล่อมให้คุณกลับไปอยู่ด้วยกัน
1.ให้อภัย ทุกคนผิดพลาดกันได้ ยังรักเสมอ
2.ลังเล ยังเจ็บอยู่ ทำใจไม่ได้แต่ก็ตัดขาดไม่ได้
3.พอแค่นี้ ละทิ้งทุกอย่าง เดินออกมาและไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก
4.แก้แค้น ทั้งพ่อที่ไม่เคยเห็นหัวทั้งเมียน้อยกับลูก ต้องแก้แค้น]
[พอล]
(ยัยป้านั่นเป็นคนจ้างคนมาฆ่าฉัน..)
[พอล]
(บางทีพ่อก็อาจจะรู้แต่ไม่ทำอะไร ขนาดนี้แล้ว..!!)
[พอล]
(แก้แค้น..ต้องแก้แค้นเท่านั้น!)
ข้อความนั่นหายไป เสียงก็เงียบหายไปสักพัก
แต่คนถูกยิงเข้าหัวใจในระยะประชิดแบบนี้ก็ไม่อาจจะคงสติตัวเองได้มากไปกว่านี้
และไม่ทันได้ยินเสียงตอบกลับมา เขา ตายแล้ว
[...]
[ยินดีด้วยครับบอส คุณปลอดภัยแล้ว]
แต่เพราะตายได้ไม่นาน ร่างกายยังไม่เย็น และชีพจรก็ยังไม่หยุดแม้จะแผ่วเบา วิญญาณออกจากร่างไปแล้วแต่กายหยาบยังไม่ตาย
ไรท์เตอร์
แงงง สงสารน้องพอล
ไรท์เตอร์
แต่ไม่เป็นไรนะคะ
ไรท์เตอร์
เดี๋ยวพี่ซินจะมาแก้แค้นให้เอง
[พอล]
ขอบคุณนะครับพี่ //หันไปหาคนข้างๆ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//หน้านิ่ง.ดวงตาว่างเปล่า
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//หันมอง
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ถามความสมัครใจฉันหรือยัง? //หันมองไรท์
![[พอล]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667694813966.jpeg-s200webp?sign=f8b827e48899c9d1852da4c33b5a451f&t=68b0f193)
![[...]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667700850614.jpeg-s200webp?sign=4ec3b8db5e05287a92f9eb5cba94ab5a&t=68b0f193)
![[ซินเซียร์ คริสลอฟ]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1668152897874.jpeg-s200webp?sign=3268d35df8be7b369746a90c8643efb9&t=68b0f193)
Comments
ไม่รู้ๆ
ไม่สนใจคร่ะ
2023-10-05
1