การกลับมาของบอสเล็ก 2

. .

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

แด๊ด

[กาโลเวย์ คริสลอฟ]

หืม

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ผู้หญิงคนนั้นขอให้ผมจัดการเองได้ไหม?

[กาโลเวย์ คริสลอฟ]

//เลิกคิ้ว

[กาโลเวย์ คริสลอฟ]

ตามใจลูกเลย

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

//ยกยิ้ม

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

มีอะไรทำแก้เบื่อแล้ว

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

งั้นผมขอตัวก่อนนะ//ลุกขึ้น

[กาโลเวย์ คริสลอฟ]

//พยักหน้า

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

//ยิ้ม.เดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)

อ้าว บอส

[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)

จะไปไหนครับ?

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน?

[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)

ห้องใต้ดินที่2ครับ

[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)

บอส..หรือว่า

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

หึหึ //เดินผ่านไปเข้าลิฟต์

[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)

ปะ ไปด้วยครับ! //วิ่งเข้าไปในลิฟท์

และประตูลิฟต์ก็ปิดลง

ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่คฤหาสน์จะมีลิฟท์

บอส ไม่เคยต้องเดินไม่ว่าจะขึ้นหรือลงบันไดก็ตาม บอสเล็กก็เช่นเดียวกัน

ลิฟต์หยุดที่ชั้น -2

ประตูเปิดออก

บอสเล็กแปลกใจ เมื่อพบว่าพวกลูกน้องบางส่วนมาอยู่ที่นี่แล้ว และพวกเขาก็ดู...คาดหวัง?

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

? //เลิกคิ้ว

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

มาทำอะไรกัน

[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)

ก็บอสจะลงมือด้วยตัวเองนี่ครับ

[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)

ผมก็ไม่อยากพลาด..

เอซที่ตามเขาออกมาจากลิฟท์พูดบ้าง

[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)

โอกาสหายากเลยนะครับบอส

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

หรอ..

[...]

"ครับ" ×5

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

แล้วไม่มีถ่ายแบบรึไง? //หันมอง

[โนวิส] (คริสลอฟมาเฟีย)

ก็..มีครับ

[โนวิส] (คริสลอฟมาเฟีย)

แต่ผมยกเลิกไปแล้ว

[โนวิส] (คริสลอฟมาเฟีย)

ผมอยากอยู่กับบอสมากกว่านี่ครับ

[อีริค] (คริสลอฟมาเฟีย)

เดี๋ยวมหาลัยบอสเปิดเทอมก็จะไม่มีเวลาให้พวกเรา....

[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)

ใช่ๆๆ

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

หึ

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

เป็นเด็กรึไง

เขาเดินไปตามทางเดินที่มีแสงสลัวเล็กน้อย เดินไปยังกรงขังแรก

พวกลูกหมา..เอ้ย ลูกน้องก็ตามเขาไปด้วย

มันคล้ายห้องขังใต้ดินทั่วไปที่พบเห็นได้ตามราชวังที่อยู่ในนวนิยาย

ด้านในนั้นก็มีแสงสลัวๆ ที่พื้นมีเครื่องมือทรมานต่างๆวางไว้ประปรายและคราบเลือดตามที่ต่างๆที่ทั้งใหม่และเก่าในห้องขังนั่น ราวกับฉากในหนังฆาตกรรม

หญิงสาวถูกโซ่พันธนาการทั้งแขนและขา คุกเข่าบนพื้น และถูกปิดตาไว้ด้วยผ้าสีดำ

ได้ยินเสียงเดินของกลุ่มคนจำนวนมากกว่า5-6คนเธอก็เงยหน้าขึ้นแม้จะมองไม่เห็น

บอสเล็กเดินไปยังเก้าอี้ที่ลูกน้องเตรียมไว้ให้และนั่งลง

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ไง

[_]

ทายาทหรอ...?

เสียงของเธอแหบแห้งและเบา คล้ายคนหมดแรง

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ใช่

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

เป้าหมายของเธอคืออะไร?

[_]

...

[_]

แทนที่จะถามว่าใครส่งฉันมา..

[_]

คุณกลับถามถึงเป้าหมายของฉัน..?

[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)

บอสเล็กถามก็ตอบสิ

[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)

ไม่ใช่ให้เธอมาถามกลับ

[_]

...ขอโทษ //เสียงเบาลง

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

คำตอบล่ะ

[_]

เป้าหมายของฉัน..

[_]

ไม่มีหรอก

[_]

ฉันแค่ทำงานตามคำสั่งของผู้มีพระคุณ

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

...

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

นี่ คนสวย

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ดูเหมือนเธอจะเข้าใจอะไรผิดนะ

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

"เป้าหมาย"ที่ฉันถามเธอ

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ใครคือคนที่เธอได้รับคำสั่งฆ่า?

[_]

...

[_]

คริส...คริสลอฟบอส

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

คนสวยนี่กล้าหาญดีนะ

เมื่อถูกชมแบบกระทันหันเธอทำอะไรไม่ถูกและสับสน

[_]

ข ขอบคุณ...

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

แต่ถ้าความกล้าหาญนั่นมาพร้อมกับความโง่

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

มัน..น่าสมเพชนะรู้ไหม?

จากคำชมกลายเป็นคำด่าประชดอันเจ็บแสบ

[_]

...

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ความฝันของเธอคืออะไร?

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

เธอไม่ได้อยากเป็นนักฆ่าใช่ไหม?

[_]

ฉัน...

[_]

จริงๆแล้วฉันมีความฝันที่อยากจะเป็นดีไซเนอร์

[_]

แต่ว่า...เพื่อตอบแทนคุณของนายท่าน

[_]

ฉันจะทำทุกอย่างที่เขาต้องการและสั่งให้ฉันทำ

[_]

คุณกำลังเกลี้ยกล่อมฉันอยู่หรือเปล่า? ทายาท?

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ทำไม

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

แปลกใจหรอ?

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ฉันดูใจดีหรอ? ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น?

[_]

...

[_]

ฉัน..ฉันไม่รู้

[_]

ยังไงก็ตาม.

[_]

ฉันต้องตายอยู่แล้วใช่หรือเปล่า?

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

//ยิ้ม

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ใช่

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

เดวิด

[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)

ครับบอส

[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)

//เดินไปดึงผ้าปิดตาออก

วิสัยทัศน์ของหญิงสาวกลับมามองเห็นอีกครั้ง

ตรงหน้าเธอที่ห่างออกไปเพียง1เมตร

ชายหนุ่มวัย20ต้นๆ ใบหน้าเรียวสวยและหล่อเหลาอยู่ในตัว เขายิ้มอย่างสวยงามหากแต่คำพูดที่ตอบกลับยืนยันความตายของเธอ มัน...

ช่างน่าขนลุก

[_]

//อึ้ง

[_]

//ก้มหน้าลง

[_]

งั้นหรอ...ฉันจะตายอยู่แล้วสินะ

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ใช่ //ยิ้ม

[_]

ถ้า..ถ้าอย่างนั้น

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

หืม?

ไม่ใช่แค่เขา พวกลูกน้องก็แปลกใจด้วย

หญิงสาวก้มหน้าและพึมพัมคำว่าตายซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนที่พร้อมจะตายอยู่นานแล้ว

เดวิดปลดโซ่ที่มือเธอออก

และโซ่ที่ขาก็ไม่ได้ถูกตึงไว้เลย

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นด้วยประกายในดวงตาที่พร้อมจะตายเต็มที่หากแต่การกระทำกลับสวนทางกัน

อยู่ๆก็ลุกขึ้นและพุ่งเข้าหาเขา ใช้แรงทั้งหมดที่มีเค้นออกมากกกอดขาของเขาแน่น

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

! //ผงะ

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ยัยบ้านี่! //ลุกขึ้น

[_]

อึก! //จับไว้แน่น

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

ออกไป! //สบัดขา.เตะอย่างแรง

[_]

ไม่...! //หลับตาแน่น.กัดฟันกรอด

ลูกน้องตกใจชักปืนออกมาและเล็งมาที่เธอที่กล้าดีกอดขาผู้เป็นบอสเล็กไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

[_]

ภารกิจของฉัน...ภารกิจสุดท้ายขอลฉัน

ทุกคนจะเข้ามาลากเธอออกไปจากเขาแต่เขาส่วนหัวห้ามพวกเขาไว้ไม่ให้ทำอะไร

และยืนเงียบรอว่าเธอจะพูดอะไรต่อ

[_]

ต้องฆ่าบอสหรือทายาทของคริสลอฟให้ได้!

[_]

ในเมื่อฉันจะตายอยู่แล้วก็ขอลากคุณไปด้วยแล้วกัน!!

เขางงเล็กน้อย

แต่เมื่อคิดอะไรบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัวเขา

ชายหนุ่มเบิกตากว้าง

[ซินเซียร์ คริสลอฟ]

(ชิท! ฉันพลาดแล้ว!)

-ตูมมม!! -

การระเบิดในห้องใต้ดินชั้น2ที่พื้น ผนังและเพดานเป็นหินผสมเหล็กนั้นทำให้การสั่นสะเทือนที่ควรเกิดขึ้นแต่มันน้อยมาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ยินหรือไม่รับรู้ถึงแรงสะเทือนนั่นเลย

แก้วไวน์ราคาแพงหล่นลงบนพื้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ไวน์สีแดงหกเต็มพื้นหากแต่ไม่ได้สนใจมันเลย

คริสลอฟบอสพลุดลุกขึ้นและเริ่มวิ่งไปอย่างร้อนใจ

ลูกน้องก็รู้ว่ามีอะไรผิดปกติในห้องใต้ดินก็วิ่งตามเขาไปด้วย

ฝุ่นควันตลบอบอวล

เมื่อครู่ ชายทั้ง5นั้นไม่ได้อยู่ใกล้บอสเล็กเลย พวกเขายืนเยื้องออกไปค่อนข้างห่าง

และระเบิดนั่นก็ขนาดเล็ก และอนุภาพก็ไม่ได้ใหญ่ เรียกได้ว่าเล็กมากเลย

แต่ถึงอย่างนั้น

ระเบิดเล็กๆนั่นที่ฝังอยู่ในร่างกายมนุษย์มันก็พรากบอสผู้เป็นที่รักของพวกเขาไปแล้ว

[กาโลเวย์ คริสลอฟ]

เซียร์...

เสียงกระซิบเบาหวิวของเขาล่องลอยไปกับสายลมเพื่อหวังว่าจะมีใครได้ยินมันบ้าง