กุหลาบรอยแค้น ตอนที่ 2

รถสปอร์ตสีดำแล่นเข้ามาในวัดแห่งหนึ่งเธอมาที่นี่ทุกปีกี่ปีเธอเองก็จำไม่ได้มันเจ็บปวดเกินไปกว่าที่จะจำได้

รสรินในชุดเดรสสีดำลงจากรถสปอร์ตหรูพร้อมถือช่อดอกกุหลาบสีขาวแล้วเดินตรงไปที่้เก็บอัฐิหินอ่อนสีขาวที่อยู่ใต้ร่มไม้สลักชื่อพร้อมรูปภาพติด

"พราวฟ้า เวชวินิจ"

รูปภาพบนที่เก็บอัฐิพร้อมรอยยิ้มสดใสของน้องสาวสุดที่รักของเธอยังคงติดอยู่ในใจไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนเธอก็ไม่เคยลืม

เธอคิดถึงเหตุการณ์ที่สูญเสียน้องสาวไปแต่การสูญเสียครั้งนี้ไม่ได้สูญเสียแค่ชีวิตเดียวแต่สูญเสียถึงสองชีวิตในครั้งเดียว

น้ำใสๆเอ่อล้นเบ้าตาคู่สวยถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงเห็นแก่ตัวคนนั้นพราวฟ้าก็คงไม่คิดน้อยใจในโชคชะตาแล้วตัดสินใจทำแบบนี้

ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน

21:24น.

ดาว-ละอองดาว

ฟ้า!พี่กลับมาแล้ว

ดาว-ละอองดาว

วันนี้พี่ซื้อของโปรดฟ้ามาด้วย

ละอองดาวเปิดประตูบ้านเข้ามาก็พบกับความว่างเปล่าละอองดาวรู้สึกแปลกๆปกติแล้วพราวฟ้าจะต้องทำอาหารรอเธอกลับบ้านแต่วันนี้บ้านเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่วันนี้เธอซื้อของโปรดพราวฟ้ามาให้เพราะเห็นเธอบ่นว่าอยากกินแต่กลับหาเจ้าตัวไม่เจอ

ละอองดาวเดินเข้าไปในห้องนอนแต่ก็ไม่พบพราวฟ้า

ดาว-ละอองดาว

ไปไหนนะ?

ดาว-ละอองดาว

ดึกดื่นป่านนี้ไปไหนเนี่ย!...

ละอองดาวบ่นอุบน้องสาวตัวดีของเธอพึ่งอายุ14ไปไหนก็ไม่โทรบอกแถมยังไปดึกๆดื่นๆอีก

ละอองดาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพราวฟ้าแล้วโทรออกพอปลายสายกดรับสายละอองดาวก็ถามชุดใหญ่

ดาว-ละอองดาว

: ฟ้าอยู่ไหน!

ดาว-ละอองดาว

: ไปไหนทำไมไม่บอกพี่ก่อน!

ดาว-ละอองดาว

: แล้วไปกับใคร!!

:เอ่อ...ใจเย็นๆนะครับ

ดาว-ละอองดาว

: !!

ดาว-ละอองดาว

: คุณเป็นใครน่ะ

: ผมเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยครับ

เมื่อละอองดาวได้ยินคำว่า'เจ้าหน้าที่กู้ภัย'ในของเธอก็หล่นไปถึงตาตุ่ม

ดาว-ละอองดาว

: น้องสาวฉันเป็นอะไรหรอคะ?

: น้องสาวคุณพยายามฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดน้ำครับ

: ตอนนี้เรากำลังนำผู้บาดเจ็บไปส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดครับ

ดาว-ละอองดาว

: ถ้าเป็นโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดน่าจะเป็นโรงพยาบาลSค่ะ

: ครับ...

ละอองดาวกดวางสายแล้วรีบเรียกรถออกจากบ้านตรงไปที่โรงพยาบาลS

_____________________________

โรงพยาบาลS

ละอองดาววิ่งอย่างลืมเหนื่อยเข้ามาในโรงพยาบาลแล้ววิ่งตรงไปที่เคาน์เตอร์ที่มีพยาบาลประจำเวรนั่งอยู่

ดาว-ละอองดาว

ขอโทษนะคะ...มีผู้บาดเจ็บที่จมน้ำมาที่นี่รึป่าวคะ!

: มีค่ะ ตอนนี้ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้วค่ะ

ดาว-ละอองดาว

ขอบคุณค่ะ

ละอองดาวนั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉินครู่หนึ่งก่อนที่ประตูห้องฉุกเฉินจะเปิดออก ละอองดาวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

: คุณใช่ญาติผู้บาดเจ็บที่จมน้ำรึป่าวครับ

หมอรุ่นราวคราวพ่อเธอเปิดประตูออกมาแล้วถามด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง

ดาว-ละอองดาว

ใช่ค่ะ น้องสาวฉันเป็นยังไงบ้างคะ

: หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับเราช่วยทั้งสองคนสุดความสามารถแล้วจริงๆ

ดาว-ละอองดาว

สองคน?

: ครับผู้บาดเจ็บตั้งครรภ์ได้8สัปดาห์แล้วครับ

ละอองดาวถึงกับแขนขาอ่อนล้มลงกับพื้นคุณหมอที่ยืนอยู่ต้องรีบเข้ามาพยุงขึ้น

เธอภาวนาว่าสิ่งที่เธอได้เจออยู่นั้นไม่ใช่เรื่องงจริงชีวิตนี้เธอเหลือแค่พราวฟ้าคนเดียวแล้วเธอจะเสียน้องสาวของเธอไปไม่ได้

ไม่นานก็มีเตียงที่โดนเข็นโดยบุรุษพยาบาลเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉินละอองดาวผละตัวออกจากแขนของหมอที่พยุงเธออยู่แล้ววิ่งไปดู...และแล้วความจริงที่เธอยากจะยอมรับคนที่นอนบนเตียงนั้นเป็นพราวฟ้าน้องสาวสุดที่รักของเธอจริงๆละอองดาวน้ำตาไหลพรากร่างกายของเธอทั้งแขนขาไร้เรี่ยวแรงมีเพียงอย่างเดียวที่ยังคงเคลื่อนไหวสิ่งนั้นคือ'น้ำตา'

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ