หลังจากวันที่พวกเค้าแยกกันได้ประมาณ 1เดือน ณ ร้านคาเฟ่ทีป๋ายซานทำงานอยู่นั้นก็มีกลุ่มนักศึกษากลุ่มหนึ่งเข้ามาสั่งเครื่องดื่มกับป๋ายซาน หลังจากท่นักเรียนกลุ่มนั้นสั่งเครื่องดื่มเสร็จ ซือลุ้ยก็เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับสั่งเครื่องดื่มของเขา เขามัวแต่ก้มหน้าหาตังค์เลยไม่ทันได้มองหน้าของป๋ายซาน หลังจากนั้นป๋ายซานก็พูดว่า
ป๋ายซาน : กาแฟได้แล้วค่ะคุณซือลุ้ย ซือลุ้ยตกใจพร้อมกับทำหน้างง ว่าพนักงานรู้จักชื่อชองเขาได้ยังไง แล้วซือลุ้ยก็เงยหน้าขึ้นก็พบป๋ายซานที่กำลังทำหน้านิ่งพร้อมอมยิ้มอยู่ ซือลุ้ยได้ร้องอุทานขึ้นมา
ซือลุ้ย : เอ้า เจอกันอีกแล้วนะครับ ซือลุ้ยยิ้ม หลังจากนั้นพนักงานอีกคนก็นำกาแฟมาให้ซือลุ้ย แล้วซือลุ้ยก็เดินไปหาเพื่อนของเขาที่เข้ามาก่อนหน้า พร้อมคุยกับเพื่อนซักพักแล้วเดินออกไป แต่อยู่ซือลุ้ยก็วิ่่งเข้ามาหาป๋ายซานแล้วบอกกันเธอว่า’ ไว้เจอกันอีกนะ “แล้วเข้าก็วิ่งจากไปพร้อมโบกมือลา หลังจากวันนั้นเค้าก็เริ่มมาที่ร้านบ่อยขึ้น ทุกวันๆ ทั้งเช้าและเย็น ทุกครั้งที่ซือลุ้ยมาเค้าก็จะได้คุยกับป๋ายซานทีละนิด ทีละนิดจนกระทั้งทั้งสองคุยกันบ่อยขึ้น และเริ่มสนิทกันมากขึ้น
ณ ร้านคาเฟ่ที่ป๋ายซานทำงานอยู่ ก็ถึงเวลาเลิกงานของป๋ายซาน ระหว่างที่เธอเดินกลับบ้านนั้น เธอก็เจอกับแก๊งอันธพาลกลุ่มหนึ่งเดินมาหาเธอเพื่อรีดไถเงินจากเธอ
ป๋ายซาน : พวกเธอจะทำอะไรน่ะ อะอย่าเข้ามานะ
หลังจากนั้นเธอก็โดนแก๊งอันธพาลข่มขู่ พวกเขากระชากแขนเสื้อเธอขาด และแล้วพวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสีผิวที่ซีดขาว พร้อมกับแสงไฟที่สาดส่องมายังใบหน้าที่ซีดขาวเหมือนคนตาย ดวงตาสีเลือด พวกแก๊งอันธพาลตกใจอย่างมาก หน้าของพวกเขาซีดเหมือนเจอผี พวกเขาตกใจและกรีดร้องแล้ววิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต แต่อยู่ๆท้องฟฟ้าที่มีดวงดาวก็มืดครึ้ม เหมือนฝนจะตก ก็ได้มีสายฟ้าฝ่าลงมาที่หัวหน้าแก๊งอันธพาล เสียงดัง จนเขาเกือบจะเสียชีวิตด้วยความที่ป๋ายซานตกใจอย่างมากจึงได้รีบวิ่งหนีไปอย่างแรง หลังจากเธอกลับถึงบ้านนั้น เธอก็เอาแต่โทษตังเอง
ป๋ายซาน : ต้องเป็นเพราะฉันแน่ๆ พวกเขาเกือบต้องตายเพราะฉัน ต้องเป็นเพราะคำสาปแน่ๆ
เธอทั้งร้องไห้ทั้งหวาดกลัวไปทั้งคืน ด้วยความที่เธอเหนื่อยล้าอย่างมากจึงได้หลับไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments