MEET

Reality

Cally Pov

lagi ko na lang binabalikan ang nakaraan, hindi ko alam kung bakit pero I can say that I'm totally move on for now. bakit nasabi ko for now dahil mag dadalawang taon na hindi ko na siya nakita at simula noon sinabi ko na okay naman ako kahit na hindi ko siya nakikita, siguro ayy okay na ako. After kasi nong naglalaro siya ng basketball nabalitaan kong may nangyari na hindi maganda sa kanilang pamilya kaya kailangan niyang umalis ng bansa. Nalulungkot ako kasi hindi ko man lang nasabi sa kaniya yung nararamdaman ko and worst hindi ko na siya nakikita but I'm thankful that God give me a comfort and speak to my heart na hindi pa iyon ang tamang panahon, tamang tao, at tamang lugar. I'm graduating Student in Engineering department. tinupad ko yong panganko ko sa sarili, pangako para sa kaniya at sa pamilya ko kahit alam kong mahirap pero sa huli masasabi ko na kahit gaano pa kasama ang nakaraan at naranasan mo kapag patuloy kang lumalaban at patuloy kang naglilingkod sa Diyos , hindi ka niya pababayaan.

" Cally alam mo ba na merong gwapong mag pre-preswnt ng thesis sa atin ngayon. sabi ni sir galing pa itong ibangg bansa para may background raw tayo kaya kinuha siya ni sir para maturuan tayo" Cathy said.

" owsss.. talaga?, bahala na alam ko naman yung thesis na yan kahit hindi ko kabisado."

" palibhasa matalino ka.. tskk"

"hindi kaya"

hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaba, it is my first time dahil marami naman kaming guest noon pero sa isang ito,ang bilis ng takbo ng puso ko. ano ba ito? wala namn akong sakit, healthy naman ako. I prepare myself and look in the door, kahit na ang lakas ng kabog ng dibdib ko ay hindi ko pa rin hiniwalay ang tingin sa labas ng door sa room namin.

" Okay everyone, settle down. Good morning, we have now a guest to teach and give you a nackground about your thesis. Listen and be attentive okay?" sir said.

"Yes sir" sabi namin.

suminyas na si sir na pumasok na ang guest sa hindi inaasahan lahat ng kaba ko ay nagkakatotoo. Akala ko wala na, akala ko tapos na pero hindi ko akalain na nandito pa talaga. Hindi ko lang sigurong maamin ngunit alam kung andito pa rin ito, nandito pa rin yong nanaramdamn ko para sa kaniya. Lagi kung tinatanong yung sarili ko kung what if magkikita kami uli, masasabi ko na ba? at least ngayon alam ko na ang sagot. Ang masasabi ko ay hindi ko pa talaga kaya, hindi ko pa kayang harapin siya at aminin ang totoong nararamdaman ko sa kaniya. Marahil tama kayo ng iniisip na ang taong akala ko naklimutan ko na ay andito ngayon sa harapan ko.... si Jethro.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***