เสียงหวีดของยางบนถนนเปียกน้ำฝน
แสงไฟจากหน้ารถวิ่งสวนกระทบม่านตา
ร่างของหญิงสาวร่วงหล่นไปกับแรงปะทะ
เธอไม่ได้กรีดร้อง ไม่ได้คิดอะไรอีกแล้วในตอนนั้น
เธอแค่ “ลืมตาไม่ขึ้น”
“อา... จบนะชีวิตฉัน”
ไม่ใช่เสียงสั่นสะเทือนของกระดูกหัก หรือความเจ็บปวดที่เธอจดจำ
หากเป็นความรู้สึกว่างเปล่าที่ครอบงำหัวใจ —
เหมือนชีวิตที่ดำเนินมายี่สิบกว่าปี ไม่มีอะไรที่ควร “เสียดาย”
เธอไม่ใช่คนดี ไม่ใช่คนเลว
ไม่ได้โดดเด่น ไม่ได้ล้มเหลว
เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งในเมืองใหญ่
ที่ฝันอะไรไม่ออกนอกจาก “อยากเป็นอิสระ” จากชีวิตที่ตัวเองไม่เคยเลือก
น้อนตะมุตะมิมอบหมายให้NovelToonตีดพิมพ์ผลงานเรื่องนี้ เนื้อหาเป็นเพียงความคิดเห็นของนักเขียน ไม่เป็นตัวแทนทางNovelToon
เกิดใหม่เป็นน้องสาวของจู๋ชิง คอมเมนท์