“หยุดเดี๋ยวนี้ทิพย์รดา!”เขาลงจากรถตามเธอแล้วตวาดลั่นแล้ววิ่งตามเธอไปพร้อมกับบรรดาลูกน้อง
ทิพย์รดาหันมองด้านหลังด้วยความหวาดหวั่นแล้วเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น
“แง๊ๆๆ”
“อย่าร้องนะลูกแม่”เธอลูบหัวของลูกเธอเบาๆแล้วก็วิ่งสุดชีวิตก่อนจะหาที่หลบ สายตาเธอสะดุดกับต้นไม้ต้นใหญ่ต้นหนึ่ง เธอรีบวิ่งไปหลบตรงนั้นทันที
“หาให้เจอ!”พอเขาวิ่งตามเธอมาติดๆแต่เธอกลับหายตัวไปเขาคิดว่าเธอน่าจะหลบอยู่ตรงไหนสักที่หนึ่งแถวนี้
หัวใจของเธอเต้นตึกตักด้วยความลุ้นระทึกเธอได้แต่ภาวนาในใจให้เขาหาเธอไม่เจอ เธอหน้าตาซึมลูบหัวลูกน้อยตัวเองเบาๆ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ลูกของเธอต้องได้นอนแต่พอเจอสถานการณ์แบบนี้เธอกลัวว่าลูกจะนอนไม่หลับแล้วร้องไห้
“อย่าร้องนะคะ”เธอพูดเบาๆแล้วลูบหัวลูกเธอแล้วอุ้มทำแกว่งไปมาเหมือนนอนเปล
M.Marinaaมอบหมายให้NovelToonตีดพิมพ์ผลงานเรื่องนี้ เนื้อหาเป็นเพียงความคิดเห็นของนักเขียน ไม่เป็นตัวแทนทางNovelToon
ทัณฑ์พิศสวาท(20+) คอมเมนท์