เจ้าพิบัตภัยทั้งหก

"ว่าแค่พวกเราคุยกันตั้งนาน เจ้าไม่คิดจะหิวเลยเหรอ" หงเยว่กล่าว

"แล้วเจ้าจะกินไหมล่ะ" อวิ๋นฮวากล่าวพลางเอาซาลาเปาลูกสีขาวนวลออกมาให้

"แลัวเจ้าไม่หิวเหรออวิ๋นฮวา"

หงเยว่กล่าวด้วยความเห็นใจ

"นั่นสินะ ฮ่าๆๆๆ.."

เจ้านกพิราบ*หัวเราะ

^^^*นกพิราบคือฉายานางเอกคร่ะ^^^

"เอาสิ!"

หงเยว่แบ่งซาลาเปาครึ่งลูกให้อวิ๋นฮวา

"ว่าแต่ทางนี้ เจ้าจะไปที่ไหนรึ"

หงเยว่เอ่ยถาม

"อ้อ..อารามข้าเองน่ะ แล้วเจ้าล่ะ"

อวิ๋นฮวาเอ่ย

"ข้าก็ไปเรื่อยๆ อ่ะนะ " หงเยว่ตอบ

...หน้าอารามอวิ๋นฮวา...

"ขอบคุณนะคะคุณลุง!!"

อวิ๋นฮวาตะโกนขอบคุณ

"ว่าแต่เจ้าจะนอนที่ไหนล่ะ?"

อวิ๋นฮวาถาม พลางจะยกของที่หนักอึ้งไปด้วย

"เอ่อ..ข้างถนนมั้ง^^"หงเยว่ตอบพลางเกาหัว

"งั้น...ถ...ถ้าไม่รังเกียจ ก็นอนที่อารามข้าก็ได้นะ" อวิ๋นฮวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ติดอ่างเป็นพิเศษ

"ได้งั้นรึ?"

"เอาเถอะน่า ถือว่าข้ามีน้ำใจก็แล้วกันนะ"

"งั้นข้าช่วยยกของก็แล้วกัน" หงเยว่เอ่ยพลางยกของจากมือของเจ้านกพิราบ

"ขอบคุณนะ" อวิ๋นฮวาขอบคุณ

...ทันใดนั้น ก็มีเสียงคำรามดังมาจากข้างหลังของหงเยว่...

"ระวัง!!!"อวิ๋นฮวาชักกระบี่ที่ติดตัวเธอมานาน มาป้องกันหงเยว่ และเริ่มร่ายรำกระบี่จนเกิดเป็นเสียงที่ไพเราะ แต่ตัวเธอไม่รู้เลยว่า เจ้าของเสียงนั้น คือปีศาจที่ตัวเธอต้องกำจัดตามภารกิจที่ได้มอบหมายมา

แต่ว่า... มันหนีไปหน้าตาเฉย

"เอ้ะ!" อวิ๋นฮวากล่าวอย่างงุนงงและเก็บกระบี่เข้าฝัก ก่อนที่จะเข้าอาราม

'ข้าไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม หรือว่า..'

"กระบี่ของเจ้างดงามดีเนอะ ทำซะเจ้าปีศาจตัวนั้นหนีตายเลย" หงเยว่กล่าว

"งั้นขอบใจนะที่ชมข้าน่ะ แต่ว่ากระบี่ข้าไม่มีอะไรวิเศษเลยนะ"อวิ๋นฮวากล่าวอย่างงุนงง ก่อนที่จะเดินเข้าอาราม ไปอย่างเงียบๆ

"เอ่อ... รอข้าด้วยสิ "หงเยว่รีบวิ่งเข้าไปตาม

ภายในอาราม...

"เจ้าเป็นอะไรไหมอวิ๋นฮวา เธอดูเงียบๆนะ"หงเยว่ ถามด้วยด้วยความเป็นห่วง

"ข้า....มีสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกเจ้า ว่าที่แท้ข้าเป็นผู้ใด" อวิ๋นฮวาตอบอย่างสีหน้าที่เรียบเฉย

"องค์รัชทายาทของลุ่ยเค่า สตรีเทพนักรบ อวิ๋นฮวา.. คือนามของข้า ผู้คนต่างเลื่องลือกันว่าตัวข้านั้นจะมีเนื้อคู่เป็นราชามารทั้งนั้น ซึ่งหนึ่งในนั้นข้าก็รู้จักเขา.."

อวิ๋นฮวาอธิบาย

"ราชินีมาร..อวิ๋นเยว่.. นางคือน้องสาวของข้าเอง ส่วนที่เหลือข้ามิรู้" อวิ๋นฮวากล่าว

"งั้นให้ข้าช่วยอธิบายไหม?" หงเยว่ถาม

อวิ๋นฮวาพยักหน้า

"หกพิบัติภัยของโลกา มีมารทั้งหมดห้าคน และกึ่งเทพกึ่งมารอีกคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ระดับซงทั้งหมด

ซึ่งมีได้แก่

หนึ่ง ผู้ควบคุมความตาย เฮยเทียน

สอง บุปผาอาบโลหิต หมิงฮวา(อวิ๋นฮวาชาติก่อน)

สาม เทพีแห่งความเจ็บป่วย อวิ๋นเยว่

สี่ จันทราสีเลือด หงเยว่(พระเอก)

ห้า หมั่นโถวอาบยาพิษ* หลี่อ้าย

^^^คิดได้ไงวะ*^^^

และสุดท้าย

คำสาปของใบเฟิง เฟิงชิง

ซึ่งมีอำนาจน้อยกว่าสี่ผู้ทำลาย ที่อยู่ระดับเจวี๋ย ได้แก่

ราชามารชีหรง

ราชามารไป๋อู่เซี่ยง

ราชามารฮวาเฉิง

ราชามารเฮ่อสวน"หงเยว่อธิบายย่างละเอียดยิบ

แต่ใบหน้าของอวิ๋นฮวานั้นมีสีหน้าที่ตกใจ และมือของเธอนั้นก็กำแน่น

เพราะหนึ่งในนั้นมีบุคคลที่ตัวเธอนั้นเคยเป็นมาก่อน และคอยสังหารเธอ

แล้วเธอนั้นก็ถอนหายใจก่อนที่จะไปทางเก้าอี้ไม้ แล้วฟุบตัวก่อนเอ่ยออกมาว่า"เจ้าไปนอนก่อนเถอะ พรุ่งนี้ข้าจะวาดรูปองค์รัชทายาทอวิ๋นฮวา"

"เรื่องวาดรูปให้ข้าช่วยไหมล่ะ"หงเยว่ถาม

"ไม่ล่ะ ข้ากลัวท่านจะวาดรูปท่านไม่เป็นน่ะสิ" อวิ๋นฮวากล่าวก่อนที่จะชี้นิ้วไปทางเสื่อ

"เจ้านอนที่นั่นสิ เดี๋ยวข้านอนที่นี่เอง"อวิ๋นฮวากล่าวต่อ

"ขอบใจเจ้ามากนะ"หงเยว่ขอบคุณ

แต่ความเงียบงันก็เกิดขึ้น อวิ๋นฮวาได้หลับไปก่อน หงเยว่จึงได้นำเสื้อคลุมของเขามาห่มให้อวิ๋นฮวา ก็เริ่มวาดเทวรูปที่อวิ๋นฮวาได้กล่าวไว้ จนเวลาผ่านไปถึง2ชั่วยาม จึงได้เป็นภาพองค์รัชทายาทอวิ๋นฮวา ที่ถือกระบี่ลวดลายบุปผา และดอกไม้ อาภรณ์สีฟ้าอ่อนตัดกับลวดลายสีทองและแดงเข้ม สวมหน้ากากสีเงิน ท่ามกลางกลีบบุปผาที่ร่วงโรยมา หงเยว่จึงได้ตั้งรูปภาพ และเตรียมตัวนอน...

...เช้าวันต่อมา...

อวิ๋นฮวาได้ตื่นขึ้นมา และรู้สึกถึงความอบอุ่นจากเสื้อคลุมที่หงเยว่เป็นคนคลุมให้ และมองไปทางที่หงเยว่นอนอยู่ จึงได้เอาเสื้อคลุมสีแดงเลือดหมู ไปคลุมให้คืน ก่อนที่จะออกไปข้างนอกเพื่อสูดอากาศที่สุดจะบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด ก่อนที่จะเริ่มทำอาหารโปรดของเธอ...

...จนอวิ๋นฮวาก็ทำอาหารจนเสร็จ....

...หงเยว่ก็ได้ตื่นพอดี...

"เอ้ะ! อวิ๋นฮวา ทำไมตื่นเช้าจัง"หงเยว่ถาม

"นี่คือเช้ารึ นี่มันจะเก้าโมงแล้วนะ!"อวิ๋นฮวาเผลอตะคอกใส่หงเยว่โดยมิได้ตั้งใจ

"แล้วก็ขอบคุณนะที่วาดรูปให้นะ ภาพที่เจ้าวาดน่ะงดงามมากเลยล่ะ"

"ไม่ต้องขอบคุณหรอก ข้าเต็มใจน่ะ"หงเยว่ตอบ

แล้วสายลมก็พัดผ่านทางหน้าต่างทำให้ผมของหงเยว่นั้นยุ่งขึ้นกว่าเดิม

"ให้ข้าช่วยไหมมัดผมไหมล่ะ"อวิ๋นฮวานั้นค่อยๆลูบผมของหงเยว่ แล้วพาหงเยว่ไปมัดผมที่ริมแม่น้ำ เพราะแดดของหมู่บ้านแห่งนี้ ค่อนข้างเบา อากาศเย็นสบายเป็นพิเศษ

อวิ๋นฮวาค่อยๆหวีผมให้หงเยว่เบาๆ พลางแบ่งผมให้เป็นสามส่วน แล้วก็เริ่มเปียผมให้ จนหงเยว่ก็ชวนคุยเพื่อสร้างเสียงหัวเราะของอวิ๋นฮวา จนเปียผมเสร็จ

"ข้าขอตัวประเดี๋ยวนะ" อวิ๋นฮวาเดินเข้าไปที่อาราม และอีกสักครู่ ก็มาพร้อมกับอาหารที่ทำก่อนที่หงเยว่ตื่น แล้วผีเสื้อเงินของฮวาเฉิงก็บินผ่านมา แล้วมาเกาะที่นิ้วของอวิ๋นฮวา แล้วอวิ๋นฮวาก็คำนับต่อผีเสื้อเงิน เพราะอวิ๋นฮวารู้เลยว่าผีเสื้อที่เกาะมือเธอนั้น คือราชามารฮวาเฉิง ก่อนที่ผีเสื้อเงินทั้งหลายเริ่มรวมตัวกันเป็นร่างของราชามารฮวาเฉิง ที่ถือร่มสีแดงสด กับ ดาบโค้งเอ้อร์หมิง

"ท่านเซี่ยอวี่ทั่นฮวา ฮวาเฉิง" อวิ๋นฮวาคำนับ

"เป็นยังไงหรือขอรับท่าเฉิงจู่"หงเยว่ทำตาม

"พวกเจ้าทั้งสองมาทำอะไรที่ข้างริมน้ำกันน่ะ"เฉิงจู่เอ่ยถาม

"มาทักทายกันเจ้าค่ะ พอดีเจอกันที่ริมน้ำข้างอารามของข้า"อวิ๋นฮวากล่าวพลางชี้ไปทางอารามของเธอ

"เจ้าคือคนเดียวกันกับ หมิงฮวา ใช่รึไม่"เฉิงจู่ถามอีกครั้ง

.....

อวิ๋นฮวาเงียบจัด

"หมิงฮวา ข้ารู้ว่าเป็นเจ้า"หงเยว่และฮวาเฉิงกล่าวพร้อมกัน

ดวงตาของอวิ๋นฮวานั้นได้มีเลือดไหลออกมาที่ดวงตาทั้งสองข้าง จากอาภรณ์ฟ้าอ่อนสู่น้ำเงินเทา ทำให้หงเยว่ตกใจเป็นอย่างมาก และไม่เคยคิดมาก่อนว่า จะมีเทพตนที่สอง ได้อยู่ในระดับซยงแบบอวิ๋นฮวา

†---------ตัดนิดๆชีวิตสดใส-------†

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***