อารามเยว่หยาง

ณ อารามอวิ๋นฮวา

"ใครกันมาบูรณะอารามนี้ล่ะ เอาซะสะอาดเชียว"

"จริงที่เขาพูด"

ชาวบ้านหมู่หนึ่งที่ยืนรุมข้างหน้าอารามที่รกร้างมานานถึง15ปี ที่สะอาดดูผิดปกติ

"ฝีมือข้าเองแหละ" ชาวบ้านทุกคนหันมามองสตรีคนหนึ่ง

ผิวขาวผ่อง ดวงตาสีทองอร่าม อาภรณ์สีฟ้าอ่อน ทรงผมเก็บเป็นทรงประดับด้วยดอกมะลิประมาณ7ดอก

กำลังยกข้าวของด้วยตนเอง และไม่มีสีหน้าที่เจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย

ชาวบ้านทุกคนต่างตกตะลึงในความงามของสตรีผู้นั้น และไม่ได้คิดแม้แต่น้อยว่าตัวเธอนั้นจะมีคู่หมั้นแล้ว

" และพวกท่านก็หลบทางให้ข้าสิ ยืนบังอะไรกันอยู่คะ " ถึงตัวเธอนั้นจะพูดเสียงดุดัน แต่ยังคงประดับรอยยิ้ม และเดินเข้าไปในอารามทันที

"ว่าแต่ท่านจะบูชาใครรึ?" ชาวบ้านคนหนึ่งเอ่ยถามอย่างสงสัย

" องค์รัชทายาทอวิ๋นฮวา เทพนักรบหญิงแห่งลุ่ยเค่า* " หญิงสาวตอบ

^^^*ลุ่ยเค่า \= ทุ่งหญ้าเขียว หรือ แดนทุ่งหญ้าเขียวขจีค่ะ^^^

"ว่าแต่ ท่านมีนามอันใดรึ " ชาวบ้านอีกคนนึงถาม

"เฮ้อ~"หญิงสาวถอนหายใจก่อนที่จะพูดต่อ "ข้าอยู่แซ่'อวิ๋น' มีนามพยางเดียวว่า 'ฮวา' " นางตอบด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย

'ช.....ชื่อนี่มัน นามของเทพชัดๆ หรือว่า... นางจุติลงมาช่วยพวกเรา' ชายผู้หนึ่งคิดในใจอย่างตกตะลึงกับชื่อเทพที่คุ้นเคย และ เดินออกไปในสภาพที่ยังคงอึ้งอยู่

วันต่อมา

อวิ๋นฮวา ตระเวนหาของที่ชาวบ้านแต่ละคนที่ไม่ใช้แล้วมาบูรณะใหม่ ซึ่งชาวบ้านเมืองนี้ก็ใจดีไปหน่อย นำของที่ไม่ใช้แล้วมาให้อวิ๋นฮวา ซึ่งมาถึงตอนบ่าย อวิ๋นฮวาก็ขอคุณลุงนั่งเกวียนไปด้วย ซึ่งเขาก็อนุญาตให้ไปด้วย เพราะเป็นเส้นทางไปอารามของเธอ

ระหว่างที่นั่งเกวียนอยู่

"ปวดไหล่ชะมัดเลย"อวิ๋นฮวาพยายามบีบไหล่แก้ปวดแต่ มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

"ให้ข้าช่วยไหมล่ะ"

เสียงทุ้มต่ำได้เอ่ยขึ้นมา พร้อมกับโผล่ออกมาเหมือนอยากจะช่วยตัวเธอ

ชายที่เธอพบเห็นเป็นบุรุษวัย22ปี ผิวขาวผ่องแผ้ว สวมอาภรณ์ขาวทับด้วยผ้าคลุมสีเลือดหมา เดี๋ยวๆๆ สีเลือดหมูต่างหาก ดวงตาสีแดงเข้ม มีรอยเส้นสีแดงสดประดับอยู่ที่หางตา

"ไม่ล่ะ ขอปฏิเสธ^^ "

อวิ๋นฮวากล่าวปฏิเสธอย่างสุภาพ เพราะเกรงใจตัวเขา

"เอาเถอะน่า ข้าอุตส่าห์มีน้ำใจจะช่วยเจ้านะ อย่าแร้งน้ำใจแบบนี้สิ"

ชายหนุ่มพยายามอ้อนวอน

ทันใดนั้น ก็มีแรงบีบจากฝ่ามือของชายหนุ่ม ทำให้ตัวอวิ๋นฮวาตกใจเป็นอย่างมาก

"ก...ก็บอกว่าจะทำเองไง!!!!!"

อวิ๋นฮวากล่าวอย่างดุดัน พร้อมสีหน้าที่แดงก่ำ ก่อนที่จะดึงมือของชายหนุ่มออก

"ข้ากับเจ้ายังไม่รู้จักกัน จะทำแบบนี้มันไม่ได้นะ!"

"อุ้ป!.....ฮ่าๆๆๆๆ"

ชายหนุ่มหัวเราะก่อนที่จะพูดต่อ

"ข้าอยู่แซ่'หง' มีนามพยางค์เดียวว่า 'เยว่' ยังไงล่า ฮ่าๆๆๆๆ"

"แล้วเจ้าล่ะ" หงเยว่กลั้นขำก่อนเอ่ย