[Fic Buddyfight] รักนะ นายแวมไพร์ของผม
ep 4
คานาตะ
ไกโตะจังงงง~ ตื่นได้แล้ว นี่มันเวลากลับบ้านแล้วนะ // เขย่าตัวไกโตะ
คานาตะ
ไม่ได้นะ ไกจัง นายต้องตื่นได้แล้ว // เขย่าตัวไกโตะ
คานาตะ
ได้ ไม่ยอมตื่นใช่ไหม นี้แหนะ
คานาตะ
ฟอด~ // หอมแก้มไกโตะ
หลังจากนั้นไกโตะก็สะดุ้งตื่น บวกกับหน้าแดงมากกกกกกก
ไกโตะ
อีกแล้วหรอ ครั้งก่อนนายก็จูบชั้น 💢💢
คานาตะ
กลับบ้านได้แล้วหนะ // พยุงตัวไกโตะ
ไกโตะ
อือ เข้าใจแล้ว // พับผ้าห่ม
คานาตะ
นายเดินไหวไหม ? // สงสัย
ไกโตะ
ไหวสิ ทำไมจะไม่ไหวหละ
ไกโตะ
อึก ทำไมมองอะไรไม่เห็นเลย // สลบ
คานาตะ
ไกโตะ!! // รับตัวไกโตะ
คานาตะ
// อุ้มไกโตะ + โทรให้พ่อบ้านมารับ
พ่อบ้าน : ครับ เข้าใจแล้วครับคุณชาย
ตัดมาทางปราสาทของตระกูลริวเอ็นจิ
พ่อบ้าน : ถึงแล้วครับ คุณชาย
ซายะ
อ้าว กลับมาแ- เออ ไหงอุ้มไกโตะมาด้วยหละ // ชี้ไปที่ไกโตะที่ถูกอุ้มมาด้วย
คานาตะ
เอ่อ พอดีเค้าสลบตอนที่อยู่หน้าห้องพยาบาลของรร. หนะครับ แล้วไม่รู้ว่าบ้านเค้าอยู่ไหนอะครับ แหะๆ 😅 // อุ้มไกโตะ + ขำแห้ง
คานาตะ
แล้วท่านพี่ทาสุคุหละครับ // มองรอบปราสาท + อุ้มไกโตะ
ซายะ
ทาสุคุอยู่นู่นกับกาโอคุง // ชี้ไปที่ห้องครัว
คานาตะ
งั้นผมพาไกโตะไปที่ห้องก่อนนะครับ // เดินขึ้นบันได + อุ้มไกโตะ
คานาตะ
// วางไกโตะอย่างถนุนถนอม
คานาตะ
งั้นชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ จุ๊บ // จูบหน้าผากไกโตะ
คานาตะ
หือ ตื่นแล้วหรอไกจัง~ // เดินไปหาไกโตะ
ไกโตะ
อืม ว่าแต่ที่นี้บ้านของนายหรอ คานาตะ? // สงสัย
ก๊อกๆ ก๊อกๆ // เสียงเคาะประตู
คานาตะ
เข้ามาเลยครับ ผมไม่ล็อก
แกร๊ก แอ๊ด // เสียงเปิดประตู
ทาสุคุ
เอ้า ไงไกโตะพอดีเลยกำลังจะเรียกพวกนายไปกินข้าว
ไกโตะ
เดี๋ยวชั้นกับคานาตะจะลงไปทีหลังหนะ // ดึงผ้าขนหนูในมือคานาตะไปเช็ดผมให้คานาตะ
คานาตะ
อะ😲 // ตกใจนิดหน่อย + ปล่อยให้ไกโตะเช็ดผม
ไกโตะ
😶// เช็ดผมให้คานาตะ + หน้าแดงนิดๆ
ทาสุคุ
อะ ก็ได้จะลงตอนไหนก็แล้วแต่พวกนายหละกัน ชั้นไปหละ ไม่รบกวนพวกนายแล้ว😄 // เดินออกจากห้องนอนของคานาตะ
แอ๊ด ปัง // เสียงปิดประตู
คานาตะ
เอ่อ ไกโตะไม่ต้องเช็ดผมให้ชั้นก็ได้นะ ชั้นเกร็งใจหนะ😅
ไกโตะ
ไม่เป็นไรหน่ะ ชั้นก็...คะ..แค่อยากลองก็เท่านั้นเอง เพื่อในอนาคตชั้นอาจจะมีแฟนแล้วหละ // เช็ดผมให้อีกฝ่าย
คานาตะ
ทำไม ที่ไกโตะพูด เราถึงเจ็บที่หน้าอกหละทำไมคนนั่นถึงไม่ใช่เราหละ 😿 💔 // คิดในใจ + เศร้า
ไกโตะ
นี่เราพูดทำร้ายจิตคานาตะหรอ // คิดในใจ + หยุดเช็ดผมอีกฝ่าย
คานาตะ
อะ ไกโตะเป็นไรทำไมถึงร้องไห้หละ // หันหลังไปจับมือไกโตะ + เอาผ้าผืนเล็กๆ มาเช็ดน้ำตาที่หน้าของไกโตะ
ไกโตะ
ฮึกๆ เปล่า ฮึก แค่ฝุ่นเข้าตาหนะ // นั่งให้อีกฝ่ายเช็ดน้ำตาให้ + สะอื้น
คานาตะ
ไม่เป็นไรนะ ชั้นจะอยู่ข้างนายเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นชั้นจะช่วยนายทุกเมื่อที่นายลำบาก// กอดไกโตะ + ปลอบไกโตะ
ไกโตะ
อืม ขอบใจมากนะคานาตะ // กอดคานาตะ + น้ำตายังคงไหล
ไกโตะ
ถึงแม้ว่าชั้นจะชอบนายก็ตาม // พูดเสียงเบา
คานาตะ
หือ เมื้อกี้พูดอะไรหรอ ไกจัง // กอดไกโตะ
ไกโตะ
เปล่าหรอก ไม่ได้พูดอะไรเลย นายคงหูฟาดไปหละมั้ง // ให้อีกฝ่ายกอด
ไกโตะ
ถึงแม้ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ชั้นก็คงรักนายอยู่ดีนั่นแหละ คานาตะ// คิดในใจ
ทางมา 2 พี่น้อง ตระกูลมินาโตะกันนะคะ
คัตสึมิ
เห้อ เบื่ออยากกลับบ้านจัง // ดูรายงานต่างๆ
อิซามิ
น่าๆ อย่าบ่นได้ไหมครับ ผมต้องอยู่กับพี่เพราะกาโอหรอกนะ // พิมพ์รายงานของพรุ่งนี้
คัตสึมิ
ว่าแต่กาโอไปที่ไหนหละ? // สงสัย
อิซามิ
ไปบ้านของพวกซายะหนะครับ แล้วบอกว่าไปค้างคืนวัน 1 หนะครับ // พิมพ์โดยไม่สนใจ
อิซามิ
ครับ ทาสุคุกับคานาตะก็อยู่ที่นั่นด้วย // พิมพ์โดยไม่สนใจ
คัตสึมิ
ไม่ไว้ใจที่สุดเลย เจอเมื่อไหร่นะ ฮึๆ ฮึๆ // ปล่อยจิตสังหาร + แสยะยิ้ม
อิซามิ
อยากทำอะไรนั้นก็เรื่องของพี่คัตสึมิ นะครับ ผมขอไม่ยุ่งด้วยหนะครับ // เหมือนเดิมต่อจากข้อความที่ 2
แล้วอิซามิก็เขียนรายงานของพรุ่งนี้เสร็จแล้ว
อิซามิ
เย้~~~~ เสร็จซะที // บิดขี้เกียจ
อิซามิ
พี่คัตสึ กลับบ้านกันครั- เอ๋ หลับแล้วหรอ // ลุกไปหยิบผ้าห่ม + ห่มให้คัตสึมิ
อิซามิ
ราตรีสวัสดิ์นะครับ พี่คัตสึมิ จุ๊บ // จุ๊บหน้าผากคัตสึมิ
อิซามิ
// เดินไปนอนที่โซฟา + ห่มผ้า
คัตสึมิ
ราตรีสวัสดิ์เหมือนกันนะ " ว่าที่แฟนในอนาคตของพี่ " // ละเมอพูด + ยิ้ม
mei (ร่างเทพแห่งสายฟ้านางาโซระ)
ฮึบ // กระโดดหลบ
ยูกะ (ร่างเงาของยู)
ฮึบ // พุ่งไปหา mei + แกว่งดาบไปทางขวา
มิกะ
🌸 เวทย์ไฟ // โผล่มาด้านหลังของ mei + โจมตีใส่ mei
mei (ร่างเทพแห่งสายฟ้านางาโซระ)
ฮึบ // กระโดดหลบการโจมตี
ยูกะ (ร่างเงาของยู)
อะ 🌸 บาเรีย // ตั้งบาเรีย
ยูกะ (ร่างเงาของยู)
ทำไรของนายเนี่ยมิกะ คิดจะฆ่าชั้นรึไง
มิกะ
ขอโทษ ชั้นไม่ได้ตั้งใจหนะ 🙏
mei (ร่างเทพแห่งสายฟ้านางาโซระ)
เอาหละพอแค่นี้ก่อน ไปพักได้ // เปลี่ยนร่าง
mei
เอาหละไปนอนกันได้แล้วนะทั้ง 2 คน // เดินนำ
ยูกะ (ร่างเงาของยู)
อะ // เปลี่ยนร่าง
แพรว คนแต่งค่ะ
จบตอนที่ 4 นะคะ
ฮารูกะ
ไอแพร ทำไมพวกกูไม่ค่อยมีบทเลยหละ
แพรว คนแต่งค่ะ
เจือกนะมึงอะ
แพรว คนแต่งค่ะ
หรือจะให้กูเอาบทมึงออกหละ
แพรว คนแต่งค่ะ
ถ้ามึงอยู่เงียบๆแบบชุน กูก็จะเอามันเข้ามามีบทเนี่ย
แพรว คนแต่งค่ะ
งั้นไปก่อนนะคะ บาย++++++++++++++
Comments