(ริโอะกับต่างมิติ ฟิค) คุโรโกะ โนะ บาสเก็ตบอล
ep.1 มิติใหม่
เนื้อเรื่องของริโอะ มีเนื้อเรื่องหลักอยู่แต่ยังไม่ได้นำมาลง ถ้าเกิดใครอยากอ่านบอกมาได้ค่ะ ไรท์จะนำเนื้อเรื่องหลักมาลงให้ค่ะ
เรื่องนี้ดำเนินมาหลังจากเนื้อเรื่องหลักของริโอะจบลงนะคะ
ขอชี้แจงอีกเรื่องนะคะ เรื่องนี้จะไม่เน้นกีฬาเหมือนกับของคุโรโกะค่ะ แต่จะเน้นไปทางแฟนตาซีของริโอะมากกว่า เพราะตัวดำเนินเนื้อเรื่องคือริโอะค่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
โอ๊ยน่าเบื่อ...
อิตสึกะ โคโทริ
จะมาเบื่อเอาตอนนี้ไม่ได้นะ! งานก็ต้องทำเยอะแยะไปหมด!!!
โซโนะกามิ ริโอะ
รู้น่าว่างานเยอะขนาดไหนอ่ะ~
อิตสึกะ โคโทริ
ถ้ารู้ก็ทำสิ!
อิตสึกะ โคโทริ
เป็นผู้นำโลกซะเปล่า จะมาทำตัวขี้เกียจไม่ได้นะ!
โซโนะกามิ ริโอะ
ฉันไม่ได้ขี้เกียจ ฉันแค่เบื่อเฉยๆ...
อิตสึกะ โคโทริ
ก็พอกันนั่นแหละ!
โซโนะกามิ ริโอะ
โคโทริขี้บ่นจังเลย...
อิตสึกะ โคโทริ
ต้องบ่นอยู่แล้วสิ!!! เธอเล่นไปเที่ยวตามมิติต่างๆ แล้วเธอก็ทิ้งงานไว้ให้ฉันทำ!!! เธอรู้ไหมว่างานมันหนักขนาดไหน!!!
โซโนะกามิ ริโอะ
แค่งานเองน่าทำแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว...
อิตสึกะ โคโทริ
แป๊บเดียว! ก็คุณเธอทำได้แต่ฉันทำได้ที่ไหนล่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
เอาน่าเอาน่าชั่งเถอะ...
โซโนะกามิ ริโอะ
ฉันจัดการเอง
ริโอะได้ทำการยกมือขึ้นมาและดีดนิ้วเสียงดังป๊อก!
ทันใดนั้น งานเอกสารต่างๆที่กองจนจะท่วมห้องก็หายไปในพริบตา
โซโนะกามิ ริโอะ
เสร็จแล้ว เลิกบ่นได้แล้วน่า~
อิตสึกะ โคโทริ
เธอคิดว่ามันมีแค่นี้งั้นหรองานน่ะ?
โซโนะกามิ ริโอะ
หมายความว่า...จริงด้วย!!!
โซโนะกามิ ริโอะ
ศาลตุลาการ!!!
อิตสึกะ โคโทริ
สิ่งนั้นก็ต้องทำนะ!
โซโนะกามิ ริโอะ
น่าเบื่อชะมัดเลยฉันอยากจะหยุดเวลาฝั่งนี้แล้วก็ไปเที่ยวต่อจังเลย...
อิตสึกะ โคโทริ
ถ้าเธอหยุดได้ก็ลองหยุดดูสิ!
อิตสึกะ โคโทริ
เห็นไหม! ไม่งั้นแม่ของเธอก็คงไม่ให้รับหน้าที่มากมายขนาดนี้ เธอเป็นคนเลือกเองนี่ที่จะรับหน้าที่นี้แล้วทำไมถึงได้ไม่บริหารดีๆล่ะ
อิตสึกะ โคโทริ
เพราะฉะนั้นเธอ!!! จะต้องลงไปทำงานต่อเขาใจไหม!
แล้วริโอะก็ได้เดินออกไปจากห้องทำงานแห่งนี้
อิตสึกะ โคโทริ
เฮ้อ...อุตส่าห์เลือกช่วยเอาไว้แล้วแท้ๆแต่กลับทำงานครึ่งๆกลางๆซะงั้น
ทางริโอะที่กำลังเดินทางไปยังศาลตุลาการโลกก็ได้เดินมาถึงแล้ว
เนปเกียร์ เพอร์เพิล ฮาร์ท
มาช้ามากเลยนะคะ คุณริโอะ
พูรูท ไอริส
ใช่แล้ว หาวว~~ ฉันง่วงนอนจะตายอยู่แล้วเนี่ย
โซโนะกามิ ริโอะ
เฮ่อ...ขอโทษที่ให้รอ
ทันใดที่ริโอะเดินเข้ามาในศาล คนที่มานั่งฟังรอคำตัดสินจากศาลนั้นก็ได้จ้องมองด้วยความหวาดกลัว
ต.ป.ก
น่ากลัวมากเลยเนอะ ริโอะน่ะ เวลาอยู่ในศาลอย่างกับคนละคนแหนะ
ต.ป.ก
ผมมานั่งฟังตั้งหลายรอบแล้ว ผมก็ยังไม่ชินกับบุคลิกนี้ของเธอเลย
ริโอะเดินเข้าไปแล้วได้หยิบผ้าคลุมมาใส่และไปนั่งประจำที่ของเธอ
โซโนะกามิ ริโอะ
เอาล่ะ พร้อมกันหรือยังจะเปิดศาลแล้วนะ...
เนปเกียร์ เพอร์เพิล ฮาร์ท
พร้อมแล้วค่ะ
และแล้วการตัดสินของศาลนี้ก็ได้เริ่มต้นขึ้น
และแล้วการตัดสินคดีของศาลนี้ก็ได้จบลง
ต.ป.ก
ผู้ต้องหายอมสารภาพซะแล้ว
โซโนะกามิ ริโอะ
ฉันบอกแล้วว่า ฉันน่ะเกลียดคนที่ขี้โกหกที่สุด!!!ไม่มีคนไหนที่สามารถโกหกฉันได้หรอกนะ
เนปเกียร์ เพอร์เพิล ฮาร์ท
...
โซโนะกามิ ริโอะ
อ่า..เลือกมาซิ ว่าอยากไปที่ร้อนๆหรือหนาวๆ?
โซโนะกามิ ริโอะ
ถ้าไม่เลือกฉันจะเลือกให้แล้วนะ
ต.ป.ก
ได้โปรดเถอะครับ ไว้ชีวิตผมด้วย!!!
โซโนะกามิ ริโอะ
อืม...โทษฐานไม่ยอมตอบคำถาม ปากแข็งกระด้าง ควรไปในที่ที่มันหนาวหนาวๆหน่อยนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
งั้นไป...โทษความหนาวขั้นที่ 2 แล้วกันนะ ขอให้โชคดี🙂
ต.ป.ก
ม่ายยยย!!! ท่านริโอะคร้าบบบบ!!!
ทันใดนั้นตัวของชายผู้ต้องหาก็ได้มีแสงสีฟ้ารอบๆตัวโผล่ขึ้นมา และผู้ต้องหาก็ได้หายไป...
ต.ป.ก
ดูมาตั้งกี่ครั้งก็ยังน่ากลัวเหมือนเดิม...
ต.ป.ก
ความหนาวขั้น 2 งั้นหรอ?
ต.ป.ก
ดาวเสาร์!!! หมายความว่ายังไงน่ะ?
ต.ป.ก
ก็ระบบสุริยะน่ะมันเรียงแบบนี้ไง พุธ ศุกร์ โลก อังคาร พฤหัส เสาร์ ยูเรนัส และเนปจูน
ต.ป.ก
ความหนาวขั้นที่2 ก็คือดาวเสาร์ไง เพราะว่าในระดับของโลกนั้นอยู่ในอุณหภูมิที่สามารถอยู่ได้และ ดาวพฤหัสบดี ก็จะเป็นดาวความหนาวขั้นแรก และ2 ก็คือดาวเสาร์และเรียงต่อๆไป
พูรูท ไอริส
โทบิจังบอกว่าได้รับผู้ต้องหาแล้วนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
หมดธุระแล้ว ฉันไปก่อนนะ
เนปเกียร์ เพอร์เพิล ฮาร์ท
เดี๋ยวสิคะคุณริโอะ!
ริโอะถอดผ้าคลุมและวางไว้กับเก้าอี้ก่อนจะหายตัวไปต่อหน้าต่อตาคนทั้งศาล
เนปเกียร์ เพอร์เพิล ฮาร์ท
เฮ้อ...
พูรูท ไอริส
เมื่อไหร่จะได้นอนนะ...
ทางฝั่งของริโอะ ก็ได้วาปเข้ามาในห้องทำงานของดาร์คสปิริตต่อ
โซโนะกามิ ริโอะ
มาแล้วล่ะ โคโทริ!
อิตสึกะ โคโทริ
ก็ไม่ค่อยช้าเท่าไหร่ ทำเวลาได้ดี
โซโนะกามิ ริโอะ
เอ่อ...ขอบคุณ
โซโนะกามิ ริโอะ
เท่านี้งานก็คงหมดแล้วใช่ไหม?
อิตสึกะ โคโทริ
งานที่ต้องไปดูและพบปะกับประชาชนก็ยังมีนะ...
โซโนะกามิ ริโอะ
โอ๊ยยย! พอแล้วน่าาา
โซโนะกามิ ริโอะ
ฉันจะไปเที่ยวต่างมิติต่อแล้ว!!!
อิตสึกะ โคโทริ
ริโอะ!!! เอาอีกแล้วนะหาเรื่องอีกแล้ว!
อิตสึกะ โคโทริ
ถ้าเป็นเหมือนครั้งที่แล้วเธอจะยังกลับมาได้หรือไม่!!
โซโนะกามิ ริโอะ
ก็เห็นไม่ใช่หรอว่าฉันก็ยังยืนอยู่ตรงนี้?
อิตสึกะ โคโทริ
หมดคำจะพูดกับเธอเลยแหละ
โซโนะกามิ ริโอะ
ให้ฉันไปเถอะนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
ฉันริโอะทั้งคนไม่เป็นอะไรหรอก
อิตสึกะ โคโทริ
แต่ว่าห้ามทำเรื่องวุ่นๆเหมือนครั้งที่แล้วอีกนะ
อิตสึกะ โคโทริ
ไม่งั้นสามีของเธอต้องตามไปกระทืบเธอตายแน่ๆ
โซโนะกามิ ริโอะ
แหมสามีเนี่ยนะจะกล้าทำภรรยาเป็นไปไม่ได้~
อิตสึกะ โคโทริ
เป็นไปไม่ได้...แต่ครั้งที่แล้วก็เกิดขึ้นแล้วนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
งั้นฉันไปก่อนแล้วนะบ๊ายบาย!!!
อิตสึกะ โคโทริ
เห๋!! จะไปก็ไปกันแบบนี้เลยหรอ!!!
แล้วริโอะก็ได้หายตัวไปต่อหน้าต่อตาโคโทริ
โซโนะกามิ ริโอะ
เอาละเอาละครั้งนี้ฉันจะไปเที่ยวที่ไหนต่อดีนะ?
ริโอะที่กำลังล่องลอยตามมิติแห่งการเวลานั้นก็ได้สะดุดมองมิติๆหนึ่ง
โซโนะกามิ ริโอะ
น่าสนใจแฮะ
โซโนะกามิ ริโอะ
ถึงมิตินี้ดูไม่ค่อยน่าสนุกเหมือนมิติอื่นก็เถอะ
โซโนะกามิ ริโอะ
ลองดูหน่อยละกัน
โซโนะกามิ ริโอะ
ไหนๆดูข้อมูลหน่อยซิ
โลกที่มีจุดเด่นเป็นกีฬาบาสเก็ตบอล มีผู้เล่น 5 คนที่ได้ขนานนามว่าเป็นรุ่นแห่งปาฏิหาริย์ และยังมีซิกซ์แมนเงาลวงตาอีกหนึ่งคน
โซโนะกามิ ริโอะ
อย่างนี้นี่เอง
โซโนะกามิ ริโอะ
จะไม่ดูอดีตและอนาคตละกัน เพราะไม่งั้นคงไม่สนุกสินะ
ริโอะตกลงที่จะเข้าไปในมิติแห่งนี้และก็ได้พุ่งเข้าไปในมิติแห่งนั้นทันที
โซโนะกามิ ริโอะ
เดี๋ยวก่อนนะ! เงื่อนไขของมันคือ- ไม่ทันแล้วววว อ๊ากกก!!!
เงื่อนไขของการมายังมิติที่มนุษย์ไร้พลังวิเศษคือ...
ท่ามกลางดาวตกจำนวนมากและกลุ่มคนที่คาดว่าน่าจะเป็นนักบาสเกตบอลชายจำนวน 6 คนกำลังนั่งดูดาวกันอยู่
คิเสะ เรียวตะ
คุโรโกจจิๆ!!! ดูนั่นสิ ดาวดวงนั้นสว่างมากเลยล่ะ
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
งั้นหรอครับ
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
แล้วมันชื่อดาวอะไรงั้นหรอครับ?
อาคาชิ เซย์จูโร่
ผมคิดว่าน่าจะเป็นดาวศุกร์นะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
เพราะว่าช่วงค่ำในหน้าหนาวน่ะ ดาวศุกร์เป็นดาวที่สว่างที่สุด
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
อาคาจินพูดถูกแล้วล่ะ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
(ง่ำๆๆ)
ชายผมม่วงพูดจบก็ได้เอามือล้วงเข้าไปในถุงขนมใบใหญ่ จากนั้นก็เอาเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
มิโดริมะ ชินทาโร่
นี่ขนาดนั่งดูดาวยังจะกินขนมอีก เสียอรรถรสสิ้นดี...
อาโอมิเนะ ไดกิ
ไม่ต้องบ่นหรอกน่ะ มิโดริมะ
อาโอมิเนะ ไดกิ
ชั้นว่าอาคาชิกับมุราซากิพูดผิดแล้วล่ะมั้ง
อาคาชิ เซย์จูโร่
เรื่องอะไรงั้นหรือ
อาโอมิเนะ ไดกิ
ก็เรื่องดาวที่สว่างที่สุดคือดาวศุกร์
อาโอมิเนะ ไดกิ
ชั้นว่าดาวดวงนั้นมันสว่างกว่าเยอะเลยนะ
คิเสะ เรียวตะ
จริงด้วยๆ!!!
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
จริงด้วยครับ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
ไม่จริงน่า!
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
มันจะเป็นไปได้ยังไง
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
ชั้นกับอาคาจินไม่มีทางพูดผิดแน่นอน!
อาคาชิ เซย์จูโร่
ผมก็คิดแบบอัตสึชินะ
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
คนเราก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้างนั่นแหละครับ
มิโดริมะ ชินทาโร่
อืม...แต่ชั้นรู้สึกว่ามันดูใหญ่ขึ้นนะ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
คิดว่ามิโดจินไม่น่าคิดไปเองหรอกนะ...
อาโอมิเนะ ไดกิ
เอิ่ม...จริงด้วยมันใหญ่ขึ้น เอ่อ...ใหญ่ขึ้น แล้วก็
คิเสะ เรียวตะ
ดูท่ามันจะร่วงที่เรานะครับ...
คิเสะ เรียวตะ
ซวยแล้วสิ!!! อ้ากกกหนีเร็วๆ!!!
ทุกคนรีบวิ่งออกจากพื้นที่ตรงนั้นทันทีเหลือเพียงอาคาชิที่ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
อาคาชิคุงครับ!!!
คิเสะ เรียวตะ
อาคาชิจจิรีบหนีเร็วๆ!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
ไม่ไหว! ขืนเป็นแบบนี้อาคาชิต้องตายแน่ๆ
อาคาชิ เซย์จูโร่
พวกนายจะรีบตื่นตระหนกกันไปทำไม?
อาคาชิ เซย์จูโร่
ทำไมไม่ดูให้ดีก่อนว่ามันคืออะไรล่ะ?
มิโดริมะ ชินทาโร่
นี่อาคาชิ นายบ้าไปแล้วหรือไง อยากจะตายงั้นหรอ!!
อาคาชิ เซย์จูโร่
พวกนายดูให้ดีๆนะ
อาคาชิยื่นมือออกมาข้างหน้า ทำให้เหล่าคนหัวสีมองอาคาชิแบบงงๆ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
อาคาจินทำอะไรน่ะ?
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
ยังมีหน้าจะมาเล่นโยคะอีกนะครับ
อาคาชิ เซย์จูโร่
ใครเขาจะเล่นโยคะตอนนี้ล่ะเท็ตสึยะ...
ทันใดนั้นก็มีร่างมนุษย์ตัวเล็กๆร่วงลงมายังแขนของอาคาชิที่ยื่นออกมา
คิเสะ เรียวตะ
นั่นมันตัวอะไรน่ะ!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
บ้าไปแล้ว!!! มีสิ่งแปลกปลอมร่วงลงมาจากฟ้าได้ยังไง!!!
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
นั่นมันตัวอะไรน่ะ!!!
มิโดริมะ ชินทาโร่
เฮ่ยๆ! ดูดีๆกันก่อนสิ
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
ผมว่านั่นเป็นมนุษย์นะ แถมยังเป็นเด็กอีกด้วยครับ
อาคาชิ เซย์จูโร่
พอดีว่าผมใช้ เอ็มเพอเรอร์อาย ดูว่าสิ่งแปลกปลอมที่ร่วงลงมาจากฟ้ามันคืออะไรน่ะ
คิเสะ เรียวตะ
อ๋อ....ถึงว่าอาคาชิจจิไม่หนีสินะ
อาโอมิเนะ ไดกิ
แล้วทำไมไม่บอกพวกเราก่อนล่ะ? พวกเราจะได้ไม่ต้องตื่นตระหนกกันขนาดนี้
อาคาชิ เซย์จูโร่
ผมอยากให้พวกคุณรอดูมากกว่าน่ะ
มิโดริมะ ชินทาโร่
แต่ถ้าเกิดว่าดูผิดล่ะก็ พวกเราก็มีสิทธิ์ตายได้เลยนะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
ผมไม่มีทางคาดการณ์ผิดหรอก
คิเสะ เรียวตะ
ว่าแต่เธอคนนี้เป็นใครน่ะ?
มิโดริมะ ชินทาโร่
นั่นน่ะสิ แล้วร่วงลงมาจากฟ้าได้ยังไง?
อาโอมิเนะ ไดกิ
มันเป็นไปได้ด้วยเหรอเนี่ย?
อาคาชิ เซย์จูโร่
ผมก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
ชุดของเธอก็ดูแปลกหูแปลกตามากเลยครับ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
นั่นน่ะสิ...ใส่ของพะรุงพะรังแบบนี้น่าจะหนักน่าดู
มิโดริมะ ชินทาโร่
โอ๊ะ...เข็มขัดนั่นทองของจริงหรือเปล่า
อาคาชิ เซย์จูโร่
ผมว่าของจริงนะ
มิโดริมะ ชินทาโร่
มันจะเป็นไปได้ยังไง
มิโดริมะเดินเข้าไปและใช้นิ้วสัมผัสเข็มขัดของหญิงสาวปริศนาที่ร่วงลงมาจากท้องฟ้า
มิโดริมะ ชินทาโร่
ไม่จริงน่า!!!
มิโดริมะ ชินทาโร่
ทองของจริง!!!
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
เธอคนนี้น่าจะรวยนะครับ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
ไม่ใช่รวยธรรมดานะ แถมยังต้องมาใส่ทองหนักๆนี่ ร่วงลงมาจากท้องฟ้าด้วย
อาโอมิเนะ ไดกิ
แล้วเราจะทำยังไงกันต่อไปดีล่ะ?
คิเสะ เรียวตะ
พาไปส่งตำรวจไหม?
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
ผมก็คิดว่าทางนี้ดีที่สุดนะครับ
อาคาชิ เซย์จูโร่
คงไม่ได้หรอก
อาคาชิ เซย์จูโร่
ถ้าให้การว่าเจอเธอร่วงลงมาจากท้องฟ้าคิดว่าเขาจะเชื่อพวกเราไหมล่ะ?
อาโอมิเนะ ไดกิ
แน่นอนว่าก็คงไม่เชื่ออยู่แล้วล่ะ
มิโดริมะ ชินทาโร่
งั้นก็ลองปลุกเธอแล้วถามถึงเหตุการณ์นี้ดูสิ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
นั่นน่ะสิ เห็นด้วยกับมิโดจิน
อาคาชิ เซย์จูโร่
แม่หนูน้อยครับ
อาคาชิวางร่างหญิงสาวตัวน้อยลงบนพื้นหญ้าก่อนจะสะกิดตัวของเธอ
หญิงสาวตัวน้อยกระตุกกลับมาเล็กน้อย ดูเหมือนจะตอบสนองกลับมา
คิเสะ เรียวตะ
หนูน้อยยตื่นได้แล้วว!
สาวน้อยค่อยๆลืมตาขึ้นมาและค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะมองไปยังรอบๆ
ดวงตาสีชมพูสะท้อนกับแสงของดวงจันทร์ ส่องแสงประกายวิบวับอย่างกับเพรชจิวเวลรี่ และผมสีม่วงอ่อนที่มันวาวและดูนุ่มลื่นปลิวไสวเพราะโดนลมพัด
ทำให้เหล่าหนุ่มๆมองเธออย่าตาไม่กระพริบ
คิเสะ เรียวตะ
(สุดยอด! น่ารักมาก!!!)
อาโอมิเนะ ไดกิ
(ถึงจะไม่ใช่สเปคก็เถอะแต่ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้!!! ไม่นะชั้นกำลังจะพรากผู้เยาว์)
มิโดริมะ ชินทาโร่
ดูท่ามีคนอยากจะพรากผู้เยาว์นะ...(เอิ่ม...ชั้นก็ส่วนนึง)
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
(ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย...)
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
(ผมของเธอน่ากินมาก...)
อาคาชิ เซย์จูโร่
(ทำไมผมถึงรู้สึกแปลกๆกับเธอนะ)
คิเสะ เรียวตะ
อ้ะ! ไหนๆก็ฟื้นแล้ว เป็นอะไรรึเปล่า
โซโนะกามิ ริโอะ
เอ๋...พวกคุณคือใครหรอคะ
อาโอมิเนะ ไดกิ
ก่อนจะถามพวกเราเธอคือใครงั้นหรือ? แล้วร่วงลงมาจากฟ้าได้ยังไง?
โซโนะกามิ ริโอะ
หืม? ไม่เห็นเข้าใจเลยค่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
แล้วหนูคือใครงั้นหรอ อืม...
โซโนะกามิ ริโอะ
(นั่นน่ะสิ)
โซโนะกามิ ริโอะ
(แล้วฉันคือใครกันล่ะ?)
โซโนะกามิ ริโอะ
(ทำไม! ฉันถึงจำอะไรไม่ได้)
โซโนะกามิ ริโอะ
หนูจำได้แค่ชื่อค่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
หนูชื่อ โซโนะกามิ ริโอะ ค่ะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
ความจำเสื่อมงั้นหรือ
มิโดริมะ ชินทาโร่
เป็นไปไม่ได้น่า...
อาโอมิเนะ ไดกิ
แล้วเธอร่วงลงมาจากฟ้าได้ยังไงจำอะไรไม่ได้เลยหรือ?
โซโนะกามิ ริโอะ
หนูร่วงลงมาจากฟ้าหรอคะเนี่ย!
โซโนะกามิ ริโอะ
จำไม่เห็นได้เลยค่ะ...
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
ลองนึกดูดีๆสิครับ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
โซโนะจินกินขนมนี่ก่อนนะเผื่อจะนึกอะไรออก
โซโนะกามิ ริโอะ
ซะ...โซโนะจิน?
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
เขาคือ มุราซากิบาระคุงครับ เขาชอบตั้งชื่อไปแบบนั้นแหละครับ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
ว่าแต่ยังเด็กอยู่เลยแท้ๆ แต่พูดจาเหมือนผู้ใหญ่เลยนะ
มิโดริมะ ชินทาโร่
ตัวเองก็ไม่ได้ดูเป็นผู้ใหญ่เลยนะมุราซากิ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
มิโดจิน!
อาคาชิ เซย์จูโร่
ดูแล้วคงเป็นเด็กประถมสินะ
โซโนะกามิ ริโอะ
(ทำไมรู้สึกตะหงิดๆใจแปลกๆกันนะ)
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...
อาโอมิเนะ ไดกิ
ทางที่ดีที่สุดคือการพาไปอาศัยอยู่ที่บ้านพักของพวกเราก่อน
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
ชั้นก็ไม่ได้
คิเสะ เรียวตะ
ชั้นก็ไม่ได้อ่ะ...
มิโดริมะ ชินทาโร่
ชั้นก็ไม่ได้เหมือนกัน...
อาคาชิ เซย์จูโร่
คุณพ่อของผมคงต้องไม่พอใจแน่นอนล่ะนะ
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
ทางผมก็ไม่ได้เหมือนกันครับ
อาโอมิเนะ ไดกิ
เอ่อ...คือชั้น...ก็ได้อยู่นะ แต่ว่า...มันคงไม่ดีเท่าไหร่
คิเสะ เรียวตะ
อาโอมิเนจจิขี้โกงงง!
อาโอมิเนะ ไดกิ
ขี้โกงบ้าอะไรล่ะ!!!
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
งั้นลองพาไปอยู่กับคุณโมโมอิได้ไหมครับ
อาโอมิเนะ ไดกิ
โอ๊ะ! ใช่แล้วเท็ตสึ! ยัยนั่นมันไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะเรื่องนี้!!!
อาคาชิ เซย์จูโร่
งั้นทุกคนตกลงกันตามนี้นะ
โซโนะกามิ ริโอะ
เอ่อ...คือ
อาคาชิ เซย์จูโร่
อะไรงั้นหรือ?
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่ถามความเห็นหนูหน่อยหรือคะ?
อาคาชิ เซย์จูโร่
ขอโทษด้วยละกันนะ แต่นี่เป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับเธอแล้วล่ะสาวน้อย ถ้าเธอจำอะไรได้แล้วค่อยว่ากันอีกทีนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
(ไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น)
โซโนะกามิ ริโอะ
(คนพวกนี้เป็นใครยังไม่รู้เลย)
อาคาชิ เซย์จูโร่
อืม...ลืมแนะนำตัวสินะ ผมอาคาชิ เซย์จูโร่
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
ผม คุโรโกะ เท็ตสึยะ ครับ
คิเสะ เรียวตะ
ชั้น คิเสะ เรียวตะ นะ!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
อืม...อาโอมิเนะ ไดกิ
มิโดริมะ ชินทาโร่
มิโดริมะ ชินทาโร่...
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
ง่ำๆๆๆ มุราซากิบาระ อัตสึชิ
โซโนะกามิ ริโอะ
แฮะๆค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
อาโอมิเนะ ไดกิ
เดี๋ยวชั้นจะพาไปบ้านซัทสึกิเอง
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
ปลอดภัยแน่นะครับ
อาโอมิเนะ ไดกิ
แน่นอนอยู่แล้วสิเท็ตสึ!
อาคาชิ เซย์จูโร่
ว่าแต่เธอจำได้บ้างไหมว่าตัวเองอายุเท่าไหร่น่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
(เท่าไหร่นะ แต่รู้สึกตะหงิดๆว่าไม่ใช่น้อยๆเลย)
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...ขอโทษด้วยค่ะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
แล้วเธอรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับตัวเอง
โซโนะกามิ ริโอะ
รู้แค่ชื่อจริงๆค่ะ
คิเสะ เรียวตะ
นี่มันก็เกือบ4ทุ่มแล้วนะ เราว่าพวกเราแยกกันตรงนี้เถอะ
มิโดริมะ ชินทาโร่
นั่นน่ะสินะ
คิเสะ เรียวตะ
อาโอมิเนจจิ ต้องพาโซโนะกัทจิ กลับบ้านดีๆนะ!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
แน่นอนอยู่แล้วสิ!!!
คิเสะ เรียวตะ
ห้ามทำมิดีมิร้ายนะ!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
ใครมันจะกล้าทำฟระ!!!
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
ไม่งั้นอาโอมิเนะคุง คงโดนข้อหาพรากผู้เยาว์แน่นอนครับ
อาโอมิเนะ ไดกิ
เฮ่อ...หมดคำจะพูดกับพวกแกจริงๆ
อาคาชิ เซย์จูโร่
งั้นผมกลับก่อนนะทุกคน รถมารับผมแล้ว
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
บายครับ อาคาชิคุง
มิโดริมะ ชินทาโร่
โชคดี...
คิเสะ เรียวตะ
บายจร้า อาคาชิจจิ!
อาคาชิ เซย์จูโร่
อืม...แม่สาวน้อยคนนั้นน่ะ ผมขอเรียกริโอะละกันนะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
เรียกผมเซย์จูโร่ก็ได้นะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
ถ้าเกิดโดนไดกิทำไม่ดีไม่ร้ายล่ะก็ รีบตรงมาที่คฤหาสน์หลังใหญ่เลยนะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
คฤหาสน์ของผมใหญ่ที่สุดในเกียวโตแล้วล่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
แฮะๆ ค่ะ...ขอบคุณพี่ชายเซย์จูโร่มากๆค่ะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
อึก...=///=
แล้วอาคาชิก็รีบเดินขึ้นไปบนรถทันที
คิเสะ เรียวตะ
อาคาชิจจิเขินล่ะ!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
เป็นไปได้...
มิโดริมะ ชินทาโร่
ชั้นยังไม่เคยเห็นเลยนะ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
(ง่ำๆๆๆ)
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
มหัศจรรย์จริงๆครับ
คิเสะ เรียวตะ
แต่ที่ไหนๆน่ะ ไม่เห็นเรียกฉันว่าพี่ชายบ้างล่ะ!!! ฉันก็อยากมีน้องสาวที่น่ารักแบบนี้เหมือนกันนะ!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
ดูท่าจะโกรธซะแล้วล่ะ...
คิเสะ เรียวตะ
โอ๊ะ!! ขอโทษน้าาา ยกโทษให้ฉันเถอะ!!!
คิเสะพูดพร้อมเดินเข้าไปกอดและนัวเนียผมของริโอะ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
คิเสะจินขี้โกง! ผมนั่นฉันต้องเป็นคนสัมผัสสิ!!!
มุราซากิบาระไม่ยอมรีบโผเข้ากอดริโอะอีกคน
โซโนะกามิ ริโอะ
อะ อั่ก...
อาโอมิเนะ ไดกิ
เฮ่ยๆ!!! เธอหายใจไม่ออกแล้วนั่น!!!
คิเสะ เรียวตะ
โอ๊ะๆ! ขอโทษนะ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
โทษที...
อาโอมิเนะ ไดกิ
งั้นเรากลับกันเถอะโซโนะกามิ เดี๋ยวฉันไปส่งบ้านซัทสึกิ
คิเสะ เรียวตะ
ทำเป็นรีบชิง เพราะกลัวโดนตัดหน้าใช่ม้าา!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
จะบ้าเรอะ!!! เด็กตอบรีบนอนสิ นอนดึกกว่านี้เสียสุขภาพ
โซโนะกามิ ริโอะ
(ทำไมรู้สึกหงุดหงิดที่โดนเรียกว่าเด็กนะ)
แล้วอาโอมิเนะ ก็ได้จับมือริโอะและเดินออกไปจากพื้นที่ตรงนั้นก่อนจะโบกมือลา
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
พวกเราก็กลับกันเถอะครับ
คุโรโกะ เท็ตสึยะ
บายครับทุกคน เจอกันที่โรงเรียนนะครับ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
อืม...(ง่ำๆๆๆ)
แล้วทุกคนก็ได้เดินแยกกันไป
ทางฝั่งริโอะกับอาโอมิเนะก็กำลังเดินไปยังบ้านของใครบางคน
อาโอมิเนะ ไดกิ
เงียบจังเลยนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่รู้จะพูดอะไรค่ะ
อาโอมิเนะ ไดกิ
อืม...ดูไปการพูดคุยของเธอก็เหมือนจะไม่ใช่เด็กเลยนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
งั้นเหรอคะ
อาโอมิเนะ ไดกิ
ยังมีหน้ามางั้นเหรอคะอีก ยังไม่รู้จักตัวอีกหรอ!
โซโนะกามิ ริโอะ
พอดีว่ามันจำอะไรไม่ได้เลยนะค่ะ แฮะๆ~
อาโอมิเนะ ไดกิ
ยังไงฉันก็คาใจเรื่องที่เธอร่วงลงมาจากฟ้าไม่หายอยู่ดี
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่คิดเลยค่ะว่าหนูจะร่วงลงมาจากฟ้า
อาโอมิเนะ ไดกิ
แล้วเสื้อผ้านั่นคิดอะไรถึงใส่มันอยู่น่ะ?
โซโนะกามิ ริโอะ
หืม? อ๋อ...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ
อาโอมิเนะ ไดกิ
เฮ่อ...ไม่รู้อะไรเลยซักอย่างสินะ
อาโอมิเนะ ไดกิ
ไม่ใช่ว่าถูกโยนลงมาจากเครื่องบินอะไรแบบนั้นนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...
อาโอมิเนะ ไดกิ
แสดงว่ามีความเป็นไปได้
อาโอมิเนะ ไดกิ
สงสัยเรื่องนี้คงต้องสงสัยต่อไปอีกนานแน่เลย
อาโอมิเนะ ไดกิ
เฮ่!!! ซัทสึกิ!!!
ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเปิดประตูออกมาจากบ้าน
โมโมอิ ซัทสึกิ
มีอะไรดึกๆดื่นๆป่านนี้น่ะ?
โมโมอิ ซัทสึกิ
โอ๊ะ! นั่นไปพาสาวน้อยที่ไหนมาน่ะ!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
เอ่อ...เดี๋ยวพรุ่งนี้อธิบายให้ฟังนะ ฉันขอรบกวนฝากสาวน้อยคนนี้ไว้กับเธอก่อนละกันนะ
โมโมอิ ซัทสึกิ
เดี๋ยวก่อนสิ!!!
อาโอมิเนะเดินไปยังบ้านข้างๆก่อนจะเปิดประตูและหายเข้าไป
โมโมอิ ซัทสึกิ
เข้ามาก่อนสิสาวน้อย
โมโมอิ ซัทสึกิ
ฉันชื่อ โมโมอิ ซัทสึกิ นะ เธอชื่ออะไรหรอ
โซโนะกามิ ริโอะ
เอ่อ...โซโนะกามิ ริโอะ ค่ะ
โมโมอิ ซัทสึกิ
นี่ก็ดึกแล้ว ฉันว่าเธอควรพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวฉันพาไปอาบน้ำและเข้านอนนะ
แล้วโมโมอิก็จัดการทุกอย่างให้กับริโอเจนเสร็จสับ
โซโนะกามิ ริโอะ
อ..เอ่อ ขอบคุณนะคะ
โซโนะกามิ ริโอะ
พี่สาวอยู่คนเดียวหรอคะ?
โมโมอิ ซัทสึกิ
อร๊ายยยตายแล้วเรียกฉันว่าพี่สาวด้วยยยรู้สึกตื้นตันใจจัง!!!
โมโมอิ ซัทสึกิ
ใช่แล้วล่ะจะ
โมโมอิ ซัทสึกิ
อาโอมิเนะก็ด้วยน่ะ ด้วยเหตุผลเดียวกัน พวกเราเลยเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทกันเป็นพิเศษ
โซโนะกามิ ริโอะ
(ไม่แปลกเลยที่จะโยนปัญหาให้กันง่ายๆโดยไม่โกรธ อืม...ปัญหาคือฉันเองสินะ)
โมโมอิ ซัทสึกิ
เอาล่ะนอนได้แล้วนะ แล้วพรุ่งนี้ต้องสอบถามซักหน่อยแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
แล้วริโอะก็ได้โน้มตัวลงนอนและปิดตาทันใดความมืดมิดก็เข้าสู่จิตใจ
โซโนะกามิ ริโอะ
(แปลกจริงๆ ทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้นะ ทำได้แค่เออๆออๆไปตามสถานการณ์เท่านั้นเอง)
โซโนะกามิ ริโอะ
(เหมือนทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว.... ชั่งเถอะไม่คิดมากดีกว่า ให้เวลาเป็นคนตัดสินละกัน)
Comments
ช็อคโก้บีแสนอร่อยของชินจัง💝😍
555ข่วย ช่วยด้วยหัวเราะจนหายใจไม่ออกแล้ว
2023-07-02
0
사랑해요!💐
เทอคะ55465455555
2022-12-08
0
사랑해요!💐
ยังเหมือนเดิมจริงๆ
2022-12-08
1