I — จบลงแล้ว

ในห้องสี่เหลี่ยมมืดสลัว เสียงนาฬิกาปลุกยังคงดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ ไคล์ ยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียง เขารู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตที่ต้องตื่นเช้าเพื่อไปทำงานที่เงินเดือนไม่พอกิน แม้กระทั่งค่าเช่าห้องก็ไม่พอจ่าย แถมยังโดนกลั่นแกล้งและใช้งานอย่างหนักจากเพื่อนที่ทำงานแทบทุกวัน

ไคล์สูญเสียพ่อไปตั้งแต่ยังเล็ก ส่วนแม่ก็ทิ้งเขาไปมีครอบครัวใหม่ตั้งแต่เขาอายุ 12 ทำให้เขาต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวมาโดยตลอด จนกระทั่งวันนี้ ในวัย 29 ปี ที่ควรจะมีชีวิตอีกยาวนาน แต่สำหรับเขาแล้วมันได้จบลงแล้ว...

คืนนั้นหลังจากกลับมาจากทำงาน ไคล์ยังคงนั่งอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์จนกระทั่งเสียงท้องร้องเตือนถึงความหิวโหย เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางเดินไปหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในห้องครัวเล็กๆ ทันใดนั้น เขาก็เหลือบไปเห็นจดหมายฉบับหนึ่งบนโต๊ะกินข้าว มันเป็นจดหมายเตือนค่าเช่าห้องที่เขาค้างจ่ายมาสามเดือนแล้ว

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะค่อยๆ หยิบจดหมายขึ้นมาดู แสงจันทร์ส่องกระทบใบหน้าของไคล์ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความกังวลและความเหนื่อยล้า เขาพับจดหมายเก็บลงในกระเป๋าเสื้อคลุม ก่อนจะเดินออกจากห้อง

ไคล์เดินออกมาจากห้องเช่าของตัวเอง เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะไปไหน แต่มันก็ดีกว่าการอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมนี้ ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในวังวนของชีวิตที่น่าเบื่อหน่ายและไร้ซึ่งความหมาย ในวัย 29 ปี แทนที่จะใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานกลับต้องทำงานอย่างหนักเพื่อหาเงินมาใช้ในแต่ละเดือน เขารู้สึกท้อแท้กับชีวิต และไม่เข้าใจว่าตัวเองจะทนไปได้อีกนานแค่ไหน

เขาเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าลิฟต์ที่ชั้นล่างของตึก ก่อนจะคิดบางอย่างแล้วตัดสินใจเดินไปที่บันไดแทน ชายหนุ่มค่อยๆ เดินขึ้นไปทีละขั้นด้วยฝีเท้าอันหนักอึ้ง จิตใจของไคล์ล่องลอยไปกับอดีตที่ไม่น่าจดจำ

จนกระทั่งมาถึงชั้นดาดฟ้า เสียงลมที่พัดผ่านร่างของเขานั้นช่างเย็นยะเยือกเสียจริง ไคล์ค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ขอบตึกมากขึ้น ก่อนจะยืนพิงราวเหล็กที่กั้นตัวเขาและพื้นถนนด้านล่างเอาไว้ คืนนี้ชั่งเงียบสงบเหลือเกิน... เขาสัมผัสได้ถึงลมเย็นที่พัดแรงจนเส้นผมและเสื้อผ้าของเขาปลิวไสว จิตใจของไคล์ว่างเปล่า

ในที่สุดชายหนุ่มก็ตัดสินใจยื่นมือออกไปพร้อมกับปล่อยกุญแจห้องในมือทิ้งลงไปด้านล่างอย่างไม่ลังเล ก่อนจะเอนตัวลงพิงราวเหล็กกั้นไว้ช้าๆ แต่แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงใครบางคนเรียกชื่อของเขาจากด้านหลัง

"ไคล์ นายทำอะไรน่ะ!"

ชายหนุ่มหันกลับไปมองช้าๆ ก่อนจะพบกับใบหน้าของเพื่อนสนิทอย่าง อีเรียส ที่อยู่ห่างกันไม่กี่ก้าว เพื่อนของเขาคนนั้นวิ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะจับตัวของเขาไว้ แต่ด้วยร่างกายที่อ่อนล้าของไคล์บวกกับร่างกายของเขาที่เอนไปด้านหลังมากแล้ว ทำให้เขาไม่สามารถทรงตัวอยู่ได้ ชายหนุ่มหันไปมองเพื่อนของเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เศร้าหมองที่สุด

"ขอโทษนะ ในที่สุดฉันก็เป็นอิสระแล้วนะอีเรียส..."

ก่อนที่ตัวของเขาจะร่วงหล่นลงมาจากตึกอย่างช้าๆ ต่อหน้าต่อตาของเพื่อนสนิทที่ไม่ทันได้คว้าตัวของเขาเอาไว้ เขาหลับตาลงรับรู้ถึงแรงโน้มถ่วงที่พาร่างของเขาดิ่งลงสู่พื้น ไคล์รู้สึกถึงความว่างเปล่าที่มาแทนที่ความรู้สึกทุกอย่างก่อนหน้านี้ ความเจ็บปวดที่เคยมีอยู่ตอนนี้มันหายไปแล้ว ไม่มีความรู้สึกอะไรอีกต่อไป มีเพียงความสงบเท่านั้นที่โอบล้อมเขาไว้ในตอนนี้

วินาทีที่ร่างกายของเขากระแทกกับพื้นถนนด้านล่าง ทุกสิ่งรอบตัวก็ดับลงไป... เหลือไว้เพียงความเงียบสงบ ความเศร้าเสียใจ และกุญแจห้องที่ตกอยู่ข้างๆ ร่างไร้วิญญาณของไคล์ที่แน่นิ่งไปแล้ว

จบลงแล้วนะชีวิตที่แสนบัดซบของฉัน...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***