Love In The Wind-รักในสายลม
บทที่ 2 รักที่เอื้อมไม่ถึง
ไฟสลัวจากโคมตั้งโต๊ะส่องลงบนกระดาษ
สเก็ตช์ที่ผมยังไม่ได้เริ่ม
แต่สายตาผมไม่อยู่ตรงนั้นหรอก อยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ในมือต่างหาก..
ผมกำลังดูโพสต์ Instagram ของภาส
เป็นภาพที่ภาสถ่ายคู่กับเมษา พร้อมกับแคปชั่นสั้นๆ ว่า
“เรือนหอของเรา” พร้อมอีโมจิหัวใจสีขาว
ผมไล่นิ้วผ่านคอมเมนต์ทีละบรรทัด
@your_name : ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ
@Ru_miiiiii34 : คู่รักในฝัน
@cief_fff : รอเห็นรูปวันแต่งงานเลยค่ะ
แต่ละคำเหมือนตอกย้ำให้หัวใจผมจมลึกลงไปกว่าเดิม
และทำให้ผมได้รู้ว่าต่อให้ผมชอบมันมากแค่ไหนก็เป็นไปไม่ได้อยูู่ดี
สอง @iii_twoooo
กูก็สงสัยนะ
เสียงไอ้สองเพื่อนสนิทดังขึ้นจากเตียงด้านหลัง ผมหันไปเห็นมันนอนตะแคงเล่นโทรศัพท์
สอง @iii_twoooo
มึงชอบไอ้ภาสขนาดนี้ มึงห้ามใจไหวได้ไงวะ...
หัวใจผมหยุดเต้นไปเสี้ยววินาที
สองเป็นคนเดียวที่รู้ความลับนี้ แต่ได้ยินทีไรก็ยังจุก
ผมถอนหายใจแล้วหันกลับมามองหน้าจอ
รัญ @RRan_n
อืม...ก็…ชินแล้วมั้ง
สอง @iii_twoooo
ชินกับการเจ็บ?
ผมไม่ตอบ ปล่อยให้เสียงแอร์ดังเป็นคำตอบแทน
ผมคง…ชินกับการเจ็บ ชินกับการยืนอยู่ไกลๆ แบบที่ภาสไม่มีวันรู้ว่าผมมองเขามากกว่าคำว่าเพื่อน
สอง @iii_twoooo
กูเป็นห่วงมึงนะรัญ
สอง @iii_twoooo
กลัวมึงจะ..เครียดจนฆ่าตัวตายไรงี้
รัญ @RRan_n
กูไม่มีวันทำอย่างงั้น...
สอง @iii_twoooo
เออ...แต่กูก็ห่วงมึงนะ ห่วงความรู้สึกมึงด้วย
สองลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้ามาใกล้เอื้อมมือแตะไหล่ผมเบาๆ
สอง @iii_twoooo
มึงเก่งนะเว้ยรัญ แต่ก็อย่าฝืนตัวเองมากเกินไป
รัญ @RRan_n
ไม่ได้ฝืน… แค่รู้ว่าเขามีความสุข กูก็ดีใจแล้ว
ประโยคที่พูดออกไปคล้ายจริง แต่ในใจผมกลับขมกว่ากาแฟเย็นที่ละลายจนจืดจางซะอีก
สอง @iii_twoooo
อืม..งั้นกูกลับก่อนละกันเมียโทรตามละ
รัญ @RRan_n
เออ..เจอกันกูไม่ไปส่งนะ
สอง @iii_twoooo
เออ กูรู้กูโตแล้วนะเว้ยไม่ใช่เด็กที่เดินสองก้าวแล้ว
หลงอ่ะ
ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่เบามากก่อนจะได้ยินเสียงประตูปิดลงและสองก็กลับไปแล้ว
ผมกดปิดหน้าจอ มือยังอุ่นจากความสว่างของรูปนั้น แสงจากโคมตั้งโต๊ะส่องกระดาษ
สเก็ตช์ว่างเปล่า…
เหมือนหัวใจผมในตอนนี้ เต็มไปด้วยภาพของภาส แต่ไม่มีสิทธิ์ระบายลงไปสักสีเดียว
แค่ได้มองอยู่แบบนี้ผมก็พอใจแล้วครับ
Comments