ห้องเรียนของครูสมรศรี

ห้องภาษาไทย ม.6/5 เวลา 18:10 น.
แป้ง โม่ กิต จุ๊บแจง และเพียว เดินเข้าห้องเรียนเก่า บรรยากาศอึมครึม ฝุ่นลอยในอากาศ แสงไฟกระพริบ เสียงลมพัดผ่านหน้าต่างทำให้บานประตูแกว่ง
แป้ง
แป้ง
ทุกคน…เราต้องรีบจัดโต๊ะและอุปกรณ์ให้เสร็จ…อย่าแยกกันนะ//จับแขนโม่
โม่
โม่
เออ…แต่ห้องนี้มัน…เหมือนมีใครมองเราอยู่จริง ๆ นะ//พยายามหัวเราะ
จุ๊บแจง
จุ๊บแจง
ดูนั่นดิ…กระดานดำ…มีข้อความเก่า ๆ เขียนไว้…แต่…มันเหมือนเพิ่งถูกขีดเขียนเมื่อกี้นี้เอง//สังเกตโต๊ะครู
กระดานดำมีตัวอักษรลาง ๆ พึมพำเป็นเสียงเรียกชื่อ “แป้ง…แป้ง…”
เพียว
เพียว
แป้ง…เธอได้ยินไหม…?//กลืนน้ำลาย
แป้ง
แป้ง
ใช่…เหมือนใครบางคนกำลังเรียกชื่อฉันอยู่…//พยักหน้า
กิต
กิต
แป้ง…อย่าหันไปมองมันนะ…เราอยู่ด้วยกัน//จับมือแป้ง
ทันใดนั้น ประตูห้องเรียนปิดแรง เสียงกุญแจดัง “คลิก”
จุ๊บแจง
จุ๊บแจง
อ๊ะ! ประตู…ปิดเอง!//กรีดร้องเบา ๆ
โม่
โม่
ใครอยู่ข้างหลังฉัน…?//ยกไฟฉายขึ้นส่อง
ร่างบาง ๆ ของ ครูสมรศรี ปรากฏขึ้นตรงหน้ากระดานดำ ใบหน้าเธอซีดขาว ผมยุ่ง และดวงตาว่างเปล่า
ครูสมรศรี
ครูสมรศรี
ใคร…กล้า…อยู่…หลังหกโมง…//เสียงกระซิบ
แป้ง
แป้ง
คะ…คุณ…คุณครูสมรศรี…?//สั่น
ครูสมรศรี
ครูสมรศรี
ฉัน…รอ…ใคร…ที่กล้า…มาอยู่ที่นี่…เหมือนพวกแก//ยิ้มเย็น
เพียว
เพียว
แป้ง…ฉันกลัวแล้ว…เราควรออกไป…เร็ว ๆ//จับมือแป้งแน่น
กิต
กิต
เธอ…ไม่ทำอะไรพวกเราใช่ไหม?
ครูสมรศรี
ครูสมรศรี
ฉัน…ไม่อยากทำร้าย…แต่…พวกแก…กำลังละเมิด…พื้นที่ของฉัน…//หัวเราะแหบ ๆ
แป้งพยายามตั้งสติ เดินเข้าใกล้โต๊ะครู
แป้ง
แป้ง
เรามา…แค่ทำงานกีฬา…ไม่ได้ตั้งใจรบกวนคุณครูค่ะ
ร่างของครูสมรศรีค่อย ๆ จางลง แต่เสียงกระซิบยังดังอยู่รอบ ๆ ห้อง
จุ๊บแจง
จุ๊บแจง
เฮ้ย…เสียงยังอยู่…//สะดุ้ง
เสียงหัวเราะเย็นชืดดังขึ้นมาจากมุมห้อง เงาร่างของผู้หญิงสูงโปร่งปรากฏกึ่งโปร่งใส เสื้อผ้าขยับเหมือนถูกลมพัด
จุ๊บแจง
จุ๊บแจง
ครูสมรศรี!! เราไม่ได้ตั้งใจ…เราแค่ทำงานกีฬา!//ตะโกน
โม่
โม่
แป้ง…เราต้องทำยังไงดี!//กลืนน้ำลาย
ร่างนั้นเคลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ พร้อมกับเสียงกระซิบชื่อของนักเรียนแต่ละคน
แป้ง
แป้ง
อย่าหนี…ค่อย ๆ เดินออกไปทีละก้าว…รวมกันไว้//พึมพำ
แป้งชี้ให้ทุกคนเดินไปยังประตูอย่างช้า ๆ เงาของครูสมรศรีเคลื่อนตาม แต่ไม่สามารถขวางทางได้
ยามเกียรติศักดิ์
ยามเกียรติศักดิ์
อย่าให้เธอสัมผัส…ถ้าโดน…พวกแกอาจไม่ได้ออกไปจากที่นี่//กระซิบเบา ๆ
ทุกคนรวมตัวกันที่ประตู ห้องเรียนเงียบลง แต่ความรู้สึกเย็นยะเยือกยังอยู่รอบ ๆ ตัว
แป้ง
แป้ง
เรา…รอดมาได้…แค่เริ่มต้นนะ 6 P.M. เท่านั้น//หันมองเพื่อน ๆ
เสียงกระซิบเงียบลง แสงไฟห้องนิ่ง แต่ยังคงเหลือความรู้สึกว่ามีใครบางคนคอยจับตามองอยู่
จบตอนที่ 3
เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!