6 โมงเย็น ยามผู้รู้ความลับ

สนามกีฬาโรงเรียน ม.6/5 เวลา 18:05 น.

แป้ง โม่ กิต จุ๊บแจง และเพียว กำลังจัดโต๊ะและอุปกรณ์กีฬา แสงไฟริบหรี่อย่างผิดปกติ เสียงลมผ่านหน้าต่างดังหวีดๆ

แป้ง

ทุกคน…เงียบไปหมดเลยนะ ตั้งแต่เราออกมาที่นี่//หันไปมองเพื่อน ๆ

โม่

อืม…แล้วทำไมฉันรู้สึกเหมือนมีใครยืนมองเราอยู่ทุกฝีก้าวเลยวะ//ยกลูกบอล

จุ๊บแจง

แป้ง…ฉันเริ่มกลัวแล้วนะ…ทำไมมันรู้สึก…ไม่ใช่โรงเรียนปกติเลย//กลืนน้ำลาย

เพียว

ฉันก็เหมือนกัน…แต่เราต้องทำงานให้เสร็จก่อนเนอะ

กิต

แล้วเสียงกระซิบเมื่อกี้…แป้งได้ยินมั้ย?//หันไปทางสนาม

แป้ง

ได้…มันเหมือนกำลังเรียกชื่อเรา…แต่ว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลย

ยามเกียรติศักดิ์ปรากฏตัวเดินเข้ามาใกล้ด้วยไฟฉาย

ยามเกียรติศักดิ์

พวกแกฟังให้ดี…สิ่งที่พวกแกได้ยินนี่…ไม่ใช่เรื่องธรรมดา//เสียงเข้ม

โม่

คุณยาม…คุณหมายความว่าไง?//กลืนน้ำลาย

ยามเกียรติศักดิ์

หลังหกโมงเย็น โรงเรียนนี้จะไม่เหมือนเดิม…ครูและนักเรียนบางคน…ยังวนเวียนอยู่ เพราะความตายและความแค้นที่ไม่จบสิ้น

จุ๊บแจง

อ…อะไรนะ! คุณยามพูดจริงหรือเปล่า!//ตื่นตระหนก

ยามเกียรติศักดิ์

ครูสมรศรี… เบส… ครูสุภัสสรา… ครูชัยนันท์… และอีกหลายคน พวกเขาไม่ไปไหน พวกเขา…รอใครที่กล้าอยู่หลังหกโมง//นิ่งแต่สายตาเข้ม

แป้ง

แล้วเราต้องทำยังไง…เพื่อรอดออกไป?//ขมวดคิ้ว

ยามเกียรติศักดิ์

ทำงานให้เสร็จ…อยู่รวมกัน…และอย่าไปแยกตัวเด็ดขาด จำไว้…หกโมงครึ่ง…คือเวลาที่เส้นแบ่งระหว่างคนเป็นและคนตายเลือนหาย

เพียว

แป้ง…เราจะไหวเหรอ?//กระซิบ

แป้ง

เราต้องไหว…เราต้องรอดออกไปด้วยกัน//กำมือแน่น

ยามเกียรติศักดิ์เดินไปเงียบ ๆ ทิ้งไฟฉายส่องขึ้นไปยังมุมสนาม ก่อนที่แสงจะสะท้อนเห็นเงาของใครบางคนอยู่หลังโครงบาสเกตบอล

กิต

นั่นใครน่ะ…?//ตาโต

โม่

เอาแล้ว…ไม่ใช่ลมแน่ ๆ//สะดุ้ง

แป้ง

เริ่มแล้วสินะ… 6 P.M. เริ่มทำงานแล้วจริง ๆ//พึมพำ

เงาในมุมสนาม เงานั้นค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ และเสียงกระซิบก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ยามเกียรติศักดิ์

จำไว้…พวกแกต้องอยู่รอดจนกว่าจะถึงหกโมงครึ่ง…//พูดเบา ๆ แต่ชัดเจน

จบตอนที่ 2

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี