บทที่ 4 หอพักใกล้มหา'ลัย

ช่วงบ่ายหลังจากรายงานตัวที่มหาวิทยาลัยเสร็จ ผมก็นั่งเล่นกับหวายที่คาเฟ่ไปได้สักพักก่อนที่หวายจะขอตัวกลับไปก่อน ผมนั่งอยู่ในคาเฟ่สั่งอะไรกินจุกจิกไม่นานโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นและคนที่โทร.มาไม่ใช่ใครที่ไหนคือพ่อของผมเองพ่อจะพาผมไปดูหอพักของเพื่อนพ่อเขาน่ะผมกดรับสาย

"ครับ พ่อ" ผมเอ่ยทักทายปลายสายเงียบสักพักก่อนจะเอ่ย

[แกอยู่ไหนเนี่ยทะเล]

"คาเฟ่ครับพ่ออยู่ไหนเดี๋ยวผมไปหา"

[หน้ามหา'ลัยแกเนี่ย]

"ครับๆ" ผมเอ่ยก่อนจะกดวางสายและรีบวิ่งไปหาพ่อ

ไม่นานเราก็มาอยู่หน้าตึกหอพักของเพื่อนพ่อผมตึกหอพักเป็นตึกสูงสามสิบชั้นตัวตึกไม่ได้ใหม่หรือเก่ามากก็พออยู่ได้ตึกตั้งอยู่ใจกลางเมืองกรุงเทพฯ และจากนั้นไม่นานชายวัยกลางคนดูอวบอ้วนผมที่มีสีขาวแซมดำหนวดเครารุงรังเดินมาทางผมกับพ่อก่อนจะกอดพ่อผม แล้วสายตาเขาก็เหลือบมามองผม

"นี่ลูกนายหรอ โตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย" เพื่อนพ่อเอ่ยทักและตบไหล่ผมเบาๆ

ผมยิ้มบางๆ ตอบกลับไม่ได้พูดอะไรและพ่อก็แนะนำเขาให้ผมรู้จัก เขาชื่อลุงสินเจ้าของหอพักและเป็นเพื่อนกับพ่อผมตั้งแต่ยังเป็นเด็กๆ พ่อผมเคยเล่าว่าหลังเลิกเรียนพวกเขาไปจับปลาด้วยกัน แล้วปลาว่ายเข้าไปในกางเกงคุณลุงแล้วกัดอวัยวะเพศของเขาจนต้องไปหาหมอ(ซ็อตนี้ผมฮามาก555+)

"ทะเล นี่เพื่อนพ่อเองชื่อลุงสิน"

ผมยกมือไหว้โดยอัตโนมัติ ก่อนที่เขาจะพาผมกับพ่อไปดูห้องพักที่ยังว่าง

ภายในห้องพักไม่ได้หรูหราอะไรมีเตียงที่สามารถนอนสองคนได้ มีห้องน้ำในตัวที่ไม่ได้ใหญ่มากมีครัวสไตล์มินิมอลและก็มีระเบียงที่เห็นวิวสวยงามของกรุงเทพฯ ผมเดินดูไปทีละอย่างทีละห้อง เสียงพ่อผมกับคุณลุงสินคุยกันอยู่กลางห้อง

"ยังไง นายก็เป็นเพื่อนฉันฉันให้อยู่ฟรีเลยจะได้ลดภาระนายด้วย" ลุงสินเอ่ยและจับไหล่พ่อผมเบาๆ

"ไม่เป็นไร คนเราต้องกินต้องใช้มาให้กันฟรีๆ ได้ไง" พ่อผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรงใจ มีที่ไหนจะให้อยู่กันฟรีโดยไม่คิดเงินเพียงแค่มิตรภาพเนี่ยนะ?

"เออ น่าให้อยู่ฟรีนี่แหละลูกนายกำลังโตเขาต้องมีอนาคตที่ดีนะ" คุณลุงสินก็เซ้าซี้ไม่เลิก

พ่อผมไม่พูดอะไรต่อราวกับยอมแพ้และยอมรับข้อเสนอหลังจากที่ผมสำรวจห้องเสร็จก็เดินกลับมาหาพ่อ

"ห้องสวยมากเลยครับพ่อ วิวสวยมากผมชอบนะ" ผมเอ่ยและมองหน้าพ่อก่อนที่พ่อจะลูบหัวผมเบาๆ

"อืม งั้นย้ายเข้าตอนไหนดี" พ่อผมหัันไปถามคุณลุง

"แล้วแต่เลย วันนี้ พรุ่งนี้ สัปดาห์หน้ายังได้" คุณลุงเอ่ยพร้อมกับยักไหล่

"เอ่อ พรุ่งนี้ล่ะกัน"

หลังจากที่ตกลงกันเสร็จผมกับพ่อก็พากันนั่งรถเมล์กลับบ้านมายังสมุทรสาครเพื่อเตรียมเก็บของที่จำเป็น และนอนที่บ้านเป็นคืนสุดท้าย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



