ผมนั่งอยู่หน้าจอโน้ตบุ๊คเพื่อตรวจสอบรายชื่อผู้ผ่านเข้ารอบแรก portfolio ของมหาวิทยาลัย X ผมเลื่อนไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่พบรายชื่อผมสักที(ตอนนั้นใจผมแป้วไปหมด กลัว กลัวว่าจะไม่ผ่าน) และพอเลื่อนลงไปด้านล่างสุดผมก็เห็นรายชื่อนึง หัวใจผมเต้นเร็วขึ้นมือผมสั่นไปหมด ผมเบิกตากว้างด้วยความดีใจที่เห็นชื่อตัวเองอยู่ในนั่นด้วย
นายทวิชทร์ อรุณรักษ์ ม.6 โรงเรียน M
ผมรีบกดสลับหน้าอย่างล่นลานเข้าไปที่ myTcas
(ไม่อยากจะเชื่อผมฝันรึเปล่าเนี่ย) เพื่อกดยืนยันสิทธิ์ก่อนแล้วรีบลุกขึ้นวิ่งออกไปหาแม่ที่กำลังตากผ้าอยู่หลังบ้านและสวมกอดด้วยความดีใจอย่างรวดเร็ว แม่ผมดูตกใจมากแต่ก็กอดตอบด้วยสีหน้าดูเป็นห่วง
"ทะเลเป็นอะไรรึเปล่าลูก เกิดอะไรขึ้น!?"
ผมเงยหน้าขึ้นมามองผู้เป็นแม่และค่อยๆ หายใจหายคอ
"ผม...ผม...ผมติดมหาวิทยาลัยแล้วแม่~"
แม่ผมยิ้มออกมาอย่างรวดเร็วเมื่อผมพูดจบ แม่ก็มีสีหน้าดีใจไม่ต่างจากผม
"ทะเล ลูกแม่เก่งอยู่แล้วแม่เชื่อว่าลูกทำได้"
"ผมดีใจจังเลยย" ผมเอ่ยก่อนจะเข้าไปหอมแก้มแม่เบาๆ และกอดแม่แน่น ก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน...ไปหาพี่สาวที่กำลังนอนแผ่อยู่บนเตียงอย่างสบายใจฉ่ำ
"พี่..จอย"
พี่สาวลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยตกใจ
"ทำไมไม่เคาะประตูก่อนตกใจหมดเลยแล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นอย่างกับเจออะไรมา มีอะไร?!"
ผมรีบเดินเข้าไปใกล้และนั่งลงขอบเตียงนอนข้างๆ พี่สาว
"ผมติดมหา'ลัยแล้ว"
พี่สาวผมเบิกตากว้างก่อนที่พี่สาวเข้าสวมกอดผมด้วยความดีใจ
"พี่ดีใจกับแกด้วยนะทะเล แกไม่ต้องห่วงพี่จะช่วยซัพพอร์ตแกเอง แกเก่งมากทะเล~"
ผมดีใจมาก จนน้ำตาไหลเลยครับ แต่เหลือคนสุดท้ายที่ผมยังไม่ได้บอกก็คือพ่อ(เพราะพ่อออกเรือไปหาปลาแล้ว)แต่ไม่บอกพ่อก็รู้อยู่ดีผมเลยไม่คิดอะไรมาก..
และต่อไปสิ่งที่ผมต้องทำก็คือการเตรียมเอกสารและรอทางมหาวิทยาลัยประกาศกำหนดการรายงานตัว ผมชักจะรอไม่ไหวแล้วสิครับ
ในตอนเย็นพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว ครอบครัวรู้เรื่องที่ผมติดมหา'ลัย ต่างก็ดีใจรวมถึงตัวผมด้วยยัยพี่สาวเลยไปซื้อวัตถุดิบมาทำหมูกระทะและกินฉลองด้วยกัน
ผมคีบหมูที่ย่างสุกแล้วจิ้มน้ำจิ้มและใส่ปาก "โอ้ย ร้อนๆๆ"
"ไม่เป่าก่อนนะสิ ฮ่าๆ" ยัยพี่สาวเอ่ย
"ค่อยๆ กินสิทะเล" แม่เอ่ยด้วยความห่วงใยและคีบหมูลงย่างในเตาให้
"ทะเล แล้วคิดไว้ยังว่าจะพักที่ไหน..พ่อไม่ห่วงเรืี่องอะไรเลยนะนอกจากเรื่องที่พักเนี่ย"
"ยังไม่รู้เลยครับ" ผมตอบตามตรง
"งั้นเดี๋ยวพ่อช่วยหาให้...พ่อมีเพื่อนที่เป็นเจ้าของหอพักอยู่...เดี๋ยวถามเขาให้ละกัน"
"ครับพ่อ"
ถึงแม้ว่าผมกับพ่อจะดูสนทนากันน้อยมาก...แต่ผมก็รู้ว่าคนปากแข็งแบบพ่อก็รักและเป็นห่วงผมมากเหมือนกัน...และวันนี้ผมและครอบครัวกินหมูกระทะกันอย่างเอร็ดอร่อยและมีความสุขพอกินเสร็จก็พากันช่วยล้างจานให้เรียบร้อย นี่แหละครับชีวิตครอบครัวของผมไม่ต้องพิเศษ ไม่ต้องหวือหวา ขอแค่มีความรักและความอบอุ่นให้กันและกัน มันก็มีความสุขมากแล้วครับ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments