นิทาน

ขุนนาง

เริ่มนิทานกัน

ในหุบเขาลึกลับที่ผู้คนไม่เคยย่างกราย มีปราสาทใหญ่โตโอ่อ่า ตั้งตระหง่านท่ามกลางป่าทึบ ครอบครัวขุนนางชั้นสูงเคยอาศัยอยู่ที่นั่น แม้รอบด้านจะเงียบงัน แต่ตัวปราสาทกลับงดงามและดูมีชีวิตชีวา

วันหนึ่ง ชายแปลกหน้าหลงทางเข้ามาในป่า เขาเดินเรื่อยไปจนพบกับปราสาทหลังนั้น ความตระการตาทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะก้าวเข้าไปสำรวจ ประตูบานใหญ่ส่งเสียงครืดดังสะท้อนก้องไปทั่วโถงราวกับเขาเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ในนั้น ภายในสะอาดและงดงามเกินกว่าจะเชื่อว่าเป็นสถานที่ร้าง

เขาเดินขึ้นบันไดวน สำรวจห้องแล้วห้องเล่า จนถึงชั้นบนสุด ที่หน้าประตูไม้บานใหญ่ถูกปิดตายและล็อกไว้ ระหว่างทางเขาพบลูกกุญแจเก่าตกอยู่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงหยิบขึ้นมาแล้วไขแม้กุญแจออก

เมื่อประตูเปิดออก สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทำให้เขาแทบหยุดหายใจ เด็กชายและเด็กหญิงสองคนนั่งเงียบในชุดโบราณงดงาม แต่ร่างกายกลับเหลือเพียงกระดูกโครงเปลือยในเสื้อผ้าที่ขาดวิ่น ดวงตาเบิกโพรงว่างเปล่าไร้ชีวิตชีวา ราวกับจ้องเขาอยู่

ชายคนนั้นสะดุ้งเฮือก รีบวิ่งลงบันไดไปยังโถงด้านล่าง แต่ภาพที่เห็นกลับเลวร้ายยิ่งกว่า เหล่าผู้มีตระกูลมากมายในชุดงานราตรีกำลังเต้นรำอย่างครึกครื้น ด้วยเสียงเพลงอันไพเราะ ทว่าทุกคนล้วนไร้ผิวหนัง เผยให้เห็นกล้ามเนื้อและกระดูกที่เคลื่อนไหวราวกับยังมีชีวิต

เขาหอบหายใจแรงหลังจากวิ่งพ้นประตูปราสาทออกมา ความหนาวเหน็บยังเกาะกุมทั่วร่าง แต่พอหันกลับไปมองอีกครั้ง ปราสาทที่งดงามกลับเหลือเพียงซากหักพัง เถาวัลย์พันเกาะประตูราวกับมันถูกทิ้งร้างมานานหลายร้อยปี

ชายหนุ่มยืนตะลึง พยายามบอกตัวเองว่ามันคือภาพลวงตา แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งในมือ…ลูกกุญแจเก่าแก่ยังคงกำแน่นอยู่ ทั้งที่เขาจำได้ดีว่าโยนทิ้งไปตอนหนีออกมาแล้ว

ทันใดนั้น สายลมเย็นก็พัดมาพร้อมเสียงดนตรีแผ่วเบาราวกับมาจากงานเลี้ยงที่เพิ่งผ่านมา…เสียงหัวเราะ เสียงไวโอลิน และเสียงฝีเท้าเต้นรำยังคงก้องอยู่ในความมืด ทำให้เค้าขนลุกวาบไปทั้งตัว

ชายหนุ่มวิ่งออกจากป่านั้นอย่างไม่คิดชีวิต แต่ไม่ว่าจะวิ่งไปไกลเพียงใด เขากลับยังได้ยินเสียงกระซิบตามหลังมาเบา ๆทุกครั้ง

“เจ้าคือแขกคนใหม่…ของปราสาทเรา”

จบ.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ฮาโลวีน

