...----------------...
เช้าวันจันทร์ บรรยากาศในห้องเรียนเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยไม่ขาดสาย หัวข้อยอดฮิตก็คือการแข่งขันฟุตบอลเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
“เมฆ นายเล่นเก่งมากจริง ๆ โคตรเท่เลย!” ลีโอตบหลังเพื่อนเสียงดัง
ฮ่องเต้หัวเราะตาม “ใช่ ๆ ฉันว่าต่อไปอาจมีคนทำแฟนเพจให้นายแล้วมั้ง ฮ่า ๆ”
เรนที่เงียบที่สุดเพียงแค่ยกคิ้ว “ก็ดี…นายทำได้ดีกว่าที่คิด”
เมฆยิ้มรับคำชมทั้งหมดอย่างไม่ถือตัว ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ พลอยนั่งใกล้ ๆ เงียบ ๆ คอยเขียนอะไรลงในสมุดเหมือนปกติ แต่สายตาก็เผลอแอบเหลือบไปทางเขาอยู่บ่อยครั้ง
ไม่นาน ฟ้าใส ก็ปรากฏตัวในห้อง เสียงรองเท้าส้นดัง ก๊อก ก๊อก บนพื้นเรียบทำให้หลายคนหันไปมอง เธอยิ้มกว้าง เดินตรงเข้ามาหากลุ่มเมฆทันที
“เมื่อวันเสาร์สนุกมากเลยนะเมฆ~ นายเล่นดีมากกก จนฉันยังเผลอกรี๊ดตามเลย” ฟ้าใสพูดเสียงดังหวานหยดย้อย
“ขอบใจ” เมฆตอบสั้น ๆ ไม่ได้ใส่ใจนัก
แต่เธอไม่หยุดแค่นั้น “แต่ก็แปลกดีนะ…ตอนพักครึ่ง ฉันเห็นเมฆเดินไปหาคนบางคนแทนที่จะอยู่กับทีม ไม่รู้ว่าสำคัญขนาดไหนกันน้า~”
ห้องเรียนเงียบลงครู่หนึ่ง ทุกคนหันมามองด้วยความสงสัย พลอยที่ก้มหน้ากับสมุดสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าร้อนวูบขึ้นมาทันที
ลีน่าหน้าเริ่มบึ้ง “ฟ้าใส หมายความว่ายังไงกันแน่?”
ฟ้าใสหัวเราะเบา ๆ ก่อนปรายตามองพลอย “ก็ไม่ได้หมายความว่าอะไรหรอก…แค่สงสัยว่า ยัยเนิร์ดอย่างพลอย จะมีอะไรดีจนใคร ๆ ต้องสนใจได้ขนาดนั้นน่ะสิ”
คำพูดนั้นเหมือนมีหนามแหลมทิ่มลงตรงกลางโต๊ะ กอหญ้าถึงกับลุกพรวดขึ้นทันที “นี่เธอพูดแรงไปแล้วนะฟ้าใส!”
เอ๋ยเงยหน้าจากสมุดภาพ เสียงเรียบแต่หนักแน่น “คำพูดที่เอาไว้ดูถูกคนอื่น…มันไม่ได้ทำให้เธอดูน่าสนใจขึ้นหรอก”
ฟ้าใสชะงักไปนิด แต่ก็ยังแสร้งยิ้มเหมือนไม่สะทกสะท้าน “โอ๋ ๆ อย่าคิดมากสิ แค่ล้อเล่นนิดหน่อยเอง”
พลอยนั่งเงียบ กัดริมฝีปากแน่น เธอไม่อยากเถียงหรือสร้างปัญหา แต่หัวใจกลับสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้
เมฆที่นั่งฟังอยู่ข้าง ๆ สุดท้ายก็เอ่ยขึ้นเสียงเรียบแต่ชัดเจน “ฟ้าใส หยุดพูดแบบนั้นเถอะ พลอยเป็นเพื่อนฉัน ฉันไม่อยากให้ใครมาดูถูกเธอ”
ประโยคสั้น ๆ ของเมฆทำให้ห้องเงียบลงอย่างบอกไม่ถูก ทุกคู่สายตาหันไปมองเขากับพลอย ฟ้าใสยืนแข็งไปชั่วขณะ ก่อนจะแค่นหัวเราะในลำคอ
“หึ…ก็ได้ ฉันไม่พูดแล้วก็ได้” ฟ้าใสตอบ แต่ดวงตาที่หันกลับมามองพลอยยังเต็มไปด้วยความคุกรุ่น
พลอยเงยหน้าขึ้นมองเมฆชั่วครู่ ริมฝีปากสั่นเหมือนอยากจะพูดขอบคุณ แต่สุดท้ายก็ได้เพียงแค่ก้มหน้าลงอีกครั้ง พร้อมความรู้สึกอุ่นวาบที่ก่อตัวขึ้นในใจ
และแม้บทสนทนาจะจบลง แต่ไม่มีใครปฏิเสธได้เลยว่า—เสียงหนามเล็ก ๆ ที่ฟ้าใสทิ้งไว้ในวันนี้…กำลังจะเติบโตเป็นพายุในวันข้างหน้า
...----------------...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments