ตอนที่4
(แสงแดดอ่อนๆส่องผ้าม่านเข้ามาในห้อง)
เฟิร์ส(พระเอก)
//ยิ้มมุมปาก
เฟิร์ส(พระเอก)
...ตอบมาสั้นแค่นั้น แต่เอาฉันยิ้มทั้งคืนเลยนะ เลขาของฉัน😏
เฟิร์ส(พระเอก)
นอนพิงหัวเตียง เปิดข้อความซ้ำจากเมื่อคืน
ข้อความหาฟิวส์:พี่เฟิร์ส!อย่าแกล้งเราสิ...ฝันดีค่ะ
เฟิร์ส(พระเอก)
//หัวเราะเบาๆ
เฟิร์ส(พระเอก)
ฮึ...ยัยตัวเล็ก คงนอนกลิ้งไปกลิ้งมาแน่ๆหลังส่งมานี่
เขาเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำ กลับมาแต่งตัวสบายๆ เสื้อลวกๆ แต่ยังดูดีตามสไตล์
เฟิร์ส(พระเอก)
//มองกระจก ยักคิ้วขึ้น ยิ้มกับเงาตัวเอง
เฟิร์ส(พระเอก)
วันนี้...อยากเจอหน้าเธอเร็วๆ จังนะ
เฟิร์ส(พระเอก)
//มือถือสั่น มีข้อความแจ้งเตือน
ข้อความใหม่จากกาฟิวส์:อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่เฟิร์ส
เฟิร์ส(พระเอก)
//หัวใจเต้นแรง ยกมือถือขึ้นมองนิ่งๆ ก่อนหลุดยิ้มกว้าง
เฟิร์ส(พระเอก)
อรุณสวัสดิ์เหมือนกัน เลขาของฉัน...วันนี้รอดูว่าจะเขินกี่รอบดี❤️
ลานคณะ นักศึกษาทยอยเดินเข้ามา บรรยากาศคึกคักสดใส
เดินเข้ามาในชุดนักศึกษาเรียบร้อย ก้มหน้าก้มตาเพราะยังคิดถึงข้อความตอนเช้า หัวใจเต้นไม่หยุด
กาฟิวส์(นางเอก)
//พึมพำกับตัวเองเบาๆ
กาฟิวส์(นางเอก)
จะทำหน้ายังไงถ้าเจอพี่เฟิร์ส...โอ่ยย อย่าเขินตอนเช้าสิ😖
ทันใดนั้น เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น ข้างหลัง
เฟิร์ส(พระเอก)
อรุณสวัสดิ์...เลขาของฉัน😏
กาฟิวส์(นางเอก)
//ชะงัก หันกลับมาเห็นเฟิร์ส ยืนยิ้ม หล่อเต็มตา ใส่เสื้อเชิ้ตพับแขนสบายๆ
เฟิร์ส(พระเอก)
//เดินเข้ามาใกล้ๆ ก้มมองเธอที่ก้มหน้า
เฟิร์ส(พระเอก)
ทำไมต้องหน้าแดงด้วย...หรือว่าเมื่อคืนคิดถึงฉันจริงๆ?
กาฟิวส์(นางเอก)
//สะดุ้ง รีบเงยหน้าปฏิเสธ
กาฟิวส์(นางเอก)
มะ...ไม่ใช่นะคะ! หนู...หนูนอนหลับสบายดี😳
เฟิร์ส(พระเอก)
//หัวเราะเบาๆ
เฟิร์ส(พระเอก)
หลับสบายแต่ตื่นมาหน้าแดงเนี่ยนะ?น่าสงสัยจริงๆ
นักศึกษาหลายคนเดินผ่าน มองทั้งคู่บ้าง แอบซุบซิบเล็กๆ ว่าดูสนิทกัน
กาฟิวส์(นางเอก)
//ยิ่งเขิน รีบเปลี่ยนเรื่อง
กาฟิวส์(นางเอก)
พะ...พี่เฟิร์ส!เรารีบเข้าห้องเรียนกันเถอะ เดี๋ยวอาจารย์มาแล้ว
เฟิร์ส(พระเอก)
//ยกยิ้มมุมปาก มองเธออย่างเอ็นดู
เฟิร์ส(พระเอก)
ได้สิ...ไปด้วยกัน เลขาของฉัน
(เฟิร์สเดินตามเข้ามา ก่อนจะนั่งเก้าอี้ข้างๆโดยไม่ถามอะไร)
กาฟิวส์(นางเอก)
//หันไปตกใจเล็กน้อย
กาฟิวส์(นางเอก)
พะ...พี่เฟิร์ส!ที่ตรงนี้มีที่ว่างอีกตั้งเยอะ ทำไมต้องมานั่งข้างหนูด้วยละคะ?😳
เฟิร์ส(พระเอก)
//เอนตัวพิงเก้าอี้ ยิ้มกวน
เฟิร์ส(พระเอก)
เพราะฉันอยากนั่งข้าง"เลขา"ของฉัน...มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?
กาฟิวส์(นางเอก)
//รีบก้มหน้าจดเลกเชอร์ แก้มแดง
กาฟิวส์(นางเอก)
ไม่มี...แต่...อย่าพูดแบบนั้นต่อหน้าคนอื่นสิคะ เดี๋ยวเพื่อน ๆเข้าใจผิดกันหมด
เฟิร์ส(พระเอก)
//กระซิบใกล้หู
เฟิร์ส(พระเอก)
เข้าใจผิด...หรือเข้าใจถูกกันแน่นะ?😏
กาฟิวส์(นางเอก)
//สะดุ้ง รีบเบี่ยงหน้าหนี
กาฟิวส์(นางเอก)
พี่เฟิร์ส!อย่าแกล้งสิคะ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน
(เพื่อนๆบางคนเหลือบมามอง แอบยิ้ม ๆ กระซิบกันว่า "สองคนนั้นดูสนิทกันจัง")
เฟิร์ส(พระเอก)
//ยกยิ้มมุมปาก เอื้อมไปเลื่อนสมุดของกาฟิวส์เข้ามาใกล้ตัว
เฟิร์ส(พระเอก)
ตัวหนังสือเธอเล็กไปหน่อยนะ...ฉันอ่านไม่ค่อยออกเลย
กาฟิวส์(นางเอก)
//ตกใจ รีบแย่งกลับ
กาฟิวส์(นางเอก)
นี่ของหนูนะคะ!พี่เฟิร์สจะมาอ่านทำไม!
เฟิร์ส(พระเอก)
หัวเราะเบาๆ
เฟิร์ส(พระเอก)
ก็เลขาคนเก่งของฉัน เขียนน่ารักดี...อยากอ่านเฉยๆ
กาฟิวส์(นางเอก)
//หน้าแดงจนทนไม่ไหว เอาสมุดปิดหน้าตัวเอง
กาฟิวส์(นางเอก)
//เสียงอู้อี้
กาฟิวส์(นางเอก)
พี่เฟิร์ส...หยุดกวนเราสักทีได้มั้ยคะ...หัวใจเราจะวายแล้วนะ😖
เฟิร์ส(พระเอก)
//มองเธอแล้วยิ้มอ่อนลง
เฟิร์ส(พระเอก)
...ฉันจะหยุดกวนก็ได้ แต่มีข้อแม้...หลังเลิกเรียนเธอต้องไปกินข้าวกับฉันนะ
กาฟิวส์(นางเอก)
//ชะงัก กระพริบตาปริบๆ ไม่ทันตั้งตัว
เฟิร์ส(พระเอก)
//เดินมาข้างๆ พร้อมถาดอาหาร
เฟิร์ส(พระเอก)
บังเอิญจัง...เลขามายืนคิวร้านเดียวกับฉันเลย😏
กาฟิวส์(นางเอก)
//หันขวับ หน้าแดง
กาฟิวส์(นางเอก)
พี่เฟิร์ส!อย่ามาแกล้งเรียกแบบนั้นสิคะ...คนได้ยินกันหมดแล้วนะ!😖
เพื่อนๆรอบข้างเริ่มมอง บางคนแอบยิ้ม บางคนกระซิบกระซาบกันเบาๆ
เฟิร์ส(พระเอก)
//หัวเราะเบาๆ
เฟิร์ส(พระเอก)
งั้นเรียก"กาฟิวส์ " เฉยๆ ดีมั้ย...แต่จะว่าไป ฉันชอบเรียกเธอว่าเลขามากกว่านะ มันดูเป็นของฉันดี😩
กาฟิวส์(นางเอก)
//ยิ่งหน้าแดง รีบส่ายหัว
กาฟิวส์(นางเอก)
พี่เฟิร์ส!ไม่เอานะคะ หนูไม่ใช่ของใครซะหน่อย!
เฟิร์ส(พระเอก)
//โน้มตัวมากระซิบใกล้หู
เฟิร์ส(พระเอก)
ไม่ใช่ตอนนี้...แต่อนาคตไม่แน่นะ😉
(กาฟิวส์สะดุ้ง รีบเดินหนีไปข้างหน้า พยายามปิดบังแก้มแดงจัด)
(ทั้งคู่ได้นั่งโต๊ะเดียวกัน เฟิร์สตักกับข้าวใส่จานกาฟิวส์อย่างไม่ถาม)
กาฟิวส์(นางเอก)
เอ๊ะ...พี่เฟิร์สทำอะไรคะ?
เฟิร์ส(พระเอก)
ก็เห็นเธอเลือกแต่น้อยๆ เธอกินไม่พอหรอก เดี๋ยวๆไม่มีแรงเรียนเอานะ...กินเยอะๆ หน่อยสิ เลขาของฉันต้องดูแลสุขภาพนะ😏
กาฟิวส์(นางเอก)
//ก้มหน้ามองจาน เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดเบาๆ
กาฟิวส์(นางเอก)
...พี่เฟิร์สชอบทำแบบนี้ละคะ แกล้งจนเราไม่รู้จะโกรธหรือเขินดี...
เฟิร์ส(พระเอก)
//ยิ้มมุมปาก มองเธออย่างอ่อนโยนขึ้น
เฟิร์ส(พระเอก)
งั้น...ก็เขินไปเรื่อย ๆ ก่อนละกัน เพราะฉันยังไม่คิดจะหยุดแกล้งเธอหรอก
(บรรยากาศที่โต๊ะค่อย ๆ อบอุ่นขึ้น แม้รอบข้างจะเต็มไปด้วยเสียงจอแจ แต่โลกของทั้งคู่กลับเหมือนมีแค่กันละกัน)
แพรวา
//เดินมาที่โต๊ะของเฟิร์สและกาฟิวส์
แพรวา
//ยืนกอดอกข้างโต๊ะ ยื้มเชิดๆ
กาฟิวส์(นางเอก)
//ชะงัก เงยหน้าขึ้นช้าๆ ส่วนเฟิร์สหันมองด้วยสายตาไม่พอใจนิดๆ
เฟิร์ส(พระเอก)
//เสียงเรียบ
เฟิร์ส(พระเอก)
มีอะไรอีกล่ะ แพรวา?
แพรวา
//เหลือบตามองกาฟิวส์เต็มๆ
แพรวา
ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...แค่สงสัยนิดหน่อย ว่ารุ่นน้องคนนี้ เวลาเป็นเลขานี่ นอกจากเรียนกับกินข้าว...ยังทำอะไร "พิเศษ ๆ"ให้พี่เฟิร์สด้วยรึเปล่า?
ชะงักทันที หน้าแดงจัด ส่ายหัว
กาฟิวส์(นางเอก)
มะ...ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ!หนูแค่ช่วยงานเอกสารเฉยๆ!
แพรวา
อ๋อเหรอคะ?งั้นก็ดีค่ะ...เพราะฉันคิดว่า ผู้ชายอย่างเฟิร์ส...ไม่ควรปล่อยให้ใครเข้ามาใกล้ง่าย ๆ หรอกนะคะ เดี๋ยวใครบางคน...จะเผลอใจไปโดยไม่รู้ตัว😉
(แพรวาหันมามองเฟิร์ส ส่งยิ้มเจือความท้าทายก่อนจะหันหลังไปทางกาฟิวส์อีกครั้ง)
แพรวา
//พูดเสียงเบาลงแต่จงใจให้ได้ยิน
แพรวา
...บางที "เด็กใหม่ " ก็ควรรู้ที่ทางของตัวเองไว้ด้วยนะคะ จะได้ไม่เจ็บทีหลัง 💋
เธอหัวเราะเบาๆ แล้วสบัดผมเดินออกไป คราวนี้ไปจริงๆ
(กาฟิวส์กำช้อนแน่น ก้มหน้าลงอย่างหดหู่)
กาฟิวส์(นางเอก)
//เสียงเบาๆ
กาฟิวส์(นางเอก)
เรา...ทำให้พี่เฟิร์สลำบากใจใช่มั้ยคะ...
เฟิร์ส(พระเอก)
//ถอนหายใจ หันเก้าอี้เข้ามาใกล้ จ้องตาเธอตรงๆ
เฟิร์ส(พระเอก)
เธอฟังฉันให้ดีนะกาฟิวส์...ไม่ว่าใครจะพูดอะไร เธอคือคนที่ฉันเลือกให้อยู่ข้างๆเข้าใจไหม?
กาฟิวส์(นางเอก)
//เงยหน้าขึ้น ตกใจตาโต
กาฟิวส์(นางเอก)
พี่เฟิร์ส...
เฟิร์ส(พระเอก)
//ยกยิ้มมุมปาก พูดเสียงทุ้มจริงจัง
เฟิร์ส(พระเอก)
เพราะงั้น...อย่าฟังคำแซะของใครทั้งนั้น ฟังแค่หัวใจของเธอกับฉันก็พอแล้ว
(กาฟิวส์นิ่งไป ใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิด เธอก้มหน้าลงอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นเพราะเขินสุดๆไม่ใช่เพราะน้อยใจ)
นักศึกษาทยอยกลับบ้าน กาฟิวส์เดินกอดหนังสือเงียบ ๆ สีหน้ายังคิดมากเรื่องตอนเที่ยง ข้างๆมีเพื่อนๆกลับไปแล้ว เหลือเธอคนเดียว
(จู่ๆ รถเก๋งสีดำคันคุ้นเคยขับมาจอดตรงหน้ากระจกเลื่อนลงเผยให้เห็นรอยยิ้มของเฟิร์ส)
เฟิร์ส(พระเอก)
//เอนตัวออกมาเล็กน้อย
เฟิร์ส(พระเอก)
เลข...จะกลับบ้านยังไง? รถเมล์?
กาฟิวส์(นางเอก)
//สะดุ้งนิดๆ ก้มหน้าพูดเบาๆ
กาฟิวส์(นางเอก)
ค่ะ...เราว่าจะนั่งรถเมล์กลับเอง ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่เฟิร์ส
เฟิร์ส(พระเอก)
//ขมวดคิ้วทันที
เฟิร์ส(พระเอก)
ไม่เอา ฉันไม่ปล่อยให้เธอกลับเองหรอก...ขึ้นมา
กาฟิวส์ลังเล มองซ้ายมองขวา ก่อนจะค่อย ๆ เปิดประตูขึ้นไปนั่งในรถ ใจเต้นแรง
(มินตรานั่งกอดกระเป๋าเงียบ ๆ ไม่กล้ามองหน้า ส่วนกฤตก็ขับไปเรื่อย ๆ แต่สายตาเหลือบมองเธอเป็นพัก ๆ)
เฟิร์ส(พระเอก)
//พูดเสียงเรียบแต่จริงจัง
เฟิร์ส(พระเอก)
เธอยังคิดมากเรื่องที่แพรวาพูดอยู่เหรอ?
กาฟิวส์(นางเอก)
//สะดุ้ง รีบส่ายหัว
กาฟิวส์(นางเอก)
มะ…ไม่ค่ะ! หนูแค่…กลัวว่าหนูจะทำให้พี่เฟิร์สมีปัญหา…
เฟิร์ส(พระเอก)
//ถอนหายใจเบาๆ
เฟิร์ส(พระเอก)
ปัญหามันเกิดขึ้นเพราะฉัน...ไม่ใช่เพราะเธอ กาฟิวส์ อย่าโทษตัวเองเลย
(เขาหันมามองแวบหนึ่ง ยิ้มมุมปากอย่างอ่อนโยน)
เฟิร์ส(พระเอก)
/ที่จริง...ฉันอยากให้เธออยู่ตรงนี้มากกว่าจะมีใครพูดอะไร ฉันไม่แคร์หรอก...
กาฟิวส์เงียบไป ใบหน้าแดงจัด ก้มหน้าลงจนแทบซ่อนหน้าในกระเป๋า
กาฟิวส์(นางเอก)
//เสียงแผ่ว
กาฟิวส์(นางเอก)
พี่เฟิร์สพูดแบบนี้...หนูจะใจเต้นตายแล้วนะคะ...
เฟิร์ส(พระเอก)
//หัวเราะเบาๆ มือหนึ่งยังจับพวงมาลัย แต่สายตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
เฟิร์ส(พระเอก)
ดีแล้ว...ฉันตั้งใจให้เธอใจเต้นอยู่แล้วนี่😏
บรรยากาศในรถอบอุ่นขึ้นเรื่อยๆมีเพียงเสียงหัวใจของทั้งคู่ที่ดังแข่งกับเสียงเครื่องรถยนต์
กาฟิวส์(นางเอก)
//เสียงเบาๆ
กาฟิวส์(นางเอก)
เอ่อ...ขอบคุณนะคะที่มาส่ง...พี่เฟิร์สไม่ต้องลงก็ได้
เฟิร์ส(พระเอก)
//ดับเครื่องทันที หันมามอง
เฟิร์ส(พระเอก)
ไม่ได้...ฉันจะไปส่งให้ถึงหน้าประตูบ้าน ไม่งั้นฉันไม่สบายใจหรอก
กาฟิวส์(นางเอก)
//ตกใจ หน้าแดง รีบโบกมือ
กาฟิวส์(นางเอก)
มะ...ไม่ต้องก็ได้ค่ะ!เดี๋ยวพ่อกับแม่เราจะ
(ยังไม่ทันพูดจบ เฟิร์สก็เปิดประตูลงไปก่อนแล้ว กาฟิวส์ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่รีบตามไป)
(กาฟิวส์กำลังจะไขกุญแจเข้าบ้าน ประตูเปิดออกมาก่อน เผยให้เห็นพ่อกับแม่ยืนอยู่ สีหน้าสงสัย)
กัส(แม่นางเอก)
//ขมวดคิ้วเล็กน้อย
กัส(แม่นางเอก)
กาฟิวส์…นี่ใครมาส่งจ๊ะ?
(กาฟิวส์ชะงัก ก้มหน้างุด ส่วนเฟิร์สยกยิ้มสุภาพ ก้าวออกมาข้างหน้า)
เฟิร์ส(พระเอก)
สวัสดีครับ…ผมชื่อเฟิร์ส เป็น…อาจารย์พิเศษที่มหาลัยครับ วันนี้ผ่านมาแถวนี้พอดี เลยแวะมาส่งน้อง
(พ่อกับแม่มองหน้ากันแวบหนึ่ง ก่อนหันกลับมามองเฟิร์สด้วยสายตาจับผิดนิด ๆ)
กันต์(พ่อนางเอก)
อาจารย์เหรอ…? หน้าตายังหนุ่มเชียว…อายุเท่าไหร่แล้วล่ะครับ?
เฟิร์ส(พระเอก)
//ยกยิ้มสุภาพ
(กาฟิวส์ยืนเกร็งสุด ๆ ใบหน้าแดงก่ำ พยายามทำตัวเล็กที่สุด)
กัส(แม่นางเอก)
//ยิ้มบางๆ แต่แฝงความห่วงใย
กัส(แม่นางเอก)
ขอบคุณนะคะที่ช่วยดูแลลูกสาวเรา…แต่อาจารย์คงไม่ลำบากใจใช่มั้ยคะ ที่ต้องมาส่งนักศึกษาถึงบ้านแบบนี้?
เฟิร์ส(พระเอก)
//สบตาแม่มินตราตรง ๆ น้ำเสียงมั่นคง
เฟิร์ส(พระเอก)
ไม่ลำบากเลยครับ…ผมเต็มใจ
(กาฟิวส์เงยหน้าขึ้นนิดหนึ่ง ตกใจตาโต หัวใจเต้นแรงสุด ๆ)
(พ่อพยักหน้าเบา ๆ แต่แววตามีความสงสัย ขณะที่แม่มองกาฟิวส์แล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์นิด ๆ เหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง)
กัส(แม่นางเอก)
งั้นก็ดีค่ะ…ยังไงก็เข้ามานั่งพักก่อนสิคะอาจารย์
กาฟิวส์(นางเอก)
//กาฟิวส์รีบโบกมือพัลวัน
กาฟิวส์(นางเอก)
มะ…ไม่เป็นไรค่ะแม่! พี่เฟิร์สเขาต้องรีบกลับแล้ว!
เฟิร์ส(พระเอก)
//หัวเราะเบา ๆ หันไปพูดกับแม่กาฟิวส์
เฟิร์ส(พระเอก)
คราวหน้าผมจะเข้ามาสวัสดีอีกนะครับ…วันนี้ไม่อยากรบกวนเวลาครอบครัวกาฟิวส์มากนัก
(พูดจบก็หันไปสบตามินตราแวบหนึ่ง ยิ้มบาง ๆ จนเธอใจเต้นแรงแทบจะหลุดออกมา)
เฟิร์ส(พระเอก)
//เสียงเบาลงเล็กน้อยเหมือนกระซิบ
เฟิร์ส(พระเอก)
เจอกันพรุ่งนี้นะ…เลขา ❤️
(พูดจบก็หันหลังกลับไปขึ้นรถทันที ทิ้งมินตราที่ยืนตัวแข็ง หน้าแดงจัด ขณะที่พ่อกับแม่มองลูกสาวด้วยแววตาสงสัยปนแซวในใจ)
Comments