เทพสุดป่วนของเทพราชันย์

เทพสุดป่วนของเทพราชันย์

"ท่านเทพราชันย์"

ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//นั่งแช่ขาในนํ้าลำธาร
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เสี่ยวอิ๋น เจ้าเป็นอะไร//หยับขึ้นมา
ไป๋อิ๋น
ไป๋อิ๋น
//มองไป๋หลิน
ไป๋อิ๋น
ไป๋อิ๋น
//หงอย
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
แกเป็นอะไร เอ้ะเบื่อข้าแล้วหรอ!?
ไป๋อิ๋น
ไป๋อิ๋น
//เลื่อยลงจากมือไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
อะไรเนี่ย
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
น่าเบื่อเอาเรื่องเลย//ท้าวคาง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ป่านี้ เขาใกล้จะเสร็จเหมือนอย่างทุกวันแล้วมั้ง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ลุก
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เสื่ยวอิ๋นข้าไปก่อน เจอกันใหม่นะ
ไป๋หลินเดินจากไป
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//นั่ง ควบคุมพลังมารในกาย
จู่อิง
จู่อิง
//ดีดฉินบัลเลงเพลงระงับจิต
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อึก//เลือดใหลกลบปาก
จู่อิง
จู่อิง
(พลังมารในกายเขาเกร่งเกินไป)
จู่อิง
จู่อิง
(ทำให้กัดกินสติปัญญา)
จู่อิง
จู่อิง
(ซึ่งทำให้ความรุ้สึกเจ็บปวดทรมานที่สุด)
จู่อิง
จู่อิง
(หากเขาเป็นมารเต็มตัว เท่ากับฝันร้ายของแดนเทพ)
จู่อิง
จู่อิง
(จะให้เขาเป็นมารไม่ได้เด็ดขาด)
จู่อิง
จู่อิง
//เพิ่มแรงกำลังกาย
เฟิ่งซวน
เฟิ่งซวน
//ช่วยอีกแรง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ค่อยๆลดความเจ็บปวดลง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ลืมตาขึ้น
จู่อิง
จู่อิง
ท่านเทพราชันย์
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อืม//ลุกขึ้น
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เช็ดเลือดออก
เฟิ่งซวน
เฟิ่งซวน
เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ท่าน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ถอนหายใจ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เดินก้าวออกไป
จู่อิง
จู่อิง
//มอง
.
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//นั่งดื่มชา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
หึ//นั่งบนต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//สร้างกลิ่นหอมใกล้ๆ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//สัมผัสถึง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ยกยิ้ม
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
ไป๋หลิน//นํ้าสียงเย็นชา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ท่านจับได้แล้วไม่สนุกเลย//ลงไป
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//มองด้วยหางตา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ยิ้มๆ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ท่านเทพราชันย์ ข้ามีเรื่องจะเล่าให้ท่านฟังด้วย//เดินไปใกล้ๆ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
น่ารำคาญ//นํ้าเสียงเยือกเย็น
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ลุกเดินหนี
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เอ้ะท่าน//ตาม
.
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//นั่งอ่านหนังสือตำรา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
นี่ท่าน ท่านเดินหนีข้ารอบที่ล้านห้าแล้วนะ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
เจ้าน่ารำคาญ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
หากข้าไม่กวนท่าน จะให้ข้ากวนใครกัน//กล่าวยิ้มๆ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
ว่างรึไงเจ้า
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
สำหรับท่านข้าว่างเสมอ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//โยนหนังสือตำรา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//มอง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อ่านซะสิ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อยุ่เงียบๆให้ข้าละกัน//อ่านต่อ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
นี่ท่าน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
เขียน//มองด้วยหางตา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ได้ไงกัน//มอง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
ท่อง//นํ้าเสียงเย็นชา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
.....
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ชิ๊!//จับพู่กัน
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ลงมือเขียน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
หึ//มอง
.
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน: เทพพญางูขาว นิสัย ดื้อซน รักสนุก
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน: เทพราชันย์ผู้สูงสุดในแดนเทพ พลังมารในกายควบคุมไม่สมบูรณ์

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!