NovelToon NovelToon

เทพสุดป่วนของเทพราชันย์

"ท่านเทพราชันย์"

ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//นั่งแช่ขาในนํ้าลำธาร
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เสี่ยวอิ๋น เจ้าเป็นอะไร//หยับขึ้นมา
ไป๋อิ๋น
ไป๋อิ๋น
//มองไป๋หลิน
ไป๋อิ๋น
ไป๋อิ๋น
//หงอย
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
แกเป็นอะไร เอ้ะเบื่อข้าแล้วหรอ!?
ไป๋อิ๋น
ไป๋อิ๋น
//เลื่อยลงจากมือไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
อะไรเนี่ย
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
น่าเบื่อเอาเรื่องเลย//ท้าวคาง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ป่านี้ เขาใกล้จะเสร็จเหมือนอย่างทุกวันแล้วมั้ง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ลุก
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เสื่ยวอิ๋นข้าไปก่อน เจอกันใหม่นะ
ไป๋หลินเดินจากไป
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//นั่ง ควบคุมพลังมารในกาย
จู่อิง
จู่อิง
//ดีดฉินบัลเลงเพลงระงับจิต
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อึก//เลือดใหลกลบปาก
จู่อิง
จู่อิง
(พลังมารในกายเขาเกร่งเกินไป)
จู่อิง
จู่อิง
(ทำให้กัดกินสติปัญญา)
จู่อิง
จู่อิง
(ซึ่งทำให้ความรุ้สึกเจ็บปวดทรมานที่สุด)
จู่อิง
จู่อิง
(หากเขาเป็นมารเต็มตัว เท่ากับฝันร้ายของแดนเทพ)
จู่อิง
จู่อิง
(จะให้เขาเป็นมารไม่ได้เด็ดขาด)
จู่อิง
จู่อิง
//เพิ่มแรงกำลังกาย
เฟิ่งซวน
เฟิ่งซวน
//ช่วยอีกแรง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ค่อยๆลดความเจ็บปวดลง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ลืมตาขึ้น
จู่อิง
จู่อิง
ท่านเทพราชันย์
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อืม//ลุกขึ้น
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เช็ดเลือดออก
เฟิ่งซวน
เฟิ่งซวน
เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ท่าน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ถอนหายใจ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เดินก้าวออกไป
จู่อิง
จู่อิง
//มอง
.
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//นั่งดื่มชา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
หึ//นั่งบนต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//สร้างกลิ่นหอมใกล้ๆ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//สัมผัสถึง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ยกยิ้ม
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
ไป๋หลิน//นํ้าสียงเย็นชา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ท่านจับได้แล้วไม่สนุกเลย//ลงไป
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//มองด้วยหางตา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ยิ้มๆ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ท่านเทพราชันย์ ข้ามีเรื่องจะเล่าให้ท่านฟังด้วย//เดินไปใกล้ๆ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
น่ารำคาญ//นํ้าเสียงเยือกเย็น
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ลุกเดินหนี
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เอ้ะท่าน//ตาม
.
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//นั่งอ่านหนังสือตำรา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
นี่ท่าน ท่านเดินหนีข้ารอบที่ล้านห้าแล้วนะ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
เจ้าน่ารำคาญ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
หากข้าไม่กวนท่าน จะให้ข้ากวนใครกัน//กล่าวยิ้มๆ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
ว่างรึไงเจ้า
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
สำหรับท่านข้าว่างเสมอ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//โยนหนังสือตำรา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//มอง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อ่านซะสิ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อยุ่เงียบๆให้ข้าละกัน//อ่านต่อ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
นี่ท่าน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
เขียน//มองด้วยหางตา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ได้ไงกัน//มอง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
ท่อง//นํ้าเสียงเย็นชา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
.....
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ชิ๊!//จับพู่กัน
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ลงมือเขียน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
หึ//มอง
.
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน: เทพพญางูขาว นิสัย ดื้อซน รักสนุก
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน: เทพราชันย์ผู้สูงสุดในแดนเทพ พลังมารในกายควบคุมไม่สมบูรณ์

"เพลิงมังกร"

หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เหลือบมองบางครั้ง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ตั้งใจเขียน
.
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เสร็จแล้ว
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
นี่ท่านดู//ชูให้ซือหลินดู
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อืม//อ่านตำรา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//วางข้างๆ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
นี่ท่าน อ่านตำราตลอดไม่เบื่อรึไง//ท้าวคางมอง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เงียบ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ท่านเข้าตำหนักเกิ่งซินทุกวันทำไม
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ท่านยังไม่ตอบข้าเลย
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//มองเงียบ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
มองข้าแบบนั้นหมายความว่าไง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เงียบ อ่านตำราต่อ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
นี่ท่าน!
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ถอนหายใจ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
(เขาก็เป็นอยุ่แบบนีัตลอด)
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ข้าชงชาให้ท่านนะ//เดินไปชงชา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//วางให้
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ดื่ม
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ข้านวดให้ท่านดีมั้ย
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อืม//พยักหน้าเล็กน้อย
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//เดินอ้อมหลังไปนวด
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//มอง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
นั่นอะไร?//มองลูกแก้ว
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
ลูกแก้วเพลิงมังกร
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เพลิงมังกร
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อย่าได้จับมันเล่น มันอาจจะดูดดึงเข้าไปในร่างกายเจ้าถ้าหากร่างกายรับไม่ไหวร่างกายจะเเตกสลายดวงวิญญานดับสูญ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เป็นลูกแก้วราชามังกรเพลิง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
พลังร้ายแรงมีตบะ 2พันล้านปีเป็นราชามังกรที่นิสัยดุร้ายมากข้าเคยอ่านพบ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อืม
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ท่านจัดการได้ยังไง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
จำเป็น หากไม่จัดการสักวันมันจะกลายเป็นภัยต่อแดนมนุษย์
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
จริงด้วย
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ท่านมีหน้าที่ปกป้องรักษาแดนเทพจึงจะยุ่งกับแดนมนุษย์ไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ปัดป้องภัยต่อแดนมนุษย์ก็เท่านั้น
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
แต่ราชาเพลิงมังกร ก็มีดีเช่นกัน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อืมใช่
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
หากกลืนกินลูกแก้วเพลิงมังกรได้สำเร็จร่างกายจะเกิดการเปลี่ยนแปลงและเพิ่มตบะในการบำเพ็ญของสัตว์ชนิดวิญญาน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
ให้บรรลุถึงจุดขั้นสูงสุดได้
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//มอง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//มองกลับ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เอ่อข้า เป็นเทพพยางูขาวไม่ใช่มังกรนะ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ข้าไม่ได้คิดจะทำเช่นนั้นหรอก
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
แบบนี้ก็ดีแล้ว อยุ่กับท่านแบบนี้ก็ดีที่สุดสำหรับข้าแล้ว//กล่าวยิ้มๆ

"เต๋าบำเพ็ญ"

หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ดื่มชา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//มองยิ้ม
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ถอนหายใจ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
เจ้าไปซ่ะ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ให้ข้าไปไหนเล่า
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ข้าอยากอยุ่กับท่านมากกว่า
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ลุกขึ้น
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//มอง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
เตรียมนํ้าอุ่นให้ข้า
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ได้ขอรับ~ ˃͈◡˂͈
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เดินจากไป
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ยิ้มตามหลัง
.
ไป๋หลินจัดเตรียมนํ้าอุ่นโรยดอกไม้กลิ่นหอมละมุนลงไปด้วย
ส่งกลิ่นหอมหวาน หอมสุดๆ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ข้าเตรียมไว้ให้ท่านแล้ว
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อืม
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ข้าเตรียมชุดรอท่านนะ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เดินเข้าไปแช่นํ้า
ซือหลินจะถอดเสื้อคลุม แต่ได้หยุดไว้
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//มอง
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
มองไม่ละสายตาเชียวนะ//นํ้าเสียงเย็นชา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ก็ใครเขาจะมีโอกาสได้เห็นของท่านได้ง่ายๆกันล่ะ ข้าอยุ่ใกล้ตัวท่านแล้วไม่ได้เห็นคงเสียดาย//กล่าวยิ้มๆ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
เจ้าเด็กลามก
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
ไปซ่ะ//นํ้าเสียงเย็นชา
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//ปล่อยแรงดันไป๋หลินออกปิดประตู
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เอ้ะ!?//กระเด็นออก
ปั้ง!
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
หึ//เดินไปเตรียมชุด
.
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//เดินออกมา
ซือหลินส่วมชุดที่เตรียมไว้แล้วเรียบร้อย
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ท่าน คิดว่าอันไหนเหมาะดี//เลือกดูเครื่องประดับชุด
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
แล้วแต่เจ้าสิ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//หันมอง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
อันนี้แล้วกัน
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//เดินไปหา
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
//มองคนตรงหน้า+ยืนเฉยๆ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ส่วมใส่เครื้องประดับให้
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เสร็จแล้วท่าน
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อืม//เดินไปนั่งอ่านตำรา
กิ๋ง~กิ๋ง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//หันมองไปทางหน้าต่าง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ถ้างั้น ข้าออกไปเดินเล่นข้างนอกนะ
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
จะไปซนที่ไหนอีกล่ะเจ้า
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
หึ//ยิ้ม
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
อืมไปซ่ะ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
แล้วข้าจะมากวนท่านใหม่//กล่าวยิ้มๆ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//วิ่งออกไป
หวังซือหลิน
หวังซือหลิน
น่ารำคาญ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
จือหยิน//ตามหา
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
อวิ๋นจือ
จือหยิน
จือหยิน
นี่ข้าอยุ่นี่//ข้างๆต้นไม้ใหญ่
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
จือหยิน//หันมอง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ข้าได้ยินเสียงกระดิ๋ง ข้าเลยคิดว่าเป็นเจ้าแน่
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เจ้ามาหาข้า มีอะไร
จือหยิน
จือหยิน
//ท้าวคางหงอย
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เอ๋เป็นอะไรของเจ้า
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
วิ๋นจือ//นั่งลง
จือหยิน
จือหยิน
ก็มนุษย์ที่ช่วยข้าเมื่อร้อยปีก่อน
จือหยิน
จือหยิน
จนตอนนี้ข้าหาตัวเขาไม่พบเลยน่ะสิ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
หึรักมนุษย์ เทพกับมนุษย์ไม่อาจอยุ่ร่วมกันได้
จือหยิน
จือหยิน
....
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
เจ้านี่เจ้า
จือหยิน
จือหยิน
เขาเป็นผู้ช่วยชีวิตข้านะไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
มนุษย์กับเทพไม่อาจครองคู่กัน เจ้าก็รู้
จือหยิน
จือหยิน
แล้วใครจะเหมือนเจ้าเล่าไป๋หลิน
จือหยิน
จือหยิน
เทพราชันย์ของเจ้า เป็นจุดสูงสุดในดินแดนเทพเจ้ากับเขาต่างกันอะไร
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
แต่ข้าก็มีโอกาสนิ
จือหยิน
จือหยิน
แล้วเจ้า เป็นเทพพญางูขาวชั้นเซียนนะ
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
แล้วยังไง ก็อยู่ที่เขาจะเลือกข้าหรือไม่ข้าก็สามารถทำได้เช่นกัน
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ร่วมเต๋าบำเพ็ญเซียนแล้วยังไง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ขอเเค่เขาเลือกข้า ข้าก็จะไม่ทำให้เขาต้องผิดหวัง
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
//ลุกขึ้น
ไป๋หลิน
ไป๋หลิน
ข้าไปก่อน ไว้เจอกันใหม่นะวิ๋นจือ
จือหยิน
จือหยิน
อืม....

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!