บ้านวิญญาณ ประวัติที่ถูกลืม

เสียงลมพัดเบา ๆ แทรกเข้ามาในโถงกว้าง ทุกคนยังคงนั่งล้อมวงกันอยู่ตรงโต๊ะไม้เก่า เสียงโน้ตบุ๊กที่ดับวูบเมื่อครู่ยังคงสร้างบรรยากาศน่าขนลุก

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

เอนหลังพิงเก้าอี้ กอดอก พูดช้า ๆ “แล้วมึงรู้ป่ะ…ประวัติเจ้าของเมื่อ 20 ปีก่อน?”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ใครวะ?”

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

ก้มหน้าเปิดกระดาษโน้ตที่จดมา “ยูโร วิสุทธิ์โชติ …กูไปอ่านเจอมาในกระทู้ผี คนเล่าเขาบอกว่าไอ้ยูโรเป็นเด็กวิศวะ ตอนเรียนมหาลัยก็มาอยู่บ้านหลังนี้ เพราะได้มาจากมรดกคุณยาย”

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

เบิกตากว้าง รีบพูดแทรก “เดี๋ยวนะ…มึงหมายถึง ‘ยูโร’ ที่เป็นเจ้าของบ้านรุ่นก่อนใช่มั้ย?”

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

พยักหน้าจริงจัง “ใช่ บ้านหลังนี้ตกทอดมาให้เขา แต่พออยู่ได้ไม่นานก็…หายตัวไป ไม่มีใครเจออีกเลย มีแต่ข่าวลือว่าตายแล้ว วิญญาณยังวนเวียนอยู่ที่นี่”

ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย

กดแว่น มองไปรอบบ้านเหมือนกำลังจับสังเกต “ถ้างั้น…เมื่อคืนที่มึงบอกว่าไม่เจออะไร อาจจะไม่ใช่ว่าไม่มี แต่เพราะผีบ้านนี้ยังไม่อยากให้มึงเห็นก็ได้ตะวัน”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

หัวเราะหึ ๆ ทำหน้าไม่เชื่อ “พวกมึงนี่นะ อ่านกระทู้ผีมาจนเพี้ยนหมดแล้ว บ้านก็แค่บ้านเก่า ๆ เรื่องผีสางอะไรนั่นมันก็แค่เรื่องแต่ง

ทันใดนั้น ลมเย็นพัดแรงจนหน้าต่างกระแทกปัง! ทุกคนสะดุ้งหันไปมองพร้อมกัน

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

กะ…กูว่าไม่ใช่เรื่องแต่งแล้วว่ะ”

ที่บันไดชั้นสอง เงาร่างชายหนุ่มในชุดนักศึกษาวิศวะเก่า ๆ ปรากฏขึ้นเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี

ตะวัน…มึงจำกูไม่ได้จริง ๆ เหรอ…”

แสงตะวันหันขวับไปทางบันได แต่กลับไม่เห็นอะไร ใบหน้าของเขาแข็งค้างไปชั่วขณะ ความรู้สึกประหลาดบางอย่างแล่นเข้ามาในใจ…เหมือนเขาเคยรู้จักชื่อ ยูโร วิสุทธิ์โชติ มาก่อน

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ยกค้อนตอกตะปูลงโต๊ะไม้ดัง ตึก! “เรื่องไร้สาระจบกันหรือยังวะ? ช่วยกูทำงานสักที กูตั้งใจไว้แล้วว่าสองอาทิตย์ต้องรีโนเวทเสร็จ อย่ามัวแต่ตามหาเรื่องผีอยู่ได้”

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

ยกมือขึ้นเกาหัว มองไปรอบบ้าน “กูก็อยากช่วยนะ แต่เมื่อคืนเสียงมันดังชัด ๆ เลยว่ะ เหมือนคนเดินข้างบนอะ”

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

ถ้าไม่ใช่ผี ก็หมา…แต่กูว่าแถวนี้ไม่มีหมาเดินขึ้นบันไดเองนะเว้ย”

ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย

หยิบไม้กวาดขึ้นมา แต่ยังมองเพดานอยู่ “ตะวัน มึงไม่คิดว่ามันแปลกบ้างเหรอ ที่พวกกูเห็นเหมือนกันหลายคน?”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด “ถ้ามึงกลัวก็กลับไปนอนบ้านสบาย ๆ เถอะ ไม่ต้องมาช่วยกูก็ได้ แต่กูจะรีโนเวทให้เสร็จ บ้านนี้ของกู เข้าใจมั้ย?”

ทุกคนเงียบไปชั่วครู่ มองหน้ากัน ก่อนจะเริ่มลงมือช่วยเพราะไม่อยากให้ตะวันเหนื่อยคนเดียว

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

บ่นเบา ๆ ระหว่างหยิบสีทาบ้าน “เออ ๆ ช่วยก็ช่วย แต่กูบอกเลยนะ ถ้าเจอผีจริง ๆ มึงต้องเลี้ยงกูหมูกระทะตลอดชีวิต”

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

อย่าพูดเยอะ เดี๋ยวผีมันหิวด้วย”

ระหว่างที่ทุกคนช่วยกันยกตู้เก่าออกจากห้องโถง ตะวันเปิดตู้แล้วเจอกล่องไม้เล็ก ๆ วางอยู่ด้านใน พอเปิดออกมาก็เห็นเป็นกรอบรูปเก่า รูปถ่ายผู้ชายในชุดนักศึกษาวิศวะ ใบหน้าคม หล่อจัด ใต้รูปมีชื่อเขียนไว้ว่า

ยูโร วิสุทธิ์โชติ”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ชะงักไปครู่หนึ่ง กำรูปภาพแน่น เหมือนหัวใจเต้นแรงขึ้น “…ทำไมกูรู้สึกคุ้นหน้าแม่งจังวะ”

ทันใดนั้น ลมเย็นวูบพัดผ่าน ทั้งกรอบรูปและกล่องไม้สั่นเองเล็กน้อย เหมือนมีใครกำลังมองดูอยู่ใกล้ ๆ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ