บ้านวิญญาณ คืนแรกในคฤหาสน์

หลังจากเหตุการณ์โทรศัพท์ลึกลับ ทุกคนก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ บรรยากาศในบ้านตอนเย็นยิ่งเงียบจนได้ยินเสียงลมลอดหน้าต่าง

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

สะพายกระเป๋า พูดเสียงจริงจัง “ไปเหอะ พวกเราไปนอนโรงแรมกันเถอะ กูไม่เอาละ บ้านนี้มันอัปมงคลเกิน”

ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย

พยักหน้าเบา ๆ “เห็นด้วย อย่างน้อยเราก็ปลอดภัยกว่า”

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

หัวเราะกลบเกลื่อน แต่สีหน้าก็ซีดไม่แพ้กัน “เออวะ คืนนี้กูไม่อยากนอนเฝ้าผีหรอก ไปโรงแรมแม่งง่ายกว่าเยอะ”

ทุกคนหันไปมองแสงตะวันที่ยืนกอดอกพิงกำแพง สีหน้านิ่งเฉยอย่างกับไม่กลัวอะไรเลย

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ยิ้มมุมปาก “แล้วถ้าผีแม่งมีจริงล่ะ? กูอยากเจอมันพอดี”

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

ตาโต โวยวาย “มึงบ้าแล้วตะวัน! มึงจะนอนที่นี่จริง ๆ เหรอวะ?”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

เออ กูจะนอนที่นี่ กูอยากรู้ว่าที่นี่…มีผีจริง ๆ รึเปล่า”

เพื่อนทั้งสามถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะยอมปล่อยให้แสงตะวันทำตามใจ

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

ก่อนเดินออกไป “เออ! งั้นถ้าผีมันหลอก อย่ามาโวยหากูละกันนะเว้ย!”

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

หัวเราะเบา ๆ “โชคดีนะเพื่อน ราตรีสวัสดิ์กับน้องผี…”

ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย

มองตะวันด้วยแววตากังวล “อย่าลืมโทรหาถ้ามีอะไรผิดปกติ”

พวกเขาออกไป เหลือเพียงแสงตะวันกับบ้านเก่าเงียบสงัด เสียงนาฬิกาโบราณดัง ติ๊ก…ต็อก…ติ๊ก…ต็อก ก้องไปทั่วโถง

แสงตะวันปูที่นอนง่าย ๆ บนโซฟาในห้องรับแขก ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอ่ยออกมา

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ถ้ามีผีจริง…โผล่มาเลยดีกว่า กูไม่กลัวหรอก”

ทั้งคืนผ่านไป…เงียบสนิท ไม่มีแม้แต่เสียงประหลาด ไร้วี่แววของวิญญาณ ยูโรก็ไม่ปรากฏตัวให้เห็น

แต่บนชั้นสอง… ยูโรยืนมองเงียบ ๆ ตลอดเวลา ใบหน้าที่หล่อเหลาเต็มไปด้วยความลังเล

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี

พึมพำเบา ๆ “…ยังไม่ใช่เวลา… กูยังไม่อยากให้มึงกลัว”

ลมกลางคืนพัดแผ่ว ๆ ผ่านหน้าต่าง ทิ้งให้แสงตะวันหลับสนิทโดยไม่รู้เลยว่า “ใครบางคน” เฝ้ามองเขาทั้งคืน

!!!!

เช้า

เช้าวันใหม่ เสียงรถเพื่อน ๆ ดังเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์อีกครั้ง แสงตะวันลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ยิ้มสดใสเหมือนคนนอนหลับสบายทั้งคืน

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

ตะโกนตั้งแต่ก้าวเข้ามา “เป็นไงวะเมื่อคืน! เจอผีไหม?”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

หัวเราะหึ ๆ กอดอกยืนกลางโถง “เจอบ้าอะไรล่ะ ที่นี่ไม่มีผีเว้ย กูนอนหลับสบายกว่าโรงแรมอีก”

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

ยกคิ้ว ทำหน้าไม่เชื่อ “เหรอวะ…แต่หน้าตามึงก็เหมือนคนมีความสุขจริง ๆ นั่นแหละ”

ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย

พูดเรียบ ๆ แต่แฝงความกังวล “ไม่เจอ…หรือว่าผียังไม่อยากเจอมึงกันแน่?”

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

รีบเปิดโน้ตบุ๊ก หันหน้าจอให้เพื่อนดู “ไม่ใช่เรื่องขำ ๆ แล้วเว้ย มึงดูนี่ดีกว่า

บนหน้าจอปรากฏข้อมูลเก่าแก่เกี่ยวกับบ้าน

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

ชี้ไปที่ข้อความ “มึงว่ามันไม่แปลกเหรอ? บ้านนี้อายุกว่า 50 ปี เจ้าของคนแรก…ชื่อ ทิศเหนือ วงศ์อัครา นามสกุลเดียวกับมึงเป๊ะเลยนะตะวัน!”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

ทำหน้างง แต่ยังยิ้มกวน “อ้าว ก็แค่ชื่อเหมือน จะให้กูไปเป็นเจ้าของบ้านเมื่อ 50 ปีก่อนได้ไง”

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

เสียงเข้มขึ้น “มึงคิดดี ๆ ดิ! มึงถูกชะตากับบ้านหลังนี้ตั้งแต่แรกเห็นใช่มั้ย? แล้วชื่อก็เหมือนกันอีก…กูว่ามันแปลก ๆ นะเว้ย หรือว่า…”

ปีโป้กลืนน้ำลาย ก่อนเอ่ยเบา ๆ

ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์

หรือว่า 50 ปีก่อนคือมึงวะตะวัน?”

บรรยากาศเงียบกริบทันที ทุกคนหันมามองแสงตะวันด้วยสายตาจริงจัง

มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์

ยกแขนกอดอก พูดกึ่งขำกึ่งกลัว “ถ้าเป็นงั้นจริง ๆ มึงนี่แม่งโคตรอมตะแล้วนะเพื่อน”

ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย

กดแว่นแน่น มองตะวัน “บางทีมันอาจไม่ใช่แค่ความบังเอิญก็ได้…”

ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)

หัวเราะ ยักไหล่ “พวกมึงนี่ชอบคิดอะไรให้มันซับซ้อนจริง ๆ กูบอกแล้วไง กูไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอก”

บนชั้นสอง ยูโรนั่งพิงกำแพง มองลงมาด้วยแววตาสั่นไหว

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี

ใช่…มึงคือเขา…ไม่ผิดแน่…”

ทันใดนั้นโน้ตบุ๊กของปีโป้ดับสนิทเองทั้งที่แบตเต็ม บรรยากาศรอบบ้านเริ่มเย็นยะเยือกขึ้นอย่างน่าประหลาด

🖤

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ