แฟนผมเป็นผีครับ โทรศัพท์จากคุณยาย

หลังจากจัดการเช็ดถูทั่วบ้านเกือบทั้งวัน ยูโรนั่งแผ่บนโซฟากลางห้องนั่งเล่น เสียงลมภายนอกพัดหวิวเบา ๆ ผ่านหน้าต่าง กระจกเงายังคงสะท้อนรูปในกรอบที่มองกลับมาอย่างไม่ลดละ

ทันใดนั้น… เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น! เสียงเรียกเข้า คุณยาย

📞 [ยูโรรับสาย]

คุณยาย

ยู…ยูย้ายเข้าไปในคฤหาสน์แล้วใช่ไหมลูก บ้านเป็นยังไงบ้าง? อยู่ได้ไหม?

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

ย้ายแล้วครับคุณยาย บ้านก็ดีครับ สวยมากเลย แต่ว่า…แอบหลอนนิดนึงครับ ผมทำความสะอาดไปเกือบทั่วแล้ว เหลือแค่ห้องเก็บของกับใต้บันได เหนื่อยชิบเลยครับ 😅

คุณยาย

ยู! แกไม่ได้ลงไปห้องใต้ดินใช่ไหม!? ห้องที่มีประตูไม้เก่า ๆ ใต้พื้นนั้น แกห้ามลงไปเด็ดขาดเลยนะ!

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

หืม? ห้องใต้ดิน? มีด้วยเหรอครับ ผมยังไม่เจอเลยนะ

คุณยาย

ดีแล้ว อย่าไปยุ่งกับมันเด็ดขาด! มันไม่ใช่ที่ของเรานะยู สัญญากับยายซิว่าแกจะไม่เปิดมัน

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

เอ่อ…ครับ สัญญาครับ (เริ่มรู้สึกขนลุกแล้วเว้ย…)

หลังวางสาย ยูโรหันกลับไปมองบริเวณพื้นไม้ตรงโถงกลางบ้านโดยไม่รู้ตัว สายตาเลื่อนช้า ๆ ไปยังพรมผืนใหญ่กลางห้อง ที่ดู…ไม่เข้ากับเฟอร์นิเจอร์โดยรอบเอาเสียเลย

เหมือนมันถูกวางไว้เพื่อ ปิดบางอย่าง เอาไว้

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

พึมพำเบา ๆ ใต้ดินงั้นเหรอ… แบบในหนังผีอะดิ…ห้องลับที่มีผีถูกขังไว้

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

ฮ่า…คุณยายเล่นใหญ่ว่ะ แต่ทำไมจู่ ๆ รู้สึกหนาวสันหลัง…

ในเงาหลังโซฟา…มีเงา “ใครบางคน” ยืนอยู่ ไม่ใช่ยูโร…แต่คือชายหนุ่มในกรอบรูป เงานั้นยืนนิ่ง…ราวกับจ้องมาที่พรมผืนนั้นด้วยสายตาเดียวกัน

หลังวางสายจากคุณยาย ความสงสัยค้างคาใจยูโรไม่หาย เขายืนมองพรมผืนใหญ่กลางโถงอยู่นาน สุดท้าย…ความไม่กลัวผีก็ชนะทุกอย่าง

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

ใต้ดินงั้นเหรอ? บอกให้ห้ามเข้าแบบนี้…มันยิ่งน่าสงสัยไหมวะ

แชทกลุ่ม: ควันหลอนในคฤหาสน์ 🕯️

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

มึง…บ้านกูมีห้องใต้ดินว่ะ

ภูริช+ภู+เพื่อนนอ

เห้ยยย อย่าเล่นงี้ดิวะ นั่นมันจุดอาถรรพ์ทุกเรื่องผีเลยนะ

เจษฎา +เจษ+เพื่อนนอ

มึงจะลงไปจริงดิ!? บ้าปะวะ

ธนัตถ์ +แทน+เพื่อนนอ

กูไม่อ่านนะ บ๊ายยยยย (ออกจากกลุ่ม)

คีรินทร์ +คี+เพื่อนนอ

ยู…คิดดี ๆ

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

กูไม่กลัวเว้ย กูแค่จะลงไปดู กูไม่เชื่อเรื่องผี!

จบสนทนา

ยูโรเลื่อนพรมออกเบา ๆ ฝุ่นฟุ้งกระจายเล็กน้อย ใต้พรมคือ “ฝากระดานไม้” เก่า ๆ มีรอยตะปูขึ้นสนิม ยูโรค่อย ๆ ใช้ชะแลงงัดขึ้น…

แกร๊ก… ฝากระดานเปิดออก เผยให้เห็นบันไดไม้แคบ ๆ ที่ทอดยาวลงไปสู่ความมืดข้างล่าง ยูโรเปิดไฟฉายมือถือ ก้าวลงไปทีละขั้น

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

พึมพำ ไม่มีอะไรหรอก…กูแค่อยากรู้ ทำไมต้องห้ามนักหนาด้วยนะคุณยาย

กลิ่นอับตีขึ้นมาแรงมาก เหมือนกลิ่นความลับที่เน่าเปื่อยอยู่ในนี้นานแสนนาน…

เมื่อเท้าก้าวถึงพื้นห้องใต้ดิน ยูโรก็กวาดไฟฉายส่องไปรอบ ๆ

ห้องเล็กกว่าที่คิด มีตู้ไม้เก่า ๆ เต็มไปหมด มีกล่องบางกล่องมีเชือกมัดแน่น มีบางกล่องที่เหมือนเคยถูกเปิด… แต่จู่ ๆ เขาก็สะดุดกับ “สิ่งหนึ่ง” กรอบรูปที่วางอยู่ในกล่องที่เต็มไปด้วยฝุ่น ภาพเดียวกับที่แขวนบนผนังด้านบน…ทิศเหนือ แต่ในภาพนี้…เขาไม่ได้ยิ้มเหมือนภาพข้างบน …เขาร้องไห้

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

เห้ย…ทำไมหน้าตาในรูปมันเปลี่ยนได้วะ หรือกูเบลอ? หรือ…?

เสียงกระซิบเบา ๆ ดังขึ้นในความมืด

ทิศเหนือ วงศ์อัครา(ผี)+พอ👻

อย่า…ลงมาเลย…”

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

ใครวะ!?

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

หันขวับไปมอง ไม่มีใคร…ไฟฉายเริ่มกระพริบ…

เสียงฝีเท้าเบา ๆ จากด้านหลัง …แกร่ก…แกร่ก…

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

ใจเต้นแรง ใครอยู่ตรงนั้น!?

ทิศเหนือ วงศ์อัครา(ผี)+พอ👻

ไฟดับสนิท “ยูโร

ยูโรเดินลึกเข้าไปในห้องใต้ดิน แสงไฟจากมือถือส่องไปสะท้อนกับโซ่สนิมเก่า ๆ คุกเหรอ?

เขาเบิกตากว้าง เมื่อเห็นว่ามุมหนึ่งของห้องใต้ดิน…มี “กรงเหล็ก” ขนาดพอดีสำหรับขังคนหนึ่งคน บนผนังมีรอยขีดนับจำนวน…และรอยเล็บที่เหมือนถูกข่วนไว้จากภายใน

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

ยูโรกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องไม้ใบหนึ่ง วางไว้มุมห้องนอกกรง

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

กล่องนี่มัน… นั่งยอง ๆ ใช้มือปัดฝุ่นเบา ๆ ก่อนจะเปิดฝา

ในกล่องมีของเพียงไม่กี่ชิ้น: • ผ้าเช็ดหน้าปักชื่อ “อคิราห์” • รูปถ่ายสีซีเปียที่จางไปเกือบครึ่ง เป็นภาพผู้ชายสองคนยืนข้างกัน…คนหนึ่งคือ “ทิศเหนือ” อีกคนใบหน้าถูกลบไปเกือบหมด • และ…จดหมายแผ่นหนึ่ง ที่เขียนด้วยหมึกจาง ๆ กระดาษเหลืองเก่า แต่ลายมือยังคงชัดเจน

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

อ่านในใจ “ถึงนาย…” “…คนที่ฉันรักมากที่สุด” “ถ้านายได้อ่านจดหมายฉบับนี้…แปลว่า ฉันคงไม่มีโอกาสได้เจอนายอีกแล้ว” “ฉันขอโทษ ที่ไม่อาจปกป้องนายได้…” “ฉันถูกขังไว้ที่นี่…โดยคนที่ฉันไว้ใจที่สุด” “…ฉันไม่กลัวความตาย แต่กลัวว่า…ความรักของเราจะถูกลืม” “ขอให้วันหนึ่ง นายกลับมา และจำฉันได้…” “รักเสมอ – ทิศเหนือ”

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

เบิกตากว้าง เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดออกมาเบา ๆ “…นี่มันอะไรกันวะ” มองไปรอบ ๆ ห้องใต้ดินที่เริ่มหนาวเย็นขึ้นเรื่อย ๆ “คนในรูป…คนในจดหมาย…คือทิศเหนือจริง ๆ เหรอ?”

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

สายตากลับไปมองกรงอีกครั้ง “ใครกัน…ที่เขียนจดหมายถึง?” “แล้วเขายังอยู่ที่นี่ไหม…?”

ทันใดนั้น… เสียงแผ่วเบาจากด้านหลังก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ทิศเหนือ วงศ์อัครา(ผี)+พอ👻

ฉันเฝ้ารอคนคนนั้นมานาน…แต่ไม่เคยคิดเลย…ว่าจะกลับมาในร่างของนาย…”

ยูโร วิสุทธิ์โชติ+นอ

สะดุ้งหันขวับ — ไฟฉายดับอีกครั้ง

ทิศเหนือ วงศ์อัครา(ผี)+พอ👻

ยูโร…”

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ