บอดี้การ์ดคนนี้อ่อนแอนะครับ
แผ่นดินไหว
ยนิกา(น.อ)
//กลับมาที่ห้องตนเอง
นาก(เพื่อนน.อ)
//เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
ยนิกา(น.อ)
ยังไม่นอนอีกหรอ
นาก(เพื่อนน.อ)
อ้อ มันร้อนน่ะเลยอาบน้ำ
ยนิกา(น.อ)
//เดินไปนอนที่เตียง
นาก(เพื่อนน.อ)
มึงอะทำไมไม่อาบ
นาก(เพื่อนน.อ)
โห นี่กูอาบ4-5รอบละนะ
นาก(เพื่อนน.อ)
มึงนี่ต่างจากกูจริงๆเน่าละมั้ง
ยนิกา(น.อ)
กูสะอาด!! กูก็เลยไม่ต้องอาบน้ำ!
ยนิกา(น.อ)
มึงสกปรกมึงก็เลยต้องอาบไงไอควาย!!
เภา(แม่พ.อ)
หนูนิ//ทำหน้าไม่พอใจ
เภา(แม่พ.อ)
ทำไมไม่ค่อยกินข้าว
เภา(แม่พ.อ)
เดี๋ยวก็ปวดท้องเอานะ
ยนิกา(น.อ)
ไม่เป็นไรครับผมไม่หิวเลย...
ยนิกา(น.อ)
แต่ว่า....คุณนายรู้ได้ไง
ยนิกา(น.อ)
//หันไปทางประตู
นาก(เพื่อนน.อ)
ชะอุ่ย-//หลบ
ยนิกา(น.อ)
ไอนาก...เองฟ้องคุณนายใช่มั้ย
นาก(เพื่อนน.อ)
ก็กูเป็นห่วงมึงนี่หว่า
นาก(เพื่อนน.อ)
ไม่แดกข้าวมาตั้ง3วัน
เภา(แม่พ.อ)
นิกา! นี่หนูไม่กินข้าวตั้ง3วันเชียวหรอ!
เภา(แม่พ.อ)
มานี่เลย//ลากน.อ
นาก(เพื่อนน.อ)
กูทำเพื่อมึงนะเพื่อนนะ
ยนิกา(น.อ)
//โดนบังคับให้กินข้าว
เภา(แม่พ.อ)
นี่ๆกินอันนี้ด้วย
ไตร(พ.อ)
แม่จะไปสนทำไม มันก็มีเงินซื้อข้าวกินอยู่ไม่ใช่รึไง
เภา(แม่พ.อ)
มีแต่หนูนิกาไม่ยอมซื้อกินนี่สิ
เภา(แม่พ.อ)
ไม่ยอมกินข้าวมาสามวันแล้วเนี้ย
ไตร(พ.อ)
ห่ะ-! ทำไมถึงไม่กิน!
ไตร(พ.อ)
ป.ป่าวแค่กลัวว่าจะมาหิวตายที่นี่เฉยๆ
สาร(เพื่อน พ.อ)
[ทำทรงไปเถอะมึง เป็นห่วงเขาก็บอกตรงๆ]
เภา(แม่พ.อ)
อ่าวนี้กินเข้าไปเยอะๆเลยนะ
ไตร(พ.อ)
โอ๊ยแม่ให้กินขนาดนั้นก็ตายห่ากันพอดี
ไตร(พ.อ)
อาหารเต็มโต๊ะขนาดนี้
ไตร(พ.อ)
กินหมดก็ไม่ใช่คนแล้ว
ละน.อ กินหมดจริงๆ เพราะเภาให้กินแถมมาเพิ่มอีกสองชุด
เภา(แม่พ.อ)
เก่งมาก//ลูบหัวน.อ
ยนิกา(น.อ)
....[ใครก็ได้ช่วยกูด้วย]
ยนิกา(น.อ)
[กูมีเหตุผลที่กูแดกข้าวไม่ได้T^T]
ยนิกา(น.อ)
[แต่ก็แดกไปแล้วทำไงดีวะ]
ไตร(พ.อ)
มึงใช่คนปะเนี้ยแดกหมดได้ไง
เภา(แม่พ.อ)
น้องไม่ได้กินข้าวตั้งสามวัน
เภา(แม่พ.อ)
[เอาตรงๆก็ตกใจอยู่ที่กินได้ถึงขนาดนี้]
เภา(แม่พ.อ)
พ่อครัว!ทำมาเพิ่มเดี๋ยวนี้เลย!!
ยนิกา(น.อ)
[ม๊ายยยยย!!!!!]
สาร(เพื่อน พ.อ)
โห กินขนาดนั้นยังท้องร้องอีกหรอ
ไตร(พ.อ)
เอ่อ..ง้้นผมไปข้างนอกก่อนนะ
ยนิกา(น.อ)
เอ่อ..พาผมมาร้านบิงซูทำไม
เภา(แม่พ.อ)
กินข้าวเสร็จก็ต้องต่อด้วยของหวานสิจ๊ะ
ยนิกา(น.อ)
แค่..ถ้วยเดียวพอนะครับ
เภา(แม่พ.อ)
ถ้วยเดียวจะพออะไร
ยนิกา(น.อ)
[โอ้พระเจ้าช่วยวันนี้ความลับกูแตกแน่]
ยนิกา(น.อ)
[คงไม่ละมั้งถ้าไม่ทำอะไรที่มัน...เอ่อ..]
เภา(แม่พ.อ)
ไม่น่าจะพองั้นสั่งเพิ่มนะจ๊ะ
ระหว่างที่ทั้งสองเดินซื้อของแถวๆถนน
เภา(แม่พ.อ)
หนูนิกาหนีเร็ว!
เภา(แม่พ.อ)
//จับมือ.อพาไปที่ปลอดภัย
สาร(เพื่อน พ.อ)
ไอไตร!!นั้นแม่มึงนิ
สาร(เพื่อน พ.อ)
ไอเหี้ยระวัง//ดึงตัวพ.อหลบซากตึกที่หล่นลงมา
พล(น้องสาร)
มันเกิดภัยพิบัติอะไรขึ้นวะเนี้ย
พล(น้องสาร)
ทำไมแผ่นไหวถึงแรงขนาดนี้
ป้ายโฆษณาอันใหญ่กำลังจะเอนมาทางน.อกับเภา
ไตร(พ.อ)
แย่แล้ว!! แม่หลบเร็ว!
เภา(แม่พ.อ)
ไอลูกบ้ามันไม่ที่ให้หลบ!
ยนิกา(น.อ)
[ไอ้บ้าเอ้ย สุดท้ายก็ต้องทำจนได้]
？？？
ใครก็ได้รีบไปช่วยพวกเขาเร็ว!
เภา(แม่พ.อ)
//รีบมองหาทางหนี
เภา(แม่พ.อ)
ไปทางไหนไม่ได้เลย!
ยนิกา(น.อ)
//เอาร่างกายตัวเองบังไว้
เภา(แม่พ.อ)
นิกา! เป็นอะไรมั้ย
ยนิกา(น.อ)
ผม..ไม่เป็นไร//ดันป้ายออกจากตัว
ทุกคนต่างตกใจเพราะน.อนั้นกระโดดสูงมากเกินมนุษย์ปกติ
ยนิกา(น.อ)
//วิ่งไปพร้อมหลบซากตึกไปด้วย
ยนิกา(น.อ)
//มาถึงที่ปลอดภัย
สาร(เพื่อน พ.อ)
ทั้งสองคนปลอดภัยรึเปล่า
เภา(แม่พ.อ)
ปลอดภัยดีแต่ว่าหนูนิกาโดนป้ายทับไปเต็มๆขนาดนั้น...
อยู่ๆก็มีเสียงเด็กร้องไห้
:แม่จ้าช่วยหนูด้วยฮื่อ..ฮื่อ...
ยนิกา(น.อ)
แม่งเอ้ย เดี๋ยวผมเอง!
ยนิกา(น.อ)
//หลบสิ่งกีดขวางและหลบซากตึกที่กำลงถล่ม
ไตร(พ.อ)
ไอ้บ้าเอ้ย! ใหญ่ขนาดแม่งหลบไม่ทันแน่
ยนิกา(น.อ)
//โดนตึกทับเต็มๆ
น.อเรื่องนี้ไม่ได้อ่อนแอเหมือนชื่อเรื่อง
Comments
Lory_kk
แอดเขียนดีมากค่ะ! 😍
2025-07-27
0