...BLOOD STAINS THE EARTH...
...เลือดฝังแผ่นดิน...
...เขียนโดย น้ำค้างในความฝัน...
เสียงฝีเท้าไล่หลังยังคงตามมา — มิวไม่กล้ามองกลับไปเขากำแฟ้มเปื้อนเลือดไว้แน่น วิ่งผ่านรั้วไม้ผุ ตัดเข้าป่าทางด้านหลังบ้านครูเต้ใบหน้าชุ่มไปด้วยฝน ผสมเหงื่อ และน้ำตาที่เจ้าตัวไม่รู้ว่ามันไหลตั้งแต่เมื่อไร
>> “...ต้องไปที่นั่น…”
คำพูดสุดท้ายของครูเต้ยังดังก้องในหัว
“ศาลเจ้าที่ไม่มีในแผนที่… อยู่ตรงชายป่าด้านเหนือ…”
แม้จะไม่มีหลักฐานว่ามีศาลเจ้าจริงหรือไม่ แต่ในตอนนี้ มิวไม่มีทางเลือก เขาต้องเสี่ยง
เขาใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมง เดินผ่านป่าทึบ เสียงสัตว์ร้องแทรกผ่านฝนบาง ๆ
แล้วในที่สุด...
ท่ามกลางหมอกจาง ๆ กับกลิ่นหญ้าเปียก มิวก็เห็นสิ่งปลายทาง — ศาลไม้เก่า ขนาดไม่ใหญ่ ตั้งอยู่ใต้ต้นไม้สูงที่แผ่กิ่งคลุมเกือบมิดหลังคา
ประตูไม้เปิดแง้มอย่างน่าประหลาด มีเพียงแสงสลัวจากตะเกียงน้ำมันแขวนอยู่ด้านใน มิวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะก้าวเข้าไป
>> “ปิดประตูซะ เดี๋ยวพวกมันตามมา”
เสียงแหบพร่าดังขึ้นจากมุมมืดมิวหันขวับไป เห็นหญิงชราผิวเหี่ยวย่น นั่งพับเพียบอยู่มุมศาล ดวงตาของเธอจ้องเขาเขม็งราวกับมองทะลุหัวใจ
>> “ยาย… รู้จักผมเหรอ?” มิวถามอย่างเสียงสั่น
“ข้าไม่แค่รู้จัก... ข้ารอเอ็งอยู่”
หญิงชราเงยหน้า ดึงรูปถ่ายเก่าจากกระเป๋าผ้าข้างตัวภาพนั้นคือเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งในอ้อมแขนของหญิงสาวชุดทหาร — เด็กคนนั้นคือเขาเอง
>> “แม่เอ็งทิ้งรูปนี้ไว้ให้ข้า วันก่อนจะหนีตายจากพวกมัน”
“หนีใคร...?”
“หน่วยที่ข้าเคยอยู่ด้วย… คนของรัฐ… หรืออาจเกินกว่านั้น”
ยายทุเรียน (ชื่อที่คนในหมู่บ้านเรียกเธอ) ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้าลากไม้เท้าไปที่ห้องด้านหลัง พามิวเข้าไปยังหีบไม้ใบหนึ่ง เธอบอกว่าแม่ของมิวซ่อนความลับไว้ที่นี่ พร้อมคำสั่งว่า
>> “ถ้าวันใดลูกชายข้ามา เอ็งต้องให้เขาเปิดมันเอง”
มิวเอื้อมมือไปหมุนรหัส
เขาไม่รู้ตัวว่าตัวเลข “วันเกิดของเขา” จำได้ขึ้นใจขนาดไหน
เสียง “แกร๊ก” ดังเบา ๆ — หีบไม้เปิดออก
ภายในมีของไม่กี่ชิ้น:
จดหมายที่ไม่ถูกส่ง
ปลอกกระสุนปืน ที่สลักตัวอักษร X-052
และ แผนที่เก่า พร้อมรหัสประหลาด “Δ: P.N. 062”
เสียงเครื่องยนต์เบา ๆ ดังแทรกผ่านความเงียบ
มิวหันขวับไป — ไฟจากไฟฉายไกล ๆ สะท้อนเข้าด้านศาล
>> “พวกมันมาแล้ว”
“ยายไปกับผมเถอะ!”
“ข้าอยู่มาตลอดชีวิตเพื่อรอวันนี้ เอ็งต่างหาก... ต้องไปต่อ”
หญิงชราดึงปืนพกเก่าจากใต้ผ้าห่มมือที่สั่นเทากลับมั่นคงจนน่าขนลุก
มิวไม่อยากจาก แต่เขาจำเป็นต้องเชื่อเขาวิ่งออกทางหลังศาล ทิ้งรอยรองเท้าไว้ในดินเปียก
เขาวิ่งฝ่าทางแคบ เสียงฝนกลับมาตกอีกครั้ง
ในมือคือแผนที่
ในหัวคือคำถาม
และเบื้องหลัง…
เสียงปืนดังขึ้นสองนัด
มิวไม่รู้ว่าหญิงชรายังมีชีวิตอยู่ไหม
แต่เขารู้... ว่าไม่มีทางกลับไปเป็นคนเดิมได้อีก
^^^^^^จบ EP 3 ^^^^^^
^^^EP ต่อไป เส้นทางที่ไม่ควรเหยียบย่าง^^^
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Mariloly Salas Sandoval
ไว้ใจผู้เขียน
2025-07-28
0