คำสาปเลือดรัตติกาล จิตวิญญาณจันทรา

คืนเดือนดับ — หมอกหนาทึบปกคลุมป่าเนตรจันทร์จนแทบมองไม่เห็นแม้เงาตัวเอง เสียงคำรามกึกก้องต่ำดังมาจากวงเวทกลางลานศักดิ์สิทธิ์ ตรงกลางคือร่างของ มังกร อคิรา ในร่างกึ่งหมาป่า เส้นขนสีเงินขาวเปื้อนเลือด คำสาปสีดำยังคงไหลวนรอบอกเหมือนรอยเถาวัลย์พิษ

รอบตัวเขา — ดิน ลม ฟ้า น้ำ ไฟ ยืนเรียงตำแหน่งทิศธาตุ กำลังร่ายอาคมปลุกจิตวิญญาณจันทรา เสียงหมาป่ารุ่นบรรพกาลกู่ร้องสะท้อนอยู่ในสายลม จิตของพวกเขาเชื่อมถึงกันจนไม่เหลือรอยแยก

🐺 ในห้วงจิตของอคิรา ทุกอย่างว่างเปล่า — มีเพียงแสงจันทร์เย็นสีฟ้าสว่างอยู่ตรงหน้า ตรงกลางเป็นเงาหมาป่าตัวใหญ่ ดวงตาสีทองสว่างเจิดจ้า มันคือวิญญาณของจันทร์เพ็ญ เป็นร่างแท้จริงของพลังหมาป่าที่อคิราถือกำเนิดจากมัน

วิญญาณจันทรา

เสียงกึกก้องแต่สงบ) “เลือดของเจ้าถูกผูกด้วยพันธะโบราณ… เลือดนั้นเชื่อมโยงกับฝ่าบาทรัตติกาลมาตั้งแต่กำเนิด…”

อคิราขมวดคิ้ว ดวงตากระพริบอย่างลังเล

มังกร🐉

เชื่อมโยง…? นี่หมายความว่าอย่างไร?”

เงาหมาป่าก้าวมาประชิด ดวงตาสีทองส่องทะลุถึงหัวใจ

วิญญาณจันทรา

เมื่อ 5,000 ปีก่อน ฝ่าบาทคชา… เคยเป็นผู้ปกป้องดินแดนหมาป่า เขาได้ครองคำสาปอมตะเพื่อแลกกับการผนึกหมาป่าอสูรที่ครั้งหนึ่งเกือบทำลายทุกเผ่าพันธุ์… เจ้าคือสายเลือดหมาป่าอสูรดั้งเดิมที่เหลือรอดมาโดยไม่รู้ตัว”

มังกร🐉

เสียงหมาป่ากู่ร้องซ้อนกันจนห้วงจิตสั่นสะเทือน เลือดในกายอคิราร้อนผ่าวเหมือนมีเปลวเพลิงจันทร์เพ็ญแล่นไปทั่วร่าง

มังกร🐉

เสียงแตกพร่า) “ข้า… เป็นสัตว์อสูร? แล้วเหตุใดเขาถึงปกป้องข้า? เหตุใดต้องคำสาปเลือด!?”

วิญญาณจันทรา

“เพราะเมื่อคำสาปแตก เจ้าจะคืนร่างอสูร — พลังของเจ้าจะปลดปล่อยเขาจากพันธะนิรันดร์ เจ้าคือกุญแจ… และคือตรวนที่เขาจะไม่มีวันยอมปล่อยไป…”

🐺 ภายนอกลานพิธี

ดิน ลม ฟ้า น้ำ ไฟ เริ่มสั่นสะท้าน รอยตราคำสาปบนอกอคิราเริ่มเรืองแสงสีแดงสลับดำ เปลวเพลิงธาตุไฟพุ่งสูงจนน้ำที่ฟ้าร่ายไว้แทบจะระงับไม่ทัน

ไฟ🐉

กัดฟัน) “พลังของฝ่าบาทรัตติกาลไหลย้อนกลับมา! จิตเขากำลังถูกดึงไป!”

น้ำ🐉

เราต้องตัดการเชื่อมโยง ไม่งั้นอคิราจะถูกกลืนทั้งร่าง

เสียงหมาป่ากู่ร้องระงมยามคำสาปเลือดพุ่งขึ้นฟ้าเป็นสาย ในเวลาเดียวกัน — ที่โลกแวมไพร์ คชาลืมตาขึ้นกลางห้องบัลลังก์ เลือดบนฝ่ามือของเขาร้อนวาบ รอยตราคำสาปที่ฝังอยู่ในอคิรากำลังดูดพลังกลับมาหาเขา

คชา🧛🏼‍♀️

พึมพำ) “อย่าดื้อเลย… มังกรของข้า

🩸 ฟากจิตวิญญาณ

แสงจันทร์แตกกระจาย อคิราส่งเสียงคำรามสุดท้ายในร่างหมาป่า วิญญาณจันทรากระโจนเข้าในตัวเขา — ก่อนร่างเขาจะล้มลงในวงเวท เงาของหมาป่าอสูรสีดำเรืองจันทร์เพ็ญฉายอยู่ในดวงตาที่ปิดลง

2.2. รัตติกาลเหยียบพสุธา🦊🐉

ในราตรีไร้ดวงจันทร์ ปราสาทรัตติกาลจมอยู่ในม่านหมอกโลหิต ฝ่าบาทคชานั่งบนบัลลังก์สีดำ ดวงตาสีเลือดลืมขึ้นช้า ๆ หลังจากเฝ้ามองวงจิตวิญญาณของอคิราอย่างเงียบงันมาตลอดคืน

องครักษ์ทั้งห้า — ปฐพี วายุ นภา ธารา อัคคี — ยืนเรียงหน้าพร้อมคำสัตย์ แต่ในแววตากลับแฝงความสั่นไหว

วายุ🧛

เสียงต่ำ) “ฝ่าบาท… โลกหมาป่าไม่ใช่ดินแดนที่ควรเหยียบย่างด้วยความโกรธ…

คชา🧛🏼‍♀️

ปรายตามอง) “เจ้าหวาดกลัวพวกหมาป่า? หรือเจ้าหวาดกลัวคำสาปที่จะย้อนคืน?

เสียงฝ่ามือกระทบที่พักแขนบัลลังก์ดังสะท้อนห้องหิน คชายันกายลุกขึ้น ร่างสูงในชุดคลุมสีรัตติกาลก้าวลงมาจนปฐพีต้องยื่นมือกันไว้

ปฐพี🧛

เสียงเยือกเย็น) “ฝ่าบาท… หากพระองค์พาเจ้าชายกลับมา แต่ไม่ถอนคำสาป โลกทั้งสามจะล่มสลายจริง ๆ”

คชา🧛🏼‍♀️

คชาเลื่อนสายตาไปจ้องปฐพีตรง ๆ แสงในดวงตาเขาเหมือนรัตติกาลที่รอวันกัดกินทุกสิ่ง

คชา🧛🏼‍♀️

กระซิบเย็น) “เจ้าคิดว่าข้าจะยอมให้เขาแตกสลายไปพร้อมข้า? ข้ารอมานานพอแล้ว… ถ้าโลกต้องสลายเพื่อตรึงเขาไว้ ก็จงสลายเสีย”

⚔️ โลกหมาป่า ป่าเนตรจันทร์

หมอกหนาทึบเคลื่อนมืดทั่วชายแดนหมาป่า เพื่อนทั้งห้าธาตุ — ดิน ลม ฟ้า น้ำ ไฟ — กำลังตั้งเวรเฝ้าลานหินศักดิ์สิทธิ์ ตรงกลางคือร่างอคิราที่นอนอยู่ในร่างหมาป่าผสมอสูร เส้นขนสีเงินดำระยับด้วยพลังจันทร์เพ็ญที่ยังเต้นอยู่ในอก

ไฟจุดคบเพลิงรอบลานจนสว่างวาบ เสียงหมาป่าทั้งเผ่าโหยหวนต่ำ — พวกเขารู้ดีว่าคำราตรีนี้จะไม่มีใครหนีรอดหากพลาดเพียงครั้งเดียว

ไฟ🐉

เสียงกัดฟัน) “ฝ่าบาทรัตติกาลต้องมาแน่… กลิ่นเลือดมันรุนแรงขนาดนี้”

ฟ้า🐉

กระซิบ) “แต่เจ้าชายยังไม่ฟื้น… หากร่างอสูรตื่นไม่ทัน

ดินหันกลับมามองพวกเขาด้วยสายตานิ่งลึก มือเขากำดินเหนียวแน่นราวกับจะกลั่นอาคมใหม่ขึ้นมารองรับการบุกทะลวงที่กำลังจะมาถึง

🩸 เสียงท้องฟ้าผ่าเหนือป่าเนตรจันทร์

แสงจันทร์ถูกกลืนหาย ท้องฟ้าดำสนิทจนแม้แต่หมาป่ายังต้องเงยหน้ามองด้วยความกลัว หมอกเลือดเริ่มคลี่คลุมแผ่นดิน — ร่างฝ่าบาทคชาในชุดคลุมสีดำสนิทโผล่กลางหมอก พร้อมองครักษ์ทั้งห้า ฝูงแวมไพร์ใต้บัญชาถูกเรียกขึ้นจากเงามืดทีละตัว

คชา🧛🏼‍♀️

(เสียงก้องไปทั้งป่า) “คืนเจ้าชายของข้ามา… ก่อนที่ข้าจะเผาผลาญโลกของพวกเจ้า”

เสียงคำรามหมาป่าดังกึกก้องกลับมา อคิราลืมตาขึ้นกลางลานหิน — ดวงตาสีทองสว่างวาบ แต่แววอสูรสีดำซ้อนอยู่ลึกในม่านตา เล็บหมาป่าแปรเปลี่ยนเป็นกรงเล็บอสูรที่มีเส้นเวทเลือดพันรอบ

มังกร🐉

เสียงแตกพร่า) “คิดว่าข้าจะยอมกลับไป… เป็นกุญแจให้เจ้าตรึงโลกไว้ตามใจรึ!?

เขากู่ร้องสุดเสียง พลังจันทราแปรเปลี่ยนลมรอบลานหินให้หมุนแรงจนหมอกเลือดสะบัดออก เสียงคำรามของวิญญาณหมาป่าโบราณกึกก้องพร้อมเสียงฟ้าผ่าเหนือศีรษะ

⚔️ การปะทะเริ่มขึ้น

องครักษ์ทั้งห้ากับเพื่อนธาตุทั้งห้ากระโจนเข้าหากันกลางลาน เวทธาตุดินแตกกระแทกเปลวไฟ อาคมน้ำสาดใส่พลังอัคคีเพลิงดำ วายุเผชิญลม ลมชนลมจนป่าเนตรจันทร์ไหวระลอก

เสียงฝ่ามือของคชาคว้าข้อมืออคิราแน่นกลางลาน แต่ร่างหมาป่าอสูรกัดลำแขนเขาจนเลือดสาด รอยตราคำสาปบนอกอคิราเรืองวาบ

คชา🧛🏼‍♀️

เสียงเยือกเย็น) “ต่อให้เจ้าแตกสลาย… ข้าก็จะคืนชีวิตให้เจ้าอยู่ดี มังกรของข้า…”

มังกร🐉

ตวาดเสียงแหบ) “แล้วเจ้าจะตายไปพร้อมข้า

ฟ้าผ่าดังเปรี้ยง เลือดสาดกระจายทั่วลานหิน — เสียงคำรามของฝูงหมาป่าโบราณสะท้อนกับเสียงหัวเราะเยือกของฝ่าบาทแห่งรัตติกาล สงครามรัตติกาลกับหมาป่าเริ่มขึ้นแล้

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ