Diary This Love รักนี้ส่งถึงคุณ
Episode 2
ตึกตึกตึก! เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากทางด้านข้าง
พ่อของเรดส์ละสายตาจากหนังสือพิมพ์เเล้วเงยหน้าขึ้นมามองผู้มาใหม่
เรดส์กำลังจะก้าวขา เเต่ก็ถูกผู้เป็นพ่อเรียกเอาไว้ซะก่อน
ศรุต
เเกน่ะเมื่อไหร่จะเลิกทำนิสัยอย่างนี้สักที
ศรุต
ช่วยทำตัวให้เหมือนกับธามบ้างได้ไหม?
ผู้เป็นพ่อพูดออกมาเเบบไม่ใส่ใจความรู้สึกของลูกชายเลยสักนิด
เรดส์ (พระเอก)
เหอะ! เหรอครับ
เรดส์ (พระเอก)
สำหรับพ่อผมไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง
เรดส์ (พระเอก)
ใครจะไปเทียบลูกนอกสมรสอย่างมันได้ล่ะครับ
เรดส์พูดออกมาอย่างเหลืออด เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมา พ่อก็เอาเเต่เข้าข้างธามเเละก็ชอบเอาเค้าไปเปรียบเทียบกับธามอยู่เสมอ
เพราะเหตุผลนี้จึงทำให้เรดส์มีความคิดที่เปลี่ยนไปทันที
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงดังจากไกลๆ ดังเเทรกขึ้นทำลายการสนทนาของพ่อกับเรดส์
ธามชำเลืองมองสองพ่อลูกเเบบสงสัยว่าทำไมทั้งคู่ถึงมีสีหน้าที่ตึงเครียดเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรกันอยู่
ธาม
มีอะไรกันหรือเปล่าครับหน้าดูเครียดเชียว
เรดส์ (พระเอก)
นั่นไงครับลูกชายพ่อ
เรดส์กระดิกหัวไปที่ธามพลางเบ้ปากใส่ธามเพราะไม่ชอบขี้หน้า
ผู้เป็นพ่อจะปริปากพูดขึ้นอีกครั้ง
เรดส์ (พระเอก)
ถ้าพ่อไม่มีธุระอะไรกับผมเเล้วผมขอตัวก่อนนะครับ
เรดส์ (พระเอก)
พอดีมันเสียเวลาทำธุระส่วนตัวน่ะ
ยังไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อจะได้พูดอะไร เรดส์ก็กระตุกยิ้มขึ้นเเบบกวนๆ พร้อมกับล้วงมือลงในกระเป๋ากางเกงจากนั้นก็เดินขึ้นบันไดไป
ผู้เป็นพ่อมองตามร่างหนาของเรดส์ที่กำลังเดินขึ้นห้องไปเเบบไม่พอใจ
ธามรีบพูดเเก้สถานการณ์ให้เรดส์ เพราะรู้ว่าตอนนี้พ่อกำลังอารมณ์ไม่ดีเพราะใคร ธามหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟาโดยมีพ่อนั่งลงข้างๆ
ธาม
ผมรู้ว่าพ่อน่ะทำเต็มที่เเล้ว
ธาม
เเต่ก็อย่างที่เรดส์พูดนั่นเเหละครับ
ศรุต
ไม่ใช่หรอกลูก ลูกอย่าคิดมาก
เมื่อฟังคำพูดของธามผู้เป็นพ่อก็รีบขัดขึ้นทันทีเพื่อคลายความคิดลบๆ ของลูกชายนอกสมรส
ศรุต
เรดส์เป็นคนเเบบนั้นมาตั้งเเต่เเม่เค้าเสียเเล้ว พ่อเข้าใจ
ธาม
ผมเองก็เข้าใจเรดส์นะครับเเล้วไม่โกรธด้วย
ธามพูดออกไปเเบบเข้าใจว่าทำไมเรดส์ต้องเย็นชาเเละพูดน้อยเเบบนี้ จริงๆ เเล้วเมื่อก่อนเรดส์เป็นเด็กที่อารมณ์ดีเเละชอบเข้าสังคมมากๆ
เเต่พอเเม่ของเค้าจากไปตั้งเเต่เค้าอายุเเค่ห้าขวบก็เอาเเต่เก็บตัวอยู่เเต่ในห้องไม่ออกมาพบปะผู้คนจนตอนนี้อายุยี่สิบสองปีเเล้ว ก็ยังไม่เปลี่ยน
ธาม
เเต่บางทีผมคิดว่าพ่อควรจะมีเวลาให้เรดส์บ้างก็ดีนะครับ
ธาม
เพราะบางทีเรดส์อาจจะกำลังน้อยใจพ่ออยู่ก็ได้
ธาม
ถึงผมจะไม่ค่อยสนิทกับเรดส์สักเท่าไหร่เเต่ผมรู้ว่าเรดส์เป็นคนยังไง
ธาม
เรดส์น่ะเป็นคนพูดน้อยไม่ชอบสุงสิงเเต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยความเปลี่ยวเหงา
ธามพูดพลางนึกถึงความรู้สึกที่อยู่ในใจของเรดส์เเต่เค้ารู้ดีว่าตัวเองเป็นตัวซวยที่เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้เเล้วเเย่งความรักของพ่อเค้าไป
ศรุต
ก็เเกสองคนโตมาด้วยกันนี่นะ
ธามพยักหน้าเเทนคำตอบอย่างเศร้าใจเเต่เก็บอาการเอาไว้ไม่เเสดงออก
พลอยชมพู (นางเอก)
ล๊าลา~ๆๆ //คำเพลง
พี่เลี้ยงของนางเอก
อารมณ์ดีมาเชียวนะคะคุณหนู
หันซ้ายมองขวาหาผู้เป็นเเม่เเต่ก็ไม่เจอจึงเอ่ยถามพี่เลี้ยงด้วยความอยากรู้
พลอยชมพู (นางเอก)
เเล้วเเม่ล่ะค่ะพี่นุช
พี่เลี้ยงของนางเอก
อ๋อ คุณนายออกไปเเจกตลาดตั้งเเต่เช้ามืดเเล้วล่ะค่ะ
ขมวดคิ้วงงๆ เพราะปกติเเม่ไม่เคยออกไปเเจกตลาดเองส่วนมากจะให้พี่เลี้ยงออกไปเเจกตลาดเองเสียมากกว่า
พลอยชมพู (นางเอก)
(ทำไมวันนี้เเม่ถึงไปเเจกตลาดด้วยตัวเองนะ)
ผู้เป็นเเม่เดินดูร้านที่สนใจเเล้วสายตาคู่สวยก็ไปสะดุดเข้ากับร้านผลไม้ร้านหนึ่ง จึงเเวะที่ร้านผลไม้ร้านนั้น
มะลิ
เอาส้มกับองุ่นเเละเเอปเปิ้ลอย่างละโลจ้ะ
เเม่ค้า
ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ
เเม่ค้ารีบหยิบผลไม้ดังกล่าวใส่ลงในถุงก่อนจะวางลงบนตาชั่งเเล้วยื่นให้กับเธอ
ผู้เป็นเเม่รับมาถือเอาไว้ในมือก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เเม่ค้าเเทนคำขอบคุณ
มะลิ
นี่จ้ะหนึ่งร้อยบาทไม่ต้องทอน
ยื่นธนบัตรสีเเดงให้กับเเม่ค้า
เเม่ค้ารีบยกมือไหว้ทันทีเมื่อได้ติปจากการขายของ
ผู้เป็นเเม่ยิ้มกริ่มเเล้วเดินไปช็อปต่อ
ผู้เป็นเเม่เดินได้สักพักเเล้วจู่ๆ ก็รู้สึกวิงเวียนตรงศีรษะเธอทำท่าจะล้มพับลง
วาวารีบเข้าช่วยพยุงร่างบางของสาววัยกลางคนคนหนึ่งเอาไว้
ผู้เป็นเเม่หันมามองหน้าคนช่วยชีวิตของเธอเอาไว้ก่อนจะเปิดยิ้มออกมาอย่างสบายใจ
วาวายิ้มตอบคุณน้าเเบบดีใจที่บังเอิญมาเจอท่านที่นี่
วาวา
คุณน้าไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?
ผู้เป็นเเม่รีบปฏิเสธการช่วยเหลือของเพื่อนสนิทลูกสาวทันที เพราะเกรงใจหญิงสาวกลัวว่าเธอจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้วาวาต้องเสียเวลาเพราะตนนั่นเอง
วาวา
เอาเถอะค่ะ ดูอาการของคุณน้าตอนนี้สิคะไม่มีเรี่ยวมีเเรง
วาวา
ไม่เป็นไรค่ะหนูเต็มใจ
วาวารีบพยักหน้าชักชวนเมื่อเห็นท่าทางของคุณน้าที่กำลังลังเลอะไรสักอย่างอยู่
มะลิ
ก็ได้จ้ะ รบกวนหนูวาเเล้ว
ในที่สุดผู้เป็นเเม่ก็ตอบรับการช่วยเหลือของวาวาจนได้
วาวา
เรื่องเเค่นี้เองค่ะคุณน้า
รีบพยุงร่างบางให้ค่อยๆ เดินไปที่รถก่อนจะเปิดประตูรถของตัวเองเเล้วพยุงร่างบางของคุณน้าให้นั่งข้างคนขับส่วนเธอนั่งฝั่งคนขับก่อนจะสตาร์ทเครื่องยนต์เเล้วขับเคลื่อนรถออกไปจากที่นี่
หลบตาจากทีวีเเล้วเหลือบไปมองเสียงของคนมาใหม่ที่ดังเจื้อยเเจ้วเข้ามาเรื่อยๆ
พลอยชมพู (นางเอก)
อ้าว วาวา~
รีบวิ่งเข้าไปหาทั้งสองก่อนจะละสายตาหันมามองผู้เป็นเเม่ที่มีสภาพอิดโรยเหมือนไม่มีเเรง
พลอยชมพู (นางเอก)
เเม่เป็นอะไรคะ?
รีบถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
มะลิ
เเม่ไม่เป็นไรจ้ะเเค่รู้สึกเวียนหัวนิดหน่อยน่ะ
สีหน้าดูกังวลขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นสภาพของผู้เป็นเเม่ หน้าของเเม่ดูซีดเซียว
ผู้เป็นเเม่ตบหลังมือบางของลูกสาวเบาๆ เพื่อคลายความเป็นห่วงในใจของลูก
พี่เลี้ยงของนางเอก
คุณนาย~
เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยพี่เลี้ยงก็รีบวิ่งถลาเข้ามาหาเจ้านายทันที เเต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อพบว่าเจ้านายของเค้าสีหน้าดูไม่ค่อยสู้ดีนัก
วาวา
พี่นุชมาพอดีเลยค่ะรบกวนช่วยพาคุณน้าขึ้นไปพักผ่อนบนห้องหน่อยนะคะ
พี่เลี้ยงของนางเอก
อ๋อได้ค่ะๆ
รีบช่วยพยุงเจ้านายทันทีก่อนจะหมุนตัวกลับเเล้วเดินขึ้นบันไดไป
ฉันอดสงสัยไม่ได้จึงเอ่ยถามเพื่อนสนิทว่าเกิดอะไรขึ้น
พลอยชมพู (นางเอก)
เเม่ฉันมากับเธอได้ยังไง?
วาวา
พอดีวันนี้ฉันเองก็มาเเจกตลาดน่ะเลยบังเอิญเจอกับคุณน้าเข้า
พลอยชมพู (นางเอก)
อย่างนี้นี่เอง ขอบใจเธอนะ
วาวา
งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะ
พลอยชมพู (นางเอก)
อ้าว เพิ่งมาก็จะไปเเล้วเหรอ?
วาวาหมุนตัวกลับเเล้วเดินจากไปด้วยความเร่งรีบ
พลอยชมพู (นางเอก)
จริงสิ! ตอนนี้เเม่จะเป็นยังไงบ้างนะ
รีบผลุนผลันวิ่งขึ้นบันไดไปเพราะเป็นห่วงผู้เป็นเเม่ที่ตอนนี้อาการของท่านไม่ค่อยจะดีนัก
ติดตามอ่านเนื้อหาตอนต่อไป
Comments